Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

Ρωμ.η:24-25 «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν, ελπίς δε ήτις βλέπεται, δεν είναι ελπίς διότι εκείνο το οποίον βλέπει τις, δια τί και ελπίζει; Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, δια της υπομονής περιμένομεν αυτό».

Έχουμε πολλά πράγματα για τα οποία μπορούμε να ελπίζουμε. Μπορεί να μην τα βλέπουμε ακόμα και γι’ αυτό μιλάμε για ελπίδα, γιατί αν τα δούμε δεν μπορούμε να τα ελπίζουμε!

Ο Ιησούς όταν ξεκίνησε τη διακονία Του διάλεξε τους μαθητές Του, τους δίδαξε, τους καθοδήγησε, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάλαβαν κάποια πράγματα.

Κάποτε άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι μεγαλύτερος στη Βασιλεία των Ουρανών.

Διαφωνούσαν για το ποιος θα καθίσει στα δεξιά και στα αριστερά του θρόνου.

Όλα αυτά συνέβαιναν γιατί μέσα στο νου τους είχαν ένα φυσικό γήινο βασίλειο.

Ο Ιησούς τους άφησε να το πιστεύουν αυτό, δεν άνοιξε τις διάνοιές τους πάνω σ’ αυτό το θέμα. Οικοδομούσαν την ελπίδα τους πάνω σε υλικά πράγματα και γι’ αυτό συζητούσαν για τις θέσεις που θα έπαιρναν.

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι τη μέρα που ο Ιησούς σταυρώθηκε, με αποτέλεσμα αυτή η ελπίδα των μαθητών για μια φυσική βασιλεία, η ελπίδα να δούνε το έθνος τους ελεύθερο απ’ τους Ρωμαίους, να χαθεί.

Ο Βασιλιάς τους τώρα ήταν στον τάφο. Ο Ιησούς τους άφησε να έχουν αυτή την ελπίδα και ξαφνικά αυτή η ελπίδα να πεθάνει, για να μπορέσουν να καταλάβουν ποια είναι η πραγματική ελπίδα που μπορούν να ελπίζουν. Κι αυτή ήταν η πνευματική βασιλεία!

Αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι μας, είμαστε απλά περαστικοί. Οι θησαυροί μας είναι κάπου αλλού κρυμμένοι και φυλαγμένοι.

Η Γραφή λέει ότι είμαστε ταξιδιώτες που προχωράμε για την πατρίδα, δεν είμαστε πολίτες αυτού του κόσμου:

Εβρ.ια:13,14 Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς και πεισθέντες και εγκολπωθέντες και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης. Διότι οι λέγοντες τοιαύτα δεικνύουσιν ότι ζητούσι πατρίδα.

Η ελπίδα μας λοιπόν δεν μπορεί να είναι σε υλικά πράγματα, αλλά στα αιώνια, στα πνευματικά.

Εβρ.ια:3 «Διά πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίσθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων».

Κάθε τι που βλέπουμε έγινε από κάτι που δεν βλέπουμε. Ο Θεός πήγε στην αποθήκη της αιωνιότητας, πήρε αρκετή ποσότητα από «τίποτα» και το έκανε κάτι!

Αν λοιπόν χρειάζεσαι κάτι που δεν υπάρχει, μη στεναχωριέσαι, δεν υπάρχει πρόβλημα, πήγαινε στο Θεό! Αυτός θα πάει στην ίδια αποθήκη και θα πάρει πάλι λίγο «τίποτα» και θα το φτιάξει αυτό που Του ζητάς!

Η ελπίδα μας λοιπόν δεν είναι στα πράγματα αυτού του κόσμου γιατί αυτά φαίνονται, αλλά στον Ιησού Χριστό!

Πολλοί άγιοι του Θεού είναι τόσο απογοητευμένοι επειδή δεν μπορούν ίσως ν’ αγοράσουν ένα αυτοκίνητο ή κάποια έπιπλα που έχουν ανάγκη ή να σπουδάσουν τα παιδιά τους ή επειδή έχασαν τη δουλειά τους κι έτσι χάνουν τη χαρά τους και την ευτυχία τους.

