Ο ΙΗΣΟΥΣ = ΠΑΤΗΡ = ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ

1. Ποιός ανέστησε το Χριστό εκ νεκρών;

Ο ΙΗΣΟΥΣ (Ιωάν.β:19-21).

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ (Πράξ.ιγ:30, Γαλ.α:1, Ρωμ.ς:4).

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (Ρωμ.η:11).

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (2)

 

Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

 

Είναι φανερό ότι οι όροι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να υπαινίσσονται τρία διαφορετικά πρόσωπα, προσωπικότητες, θέλω ή όντα. Μπορούν μόνο να φανερώσουν τρεις διαφορετικές όψεις ή ρόλους ενός Πνευματικού όντος, του ένα Θεού.

Περιγράφουν σχέσεις του Θεού με τον άνθρωπο κι όχι πρόσωπα στη θεότητα. Χρησιμοποιούμε τον όρο Πατέρας, για να δώσουμε έμφαση στο ρόλο του Θεού σαν Δημιουργό, Πατέρα των πνευμάτων, Πατέρα των αναγεννημένων πιστών και Πατέρα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού.

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (1)

 

 «Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα» (Ιωάν.ι:30).

 «Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό» (Ιωάνιδ:16-17).

 

Eξετάσαμε τη Βιβλική έννοια του Υιού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο, θα εξετάσουμε τη σημασία των όρων Πατέρας και Άγιο Πνεύμα όπως εφαρμόζονται στο Θεό. Θα ερευνήσουμε ακόμα τις σχέσεις και τις διακρίσεις ανάμεσα στους τρεις όρους Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Αυτοί οι όροι χαρακτηρίζουν τρία διαφορετικά πρόσωπα ή προσωπικότητες στη θεότητα; Ή μήπως φανερώνουν τρεις διαφορετικούς ρόλους, τρόπους, λειτουργίες ή θέσεις δια των οποίων ο ένας Θεός εργάζεται και φανερώνει τον εαυτό Του;

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (3)

 

Ο σκοπός του Υιού.

 

Αφού ο ρόλος του Γιου του Θεού είναι προσωρινός και όχι αιώνιος, γιατί ο Θεός διάλεξε να φανερώσει τον εαυτό Του δια του Υιού; Γιατί γέννησε τον Υιό;

Ο πρωταρχικός σκοπός του Υιού ήταν να γίνει ο σωτήρας μας. Το έργο της σωτηρίας απαιτούσε πολλούς ρόλους που μόνο ένας άνθρωπος μπορούσε να εκπληρώσει κι αυτοί ήταν της θυσίας, της εξιλέωσης, της αντικατάστασης, του στενού συγγενή, της συμφιλίωσης (συνδιαλλαγής), του μεσίτη, του παράκλητου, του αρχιερέα, του δεύτερου Αδάμ, του παραδείγματος. Αυτοί οι όροι συμπίπτουν σε πολλές περιπτώσεις, αλλά ο καθένας αντιπροσωπεύει μια σπουδαία όψη του έργου της σωτηρίας, που σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, μπορούσε να γίνει μόνο από άνθρωπο.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (2)

 

Ο Υιός, σύμφωνα με τη Βιβλική ορολογία.

 

Θα εξετάσουμε τη διπλή φύση του Ιησού, στο πλαίσιο της Βιβλικής ορολογίας. Ο όρος Πατέρας, αναφέρεται στον ίδιο το Θεό - στο πλήρωμα της θεότητας. Όταν μιλάμε για το αιώνιο Πνεύμα του Θεού, εννοούμε το Θεό, τον Πατέρα. Ο όρος Θεός Πατέρας είναι απόλυτα αποδεκτός γιατί είναι Βιβλικός (Τίτ.α:4).

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (1)

 

«Ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον» (Γαλ.δ:4).

Είδαμε ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός. Τώρα θα εξετάσουμε την ανθρώπινη φύση του Ιησού και τη Βιβλική θέση σχετικά με τον Υιό του Θεού.

Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε

Τίνι γὰρ εἶπεν ποτε τῶν ἀγγέλων· Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν, Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;. ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει, Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει, Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα, πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου. καί, Σὺ κατ' ἀρχάς, κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;. (Εβρ.α:5-13)

Ο Υιός του Θεού (1)

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»;

Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (16)

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 11. Δεν μπορεί να υπάρχουν ξεχωριστά πρόσωπα του Θεού που να είναι Πατέρας και Υιός.

