ΕΞΟΔΟΣ

 

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Όταν οι Ισραηλίτες αποχαιρέτισαν την Αίγυπτο, ο Κύριος σχεδίασε το ταξίδι της επιστροφής τους κατά τέτοιο τρόπο που θα τους φάνηκε πολύ παράξενο.

Υπάρχει ένας σύντομος κι εύκολος δρόμος να φτάσει κανείς στη Χαναάν, αλλά ο Θεός δεν τους επιτρέπει να πάνε απ’ αυτό το δρόμο (Έξοδ.ιγ:17-18).

Τι πολύτιμο μάθημα παίρνουμε εδώ, όταν δηλαδή προτιμούμε ν’ ακολουθούμε το δρόμο που υποδεικνύει ο Θεός παρά αυτόν που εμείς βλέπουμε καλό.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.η, θ, ι

 

Ο ΦΑΡΑΩ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

 

Όταν Φαραώ βλέπει τις πληγές να γίνονται όλο και πιο σοβαρές, μέχρι που έγιναν αφόρητες, «αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι θα αναγκαστεί, αργά ή γρήγορα να χαλαρώσει την κράτηση των Ισραηλιτών.

Βασανιζόμενος απ’ αυτό το γεγονός κι επειδή δεν ήθελε να χάσει τους σκλάβους του, κάνει τέσσερις προσπάθειες συμβιβασμού.

Όταν ο Σατανάς βλέπει ότι πάει να χάσει μια ψυχή, η τελευταία του προσπάθεια είναι να την κάνει να συμβιβαστεί μαζί του, αντί να υπακούσει ολοκληρωτικά το λόγο του Θεού.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.ζ - ια

 

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ

 

Ι. Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ ΣΚΛΗΡΑΙΝΕΙ.

Εννοείται ότι ο ίδιος σκλήρυνε την καρδιά του. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο Θεός στέλνει 10 φοβερές πληγές προκειμένου να ελευθερώσει το λαό Του.

Μερικοί αντιδρούν λέγοντας ότι ο Θεός προόρισε την καρδιά του Φαραώ να σκληρύνει κι ότι ο βασιλιάς δεν είχε καμιά ευθύνη για τις πράξεις του.

Αν όμως εξετάσουμε σφαιρικά τις Γραφές, βλέπουμε ότι το ελεύθερο θέλω του ανθρώπου είναι η αιτία της πτώσης του ή της σωτηρίας του (Β’ Θεσ.β:10-12).

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.δ & ε

 

Πριν τις πληγές

 

Ακόμα και μετά που η ράβδος του Μωυσή μετατράπηκε σε φίδι και το λεπρό χέρι θεραπεύτηκε, αυτός εξακολουθεί να δείχνει απροθυμία να υπακούσει την εντολή του Θεού. Ο Κύριος οργίζεται εναντίον του και εξουσιοδοτεί τον Ααρών, τον αδελφό του, να μιλήσει αντί γι’ αυτόν.

Στη συνέχεια ο Μωυσής παίρνει τη σύζυγό και τα δύο παιδιά του και ξεκινά για την Αίγυπτο. Διαβάζουμε στην Έξοδ.δ:24 ότι «συνήντησεν αυτόν ο Κύριος και εζήτει να θανατώση αυτόν».

Γένεση Κεφ.μ - μα

 

I. Ο ΙΩΣΗΦ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.

1. Πρακτικά μαθήματα. Ενώ ο Ιωσήφ είναι στη φυλακή, ο αρχιτρίκλινος κι ο αρχισιτοποιός του βασιλιά ρίχνονται κι αυτοί εκεί κι ο αρχιφύλακας τους εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ.

Ένα πρωί τους βλέπει στεναχωρημένους και ρωτάει να μάθει το λόγο.

Εδώ ο Ιωσήφ μας δίνει ένα θαυμαστό παράδειγμα, γιατί αν κι ο ίδιος βρίσκεται σε τρομερή δυσκολία, κάνει ότι μπορεί για ν’ ανακουφίσει άλλους.

