ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιθ & κ

 

Ο Ισραήλ στο Σινά.

 

Μετά απ’ αυτό το σύντομο τρίμηνο ταξίδι, οι Ισραηλίτες φτάνουν στο όρος Σινά, όπου για ένα χρόνο ο Θεός θα τους δώσει οδηγίες. Ο Μωυσής βρίσκεται σε στενή επαφή με τον Κύριο, γιατί εδώ εκπληρώνεται η υπόσχεση που του είχε δώσει προφητικά ο Κύριος (Έξ.γ:1-12).

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιζ

 

Ο Ισραήλ στην Ραφιδείν.

 

ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ Ο ΒΡΑΧΟΣ.

Οι Ισραηλίτες συνεχίζουν το ταξίδι τους από την Αιλείμ προς τη Ραφιδείν όπου συναντούν καινούριες δυσκολίες (Έξοδ.ιζ:1).

Λόγω έλλειψης νερού, αρχίζουν πάλι να μουρμουρίζουν αντί ν’ αφήσουν την πίστη τους να εργαστεί. Κανονικά θα έπρεπε να είχαν μάθει ότι «το ακατόρθωτο, είναι το πρώτο σκαλοπάτι για ένα θαύμα», κι ότι κάθε δυσκολία είναι μόνο μια ευκαιρία για να φρεσκάρει ο Θεός τη δύναμή Του. Οι ενέργειες των υιών Ισραήλ, μας αποδεικνύουν την τάση της ανθρώπινης καρδιάς να δυσπιστεί, να ξεχνά και να λοιδορεί.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιε

 

Ο Ισραήλ στη Μερράν

 

Μόλις τέλειωσε η πράξη «Ο Ισραήλ στην Αίγυπτο».

Τώρα θα μελετήσουμε τον Ισραήλ στην έρημο. Η δύναμη του Φαραώ που τους καταδυνάστευε δεν υπάρχει πια, για πάντα.

Στην Έξοδ.ιε:22, διαβάζουμε ότι «περιεπάτουν τρεις ημέρας εν τη ερήμω και δεν εύρισκον ύδωρ». Τελικά, βλέπουν μακριά το λαμπύρισμα νερού και χωρίς αμφιβολία επιτάχυναν τα βήματα τους για να φτάσουν εκεί, αλλά για μεγάλη απογοήτευσή τους, τα νερά ήταν τόσο πικρά που δεν μπορούσαν να πιούν.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ιε, ις

 

Ο Ισραήλ στην Αιλείμ.

 

ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΑΙΛΕΙΜ. Στην Έξοδ.ιε:27, διαβάζουμε, «Έπειτα ήλθον εις Αιλείμ, όπου ήσαν δώδεκα πηγαί υδάτων και εβδομήκοντα δένδρα φοινίκων· και εκεί εστρατοπέδευσαν πλησίον των υδάτων».

Εδώ βλέπουμε μια εικόνα ανάπαυσης, ξεκούρασης, ζωογόνησης και αναψυχής στο ταξίδι τους στην έρημο.

ΕΞΟΔΟΣ

 

Πως το Πάσχα αντιμάχεται τις ψευδοδιδασκαλίες

 

O ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜOΣ εξαπλώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς σε όλη την Χριστιανοσύνη. Δεδομένου ότι οι διδασκαλίες του είναι τόσο παραπλανητικές, ο Χριστιανός εργάτης πρέπει να οπλιστεί ενάντια σ’ αυτό το κύμα.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ. ια - ιβ

 

ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Ι. Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΛΗΓΗΣ.

Η τελευταία πληγή που είχε να κάνει με το θάνατο των πρωτοτόκων μας φέρνει στο Πάσχα.

Ο Θεός είχε υποσχεθεί ότι μετά απ’ αυτή την πληγή, οι Ισραηλίτες θα αφηνόταν ελεύθεροι (Έξοδ.ια:1).

ΕΞΟΔΟΣ

 

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Όταν οι Ισραηλίτες αποχαιρέτισαν την Αίγυπτο, ο Κύριος σχεδίασε το ταξίδι της επιστροφής τους κατά τέτοιο τρόπο που θα τους φάνηκε πολύ παράξενο.

Υπάρχει ένας σύντομος κι εύκολος δρόμος να φτάσει κανείς στη Χαναάν, αλλά ο Θεός δεν τους επιτρέπει να πάνε απ’ αυτό το δρόμο (Έξοδ.ιγ:17-18).

