ΕΞΟΔΟΣ

 

Πως το Πάσχα αντιμάχεται τις ψευδοδιδασκαλίες

 

O ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜOΣ εξαπλώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς σε όλη την Χριστιανοσύνη. Δεδομένου ότι οι διδασκαλίες του είναι τόσο παραπλανητικές, ο Χριστιανός εργάτης πρέπει να οπλιστεί ενάντια σ’ αυτό το κύμα.

Ο Μοντερνισμός διδάσκει ότι η σωτηρία βρίσκεται στη μίμηση των αρετών του Χριστού. Ασχολούνται πάρα πολύ περιγράφοντας το τέλειο παράδειγμά Του, αλλά αρνούνται την αναγκαιότητα του αίματος για τη σωτηρία.

Κανένα τμήμα της Αγίας Γραφής δεν είναι καλύτερο από το Έξοδ.ιβ, για να χρησιμοποιηθεί για τη σωστή διδασκαλία.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος στο στρατόπεδο του Ισραήλ είχε «μοντέρνες» απόψεις. Ούτε για μια στιγμή, ένα τέτοιο άτομο, δεν θα αρνιόταν να διαλέξει ένα αρνί από το κοπάδι του. Θα ήταν προσεκτικός να επιλέξει ένα χωρίς κηλίδα ή ψεγάδι, γιατί αυτός που αποφασίζει να ζήσει μια αποδεκτή ζωή, φυσικά πρέπει να έχει ένα τέλειο παράδειγμα προς μίμηση.

Αλλά δεδομένου ότι δεν βλέπει καμία ανάγκη για την έκχυση του αίματος, δένει το αθώο αρνί κοντά στο σπίτι του και μιλάει στην οικογένειά του για τις αρετές του. Τους λέει ότι πρέπει να μιμηθούν την καθαρότητά του και να γίνουν πράοι και ευγενικοί σαν ένα αρνί. Η οικογένειά του δέχεται την διδασκαλία του και αρχίσει να διορθώνει τους τρόπους συμπεριφοράς, αναπτύσσει ένα αίσθημα ασφάλειας και είναι πολύ περήφανοι που η οικογένειά τους ζει μια πιο ενάρετη ζωή από ό, τι οι γείτονές τους.

Αλλά όταν ο άγγελος του θανάτου πλησιάζει το σπίτι του, δεν ενδιαφέρεται για τη ζωή των μελών του, αλλά αναζητά μόνο ένα πράγμα: το αίμα στους παραστάτες της πόρτας!

Η εντολή του Κυρίου ήταν να ελευθερώνει τις οικογένειες που είχαν εφαρμόσει το αίμα, αλλά να σκοτώνει τα πρωτότοκα σε κάθε σπίτι όπου δεν υπήρχε το αίμα. Το ζωντανό αρνί, αν και τόσο τέλειο, αγνοείται από τον άγγελο. Πόσο απλό είναι λοιπόν, ότι δεν είναι το τέλειο παράδειγμα του Χριστού που μας σώζει από το θάνατο, αλλά η έκχυση του αίματος (Εβρ.θ:22, Ρωμ.γ:24-25,  Ματθ.κς:28,  Α’ Πέτρ.α:19).

II. Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ διδάσκει ότι, αφού ο Χριστός πέθανε για κάθε ψυχή, όλοι θα σωθούν. Το αγαπημένο τους εδάφιο είναι: «Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ» (Α’ Κορ.ιε:22).

Συμφωνούμε ότι όλοι όσοι είναι εν Χριστώ θα ζωοποιηθούν, αλλά όσοι Τον απορρίπτουν δεν είναι εν Χριστώ.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Ισραηλίτης είχε την τάση να πιστεύει όπως αυτή η αίρεση σήμερα. Μπορεί να είχε κοιτάξει τον μοντερνιστή με το αρνί δεμένο έξω από την πόρτα του σπιτιού του και να είχε υπερηφανευτεί ότι αυτός δεν επέλεξε απλά ένα αψεγάδιαστο αρνί, αλλά πίστευε ότι είναι απαραίτητο να χυθεί το αίμα για τη σωτηρία τους. Αισθανόμενος ασφαλής στο γεγονός ότι το αρνί έχει σφαχτεί, διαβεβαιώνει την οικογένειά του ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά αφού δεν πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να βάλει το αίμα στους παραστάτες και το ανώφλι του σπιτιού προκειμένου να σωθούν, παραλείπει να το κάνει και τα μεσάνυχτα τα πρωτότοκα του κείτονται νεκρά στο σπίτι.

Παρά το γεγονός ότι ο Ιησούς πέθανε για κάθε ψυχή, το αίμα πρέπει να εφαρμόζεται με μετάνοια και πίστη προς το Θεό για να ολοκληρωθεί η σωτηρία μας.

III. ΑΙΩΝΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Μια άλλη κατηγορία θέλει να πιστέψουμε ότι ναι μεν είναι απαραίτητο να μετανοήσουμε, αλλά αφού πάρουμε την μαρτυρία της συγχώρεση των αμαρτιών μας, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να χαθεί κανείς, άσχετα με το πόσο μεγάλος παραβάτης μπορεί να γίνει.

Ένας τέτοιος άνθρωπος πάει λίγο πιο μακριά απ’ αυτόν που πιστεύει στην «αποκατάσταση των πάντων». Θα είχε εφαρμόσει το αίμα στους παραστάτες, αλλά επειδή πιστεύει ότι η ζωή του μετά απ’ αυτό, δεν έχει τίποτα να κάνει με την σωτηρία του, παραλείπει να τρέφεται με το αρνί να αποκτήσει δύναμη για το ταξίδι, και δεν βλέπει κανένα λόγο να φορέσει παπούτσια στα πόδια του, ή να ζωστεί την οσφύ του.

Ο άγγελος του θανάτου προσπερνά το σπίτι του, αλλά όταν οι υπόλοιποι εγκαταλείπουν τη χώρα βιαστικά, τότε αρχίζει να ψάχνει για τα παπούτσια του, το ραβδί του και τα ρούχα για το ταξίδι.

Ενώ ασχολείται μ’ αυτά, οι Ισραηλίτες προχωράνε και τον αφήνουν πολύ πίσω. Όντας πολύ αδύναμος από την έλλειψη τροφής, για να καλύψει τη διαφορά, μετά από όλα αυτά πρέπει να παραμείνει στη δουλεία της Αιγύπτου!

Η τύχη των αποστατών φαίνεται στην: Αποκ.β:4-5, Ματθ.ι:22, Εβρ.γ:6, Ρωμ.ια:22, Ιούδας 11-13.