Γένεση Κεφ.μ - μα

 

I. Ο ΙΩΣΗΦ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.

1. Πρακτικά μαθήματα. Ενώ ο Ιωσήφ είναι στη φυλακή, ο αρχιτρίκλινος κι ο αρχισιτοποιός του βασιλιά ρίχνονται κι αυτοί εκεί κι ο αρχιφύλακας τους εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ.

Ένα πρωί τους βλέπει στεναχωρημένους και ρωτάει να μάθει το λόγο.

Εδώ ο Ιωσήφ μας δίνει ένα θαυμαστό παράδειγμα, γιατί αν κι ο ίδιος βρίσκεται σε τρομερή δυσκολία, κάνει ότι μπορεί για ν’ ανακουφίσει άλλους.

Αντί να προσπαθήσει να κερδίσει τη συμπάθειά τους, τους στρέφει στο Θεό σαν τη μόνη λύση των προβλημάτων τους (εγώ θα σας ερμηνεύσω τα όνειρα...κτλ!).

Ο νικητής χριστιανός, χαίρεται να παρηγοράει άλλους. Ας «βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη και ούτως ας εκπληρώνουμε τον νόμον του Χριστού».

2. Τύποι. Ο Θεός ευχαρίστως δίνει την ερμηνεία των ονείρων στον Ιωσήφ (εδ.9-13 & 16-19). Όπως τους είπε, ο αρχιτρίκλινος αποκαθίσταται στο παλάτι του βασιλιά κι ο αρχισιτοποιός θανατώνεται. Αυτό το περιστατικό είναι και πάλι παράλληλο με τη ζωή του Χριστού, γιατί κι Αυτός «μετά ανόμων ελογίσθη» (Ης.νγ:12). Ο Ιησούς σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο ληστές, ο ένας σώθηκε και ο άλλος χάθηκε (Μάρκ.ιε:27-28).

 

ΙΙ. Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ (κεφ.μα)

1. Πρακτικά μαθήματα. Αν και ο οινοχόος ξέχασε τον Ιωσήφ, ο Θεός δεν τον ξεχνά. Φροντίζει για την απελευθέρωσή του, δίνοντας δύο όνειρα στον Φαραώ, για τα οποία δεν μπορεί να βρει καμία ερμηνεία.

Η αναζήτηση για ένα διερμηνέα, θυμίζει στον οινοχόο τον Ιωσήφ, και λέει στον Φαραώ τις δύο ερμηνείες που εκπληρώθηκαν όπως ακριβώς τις είχε προβλέψει. Οπότε ο Ιωσήφ βιαστικά μεταφέρεται από το μπουντρούμι, μπροστά στο Φαραώ και τον διαβεβαιώνει ότι ο Θεός θα του δώσει την απάντηση. Εδώ βλέπουμε τον Ιωσήφ να μην μειώνει καθόλου το χάρισμα που κατέχει. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον Ιωσήφ με εντυπωσιακούς τρόπους, όντας σίγουρος ότι Αυτός θα πάρει όλη τη δόξα. Ο Θεός, χωρίς αμφιβολία, μπορεί να δώσει θαυμάσια χαρίσματα στα παιδιά Του, αν βλέπει ότι θα Του δώσουν όλη τη δόξα.

Στο πρώτο όνειρο του Φαραώ, επτά αδύνατα δαμάλια κατέφαγαν τα επτά παχιά δαμάλια. Στο δεύτερο όνειρο, τα αστάχυα τα λεπτά κατέπιον τα επτά αστάχυα τα καλά.

Ο Ιωσήφ ερμηνεύοντας το όνειρο, λέει ότι θα υπάρξουν επτά χρόνια μεγάλης αφθονίας, και θα ακολουθήσουν επτά χρόνια σοβαρής πείνας. Συμβουλεύει να διοριστεί ένας συνετός και φρόνιμος άνθρωπος για να αποταμιεύει  το 1/5 της σοδειάς τον καιρό της αφθονίας για να χρησιμοποιηθεί στον καιρό της πείνας.

Ο Φαραώ επιλέγει τον Ιωσήφ γι’ αυτό το έργο, γιατί αναγνωρίζει ότι το Πνεύμα του Κυρίου κατοικεί σ’ αυτόν. Φαντάζεται κανείς οι πολιτικοί μας να εκλέγονται με αυτό το κριτήριο!

Έτσι, ο Ιωσήφ υψώνεται στη θέση του κυβερνήτη πάνω σε όλη τη γη της Αιγύπτου. Επιτέλους ανταμείβονται τα δύσκολα χρόνια της αναμονής με ταπείνωση.

Όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του υπό το κραταιό χέρι του Θεού είναι βέβαιο ότι θα υψωθεί (Ιάκ.δ:10, Παρ.ιη:12, Α’ Πέτρ.ε:5,10). Αυτά που ο άνθρωπος σχεδιάζει για το κακό μας, ο Θεός μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για το καλό μας (Ρωμ.η:28,31).

Η πιστότητα του Ιωσήφ στη φυλακή, η συνεχής επαφή του με το Θεό εν μέσω δοκιμασιών, είναι αυτά που ο Θεός χρησιμοποιεί αργότερα για την απελευθέρωση του.

Η μελλοντική μας εξέλιξη εξαρτάται από το πόσο κοντά στο Θεό είμαστε στις παρούσες δοκιμασίες. Και οι πιο δύσκολες περιστάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τον Κύριο για τη βελτίωσή μας, καθώς και για την ευλογία άλλων.

Ο Θεός, μέσα στην πρόνοιά Του και τη σοφία Του μπορεί να κατευθύνει ακόμα και τις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής μας.

