Ένας θανατοποινίτης, περιμένοντας την εκτέλεσή του, ζήτησε σαν
τελευταία επιθυμία, ένα μολύβι και χαρτί. Αφού έγραψε για αρκετά λεπτά, ο
κατάδικος ζήτησε από το δεσμοφύλακα, αυτό το γράμμα να παραδοθεί στη βιολογική του
μητέρα.
Το γράμμα:
Μητέρα, αν υπήρχε περισσότερη δικαιοσύνη σ’ αυτό τον κόσμο,
θα έπρεπε να εκτελεστούμε και οι δύο, όχι μόνο εγώ. Είσαι το ίδιο ένοχη, όπως κι
εγώ για τη ζωή που έκανα.
Θυμάσαι όταν έκλεψα και έφερα στο σπίτι το ποδήλατο ενός αγοριού
σαν κι εμένα; Με βοήθησες να κρύψω το ποδήλατο για να μην το δει ο πατέρας μου. Θυμάσαι τότε που έκλεψα χρήματα
από το πορτοφόλι του γείτονα;
Πήγαμε μαζί στο εμπορικό κέντρο για να τα ξοδέψουμε.
Θυμάσαι όταν λογοφέραμε με τον πατέρα μου και έφυγε;
Απλά ήθελε να με διορθώσει επειδή αντέγραψα στις τελικές
εξετάσεις και γι’ αυτό με έδιωξαν.
Μαμά, ήμουν μόνο ένα παιδί, λίγο μετά έγινα ένας
προβληματικός έφηβος και τώρα είμαι ένας κατάδικος.
Μαμά, ήμουν ακριβώς ένα παιδί που χρειαζόταν διόρθωση, και
όχι επιδοκιμασία. Αλλά σε συγχωρώ!
Θέλω απλά αυτό το γράμμα να φτάσει σε όσο το δυνατόν
περισσότερους γονείς σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε να μπορούν να ξέρουν ότι αυτό
που κάνει όλους τους ανθρώπους, καλούς ή κακούς…. είναι η εκπαίδευση.
Σ’ ευχαριστώ μητέρα που μου έδωσες ζωή καθώς επίσης που με βοήθησες
να τη χάσω.
Ο παραβάτης γιος σου.
Σκέψη:
Παρ.ιγ:24 Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν
αυτού· αλλ' ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ.
Η εκπαίδευση είναι το πιο ισχυρό όπλο που μπορείτε να
χρησιμοποιήσετε για να αλλάξετε τον κόσμο. "(Νέλσον Μαντέλα)
