Α.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑ
Ιωάν.δ:24 “Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν
εν πνεύματι και αλήθεια δει προσκυνείν.”
Πράξ.ζ:48-49 “αλλ’ ούχ ο ύψιστος εν
χειροποιήτοις κατοικεί, ... ο ουρανός μοι θρόνος, η δε γη υποπόδιον των ποδών
μου”
Α’ Βασ.η:27 “Ιδού ο ουρανός και ο ουρανός των ουρανών δεν είναι ικανοί να σε χωρέσωσι”.
Α.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ
Δευτ.ς:4 “Άκουε
Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.”
Ησ.μδ:6-8 “Εγώ είμαι ο πρώτος και
εγώ ο έσχατος, και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός .......εκτός εμού υπάρχει Θεός;
βεβαίως δεν υπάρχει βράχος δεν γνωρίζω ουδένα.”
Ησ.με:5 “Εγώ είμαι ο Κύριος, και δεν είναι άλλος δεν
υπάρχει εκτός εμού Θεός.”
Ιάκ.β:19 “συ πιστεύεις ότι εις
έστιν Θεός, καλώς ποιείς και τα δαιμόνια πιστεύουσιν και φρίττουσιν.
Α’ Τιμ.β:5 “Εις γαρ Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς.”
Α. Ο
ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.
Γέν.γ:8 “Και ήκουσαν την φωνήν του Κυρίου του Θεού περιπατούντος
εν τω παραδείσω προς το δειλινόν και εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από
ΠΡΟΣΩΠΟΥ του Κυρίου του Θεού....”
Έξοδ.λγ:20 “Και είπε, δεν δύνασαι να ίδης ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει”
Α. Ο
ΙΗΣΟΥΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΘΕΟΣ.
Ιωάν.κ:28 “Ο Κύριός μου και Θεός μου”
Ρωμ.θ:5 “Θεός ευλογητός εις τους αιώνας”
Τίτ.β:13 “του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού”
Εβρ.α:8 “προς δε τον υιόν ο θρόνος σου ο Θεός εις τον αιώνα του
αιώνος”
Α’
Ιωάν.ε:20 “ούτος εστίν ο
αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος”
Ιούδας 25 “μόνω Θεώ σωτήρι ημών”
1) Ιωάν.κ:28 Και
απεκρίθη ο Θωμάς και είπε προς αυτόν· Ο
Κύριός μου και ο Θεός μου.
2) Ρωμ.θ:5 των
οποίων είναι οι πατέρες, και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους
αιώνας· αμήν.
Πρέπει να προσέξουμε ότι δεν λέει πως ο Χριστός είναι «ο επί πάντων Θεός», αλλά ότι είναι «επί πάντων Θεός ευλογητός». Το οριστικό άρθρο «ο» δεν αναφέρεται στη λέξη «Θεός», αλλά στη λέξη «Ων».
Γένεση γ:22 «Και
είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το
καλόν και το κακόν· και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από
του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως»
Αυτό είναι το δεύτερο κατά σειρά εδάφιο από
την Γένεση, που πολυχρησιμοποιείται σαν απόδειξη της «τριάδας».
Λένε λοιπόν ότι η προσωπική αντωνυμία «ημών» είναι η απόδειξη της τριάδας των προσώπων που κατοικούν μέσα στην θεότητα.
(Φιλημ.α:3, Εφες.α:2, Γαλ.α:3)
Είναι αλήθεια ότι έχουμε δύο
πρόσωπα, αλλά ο απόστολος Παύλος δεν βλέπει δύο θεούς, ούτε δύο πρόσωπα της
τριάδας.
Υπάρχει ένας κανόνας της αρχαίας
Ελληνικής Γραμματικής (του GRANVILLE SHARP), που λέει ότι:
«Όταν δύο ονόματα είναι στην ίδια πτώση, συνδέονται με το «και», και το πρώτο όνομα έχει μπροστά του το οριστικό άρθρο, ενώ το δεύτερο το στερείται, τότε το δεύτερο όνομα αναφέρεται στο ίδιο πρόσωπο, ή πράγμα, που δηλώνει το πρώτο».