Ο ΘΕΟΣ ΣΚΛΗΡΥΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ

Τα μέρη εκείνα της Γραφής που λένε ότι ο Θεός σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ, έχουν κάμει πολλούς νέους πιστούς ν' απορήσουν, και τα χρησιμοποιούν συχνά οι άπιστοι στις επιθέσεις τους κατά της Βίβλου. Το επιχείρημά τους είναι ότι, αν ο Θεός σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ και η σκλήρυνση αυτή είχε ως συνέπεια, ο Φαραώ να επαναστατήσει κατά του Θεού, τότε υπεύθυνος για την αμαρτία του ήταν ο ίδιος ο Θεός, και ότι είναι άδικο πράγμα να θεωρηθεί ο Φαραώ υπεύθυνος για την ανταρσία του και να τιμωρηθεί γι' αυτήν.

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (3)

ιδ:15

Φαίνεται ότι ο Μωυσής δεν ήξερε τι να κάνει κι έκραξε, αλλά η απάντηση του Θεού ήταν:

«ειπέ προς τους υιούς Ισραήλ να κινήσωσι».

Ο Θεός έχει πάντοτε οδό διαφυγής. Δεν ήταν ώρα για προσευχή, αλλά για δράση (Ι.Ναυή ζ:6,7  10-13). Είναι ανώφελο να βοά κανείς προς το Θεό, όταν οφείλει να ενεργεί, όπως είναι ανώφελο να ενεργεί όταν οφείλει να περιμένει.

Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα στοιχεία της φύσης είναι ο Πατέρας μας και πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό μας. Τα νερά που μπορεί να είναι για μας θάνατος, ο Θεός μπορεί να τα σχίσει στα δύο για να περάσουμε.

«να κινήσωσι»

Δεν έρχεται σε αντίθεση με το «σταθήτε» του εδαφίου 13, γιατί δεν μπορείς να κινήσεις με πίστη μπροστά, αν δεν σταθείς πρώτα για να δεις τη νίκη δια πίστεως. Μόνο όταν έχουμε μάθει να μένωμεν ήσυχοι, μπορούμε να προχωράμε αποτελεσματικά. Στην πραγματικότητα μπορούμε να «στεκόμαστε» και να «προχωράμε» συγχρόνως. Η σάρκα στέκεται με υπομονή στον Κύριο, ενώ το πνεύμα μας προχωράει μπροστά. Πρέπει να σταματήσουμε από τα έργα μας για να εργαστεί στη ζωή μας το Πνεύμα του Θεού.

Οι Ισραηλίτες θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: Που να πάμε; Μπροστά τους απλωνόταν η θάλασσα που εμπόδισε κάθε κίνηση. Ο Θεός ποτέ δεν δίνει μια εντολή, χωρίς να μεταδώσει ταυτόχρονα και τη δύναμη της υπακοής. Η πραγματική κατάσταση της καρδιάς δοκιμάζεται με τις εντολές του Θεού, αλλά ο άνθρωπος που με τη χάρη του Θεού είναι διατεθειμένος να υπακούει, παίρνει και τη δύναμη να κάνει αυτό που ο Θεός διατάζει. Ο άνθρωπος που διέταξε ο Χριστός να εκτείνει το ξερό χέρι του, θα μπορούσε φυσικότατα να ρωτήσει: Πώς να εκτείνω ένα νεκρό χέρι; Δεν ρώτησε όμως, γιατί με την εντολή, από την ίδια πηγή, ήρθε και η δύναμη προς υπακοή.

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (2)

Αιτίες που ο Θεός οδήγησε τον Ισραήλ απ’ αυτό το δρόμο:

1. Για να δείξει τη δύναμή Του και ν’ αυξήσει την πίστη τους
2. Για να δώσει στο Φαραώ την ευκαιρία να ξαναθυμηθεί τις πληγές, όταν θα έβλεπε το διαχωρισμό των υδάτων και τον Ισραήλ να ξεφεύγει.
3. Για να συντρίψει το στρατό του Φαραώ αν δεν μετανοούσε.
4. Για να μπορέσει ο Ισραήλ ανενόχλητος να πάρει το νόμο μέσα στην έρημο, να οργανωθεί και να ετοιμαστεί για τη Χαναάν.
5. Για να ταπεινώσει και να δοκιμάσει τον Ισραήλ αν πραγματικά Τον εμπιστεύονται (Δευτ.η:2,3).

