Ψαλμ.ριθ:137-144
Τρία αξιόλογα σημεία, ας προσέξουμε στο σημερινό μας
ανάγνωσμα. Αναφέρονται, στην αξία του λόγου του Θεού:
· «Η υπέρτατη αλήθεια» (138). Τέτοιος είναι ο λόγος
του Θεού. Στα βιβλία της ανθρώπινης κατασκευής και σκέψης, μπορείς να βρεις
κάποιες αλήθειες, μερικά ψήγματα χρυσού, να σε βοηθήσουν ν’ ανέβεις, τόσο ή πιο
ψηλά, όμως στο λόγο του Θεού μέσα, έχεις την «υπέρτατη αλήθεια». Αυτός μου
προσφέρει τη μόνη αληθινή ερμηνεία για το φαινόμενο της ζωής και τον ανθρώπινο
βίο. Στις σελίδες του έχω την «υπέρτατη» ηθική. Η ανάγνωσή του, ποτέ δεν αφήνει
ανέγγιχτη την ψυχή μου.
· «Κεκαθαρισμένος σφόδρα» (140). Είναι η όψη τούτη
του λόγου του Θεού, που κανένας, όσο αρνητής και άθεος, δεν μπόρεσε ποτέ και
δεν μπορεί, να αμφισβητήσει. Λένε για κάποιον γαιοκτήμονα, που πρότρεπε τους
εργάτες του να μελετούν τη Βίβλο. Στο «γιατί» που κάποιος του πρόβαλε, είπε:
«γιατί, έτσι γίνονται συνεπέστεροι και αποδοτικότεροι στη δουλειά τους».
· «Η χαρά μου» (143). Οι προσταγές ενός προϊστάμενου,
μπορεί να ’ναι οχληρές και να προσπαθείς να τις αποφεύγεις. Συμβαίνει όμως το
ίδιο, με τα «πατρικά προστάγματα»; Με την εντολή του πατέρα; Ασφαλώς, όχι. Γι’
αυτό ο Ψαλμωδός βεβαιώνει, πως κι αν βρίσκεται σε «στεναχώρια και θλίψη», του
φέρνουν χαρά τα προστάγματα του Κυρίου. Η καρδιά του σκιρτάει, στο ν’ ακούσει
και να εκτελέσει τις εντολές του Θεού.
Τι θησαυρός, ο λόγος του Θεού!..
