ΕΙΣ ΕΣΤΙ

ΕΙΣ λοιπόν, σημαίνει σύμφωνα με το λεξικό της ελληνικής γλώσσας του Σταματάκου:

"αυτός ακριβώς και όχι άλλος σε αντιδιαστολή προς κάθε τι το δεύτερο ή τρίτο"!!

Κατά το «Εγκυκλοπαιδικό και γλωσσικό λεξικό» του Πάπυρου, το «Αριθμητικό απόλυτο εκφράζει το αφ’ αυτού και δι' αυτού υπάρχων, δηλ. το ενέχον τον λόγο της ύπαρξης άνευ ουδεμιάς απ' αλλού εξαρτήσεως και άνευ ουδενός δυνατού ορίου».

Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,

Άκουε Χριστιανέ, Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστί

Δευτ.ς:1-5 «Και αύται είναι αι εντολαί, τα διατάγματα, και αι κρίσεις, όσας προσέταξε Κύριος ο Θεός σας, να σας διδάξω, διά να κάμνητε αυτάς εν τη γή εις την οποίαν εισέρχεσθε διά να κληρονομήσητε αυτήν διά να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, ώστε να φυλάττης πάντα τα διατάγματα αυτού, και τας εντολάς αυτού, τας οποίας εγώ σε προστάζω, σύ, και ο υιός σου, και ο υιός του υιού σου, πάσας τας ημέρας της ζωής σου και διά να μακροημερεύσης. Άκουσον λοιπόν, Ισραήλ, και πρόσεχε να κάμνης αυτά, διά να ευημερής και διά να πληθυνθήτε σφόδρα, καθώς Κύριος ο Θεός των πατέρων σου υπεσχέθη εις σε, εν τη γή ήτις ρέει γάλα και μέλι. Άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος».

 

Το έθνος του Ισραήλ, ήταν ηθικά υπεύθυνο να κρατά και να ομολογεί ότι ο Θεός τους ήταν ΕΙΣ. Αυτή η αλήθεια, ήταν το κέντρο γύρω απ’ το οποίο ο λαός όφειλε να συγκεντρώνεται. Όσο τη διατηρούσε, ο Ισραήλ ήταν ευτυχισμένος γιατί υπήρχε πρόοδος και αφθονία. Όταν όμως εγκατέλειπαν αυτή την αλήθεια, όλα αυτά εξαφανίζονταν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η αλήθεια ήταν το εθνικό οχυρό που τους χώριζε απ’ όλους τους άλλους λαούς της γης (Α΄Κορ.η:5,6).

Ο πατέρας τους Αβραάμ είχε καλεστεί έξω από το κέντρο της ειδωλολατρίας, για να γίνει ο μάρτυρας του ένα, ζωντανού και αληθινού Θεού. Να εμπιστεύεται Αυτόν, να περπατά μαζί Του, να στηρίζεται και να υπακούει σ’ Αυτόν.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του Ιησού του Ναυή, βρίσκουμε μια πολύ δυνατή έκφραση της σπουδαιότητας την οποία ο Κύριος έδινε και δίνει σ’ αυτό το γεγονός. 

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ

Κάποιος Γραμματέας ρώτησε τον Κύριό μας:

Ποία εντολή είναι πρώτη πασών;

Ο δε Ιησούς απεκρίθη προς αυτόν ότι πρώτη πασών των εντολών είναι· Άκουε Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος· και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου· αύτη είναι η πρώτη εντολή (Μάρκ.ιβ:28-30).

Όταν ο Κύριος μας αναφέρθηκε στην αλήθεια αυτή, την καταλόγισε σαν την πιο κύρια, την πιο ζωτική από όλες τις άλλες, «πρώτη πασών των εντολών...».

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ!!!

Γαλ.γ:20 ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸς εἷς ἐστιν.

Δεν είμαι μαθηματικός, αλλά στο σχολείο έκανα άλγεβρα και γεωμετρία καθώς και αρχαία ελληνικά. Κατά συνέπεια, έμαθα τα βασικά των μαθηματικών. Έμαθα ότι το 1 δεν είναι ίσο με το 3, έμαθα ότι το 1 ισούται με 1.