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (1)

ιδ:1-6

Όταν οι Ισραηλίτες αποχαιρέτισαν την Αίγυπτο, ο Κύριος σχεδίασε το ταξίδι της επιστροφής τους κατά τέτοιο τρόπο που θα τους φάνηκε πολύ παράξενο. Υπάρχει ένας σύντομος κι εύκολος δρόμος να φτάσει κανείς στη Χαναάν, αλλά ο Θεός δεν τους επιτρέπει να πάνε απ’ αυτό το δρόμο (Εξοδ.ιγ:17-18).

Τι πολύτιμο μάθημα παίρνουμε εδώ, όταν δηλαδή προτιμούμε ν’ ακολουθούμε το δρόμο που υποδεικνύει ο Θεός παρά αυτόν που εμείς βλέπουμε καλό. Αν μπορούσαμε ν’ ακολουθήσουμε το δικό μας δρόμο, θα διαλέγαμε τον πιο σύντομο και τον πιο εύκολο. Όμως, πολλές φορές ο Θεός περιορίζει τα σχέδιά μας, γιατί Αυτός ξέρει τους κινδύνους που υπάρχουν στη διαδρομή, που τα δικά μας πεπερασμένα μάτια δεν μπορούν να καταλάβουν. Ο Κύριος είδε ότι, αν αυτοί οι άνθρωποι που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί παρά σαν σκλάβοι, εμπλεκόταν ξαφνικά σε πόλεμο, θ’ αποθαρρυνόταν με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στην Αίγυπτο. Ο δρόμος του Θεού μπορεί αρχικά να φαίνεται σκληρός, όμως στην ώρα του αποδεικνύεται ο καλλίτερος.

Έξοδος - ια

10^η πληγή: Ο θάνατος όλων των πρωτοτόκων.

Ο Θεός προσβάλει και πάλι το δημιουργό θεό Ρα. Τα πρωτότοκα αφιερωνόταν από τη γέννησή τους σ’ αυτόν και ήταν ιερά. Ακόμα, τη θεά της γέννας Μεσκεμίτ και το Μιν, θεό του ανδρισμού και της γενεαλογίας. Το Αιγυπτιακό πάνθεο είχε περισσότερους από 2.200 θεούς.

ια:1

έτι μίαν πληγήν

Για πρώτη φορά, ο Θεός αποκαλύπτει το τέλος και τον αριθμό των πληγών.

ολοκλήρως

Αυτό σημαίνει ότι ο Φαραώ θα καταλάβαινε ότι δεν θα πήγαιναν μόνο για τρεις μέρες.

Έξοδος - η

η:1-15

2^η πληγή: Βάτραχοι παντού.

Αντίδραση του Φαραώ: Επειδή οι μάγοι μιμήθηκαν και πάλι το γεγονός -με κάποιο τρόπο- άλλωστε υπήρχαν τόσοι βάτραχοι παντού, ο Φαραώ δεν πείστηκε. Αυτό όμως που δεν μπορούσαν να κάνουν ήταν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτούς. Ο Φαραώ ενοχλήθηκε, ζητά από το Μωυσή να διώξει τους βατράχους, αλλά όταν αυτό συμβαίνει, σκληρύνει και πάλι την καρδιά του.

Ο Θεός πρόσβαλε: Τη θεά βατραχίνα Χέκτ που είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι βατράχου. Ήταν σύμβολο της ανάστασης και της γονιμότητας. Σήμερα, ο βάτραχος έχει γίνει από τους ανθρώπους σύμβολο καλής τύχης.

Έξοδος - ζ (2)

ζ:14 - ια:10

Οι δέκα πληγές.

Γενικά σχόλια.

Στις συνδιαλλαγές του Θεού με το Φαραώ, παρατηρούμε ότι το έλεός Του προηγείται της κρίσης Του. Στα εδάφια 8-10 του κεφαλαίου που εξετάζουμε, βλέπουμε τη δύναμη του Θεού να φανερώνεται πολύ καθαρά πριν στείλει οποιαδήποτε πληγή.

            

Για την Αίγυπτο ήταν πληγές, αλλά για τον Ισραήλ ήταν σημεία της δύναμης και της αγάπης του Θεού προς αυτούς. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά το Θεό και έχει πονηρή καρδιά, βλέπει τη δύναμη του Θεού να έρχεται πάνω του σαν πληγή, την ίδια στιγμή που το παιδί του Θεού λέει: «Αυτός είναι ο Κύριός μου» κι ενώνεται μ’ Αυτόν (θ:14 πληγή για το Φαραώ, ζ:3 θαυμάσια για το Μωυσή).

