Ψαλμ.ριθ:81-88
Το εδάφιο 84, δεν εκφράζει οπωσδήποτε έλλειψη εμπιστοσύνης
στο Θεό, αλλά προδίνει την αδημονία που μπερδεύει πολύ συχνά τα βήματά μας και
βάζει στα χείλη μας - γιατί όχι και στην καρδιά μας - εκφράσεις, όπως: «πότε;
έως πότε; γιατί τόση καθυστέρηση; θα προφτάσω ν’ απολαύσω κάτι απ’ όλο τούτο το
μόχθο;».
Και ρωτάει, με κάποιο σκεπτικισμό και συγκρατημένη πικρία:
«πόσα είναι ακόμη τα χρόνια μου;». Δηλ. «ανθρώπινα, έχει λείψει σχεδόν κάθε
ελπίδα και κάθε δυνατότητα». Ανθρώπινα, ίσως. Μα μόνο σ’ αυτή τη διάσταση,
μετριέται η ζωή του ανθρώπου; Του ανθρώπου του Θεού; Ασφαλώς, όχι!
Γι’ αυτό ο Ψαλμωδός δεν μένει για πολύ σε τούτο το ασφυκτικά
στενάχωρο πλαίσιο. Αντίθετα βεβαιώνει πως κι αν «οι ενάντιοι του Νόμου σου σκάβουν
λάκκους, άδικα τον κατατρέχουν, παραλίγο με κατέστρεψαν, όμως εγώ δεν
εγκατέλειψα τις εντολές σου». Πρόσεξε, αυτά τα δυο «σου»: Αυτοί που τον
κατατρέχουν, είναι όχι οι ενάντιοί του, αλλά οι εναντίοι του Νόμου του Θεού.
Και κείνος, αμυνόμενος δεν στηρίζεται σε κάτι δικό του ή ό,τι ανθρωπόφτιαχτο,
αλλά στις Εντολές του Θεού.
Έχουμε έτσι εδώ το φαινόμενο, ότι των ανθρώπων η συμπεριφορά,
ενεργητική ή παθητική, κακοποιός ή καλοποιός, επηρεάζεται αποφασιστικά από τη
στάση τους απέναντι στο λόγο του Θεού. Ας το ’χουμε τούτο πάντοτε υπόψη μας. Το
να εμπιστευόμαστε το λόγο του Θεού ή να τον αποστρεφόμαστε, τούτο θα έχει
οπωσδήποτε αποφασιστική επίδραση στην ανθρώπινη συμπεριφορά μας.