2. Τύποι. Ο Ιωσήφ, στρέφοντας τους άλλους προς το Θεό σαν την μόνη αληθινή πηγή βοήθειά τους, είναι χαρακτηριστικό του Χριστού, ο Οποίος έστρεφε συνεχώς την προσοχή των ανθρώπων από τη σάρκα, στο πνεύμα του Θεού. «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ' εμαυτού ουδέν» και πάλι, «ο Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα» (Ιωάν.ε:30, ιδ:10, ς:63).

Η ανθρώπινη μεταχείριση του Ιωσήφ ήταν πολύ διαφορετική από τον τρόπο που ο Θεός του φέρθηκε. Ο άνθρωπος τον πούλησε σκλάβο και τον έριξε, αν και αθώο, στη φυλακή.

Ο Θεός τον ελευθέρωσε από τη φυλακή και τον ύψωσε σε μια θέση τιμής. Η ίδια αντίθεση αποκαλύπτεται και στη ζωή του Χριστού. Ο άνθρωπος δεν πίστεψε σ’ Αυτόν και Τον χλεύασε, Τον σταύρωσε. Αλλά ο Θεός Τον ανέστησε από τους νεκρούς, Τον ύψωσε, και μια μέρα θα προκαλέσει κάθε γόνατο να «υποκλιθεί μπροστά Του (Φίλιπ.β:10). Έτσι, η θλίψη του Ιωσήφ, και αργότερα η λύτρωση, απεικονίζουν «τα πάθη του Χριστού και τας μετά ταύτα δόξας» (Α’ Πέτρ.α:11).

Τι εντυπωσιακή αντίθεση, ο Ιωσήφ, ένας σκλάβος και ένας κρατούμενος, και αργότερα κυβερνήτης πάνω σε όλη τη γη της Αιγύπτου! Και τι αντίθεση οι δύο ελεύσεις του Χριστού — στην πρώτη, πληγωμένος στο σπίτι των φίλων Του, στη δεύτερη για να κυβερνήσει τον κόσμο με δικαιοσύνη.

Η ζωή του Ιωσήφ περιγράφεται με λεπτομέρειες για να μπορούμε να πάρουμε μια τέλεια εικόνα της ύψωσης Εκείνου που ήταν καταφρονημένος και απορημένος από τους ανθρώπους.

 

III. Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ.

Ένας αξιοσημείωτος τύπος βρίσκεται στο γεγονός ότι κατά την περίοδο που ο Ιωσήφ έχει απορριφθεί απ’ τ’ αδέλφια του παντρεύεται μια Εθνική γυναίκα, την Ασενέθ, που το όνομά της σημαίνει «Λάτρης του Νεθ» (Αιγυπτιακή θεότητα).

Μετά που οι Εβραίοι απέρριψαν το Χριστό, Αυτός στράφηκε στα έθνη για σύζυγο. Όλοι εμείς με κάποιο τρόπο λατρεύαμε κάποιον «Νέθ» και όχι τον αληθινό Θεό, τον Γιάχβε (Πραξ.ιε:14 και κη:25-28).

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος Ιουδαίος δεν μπορεί να είναι μέλος της νύμφης του Χριστού, αλλά ότι η πλειονότητα θα είναι Εθνικοί.

Γεννιούνται δύο γιοι από τον Ιωσήφ και την Ασενὲθ: Ο Εφραΐμ και ο Μανασσή.

 

IV. Η ΠΕΙΝΑ.

1. Τώρα, η πείνα απλώνεται πάνω στη γη. Ο κόσμος με αγωνία ψάχνει για ψωμί, αλλά δεν μπορούν ν’ αγοράσουν ακόμα κι απ’ τον Φαραώ, γιατί αυτός τους στέλνει στον Ιωσήφ. Κάθε προμήθεια άρτου είναι μόνο δια μέσου του Ιωσήφ. Δεν μπορούμε να λάβουμε τίποτα παρά μόνο δια Ιησού Χριστού (Ιωαν.ε:39-40 ιδ:6  Φι-λιπ.δ:19).

Σήμερα, οι Εβραίοι που προσκολλώνται στις διδασκαλίες των Ραβίνων, αν και εκζητούν συνεχώς το Θεό, επειδή αρνούνται να Τον ψάξουν εν Χριστώ, δεν μπορούν να Τον βρουν.

2. Ο Ιωσήφ είναι και πάλι τύπος του Χριστού που σώζει τον κόσμο από φυσικό θάνατο με το να του προμηθεύσει ψωμί. Ο Κύριος σώζει τον κόσμο απ’ το δεύτερο θάνατο με το να είναι ο ίδιος «ο άρτος της ζωής», «ο καταβαίνων εκ του ουρανού», που όποιος φάει δεν θα πεθάνει (Ιωαν.ς:48-51).

Ο άρτος που ο Χριστός έδωσε ήταν η σάρκα Του την οποία έδωσε υπέρ της ζωής του κόσμου. Όπως έκοψε τον άρτο πριν ταΐσει τις 5.000, έτσι το σώμα του Χριστού έπρεπε να κοπεί πριν μπορέσει να δώσει ζωή (Ιωαν.ς:54-56  Εβρ.ι:5,10  Λουκ.θ:16).

3. Ο Ιωσήφ συγκέντρωσε τόσο πολύ καρπό, που δεν μπορούσε να τον υπολογίσει, «έπαυσε να μετρή αυτόν· διότι ήτο αμέτρητος» (Γέν.μα:49). Οι προμήθειες του Θεού για τις ανάγκες μας τόσο τις φυσικές όσο και τις πνευματικές, είναι απεριόριστες!