Έξοδος - ζ (1)

ζ:1 «εγώ σε κατέστησα Θεόν (Ελοχίμ) εις τον Φαραώ»

Ο Μωυσής ήταν «ως Θεός» στο Φαραώ, στον Ααρών (δ:16), στον Ισραήλ (ιη:15-16). Ο Φαραώ συμβολίζει τον άρχοντα του σκότους, το Σατανά, ο Ααρών τους υπηρέτες του Θεού και ο Ισραήλ το λαό του Θεού. Ο Μωυσής είναι τύπος του Χριστού που είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος.

Μ’ αυτά τα λόγια ο Θεός θέλει να παρηγορήσει το Μωυσή, δίδοντάς του εξουσία σαν απάντηση στο ς:30.

κατέστησα: στα Εβραϊκά λέει «σε έδωσα».

Έξοδος - ε (1)

Τα αποτελέσματα της πρώτης εμφάνισης του Μωυσή και του Ααρών στο Φαραώ, δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά. Ο φόβος μήπως χάσει τους Ισραηλίτες, έκανε το βασιλιά να πάρει σκληρότερα μέτρα και ν’ αυξήσει την επιτήρηση.

Κάθε φορά που τα όρια της δύναμης του Σατανά περιορίζονται (όταν μιλάς σε κάποιον για την ελευθερία που χαρίζει ο Χριστός), η μανία του αυξάνει ακόμα πιο πολύ. Αυτό έγινε όταν ο Μωυσής με τον Ααρών πήγαν να ζητήσουν την απελευθέρωση του Ισραήλ. Εξαιτίας της αγάπης του Λυτρωτή, σε λίγο το καμίνι θα έσβηνε, αλλά πριν γίνει αυτό, θα έκαιγε με τη μεγαλύτερη δύναμη φωτιάς.

Δεν αρέσει καθόλου στο διάβολο να χάνει απ’ τα χέρια του ανθρώπους. Ο «καθωπλισμένος ισχυρός» όπως λέει ο Λουκάς (ια:21-22) «τα υπάρχοντα αυτού είναι εν ειρήνη» επειδή «φυλάττη την εαυτού αυλήν». Αλλά, ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού μας, υπάρχει «ο ισχυρώτερος αυτού» που του αφαίρεσε «την πανοπλίαν εις την οποίαν εθάρρει» και μοίρασε τα λάφυρα ανάμεσα στον αγαπημένο Του λαό!

ΓΕΝΕΣΗ μα

Γέν.μα:1-4

Ο Ιωσήφ ξεχάστηκε δύο χρόνια στη φυλακή. Μπορεί να τον ξέχασε ο αρχιτρίκλινος, αλλά όχι ο Θεός. Ο Θεός εργάστηκε όλο αυτό το διάστημα μέσα στον Ιωσήφ ένα θαυμαστό έργο ταπείνωσης, υπομονής, υπακοής και πίστης. Την κατάλληλη στιγμή φροντίζει για την απελευθέρωσή του, δίνοντας δύο όνειρα στον Φαραώ, κρατώντας όμως την ερμηνεία τους για να τη δώσει στον Ιωσήφ.

Ο Νείλος είναι πηγή ζωής για την Αίγυπτο. Είναι ο φυσικός της πλούτος απ’ όπου έχουν τροφή. Δεν έχουν ανάγκη τη βροχή γιατί πλημμυρίζει ο Νείλος και ποτίζει τα χωράφια. Τα 7 δαμάλια αναφέρονται στην πληρότητα της εφορίας ή της δυστυχίας που θα υπήρχε για 7 χρόνια αντίστοιχα. Αυτό που είδε ο Φαραώ ήταν τρομακτικό και γι’ αυτό ξύπνησε απ’ τον ύπνο του.

Νίκη στην Ερυθρά θάλασσα

Όταν οι Ισραηλίτες αποχαιρέτισαν την Αίγυπτο, ο Κύριος σχεδίασε το ταξίδι της επιστροφής τους κατά τέτοιο τρόπο που θα τους φάνηκε πολύ παράξενο.

Υπάρχει ένας σύντομος κι εύκολος δρόμος να φτάσει κανείς στη Χαναάν, αλλά ο Θεός δεν τους επιτρέπει να πάνε απ’ αυτό το δρόμο (Εξοδ.ιγ:17-18).