Το ερώτημα όμως που γεννιέται είναι: που είναι η ελπίδα τους;

Αν η ελπίδα μας είναι στον Ιησού Χριστό, οτιδήποτε κι αν μας συμβεί εδώ, εμείς θα είμαστε νικητές γιατί θα έχουμε χαρά μέσα στην καρδιά μας.

Η ελπίδα των μαθητών καταστράφηκε, αλλά πήραν ένα μεγάλο μάθημα, κατάλαβαν μετά απ’ αυτό ότι η ελπίδα τους δεν πρέπει να είναι σε φυσικά πράγματα, αλλά στον ίδιο τον Κύριο.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί όσο ο Ιησούς είναι ζωντανός έχουμε ελπίδα!

Σήμερα πολλοί - καθένας απ’ την πλευρά του - προσπαθούν να μας πείσουν ότι απ’ την εποχή του Χριστού και των αποστόλων τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο τρόπος του κηρύγματος δεν μπορεί να είναι ο ίδιος, κάποιες αρχές αγιασμού δεν μπορούν να εφαρμοστούν σήμερα.

Όμως τι σημαίνει αυτό, μήπως ότι ο Θεός πέθανε, ή ότι ο Ιησούς κατέβηκε απ’ το θρόνο Του; Όσο ο Θεός είναι ζωντανός, όσο ο Ιησούς είναι στο θρόνο Του, υπάρχει ελπίδα γιατί η Βίβλος λέει:

·  «Διότι εγώ είμαι ο Κύριος δεν αλλοιούμαι» (Μιχ.γ:6).

·  «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθες και σήμερον, και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8).

·  «Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ» (Ψαλμ.ριθ:89)

Τι σημαίνει λοιπόν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει; Μάλλον οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα τους.

Η ελπίδα μας είναι στον ίδιο τον Ιησού Χριστό, στο λόγο Του κι αυτά τα πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν.

Είναι καλό να ξέρει κανείς ότι όταν ο κόσμος σείεται, υπάρχουν πράγματα που παραμένουν αμετακίνητα και ποτέ δεν αλλάζουν.

Είναι σαν το φάρο μέσα στη θάλασσα, όταν η τρικυμία υψώνεται, ο έμπειρος καπετάνιος κοιτάει το φάρο κι επειδή ξέρει ότι είναι αμετακίνητος, κανονίζει την πορεία του ανάλογα.

Ευχαριστούμε τον Ιησού Χριστό, γιατί σωθήκαμε με την ελπίδα. Κι αν ελπίζουμε σε κάτι που βλέπουμε, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Αν όμως ελπίζουμε σε κάτι που δεν βλέπουμε, τότε με υπομονή το περιμένουμε.

Ρωμ.η:26 «Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τας ασθενείας ημών επειδή το τί να προσευχηθώμεν ως πρέπει, δεν εξεύρομεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων».

Αν η υπομονή σου αρχίζει να εξαντλείται, δεν πειράζει γιατί τότε το Πνεύμα θα βοηθήσει!

Ρωμ.η:28 «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού».

Εδώ αρχίζει να γίνεται καλλίτερο, ελπίζουμε, υπομένουμε, το Πνεύμα μας βοηθά και τώρα βλέπουμε ότι όλα θα συνεργήσουν στο αγαθό.

Όλα τα κακά ο Θεός θα τα χρησιμοποιήσει για το καλό αυτών που Τον αγαπούν, όλους που έχουν κληθεί κατά τον δικό Του τρόπο. Βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να είναι κανείς μέσα στο θέλημα του Θεού.

Υπάρχει ένα σχέδιο κι ένας προορισμός για τον καθένα μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Δεν είσαι απλά περιπλανώμενος, αλλά ο Θεός έχει ένα σκοπό και μία κατεύθυνση για σένα. Ο Θεός σ’ έβαλε σ’ αυτό το αμπέλι, σ’ αυτή την εκκλησία για κάποιο λόγο.

Μπορεί να περνάμε διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις στη ζωή μας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα συνεργούν στο αγαθό γι’ αυτούς που αγαπούν το Θεό.

Αν δουλεύουμε για το σκοπό του Θεού δεν πρέπει να φοβόμαστε ή ν’ αφήνουμε ν’ αδυνατίζει η πίστη μας απ’ τα φαινόμενα!

