Πριν τις πληγές
Ακόμα και μετά που η ράβδος του Μωυσή μετατράπηκε σε φίδι
και το λεπρό χέρι θεραπεύτηκε, αυτός εξακολουθεί να δείχνει απροθυμία να υπακούσει
την εντολή του Θεού. Ο Κύριος οργίζεται εναντίον του και εξουσιοδοτεί τον
Ααρών, τον αδελφό του, να μιλήσει αντί γι’ αυτόν.
Στη συνέχεια ο Μωυσής παίρνει τη σύζυγό και τα δύο παιδιά του και ξεκινά για την Αίγυπτο. Διαβάζουμε στην Έξοδ.δ:24 ότι «συνήντησεν αυτόν ο Κύριος και εζήτει να θανατώση αυτόν».
Δεδομένου ότι το περιστατικό αυτό ακολουθείται από την άμεση
περιτομή ενός από τους γιους του, οδηγούμαστε να πιστέψουμε ότι κάποια θλίψη
ήρθε στο Μωυσή που τον έφερε στα πρόθυρα του θανάτου, για να του υπενθυμίσει
ότι είχε αμελήσει να πραγματοποιήσει την εντολή του Θεού, που ήταν το
διακριτικό της διαθήκης που ο Θεός είχε
να κάνει με τον Αβραάμ (Γέν.ιζ:9-14).
Όταν ο Θεός επιλέγει έναν ηγέτη, περιμένει να είναι υπάκουος
στις εντολές του Θεού, προτού σταθεί μπροστά στο λαό.
Ο Θεός στέλνει τον Ααρών να συναντήσει το Μωυσή και μαζί πάνε
προς συνάντηση των πρεσβυτέρων του Ισραήλ για να τους εξηγήσουν την αποστολή
τους. Τώρα, διαβάζουμε, «Και επίστευσεν ο
λαός» (εδ.31).
Πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να ήταν που ο Θεός έστειλε κάποιον
να υπερασπιστεί την υπόθεσή τους! Υπάρχει πάντοτε χαρά, όταν πιστεύουμε στο
λόγο του Θεού. Όπως ο Θεός τους είχε πει, ότι θα άκουγαν και θα πίστευαν, έτσι
έγινε.
Στο κεφ.ε:1 ο Μωυσής και Ααρών επισκέπτονται το Φαραώ και του
μεταφέρουν το μήνυμά τους: «Ούτω λέγει
Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· Εξαπόστειλον τον λαόν μου, διά να εορτάσωσιν εις εμέ
εν τη ερήμω».
Η στάση του Φαραώ είναι περιφρονητική από την πρώτη κιόλας
στιγμή: «Τις είναι ο Κύριος, εις του
οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ; δεν γνωρίζω
τον Κύριον και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει».
Ο Φαραώ ανακάλυψε πολύ γρήγορα ποιος ήταν ο Κύριος! Όσοι δεν
γνωρίζουν το Θεό είναι αναγκασμένοι να μάθουν κάποια μέρα ποιος είναι. Όμως,
πόσο πιο όμορφα είναι να Τον γνωρίσει κανείς μέσα στη χάρη και το έλεός Του,
παρά όταν αρχίσει να εκχέει την οργή Του!
Τα αποτελέσματα της πρώτης εμφάνισης του Μωυσή και του Ααρών
στο Φαραώ, δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά. Ο φόβος μήπως χάσει τους Ισραηλίτες,
έκανε το Φαραώ να πάρει σκληρότερα μέτρα και ν’ αυξήσει την επιτήρηση. Πήγαν στο
Φαραώ ζητώντας έλεος, αλλά απορρίφθηκαν. Όταν οι δικές τους προσπάθειες αποτυγχάνουν,
είναι σε θέση να αναγνωρίσουν στα σίγουρα, ότι η μόνη βοήθεια που μπορούν να
περιμένουν, θα πρέπει να προέρχεται από το Θεό.
Οι προσπάθειες του ανθρώπου να σωθεί, είναι μάταιες. Η σωτηρία
δεν προέρχεται από ό, τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αλλά από τον ίδιο τον Κύριο.
Ο Θεός ενθαρρύνει το Μωυσή σ’ αυτή την απελπιστική
κατάσταση, διαβεβαιώνοντάς τον ότι η δύναμη του Φαραώ δεν είναι τίποτα σε
σύγκριση με τη δική Του δύναμη.
Στην Έξοδ.ς:3 ο Θεός αποκαλύπτεται για πρώτη φορά με το
όνομα Γιάχβε. Αυτό είναι το λυτρωτικό όνομα του Θεού. Με αυτό το όνομα φανερώνεται
σαν ο Λυτρωτής του Ισραήλ. Ο Χριστός, ο δικός μας Λυτρωτής, εξακολουθεί να έχει
αυτό το όνομα, γιατί Ιησούς σημαίνει «ο Γιάχβε είναι Σωτήρας».
Βλέπουμε στις συναλλαγές του Θεού με το Φαραώ, ότι το έλεος
προηγείται της κρίσης. Στην Έξοδ.ζ:8-10 η δύναμη του Κυρίου αποδεικνύεται
ξεκάθαρα πριν από τις πληγές. Οι μάγοι, με τη δύναμη του Σατανά, μιμούνται κάποια
θαύματα, αλλά με αυτόν τον τρόπο φανερώνουν ότι η δύναμή τους είναι μόνο για
καταστροφή, όχι για λύτρωση.
Μπορούν να μετατρέψουν τη ράβδο σε φίδι, αλλά δεν είναι
δυνατό να το επαναφέρουν σε ράβδο. Τα έργα του διαβόλου αυξάνουν τις θλίψεις,
αλλά δεν μπορούν να τις ανακουφίσουν. Μετατρέπουν το νερό σε αίμα, αλλά δεν μπορούν
να το κάνουν πάλι νερό. Η προσπάθειά τους να μιμηθούν τη δύναμη του Θεού,
μοιάζει με αυτούς που προσπαθούν να μιμηθούν τη χριστιανική ζωή χωρίς να
κατέχουν το Χριστό.
Άλλη μια μέθοδος του Σατανά να παραπλανήσει. Ο Σατανάς είναι
παλιός αρχιμάστορας στο παιχνίδι της παραποίησης/απομίμησης. Αν δεν μπορεί να κάνει
μια ψυχή να αντιταχθεί στο Χριστό, είναι ικανοποιημένος όταν αυτή η ψυχή προσποιείται
το Χριστιανό.