Τι πολύτιμο μάθημα παίρνουμε εδώ, όταν δηλαδή προτιμούμε ν’ ακολουθούμε το δρόμο που υποδεικνύει ο Θεός παρά αυτόν που εμείς βλέπουμε καλό.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.η, θ, ι

 

Ο ΦΑΡΑΩ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

 

Όταν Φαραώ βλέπει τις πληγές να γίνονται όλο και πιο σοβαρές, μέχρι που έγιναν αφόρητες, «αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα να χαλαρώσει την κράτηση των Ισραηλιτών.

Βασανιζόμενος απ’ αυτό το γεγονός κι επειδή δεν ήθελε να χάσει τους σκλάβους του, κάνει τέσσερις προσπάθειες συμβιβασμού.

Όταν ο Σατανάς βλέπει ότι πάει να χάσει μια ψυχή, η τελευταία του προσπάθεια είναι να την κάνει να συμβιβαστεί μαζί του, αντί να υπακούσει ολοκληρωτικά το λόγο του Θεού.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ζ - ια

 

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ

 

Ι. Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ.

Εννοείται ότι ο ίδιος σκλήρυνε την καρδιά του. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο Θεός στέλνει 10 φοβερές πληγές προκειμένου να ελευθερώσει το λαό Του.

Μερικοί αντιδρούν λέγοντας ότι ο Θεός προόρισε την καρδιά του Φαραώ να σκληρύνει κι ότι ο βασιλιάς δεν είχε καμιά ευθύνη για τις πράξεις του.

Αν όμως εξετάσουμε σφαιρικά τις Γραφές, βλέπουμε ότι το ελεύθερο θέλω του ανθρώπου είναι η αιτία της πτώσης του ή της σωτηρίας του (Β’ Θεσ.β:10-12).

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.δ & ε

 

Πριν τις πληγές

 

Ακόμα και μετά που η ράβδος του Μωυσή μετατράπηκε σε φίδι και το λεπρό χέρι θεραπεύτηκε, αυτός εξακολουθεί να δείχνει απροθυμία να υπακούσει την εντολή του Θεού. Ο Κύριος οργίζεται εναντίον του και εξουσιοδοτεί τον Ααρών, τον αδελφό του, να μιλήσει αντί γι’ αυτόν.

Στη συνέχεια ο Μωυσής παίρνει τη σύζυγό και τα δύο παιδιά του και ξεκινά για την Αίγυπτο. Διαβάζουμε στην Έξοδ.δ:24 ότι «συνήντησεν αυτόν ο Κύριος και εζήτει να θανατώση αυτόν».

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.γ

 

Η κλήση του Μωυσή

 

Καθώς ο Μωυσής έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του, οδήγησε το κοπάδι στο πίσω μέρος της ερήμου κι έφτασε στο όρος Χωρήβ. Εκεί είδε  μία βάτο να καίγεται χωρίς να κατακαίγεται. Τότε έστρεψε να παρατηρήσει το μέγα τούτο θέαμα.

Πολύ ταιριαστό σύμβολο του έργου που ο Θεός ήθελε να κάνει με το Μωυσή! Η καιγόμενη βάτος, είναι μια όμορφη εικόνα (τύπος) του Ισραήλ μέσα στην Αίγυπτο, καταπιεσμένου και σε διωγμό, που όμως δεν κατακαίγεται. Ο λόγος που δεν κατακάηκαν ήταν ο Θεός που κατοικούσε ανάμεσά στο λαό Του.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.β

Τα γεγονότα του βιβλίου της Εξόδου είναι καθαροί τύποι και σκιές όπως βλέπουμε στην Α’ Κορ.ι:1-11 και ιδιαίτερα στο εδ.11 όπου λέει ότι «ταύτα δε τυπικώς συνέβαινεν εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ους τα τέλη των αιώνων κατήντηκεν» καθώς επίσης και στο εδ.6 «ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν...».

Ενώ οι Ισραηλίτες γόγγυζαν κάτω από το βάρος των δεινών τους, ο Θεός ετοίμαζε τον ελευθερωτή τους.

Διαβάζουμε στην Ρωμ.ε:8 ότι «ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών».

ΕΞΟΔΟΣ

Ι. Εισαγωγή.

Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι Σεμώθ που σημαίνει «ονόματα».

Τον τίτλο «Έξοδος» τον έδωσαν οι Ο' όταν μετέφρασαν την Παλαιά Διαθήκη από τα Εβραϊκά στα Ελληνικά.