 

Οι όροι «Πατήρ» και «Υιός», μέσα από τη Γραφή έρχονται σ’ αντίθεση με το τριαδικό δόγμα ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι συνάναρχα, ισότιμα, θεία πρόσωπα.

Ο όρος «Πατήρ» δείχνει κάποιον ο οποίος δημιουργεί ή γεννά ένα παιδί, έχει την έννοια ότι φέρνει απόγονο στον κόσμο.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΔΟΞΑ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΧΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

 

«και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος» (Ιωάν.ιζ:5).

 

Εδώ, η θεωρία της τριάδας, βλέπει τον προϋπάρχοντα «θεό Υιό».

Λένε δε ότι αυτή είναι μια καταφανής ομολογία του ίδιου του Χριστού για την προΰπαρξη Του δίπλα στον Πατέρα.

Ας δούμε το εδάφιο αυτό από το κριτικό κείμενο:

«καὶ νῦν δόξασον με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δοξῇ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί».

Βλέπουμε ότι στο κείμενο η έννοια αλλάζει τελείως.

Ο Υιός του Θεού.

Ματθ.κζ:54 Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού φυλάττοντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα, εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες· Αληθώς Θεού Υιός ήτο ούτος.

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»; Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (6)

Ο Υιός του ανθρώπου.

Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» τραβά την προσοχή πρωταρχικά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού, υπαινισσόμενος ότι ανήκει στο ανθρώπινο γένος. Η Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί αυτή τη φράση πολλές φορές προκειμένου ν’ αναφερθεί στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, τα παρακάτω εδάφια της Γραφής τη χρησιμοποιούν με την έννοια του ανθρώπινου γένους γενικά ή για να χαρακτηρίσουν κάποιον χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα: Ψαλμ.η:4  ρμς:3  Ησ.να:12  Ιερ.μθ:18 (ο Ψαλμός η:4 έχει μια βαθύτερη έννοια που αναφέρεται προφητικά στο Μεσσία, όπως βλέπουμε στην προς Εβρ.β:6-7). Ο όρος «Υιός του ανθρώπου» αναφέρεται επίσης πολλές φορές σε κάποιο συγκεκριμένο άνθρωπο, ιδιαίτερα στον Ιεζεκιήλ όπου προσδιορίζει τον προφήτη (Ιεζ.β:1, 3, 6, 8  Δαν.η:17). Σε μερικά εδάφια της Γραφής, εννοεί ένα άνθρωπο στον οποίο ο Θεός έχει δώσει ανώτατη εξουσία και δύναμη (Ψαλμ.π:17  Δαν.ζ:13).

Ο Υιός

Κολ.α:19 διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα

Ιωάν.γ:35 Ο Πατήρ αγαπά τον Υιόν και πάντα έδωκεν εις την χείρα αυτού.

Φιλ.β:9-11 Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός.

Και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός

Μια άλλη αντίρρηση σχετικά με την προΰπαρξη του «θεού Υιού», είναι οι μελλοντικές αναφορές του Θεού προς τον Υιό Του, που φανερώνουν ότι το Πνεύμα του Θεού πάντοτε έβλεπε προφητικά και μιλούσε για τον Υιό και το έργο Του, μετά την γέννησή Του από τον Πατέρα και την Μαριάμ. Για παράδειγμα:

Β’ Σαμ.ζ:12,14 Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου, το οποίον θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, και θέλω στερεώσει την βασιλείαν αυτού….. εγώ θέλω είσθαι εις αυτόν πατήρ και αυτός θέλει είσθαι εις εμέ υιός

Η νύμφη είναι η δόξα του Υιού!

Γέν.κδ  Η κλήση και ανύψωση της Ρεβέκκας, στηριζόταν στον όρκο που σφράγισε τη συμφωνία.

κδ:3 και θέλω σε ορκίσει εις Κύριον τον Θεόν του ουρανού και τον Θεόν της γης, ότι δεν θέλεις λάβει γυναίκα εις τον υιόν μου εκ των θυγατέρων των Χαναναίων, μεταξύ των οποίων εγώ κατοικώ·

Η ίδια αγνοούσε τα πάντα, αν και ήταν το αντικείμενο της συμφωνίας.

Το τέλος του Υιού.

Ο Γιος του Θεού δεν είχε μόνο αρχή, αλλά κατά κάποιο τρόπο, θα έχει κι ένα τέλος. Αυτό γίνεται φανερό απ’ την Α’ Κορ.ιε:23-28. Ιδιαίτερα στο εδάφιο 24 λέει: «ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση (ο Χριστός) την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα...». 

Στο εδάφιο 28 λέει: «Όταν δε υποταχθώσιν εις αυτόν τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός θέλει υποταχθή εις τον υποτάξαντα εις αυτόν τα πάντα, διά να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσι». 

Αυτό το εδάφιο της Γραφής είναι αδύνατον να εξηγηθεί από κάποιον που πιστεύει σε κάποιο «Θεό Υιό» ο οποίος είναι ίσος με τον Πατέρα και αιώνιος όπως ο Πατέρας. Μπορούμε όμως εύκολα να το ερμηνεύσουμε, όταν καταλάβουμε ότι ο όρος «Υιός Θεού» αναφέρεται σ’ ένα ιδιαίτερο ρόλο που πήρε προσωρινά ο Θεός για το σκοπό της απολύτρωσης. 

ΦΥΛΛΑΔΙΑ - 60 Ερωτήσεις

1.     Η λέξη τριάδα, υπάρχει μέσα στη Γραφή; Όχι.

2.     Λέει η Γραφή ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα στη θεότητα; Όχι.

3.     Λέει η Γραφή ότι ο Θεός έχει ένα πρόσωπο; Ναι, πολλές φορές, 90 φορές στην Π.Δ. και 8 φορές στην Κ.Δ. Γεν.γ:8 Εξ.λγ:20 Ψαλμ.ις:11 ρμγ:7 Θρ.γ:35 Ζαχ.ζ:2 η:21 Β'Θεσ.α:9 Εβρ.θ:24 Α'Πετρ.γ:12 Αποκ.κ:11 κβ:4

Εβραίους α:5-13

Τίνι γὰρ εἶπεν ποτε τῶν ἀγγέλων· Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν, Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;. ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει, Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν τοὺς ἀγγέλους λέγει, Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα, πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου. καί, Σὺ κατ' ἀρχάς, κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;

ΘΕΟΤΗΤΑ - 08. Επεξηγήσεις στην Κ.Διαθήκη - Ευαγγέλια (2)

Ματθ.κη:19

Εξετάσαμε αυτό το εδάφιο στο "Θεότητα 06" και δείξαμε ότι περιγράφει τον ένα Θεό με πολλαπλά λειτουργήματα, αλλά με ένα όνομα. Το επίκεντρο δεν είναι ο πληθυντικός αλλά ο ενικός, όχι οι φανερώσεις, αλλά το όνομα.

Η προΰπαρξη του Ιησού

Πολλά εδάφια στη Γραφή μιλάνε για τον Ιησού πριν γεννηθεί. Ωστόσο, η Γραφή δεν μας διδάσκει ότι υπήρχε σαν ξεχωριστή προσωπικότητα απ’ τον Πατέρα, έξω από τον Πατέρα. Αντίθετα, ως προς τη θεότητά Του, Αυτός είναι ο Πατέρας, ο Δημιουργός. Το Πνεύμα του Ιησού υπήρχε πάντοτε γιατί είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο άνθρωπος Ιησούς δεν υπήρχε πριν γεννηθεί, παρά μόνο σαν σχέδιο μέσα στο νου του Θεού.

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Η αληθινή εκκλησία του Ιησού Χριστού

Έχουμε πει πολλές φορές, ότι ο Ιησούς θέλει να ξέρουμε ποιος πραγματικά είναι!

Το καταλαβαίνουμε αυτό από την ερώτηση που έκανε στους μαθητές Του: «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ ο Υιός του ανθρώπου;» (Ματθ.ις:13).

Βέβαια, η απάντηση που Του έδωσαν οι μαθητές δεν Τον ικανοποίησε και γι’ αυτό συνεχίζει να ρωτάει: «Αλλά σεις τίνα με λέγετε ότι είμαι;» (ις:15).