Η δοκιμασία σήμερα μπορεί να είναι δυσβάσταχτη, αλλά η Γραφή λέει ότι εργάζεται «καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης» (Β΄Κορ.δ:17) «επειδή ημείς δεν ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα....» (εδ.18).

Όταν περνάς κάποιες καταστάσεις, να σκέφτεσαι πόσο μεγάλη θα είναι η ευλογία και η δόξα που σε περιμένει εξαιτίας αυτών!

Μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε καλά, αλλά δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα! Σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουν αρχίσει ακόμα να πέφτουν οι ευλογίες του Θεού!

Ρωμ.η:31 «Τί λοιπόν θέλομεν ειπεί προς ταύτα; Εάν ο Θεός είναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;»

Δεν μπορείς να αποτύχεις πια! Έχουμε σχεδιαστεί απ’ το Θεό να είμαστε νικητές! Αυτό που χρειάζεται είναι να μείνουμε στον αγώνα, να μην αποκάμουμε, (Γαλ.ς:9  Εβρ.ιβ:3) να προχωράμε μπροστά, να μείνουμε στο θέλημα του Θεού κι Αυτός θα φέρει τη νίκη.

Ρωμ.η:33 «Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού;»

Ποιος μπορεί να μας κρίνει; Κανείς! Πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν λέγοντας ψέματα εναντίον μας, λέγοντας ότι είμαστε αίρεση, υποκριτές, άλλοι μας λένε τρελούς επειδή δεν έχουν καταλάβει τη ζωή που διαλέξαμε να ζήσουμε, αλλά αυτά δεν προσθέτουν τίποτα γιατί κανείς δεν μπορεί να κρίνει τους εκλεκτούς του Θεού ακριβώς γιατί «Θεός είναι ο δικαιών».

Ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο. Αν είμαστε εντάξει με τον Κύριο, δεν πειράζει τι λέει ο καθένας για μας. «Εάν ο Θεός είναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ ημών;»

Ρωμ.η:35-39 «Τίς θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γεγραμμένον, Ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής). Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών»

«ούτε παρόντα» Υπάρχουν σήμερα κάποιοι που λένε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς όπως λέει η Γραφή, ότι δεν μπορεί να κάνει όλα αυτά που λέει ότι πρέπει να κάνει, δεν είναι για τις μέρες μας, εμείς είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι.... αλλά εδώ λέει ότι ούτε τα παρόντα μπορούν να μας χωρίσουν απ’ την αγάπη του Θεού.

 

Τιτ.β:11-12 «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι»

Δεν πρόκειται να πιστέψω τα ψέματα και το σημερινό κοσμικό φρόνημα, αλλά θα πιστέψω στο λόγο του Θεού γιατί η ελπίδα μου είναι στον Ιησού Χριστό και στη δική Του δικαιοσύνη.

Όλα τ’ άλλα είναι φτηνά κι εφήμερα. Μόνο ο Ιησούς είναι ο βράχος, κι ο λόγος Του είναι αληθινός και αιώνιος. Μόλις διαβάσαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε για το Θεό και στον παρόντα αιώνα.

Τίτ.β:13 “προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού”.

            Αυτή είναι η ελπίδα μας!

Ρωμ.ιβ:2 «Και μην συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφώνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον”

Σ’ ένα κόσμο που λέει ότι δεν υπάρχει ελπίδα γιατί ψάχνει για κάτι που δεν μπορεί να το βρει, γιατί δεν έχει απαντήσεις στα ερωτήματά του για την οικονομία, για τη χαρά της ζωής, υπάρχει ανάγκη να κηρυχτεί το μήνυμα ότι Υπάρχει ακόμα ελπίδα!

      ·     Οι πολιτικοί δεν έχουν ελπίδα,

      ·     Οι μορφωμένοι δεν έχουν ελπίδα,

      ·     Οι ψυχολόγοι δεν έχουν ελπίδα,

Ø αλλά υπάρχει ελπίδα στην εκκλησία του Ιησού Χριστού. Έχουμε ελπίδα!

Α’ Κορ.ιγ:13  “Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη”.