Ακόμα έμαθα ότι το «εις» είναι απόλυτο αριθμητικό επίθετο. Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά. Τα απόλυτα αριθμητικά δηλώνουν απλώς ένα ορισμένο πλήθος όντων: εἷς (Θεός), μία (ναῦς), ἕν (ὅπλον).

Ο Ιησούς είναι ο Θεός

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΑΝ ΟΤΙ: Ο Χριστός είναι ο Θεός.

· «Ιδού, ο Θεός (Ελοχίμ) σας θέλει ελθεί....αυτός θέλει ελθεί και θέλει σας σώσει. Τότε οι οφθαλμοί των τυφλών θέλουσιν ανοιχθή, και τα ώτα των κωφών θέλουσιν ακούσει. Τότε ο χωλός θέλει πηδά ως έλαφος και η γλώσσα του μογιλάλου θέλει ψάλλει» (Ησ.λε:4-6).

Σύγκρινε αυτά τα εδάφια, με την ερώτηση που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έστειλε τους μαθητές του να κάνουν στον Ιησού και με την απάντηση που τους έδωσε:

Άκουε Χριστιανέ, Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστί

Δευτ.ς:1-4 «Και αύται είναι αι εντολαί, τα διατάγματα, και αι κρίσεις, όσας προσέταξε Κύριος ο Θεός σας, να σας διδάξω, διά να κάμνητε αυτάς εν τη γή εις την οποίαν εισέρχεσθε διά να κληρονομήσητε αυτήν διά να φοβήσαι Κύριον τον Θεόν σου, ώστε να φυλάττης πάντα τα διατάγματα αυτού, και τας εντολάς αυτού, τας οποίας εγώ σε προστάζω, σύ, και ο υιός σου, και ο υιός του υιού σου, πάσας τας ημέρας της ζωής σου και διά να μακροημερεύσης. Άκουσον λοιπόν, Ισραήλ, και πρόσεχε να κάμνης αυτά, διά να ευημερής και διά να πληθυνθήτε σφόδρα, καθώς Κύριος ο Θεός των πατέρων σου υπεσχέθη εις σε, εν τη γή ήτις ρέει γάλα και μέλι. Άκουε, Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος».

Από αριθμητική, πως πάμε;

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ!!!

Γαλ.γ:20 ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸς εἷς ἐστιν.

Δεν είμαι μαθηματικός, αλλά στο σχολείο έκανα αριθμητική, άλγεβρα και γεωμετρία καθώς και αρχαία ελληνικά. Κατά συνέπεια, έμαθα τα βασικά των μαθηματικών. Έμαθα ότι το 1 δεν είναι ίσο με το 3, έμαθα ότι το 1 ισούται με 1. Ακόμα έμαθα ότι το «εις» είναι απόλυτο αριθμητικό επίθετο. Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά. Τα απόλυτα αριθμητικά δηλώνουν απλώς ένα ορισμένο πλήθος όντων: εἷς (Θεός), μία (ναῦς), ἕν (ὅπλον). Τώρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι και τόσο βαθιά εδραιωμένο. Στην πραγματικότητα, είναι προφανές και στοιχειώδης λογική, αλλά περιέργως, στο πεδίο της θεολογίας, αυτό το σημείο θεωρείται συζητήσιμο.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ο Θεός έχει μόνο μια θεία φύση, υπόσταση, ή ουσία που είναι αόρατη,  και δεν μπορεί να χωριστεί ή να διαιρεθεί σε πολλά πρόσωπα. Εάν υπάρχει μόνο ένας Θεός, και Αυτός ο Θεός είναι ο Πατέρας (Μαλ.β:10), και εάν ο Ιησούς είναι Θεός, η λογική κατάληξη είναι ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να δεις τον Ιησού σαν Θεό, εκτός από το να Τον δεις σαν τον Πατέρα (Α’ Κορ.η:6).