Τίνι γὰρ εἶπεν ποτε τῶν ἀγγέλων· Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν, Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;. ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει, Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει, Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα, πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου. καί, Σὺ κατ' ἀρχάς, κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;.
Μία επί μέρους πτυχή του θέματός
μας, που θα δώσει περισσότερο φως στην αλήθεια σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού
Χριστού, είναι οι προφητείες που έχουν γίνει γι’ Αυτόν.
Η θεωρία της τριάδας, όχι μόνον τις παρερμηνεύει αλλά φέρνει σύγχυση και σκοτάδι στην κατανόηση του αρχηγού και τελειωτή της πίστης μας.
Δείξαμε ήδη ότι ο Κύριος Ιησούς είναι Αυτός που ανήγγειλε τα μέλλοντα
στην εκκλησία. Μάλιστα στην Αποκ.ιθ:10β
λέει:
«διότι Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ»
Με αλλά λόγια, η μαρτυρία που δίνει ο Ιησούς, που στην προκειμένη
περίπτωση μαρτυρεί τα μέλλοντα στον Ιωάννη, είναι το ίδιο το Πνεύμα της
Προφητείας. Ποιο όμως είναι το Πνεύμα της Προφητείας; Πάλι ο λόγος του Θεού μας
λέει στην Β’ Πέτρ.α:21:
«διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ
θελήματος ανθρώπου, αλλ' υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι
άγιοι άνθρωποι του Θεού».
Βλέπουμε ότι το Πνεύμα της προφητείας, δηλ. το Πνεύμα που δίνει την προφητεία, είναι το Πνεύμα το Άγιο γιατί Αυτό κινεί τον προφήτη να μιλήσει.
Με αυτό το πνεύμα μίλησε ο Ιησούς για τον «άλλο Παράκλητο» και το
βλέπουμε πάλι στα παρακάτω λόγια: εδ.26-28 «ο
δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί
μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον
προς εσάς. Ειρήνην αφίνω εις εσάς, ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς· ουχί καθώς ο
κόσμος δίδει, σας δίδω εγώ. Ας μη ταράττηται η καρδία σας μηδέ ας δειλιά.
Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε,
ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι
μεγαλήτερός μου».
Εδώ ο Κύριος αναφέρεται αλληγορικά σε «άλλον Παράκλητο» τον οποίο θα πέμψει ο Πατέρας στο όνομά Του και ο οποίος θα διδάξει όλα όσα τους είπε. Όμως, για να μη νομίσουν οι μαθητές Του ότι πρόκειται για κάτι άλλο άγνωστο προς αυτούς, του λέει «ΥΠΑΓΩ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΠΡΟΣ ΕΣΑΣ».
Ματθ.ιη:20 «Διότι
όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω
αυτών».
Ματθ.κη:20 «διδάσκοντες
αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ'
υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν».
Βλέπουμε ότι ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του «εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος».
Νωρίτερα όμως διαβάσαμε ότι τους είπε ότι πρέπει να φύγει, αλλά να μη στεναχωριούνται γιατί θα έρθει ο άλλος παράκλητος διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα!
Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούν ότι ο Θεός είναι πνεύμα. Αφού λοιπόν ο Θεός
είναι πνεύμα και είναι ΕΙΣ στη φύση Του, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει
ένα Πνεύμα και όχι πολλά.
Δυστυχώς όμως, αν ρωτήσει κανείς αυτούς που υποστηρίζουν τη θεωρία της
τριάδας, μπορεί να πάρει και την απάντηση ότι υπάρχουν τρία πνεύματα.
Β΄Κορ.γ:17 «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία».
«Και ήκουσα την φωνήν του Κυρίου, λέγοντος, Τίνα θέλω αποστείλει, και
τις θέλει υπάγει διά ημάς; Τότε είπα, Ιδού, εγώ, απόστειλόν με».
Αν το «ημάς» αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι τριάδα, ότι έχει τρία πρόσωπα ή κάτι παρόμοιο, τότε ο ενικός που χρησιμοποιείται προηγουμένως απ’ τον ίδιο τον Κύριο, το διαψεύδει, γιατί λέει: «Τίνα θέλω αποστείλει».
Πριν μπούμε στη μελέτη περί του λόγου, επειδή υπάρχουν πολλές
θέσεις και διδασκαλίες, σχετικά με το θέμα αυτό, καλό θα ήταν να αφήσουμε το λόγο
του Θεού να μας διδάξει ώστε να μορφώσουμε άποψη σχετικά με το αν υπάρχει δεύτερη ή τρίτη θεότητα,
εάν μπορούμε να δεχθούμε άλλο προϋπάρχον πρόσωπο μέσα στη Θεότητα.
Το πρώτο που πρέπει να δούμε, είναι οι καθαρές διακηρύξεις
μέσα στο λόγο του Θεού σχετικά με το θέμα αυτό.
Στην αρχή της μελέτης μας αποδείξαμε ότι ο Θεός είναι Εις και μονήρης στη φύση Του. (βλέπε κεφ. II και III.) Τώρα όμως θα εγκύψουμε λεπτομερέστερα στο θέμα αυτό, ώστε να μη μείνουν περιθώρια για θεωρίες πολυθεϊσμού.
Μέσα από τα εδάφια που εξετάσαμε
στα οποία είδαμε τη χρησιμοποίηση κάποιου πληθυντικού που έχει κάποια σχέση με
τον Θεό, διαπιστώσαμε ότι:
O κανόνας της Εβραϊκής Γραμματικής που λέει ότι, όταν γενικά υπάρχουν αναφορές στον αληθινό Θεό (Ελοχίμ), είναι πάντοτε στον ενικό αριθμό, είναι όντος αλήθεια.
«Είπε προς αυτούς ο Ιησούς·
Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι» (Ιωάν.η:58)
Το εδάφιο αυτό στο κριτικό
κείμενο, είναι ως εξής: «εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς·
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ΕΓΩ ΕΙΜΙ».
Είναι αλήθεια, ότι ο Χριστός εδώ φανερώνει τη θεότητα που κατοικούσε και κατοικεί μέσα Του, διότι λέει «πριν γίνει ο Αβραάμ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ». Δεν λέει πριν γίνει ο Αβραάμ «εγώ ήμουν», αλλά «ΕΓΩ ΕΙΜΙ», που φανερώνει την ύπαρξη Του πέρα από το χρόνο, ότι ήταν είναι και θα είναι, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Όταν ο Ιωάννης έγραφε το πρώτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του,
πρέπει να ξέρουμε ότι δεν ήταν καθόλου επηρεασμένος από τις θεωρίες των εθνικών
φιλοσόφων.
Αυτό που το Πνεύμα του Θεού κάνει, είναι να εκθέσει τη σωστή
Χριστολογία του Λόγου, να μας δείξει από την πλευρά των Γραφών και από τη
μαρτυρία των αγίων, ποιός ήταν ο Λόγος του Θεού.
Μαζί με τον Ιωάννη κι εμείς, δεμένοι με όλο το θεόπνευστο και
αψευδή λόγο του Θεού, θα δούμε τώρα το μεγαλείο του Λόγου που για μας είναι ο
ενσαρκωθείς Χριστός.
Ο λόγος του Θεού σε πολλά σημεία μας λέει ότι τα πάντα έγιναν δια του Λόγου.
Είναι φανερό όχι ο εχθρός της σωτηρία μας, επιβουλεύεται
συνεχώς την ψυχή μας και προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας πλανήσει όπου και όπως
μπορεί.
Ένας από τους τρόπους του είναι να εκμεταλλεύεται την άγνοιά μας σχετικά με τις αλήθειες του Θεού, τις οποίες διαστρεβλώνει λίγο ή πολύ, ανάλογα με την περίπτωση, για να μας οδηγήσει αλλού και να χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
Άλλη μία μαρτυρία του κορυφαίου των αποστόλων, που δεν πίστευε σε κανένα «θεό υιό», αλλά στον «προεγνωσμένο Χριστό», το Μεσσία του κόσμου. Μέσα σ' αυτή τη πρόγνωση και την ορισμένη βουλή του Θεού, που είναι ο λόγος του Πατέρα, ο Πέτρος μας λέει ότι ήταν όχι μόνον ο Υιός, αλλά και όλοι οι άγιοι: «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς» Α’ Πέτρ.α:2.