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Μωυσή.

Έχουν μεσολαβήσει πολλά χρόνια από τις σκηνές του τελευταίου κεφαλαίου της Γένεσης, μέχρι την εισαγωγή της Εξόδου.

Μετά το θάνατο του Ιωσήφ και της γενιάς του, σηκώθηκε ένας βασιλιάς «όστις δεν εγνώριζε τον Ιωσήφ».

Επισκόπηση της Βίβλου (12)

 

ΕΞΟΔΟΣ

 

Α. ΤΙΤΛΟΣ

Ο τίτλος που έχει δοθεί στο δεύτερο βιβλίο του Μωυσή προέρχεται απ’ την ομώνυμη Ελληνική λέξη και σημαίνει “αναχώρηση, ή αποχώρηση”. Είναι ο κατάλληλος τίτλος γιατί το βιβλίο καταγράφει την αναχώρηση του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο.

 

Β. ΘΕΜΑ

Το θέμα του βιβλίου είναι η διαδικασία της απολύτρωσης. Στη Γένεση η απολύτρωση έγινε πραγματικότητα σε άτομα. Στην Έξοδο πραγματοποιείται μέσα στον λαό Ισραήλ με κεντρικό σημείο την απολύτρωση δια του αίματος.

Καθώς αυτή η βασική ιδέα αναπτύσσεται, ο λαός Ισραήλ την πρώτη φορά σώθηκε χάρη στο αίμα που έβαψε τους παραστάτες και τα ανώφλια των σπιτιών το πρώτο Πάσχα. Χάρη σ’ αυτό, ο εξολοθρευτής άγγελος προσπέρασε τα σπίτια των Ισραηλιτών.

Μετά την απελευθέρωση τους από την Αίγυπτο, ο Θεός τους έδωσε το Νόμο σαν μια αποκάλυψη για να τους καθοδηγεί στην ζωή και στην λατρεία τους σ’ αυτή την καινούρια ζωή.

Αυτή η αποκάλυψη τους φανέρωνε την Αγιότητα του Θεού και καταδίκαζε τις αμαρτίες τους. Ωστόσο ήταν οι θυσίες αίματος που γίνονταν κάτω από τον Νόμο που προσέφεραν εξιλέωση για τις αμαρτίες και τους έδιναν πρόσβαση προς τον Θεό.

ΕΞΟΔΟΣ

Α. ΤΙΤΛΟΣ

Ο τίτλος που έχει δοθεί στο δεύτερο βιβλίο του Μωυσή προέρχεται απ’ την ομώνυμη Ελληνική λέξη και σημαίνει “αναχώρηση, ή αποχώρηση”. Είναι ο κατάλληλος τίτλος γιατί το βιβλίο καταγράφει την αναχώρηση του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο.

Β. ΘΕΜΑ

Το θέμα του βιβλίου είναι η διαδικασία της απολύτρωσης. Στη Γένεση η απολύτρωση έγινε πραγματικότητα σε άτομα. Στην Έξοδο πραγματοποιείται μέσα στο λαό Ισραήλ με κεντρικό σημείο την απολύτρωση δια του αίματος.

Καθώς αυτή η βασική ιδέα αναπτύσσεται, ο λαός Ισραήλ την πρώτη φορά σώθηκε χάρη στο αίμα που έβαψε τους παραστάτες και τα ανώφλια των σπιτιών το πρώτο Πάσχα. Χάρη σ’ αυτό, ο εξολοθρευτής άγγελος προσπέρασε τα σπίτια των Ισραηλιτών.

Ο λόγος του Θεού (11)

Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ (τυπολογικά).

1. Η Αίγυπτος είναι τύπος του κόσμου της αμαρτίας καθώς είχε τον πλούτο την χλιδή αλλά και την δύναμη (Eβρ.ια:26 Α' Ιωάν.β:15)

2. Είναι τύπος της σαρκικής γήινης σοφίας και της ψεύτικης θρησκείας (Έξοδ.η:7 Α' Βασ.δ:30).

3. Ο Φαραώ είναι τύπος του Σατανά που κυβερνά τον κόσμο της αμαρτίας (Β' Κορ.δ:4)

4. Γενικά το σύστημα της Αιγύπτου συμβολίζει το σύστημα του Αντίχριστου που είναι γεμάτο από υπερηφάνεια μεγαλαυχία και ηδονή (Β' Τιμ.γ:4)

5. Ακόμη συμβολίζει το κοσμικό σύστημα που πάντοτε συνθλίβει και καταδιώκει τον λαό του Θεού (Δευτ.δ:20,  Ιωάν.ιε:18-19).

Ο λόγος του Θεού (10)

VI. ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Μετά από 4 αιώνες σκλαβιάς, ο λαός του Θεού κράζει στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ για απελευθέρωση από την καταδυνάστευση των Φαραώ.

Ο Θεός ήδη έχει ετοιμάσει τον Μωυσή γι' αυτό τον σκοπό και του αναθέτει αυτή την αποστολή στην καιόμενη βάτο, να σταθεί μπροστά στον Φαραώ σαν Μεσίτης για τον Ισραήλ.

Ο Φαραώ όμως σκληραίνει την καρδιά του και λέει: «Τις είναι ο Κύριος εις την φωνήν του οποίου θέλω υπακούσει...» Έξοδ.ε:2.

Ο Θεός σύντομα αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μέσα από τις 10 πληγές.

Κάθε μια από τις πληγές αυξάνει σε ένταση, μέχρι που η 10^η επιφέρει τον θάνατο σε όλα τα πρωτότοκα κάθε οικογένειας της Αιγύπτου.

Ο λόγος του Θεού (9)

ΕΞΟΔΟΣ

Το βιβλίο της Εξόδου αφηγείται την απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αιγυπτιακή αιχμαλωσία και την πορεία τους μέσα στην έρημο της Χερσονήσου του Σινά.

Ο Μωυσής, ο μεγάλος απελευθερωτής του Ισραήλ, εξήγγειλε 10 τρομερές και καταστρεπτικές πληγές κρίσης πάνω στην Αίγυπτο και στην συνέχεια οδήγησε τους Ισραηλίτες στο πρώτο σκέλος του ταξιδιού τους για την γη της επαγγελίας.

Το νεογέννητο αυτό έθνος αριθμούσε περί τα δύο έως τρία εκατομμύρια.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (19- τελευταίο)

ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Ο Μωυσής, σαν τύπος του Χριστού, έντυσε κομμάτι - κομμάτι τον Ααρών και τους γιους του. Πρώτα τους φόρεσε τον κεντητό λινό χιτώνα που στερεωνόταν με ζώνη (Έξ.κη:39) και μετά τον κυανού ποδήρη του Εφόδ (Έξ.κη:31) που στο κράσπεδό του είχε χρυσά κουδουνάκια και ρόδια (κη:33-35). Μετά, αυτό καθ’ αυτό το Εφόδ που από την περιγραφή του, φαίνεται ότι ήταν ένα είδος γιλέκου ή περιβλήματος χωρίς μανίκια, του οποίου το μπροστινό και το πίσω μέρος ενώνονταν σε κάθε ώμο με ένα ονυχίτη λίθο και οι οποίοι λίθοι ήταν τοποθετημένοι σε χρυσούς οικίσκους. Τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ ήταν χαραγμένα στους δύο λίθους, έξι ονόματα σε κάθε λίθο. Ο αρχιερέας πάντοτε μετέφερε αυτά τα ονόματα, τα οποία αντιπροσώπευαν ολόκληρη τη συναγωγή του Ισραήλ, στους ώμους του, για να δηλώσουν την δύναμη του όταν πήγαινε μπροστά στον Κύριο. Η ζώνη φαίνεται ότι ήταν κεντητή και ήταν πιθανόν προσδεμένη στο εφόδ στην περιοχή της μέσης. (Έξ.κη:8).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (18)

Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ

Το όγδοο κεφάλαιο του Λευιτικού αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο αφιερώνονταν οι ιερείς ή γινόταν έτοιμοι για υπηρεσία. Στο Λευιτ.η:6 διαβάζουμε: «Καί έφερεν ο Μωυσής τόν  Ααρών καί τούς υιούς αυτού καί έλουσεν αυτούς μέ ύδωρ». Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να προσέξουμε εδώ, είναι ότι δεν αφιέρωναν οι ίδιοι οι ιερείς τους εαυτούς τους, αλλά ο Μωυσής. Κατά τον ίδιο τρόπο, όποιος θέλει να γίνει «ιερέας του Κυρίου» δεν μπορεί να καθαγιαστεί από μόνος του. Εμείς δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τις καρδιές μας ή να γίνουμε κατάλληλοι για το έργο του Θεού. Αυτό που έπρεπε να κάνουν ήταν να παρουσιαστούν μπροστά στο Μωυσή.