Περί του «ΕΧΑΔ»

Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ

Κάποιος Γραμματέας ρώτησε τον Κύριό μας:

Ποία εντολή είναι πρώτη πασών;

Ο δε Ιησούς απεκρίθη προς αυτόν ότι πρώτη πασών των εντολών είναι· Άκουε Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος· και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου· αύτη είναι η πρώτη εντολή (Μάρκ.ιβ:28-30).

Όταν ο Κύριος μας αναφέρθηκε στην αλήθεια αυτή, την καταλόγισε σαν την πιο κύρια, την πιο ζωτική από όλες τις άλλες, «πρώτη πασών των εντολών...». 

Η θεότητα (4)

Διάφορες άλλες ιδιότητες του Θεού

Ο Θεός είναι Παντοκράτωρ	Γέν.ιζ:1
Ο Θεός είναι ευλογητός	Α' Τιμ.α:11
Ο Θεός είναι Θεός παρηγοριάς	Β' Κορ.α:3
Ο Θεός είναι πιστός	Δευτ.ζ:9
Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας	Β' Πέτρ.α:17
Ο Θεός είναι συγχωρητικός	Αριθ.ιδ:18
Ο Θεός είναι Θεός δόξας	Ψάλμ.κθ:3
Ο Θεός είναι υμών	Έξοδ.κ:2
Ο Θεός είναι αγαθός	Β' Χρον.λ:18
Ο Θεός είναι θεός χάρης	Α' Πέτρ.ε:10
Ο Θεός είναι μέγας	Ψαλμ.#ε:3
Ο Θεός είναι θεραπεία	Έξοδ.ιε:26
Ο Θεός είναι Θεός των ουρανών	Ψαλμ.ρλς:26
Ο Θεός είναι Άγιος	Ησ.ε:16
Ο Θεός είναι Θεός ελπίδας	Ρωμ.ιε :13
Ο Θεός είναι ζηλωτής	Έξοδ.κ:15
Ο Θεός είναι κριτής	Εβρ.ιβ:23
Ο Θεός είναι δίκαιος	Ης.με:21
Ο Θεός είναι Θεός γνώσεως	Α' Σαμ.β:3
Ο Θεός είναι ζων	Ιησ.Ναυή .γ:10
Ο Θεός είναι Κύριος κυρίων	Ψαλμ.ρλς:6
Ο Θεός είναι ελεήμων	Β' Χρον.λ:9
Ο Θεός είναι ισχυρός	Ησ.θ:6
Ο Θεός είναι ύψιστος	Γέν.ιδ:18
Ο Θεός είναι Θεός ειρήνης	Φιλιπ.δ:9
Ο Θεός είναι ανταποδότης	Ιερ.να:56
Ο Θεός είναι σωτηρία	Ψαλμ.ξη:20
Ο Θεός είναι ο Σωτήρας	Ψαλμ.ρς:21
Ο Θεός είναι ο βλέπων	Γέν.ις:13
Ο Θεός είναι αληθής Θεός	Α' Ιωάν.ε:20
Ο Θεός είναι άφθαρτος	Ρωμ.α:23
Ο Θεός είναι μεθ’ υμών	Ησ.ζ:14

           

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». 

Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». 

Αυτό το εδάφιο της Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό» ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας. Μπορούμε όμως εύκολα να το ερμηνεύσουμε, όταν καταλάβουμε ότι ο όρος «Υιός Θεού» αναφέρεται σ’ ένα ιδιαίτερο ρόλο που πήρε προσωρινά ο Θεός για το σκοπό της απολύτρωσης. 

ΕΙΣ

Η φύση του Θεού - 2 (ΒΔ)

Ο Θεός έχει την ικανότητα της πρόγνωσης. Προγνωρίζει το μέλλον όπως γνωρίζει όλο το παρελθόν.