Ο λόγος που η αγάπη είναι μεγαλύτερη, είναι ότι τα άλλα δύο προέρχονται απ’ αυτήν. Χρειάζεται να έχουμε ελπίδα, σωθήκαμε με την ελπίδα, αν δεν ελπίζουμε σε κάτι θα πεθάνουμε (Παρ.κθ:18).

Αν οι θρησκευτικές μας εμπειρίες περιορίζονται στο να έρθουμε στην εκκλησία και να ζεστάνουμε λίγο το κάθισμα, δεν έχουμε ελπίδα και θα πεθάνουμε. Έχουμε ανάγκη από ελπίδα, από σκοπό, από στόχους στη ζωή μας κι έτσι έρχεται η πίστη.

Η Γραφή λέει ότι «Ο Θεός είναι αγάπη» (Ιωαν.δ:16). Αυτό είναι μια εξίσωση που σημαίνει κι ότι «Αγάπη, είναι ο Θεός». Πριν απ’ οτιδήποτε υπήρχε ο Θεός που είναι Πνεύμα και δεν μπορούμε να Τον δούμε με τα μάτια μας. Κανείς δεν είδε ποτέ το Θεό.

Επειδή ακριβώς ο Θεός είναι Πνεύμα και κανείς δεν Τον έχει δει, υπήρχε ένα μυστήριο γύρω απ’ το πρόσωπο του Θεού. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να Τον καταλάβει μέχρι που άρχισε να Τον φοβάται.

Ο Θεός αποκάλυψε κάτι απ’ τον Εαυτό Του στο Μωυσή, αλλά ο λαός φοβόταν να πλησιάσει το Θεό. Αργότερα ο Θεός άρχισε να μιλάει στους ανθρώπους μέσα απ’ τους προφήτες, αλλά ακόμα κανείς δεν είχε δει το Θεό.

Αλλά επειδή ο Θεός είναι αγάπη, δεν άφησε έτσι τα πράγματα. Η αγάπη ήρθε ανάμεσα στους ανθρώπους κι Αυτός που μέχρι τότε ήταν αόρατος, έγινε ορατός στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Κολ.α:15).

Η αγάπη λοιπόν που ήταν αόρατη αποκάλυψε τον εαυτό της στον Ιησού, έτσι ώστε όταν βλέπουμε τον Ιησού να βλέπουμε την πληρότητα του χαρακτήρα του Πατέρα. Έτσι, δεν υπάρχει πια μυστήριο! Ο Ιησούς είπε: «όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα» (Ιωαν.ιδ:9).

Η αγάπη λοιπόν ήρθε απ’ τον ουρανό και σαν αποτέλεσμα γεννήθηκε η ελπίδα. Η Γραφή λέει ότι περπάτησε ανάμεσά μας, κατοίκησε μέσα μας και είδαμε τη δόξα Του σαν μονογενή Γιο του Πατέρα γεμάτο με χάρη και αλήθεια (Ιωαν.α:14 & Α’Ιωαν.α:1-4).

Δεν ήταν κάποιος άλλος Θεός, αλλά ο ίδιος μυστηριώδης Θεός, επειδή αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο, αποκάλυψε τον Εαυτό Του στο πρόσωπο του Γιου Του και γι’ αυτό διαβάζουμε στην Αποκ.α:1 «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού...»

Ίσως κάποιοι επιμένουν ότι ο Θεός είναι ένα μυστήριο. Είναι τρεις σε ένα, είναι ένας αλλά έχει τρία πρόσωπα κι αν δεν το καταλαβαίνεις είναι επειδή ο Θεός είναι μυστήριο.

Όμως, αν πιστεύεις αυτό είναι σαν να πιστεύεις ότι ο Ιησούς Χριστός απέτυχε στην αποστολή Του γιατί ο σκοπός Του ήταν ν’ αποκαλύψει την πληρότητα του Θεού για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε την αγάπη Του,  το έλεός Του μ’ ένα  τρόπο που ποτέ άλλοτε δεν φανερώθηκε (Εβρ.α:1).

Δεν είναι πια μυστήριο, αλλά ελπίδα (Α’ Τιμ.γ:16). Ήρθε σ’ ένα κόσμο χωρίς ελπίδα, που υπήρχε μόνο σκοτάδι, σαν το φως του κόσμου, η ελπίδα του κόσμου. Η Γραφή λέει ότι ο Ιησούς είναι «η ελπίς της δόξης», είναι η ελπίδα μας.

Πρώτα ήταν η αγάπη, αυτή η αγάπη που φανερώθηκε στο Γολγοθά κι έφερε ελπίδα. Εξαιτίας αυτής της ελπίδας υπάρχει τώρα πίστη.

Εβρ.ια:1-3 “Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.

Δεν τα βλέπουμε, αλλά τα ελπίζουμε και γι’ αυτό δραστηριοποιούμαστε για να τα πάρουμε. Το βιβλίο «Πράξεις των αποστόλων» λέγεται έτσι γιατί καταγράφει τις ενέργειές τους, τις πράξεις τους, τι κάνανε κάθε μέρα. Αν δεν είχαν κάνει τίποτα, δεν θα υπήρχε τίποτα για να γραφτεί. Αλλά επειδή ήρθε ελπίδα στη ζωή τους, αυτό τους έκανε να δραστηριοποιηθούν αφού η προηγούμενη ελπίδα τους είχε καταστραφεί, αφού δεν θα υπήρχε ένα φυσικό βασίλειο, τώρα έπρεπε να πιαστούν απ’ την πραγματική ελπίδα.

Γι’ αυτό έγινε ότι έγινε εκείνες τις μέρες και γράφτηκαν όλα αυτά σαν Πράξεις των αποστόλων. Η εκκλησία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς πίστη.

Όταν δεν πας στην εκκλησία τίποτα δεν μπορεί να συμβεί. Αλλά όταν πας και κάνεις τα πράγματα του Θεού με ελπίδα μέσα στην καρδιά, τότε θα έρθει πίστη. Κάνουμε ότι κάνουμε ακριβώς επειδή υπάρχει ελπίδα στη ζωή μας.

Όταν κάποιος θέλει να σωθεί πρέπει να πάει στο Γολγοθά γιατί κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά δια Ιησού Χριστού. Εκεί θα συναντήσει την αγάπη, πάνω στο σταυρό. Κι όταν μετανοήσει και παραδώσει τη ζωή του σ’ Αυτόν, η αγάπη κατεβαίνει απ’ το σταυρό κι έρχεται μέσα στην καρδιά (Ρωμ.ε:5). Μετά, γεννιέται ελπίδα στη ζωή! Ενώ πριν ήταν βεβαρημένος απ’ τον κόσμο, χωρίς ελπίδα, τώρα όλα έχουν αλλάξει.

Εβρ.ι:35-36 «Μη αποβάλητε λοιπόν την παρρησίαν σας, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν».

Κράτα την ελπίδα που ήρθε στη ζωή σου, όπως διαβάσαμε στη Ρωμ.η:24-25 γιατί υπάρχει μισθαποδοσία!

Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν»

Δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω, ο δίκαιος θα ζήσει δια πίστεως. Συνήθως δίνουμε την έμφαση στη λέξη «πίστεως» αλλά το ρήμα είναι «ζήσει» κι εκεί είναι η δράση. Δεν ερχόμαστε στο Θεό για να παρατήσουμε τα πάντα.

Όταν κάποιος πιστεύει, συνήθως τον ρωτάνε, καλά δεν πας σε πάρτι, σε κινηματογράφους, στον ιππόδρομο, σε μπαρ, δεν έχεις τηλεόραση, καλά τί κάνεις τώρα; Η απάντηση είναι ΤΩΡΑ ΖΩ! Είναι μια καινούρια ζωή.

Ξέρω ότι δεν μπορείς να το καταλάβεις αλλά εμένα μου αρέσει να πηγαίνω στην εκκλησία, να ψάλω, μου αρέσει να προσεύχομαι, ν’ ακούω το λόγο του Θεού γιατί έχω μια ελπίδα.

Ο δίκαιος λοιπόν ΖΕΙ δια πίστεως. Πολλοί Χριστιανοί λυπούνται που πίστεψαν στο Χριστό, γιατί νομίζουν ότι χάνουν τη ζωή τους. Μα αυτό πρέπει να γίνει για να τη βρεις!