Έτσι, μένοντας στα χέρια του Ποιμένα μας που γνωρίζει το μέλλον, γιατί να φοβόμαστε; Φεύγει λοιπόν ο φόβος μέσα απ’ την καρδιά, η ανησυχία, το άγχος, φόβοι που έρχονται και κτυπούν την καρδιά του ανθρώπου. Όλα τα ΜΗΠΩΣ που έρχονται και βασανίζουν το μυαλό του ανθρώπου, η πίστη τα εμπιστεύεται στο Θεό που τα ξέρει όλα. Και αμέσως η ησυχία και η γαλήνη παίρνουν τη θέση των φόβων. Αυτός που με έσωσε, με ελευθέρωσε, με σήκωσε, με στήριξε, δεν θα φροντίσει το μέλλον μου; Και βέβαια θα το κάνει αφού είναι αγάπη.

Ιωάν.ε:26 «Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκεν και εις τον Υιόν να έχει ζωήν εν εαυτώ».

«ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ» σημαίνει ότι ο Ίδιος είναι πηγή ζωής, ολόκληρος είναι ζωή και γι’ αυτό τα πάντα συντηρούνται δι’ Αυτού.

Ο Θεός είναι ζωή, και δίνει ζωή στους πάντες και στα πάντα. Κρατάει την πνοή της ζωής όλου του σύμπαντος, είτε ζώα είναι είτε άνθρωποι.

Την ικανότητα αυτή, να έχει ο Πατέρας ζωή εντός Του, την έδωσε στον Υιό, και γι’ αυτό ο Χριστός είπε «Εγώ είμαι η ζωή» και τώρα ο Υιός είναι «ο Θεός ο αληθινός και η ζωή η αιώνιος» (Α΄Ιωάν.ε:20). Και όποιος δεν έχει τον Υιό δεν έχει ζωή γιατί ο Θεός δίνει τη ζωή στον άνθρωπο δια του Υιού. Και αυτή τη ζωή την έχουμε μέσα μας, είναι ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς σαν πηγή ζωής αιωνίου. Ο Χριστός είπε: «όστις πιστεύσει εις εμέ, έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.δ:14, γ:36).

 

Η φύση του Θεού - 1 (ΒΔ)

Κάθε χριστιανός πρέπει να γνωρίζει τη φύση του Θεού που λατρεύει.

Ιωάν.δ:23 «Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν»

Ο Θεός λοιπόν είναι Πνεύμα και το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά, δεν έχει κάποιο σχήμα (Λουκ.κδ:39) Δεν είναι κάτι το υλικό που μπορεί κανείς να το πιάσει, να το δει, να το ελέγξει, γιατί δεν ανήκει στον υλικό κόσμο, αλλά στον κόσμο των πνευμάτων. Σ’ αυτό τον κόσμο ο Θεός θέλει να βάλει κι εμάς για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τα υπό του Θεού χαρισθέντα δια του πνεύματος.

 

ΘΕΟΤΗΤΑ - 09. Επεξηγήσεις στην Κ.Διαθήκη Πράξεις - Αποκάλυψη (2)

Φιλιππησίους β:6-8

Αυτά τα εδάφια περιγράφουν τον Ιησού Χριστό έτσι: «Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν αλλ’ εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»
 

Προφανώς, αυτά τα εδάφια της Γραφής μας λένε ότι ο Ιησούς είχε τη φύση του Θεού, ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός. Ο Θεός δεν έχει όμοιό Του (Ησ.μ:25, μς:5,9). Ο μόνος τρόπος να είναι ο Ιησούς όμοιος με το Θεό είναι να είναι ο Θεός. Ο Ιησούς λοιπόν ήταν «ίσα με τον Θεόν» με την έννοια ότι ήταν ο Θεός. Ωστόσο, δεν θεώρησε αυτό το αποκλειστικό προνόμιο σαν κάτι που έπρεπε να το κρατήσει με κάθε θυσία, αλλά εκούσια το άφησε κατά μέρος για να μπορέσει να σώσει το ανθρώπινο γένος.

ΘΕΟΤΗΤΑ - 07 Επεξηγήσεις στην Παλαιά Διαθήκη (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού.

Σ' αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες.