Τίνι γὰρ εἶπεν ποτε τῶν
ἀγγέλων· Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; καὶ πάλιν, Ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς
πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν;. ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς
τὴν οἰκουμένην, λέγει, Καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ. καὶ πρὸς μὲν
τοὺς ἀγγέλους λέγει, Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς
αὐτοῦ πυρὸς φλόγα, πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ
θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος
τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν
σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου. καί, Σὺ
κατ' ἀρχάς, κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί·
αὐτοὶ ἀπολοῦνται, συ δὲ διαμένεις, καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ
περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, ὡς ἱμάτιον καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ καὶ τὰ
ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσιν. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέν ποτε, Κάθου ἐκ δεξιῶν
μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;
Ὑιος μου ει συ, ἐγὼ
σήμερον γεγέννηκά σε;
Στο εδάφιο αυτό όπως και στα παρακάτω η θεωρία της τριάδας θέλει να
αποδείξει ότι ο Υιός γεννήθηκε από τον Πατέρα, και είναι συναιώνιος και συνάναρχος
σαν δεύτερο πρόσωπο μέσα στη θεότητα. Πολλοί δε από άγνοια, υποστηρίζουν ότι το
εδάφιο αυτό αναφέρεται στη γέννηση του Χριστού προ πάντων των αιώνων!
Φυσικά ο λόγος
του Θεού και πάλι έχει διαφορετική γνώμη και είναι η έξης:
Όλα τα εδάφια που αναφέρει ο Παύλος στο πρώτο κεφάλαιο της
προς Εβραίους επιστολής, είναι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρονται
όχι στο παρελθόν του Χριστού, (προΰπαρξη «Θεού Υιου»), αλλά από τη γέννησή Του
και μετά. Την επιμέρους φράση που εξετάζουμε, την επαναλαμβάνει ο Παύλος και
μας δίνει την ερμηνεία της στις Πράξ.ιγ:32-33
«Καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς
τοὺς πατέρας ἐπαγγελίαν γενομένην, ὅτι ταύτην ὁ θεὸς ἐκπεπλήρωκεν τοῖς τέκνοις ἡμῶν
ἀναστήσας Ἰησοῦν ὡς καὶ ἐν τῷ ψαλμῷ γέγραπται τῷ δευτέρῳ· υἱὸς μου εἶ σύ, ἐγὼ
σήμερον γεγέννηκα σε..»
Ο Παύλος λοιπόν λέει ότι το «υἱὸς μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκα σε», αναφέρεται στην ανάσταση
Του και όχι στην «προ πάντων των αιώνων γέννηση Του». Είναι η ίδια αλήθεια που
περιγράφεται από τη φράση «πρωτότοκος εκ
των νεκρών» και «η απαρχή των νεκρών»
(βλ.Κολ.α:15,18, Ρωμ.η:29, Αποκ.α:5, Α' Κορ.ιε:20,23).
Αυτή η γέννηση λοιπόν δεν είναι η φυσική γέννηση του Χρίστου,
γιατί αυτή έγινε στη Βηθλεέμ, αλλά είναι η γέννηση της νέας κτίσης, n αρχή των
νέων κτισμάτων του Θεού, που άρχισε με τον Κύριο Ιησού Χριστό, όταν Αυτός διήλθε τους ουρανους και εκάθησε στα δεξιά της
μεγαλοσύνης εν υψηλοίς.
Αυτή η αλήθεια καταρρίπτει τη θεωρία του «θεού Υιού» και την
προΰπαρξη του. Ο Χριστός μας είναι ο Υιός του Πατέρα σαν άνθρωπος, αλλά ο ίδιος
ο Πατέρας όσο αφορά στη θεϊκή Του φύση, ο ΩN ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ, και ο επί πάντων Θεός
γνωρίζουμε καλά ότι είναι ο Πατέρας και κανείς άλλος.
«Εγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς
πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν..»
Το εδάφιο αυτό δεν αναφέρεται
στην προΰπαρξη του Χρίστου, αλλά στη ζωή Του μετά τη γέννηση Του στον κόσμο
αυτό. Συγκεκριμένα η προφητεία αυτή αναφέρεται στο μέλλον, οπότε δεν μπορεί να αναφέρεται
σε καταστάσεις πριν τη γέννηση Του. Πάλι η θεωρία του «προϋπάρχοντος θεού Υιού»
καταρρίπτεται, γιατί αν ήταν Υιός προ των αιώνων, δεν δα έλεγε «ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται
μοι εἰς υἱόν».
Ο μέλλοντας χρόνος σημαίνει ότι η πράξη δεν γίνεται τώρα, ούτε
έγινε στο παρελθόν, αλλά είναι να γίνει κάποτε στο μέλλον. Άρα και η Υιοθεσία
του Υιού, δεν έγινε στο παρελθόν αλλά στο μέλλον από το χρονικό σημείο που
μίλησε ο προφήτης. Δεν υπάρχει λοιπόν θέση για προΰπαρξη «θεού Υιού», ούτε για
δεύτερο πρόσωπο μέσα στη θεότητα, ούτε για τριάδα.
«Όταν δε πάλιν
εισαγάγει τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει, Και προσκυνησάτωσαν αυτω
πάντες οι άγγελοι του θεού»
Αυτό το εδάφιο αναφέρεται στη δεύτερη έλευση του Χρίστου, γιατί
τότε είναι που Υιός επιστρέφει στην οικουμένη, όχι πια σαν βρέφος στη φάτνη, σαν
άσημος δούλος σε υπόδουλο έθνος, αλλά σαν «Κύριος των Κυρίων και ο Βασιλεύς των
βασιλέων». Τότε είναι που Τον προσκυνούν πάντες οι άγγελοι, διότι είναι
ντυμένος τη θεότητα του Πατέρα, είναι ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ εν σαρκί σαν Κριτής της
οικουμένης που έρχεται να κρίνει τους λαούς εν ευθύτητι. Ακόμη η προσκύνηση
αυτή βλέπουμε να γίνεται στον Κύριο Ιησού Χριστό, όταν κάθε γόνυ θα κλίνει μπροστά
Του και κάθε εξουσία θα υποταχθεί σ’ Εκείνον, αν εξαιρέσουμε βεβαίως Αυτόν που υπόταξε
τα πάντα στον Υιό, που είναι ο Πατέρος, στον Οποίο και Αυτός ο Υιός (σαν
άνθρωπος) θα υποταχθεί για vα είναι ο Πατέρας τα πάντα εν πάσι.
πρὸς δὲ τὸν υἱόν, Ὁ θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα [τοῦ αἰῶνος], καὶ ἡ ῥάβδος τῆς εὐθύτητος ῥάβδος τῆς βασιλείας αὐτοῦ· ἠγάπησας δικαιοσύνην
καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως
παρὰ τοὺς μετόχους σου.
Πάλι το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αυτό
που λέγει εδώ ο λόγος του Θεού είναι προφητεία, και αναφέρεται στο μέλλον, αν
πάρουμε σαν βάση το χρόνο που έγινε η προφητεία - το 1000 π.Χ. περίπου.
Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε κάποτε μετά από το 1000 π.Χ. και
όπως στις παραπάνω προφητείες έτσι και σ' αυτήν ξέρουμε ότι εκπληρώνεται μετά
τη γέννηση του Χριστού.
Ο θρόνος σου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα
[τοῦ αἰῶνος],
Αναφέρεται στον Υιό, που αναστήθηκε και αναλήφθηκε και κάθισε
στο θρόνο του Πατέρα. Αυτός είναι ο θρόνος του Υιού. Ο Κύριος μας λέει «ὁ νικῶν δώσω αὐτῷ καθίσαι μετ' ἐμοῦ ἐν τῷ
θρόνῳ μου, ὡς κἀγὼ ἐνίκησα καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ»
Αποκ.γ:21.
Ο θρόνος του Υιού λοιπόν, στον οποίο αναφέρεται ο προφήτης,
δεν είναι κάποιος δεύτερος θρόνος στον οποίο κάθεται κάποιος άλλος θεός, αλλά
είναι ο ένας και μόνος θρόνος που υπάρχει στον ουρανό, ο θρόνος του Πατέρα, στον
οποίο κάθεται τώρα ο Υιός.
Θρόνος, σημαίνει εξουσία και ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του:
«... ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία
ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ [τῆς] γῆς» Ματθ.κη:18
Όταν λέει «πᾶσα ἐξουσία»,
εννοεί την εξουσία του Πατέρα, γιατί Εκείνος είναι που είναι επί πάντων (βλ.Εφες.δ:6),
επομένως ο Χριστός από την ανάληψη Του και μετά ενεργεί με όλη την εξουσία του Πατέρα,
σαν ο Πατέρας Θεός ανάμεσά μας. Αυτό σημαίνει ότι «... καὶ ἐκάθισα μετὰ τοῦ πατρός μου ἐν τῷ θρόνῳ αὐτοῦ». Αυτό το θρόνο βλέπει ο προφήτης
και λέει «ο θρόνος σου ὁ θεὸς...».
Τον ονομάζει «ο θεός»,
με το οριστικό άρθρο «ο», γιατί βλέπει όλη τη θεότητα στο πρόσωπο Του, ή όπως ο
Παύλος λέει: «ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ
πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» Κολ.β:9
Δεν βλέπει ένα μέρος του Θεού, ή το ένα τρίτο του Θεού, αλλά
ΤΟ ΘΕΟ, ΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΟΠΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ. Ο Ιησούς είπε:
- «ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν»
- «ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεν τὸν πατέρα..»
- «ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ ἕν ἐσμεν»
Αυτό έγινε μόνο αφού ο Χριστός γεννήθηκε και μετά, όχι πριν! Ήταν
τέλεια ταυτισμένος με τον Πατέρα και αυτή την ταύτιση είναι που το Πνεύμα το Άγιο
φανερώνει εδώ για τον Υιό. Βλέπει τον Πατέρα Θεό μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού,
που κάθεται στο θρόνο του Πατέρα.
ἠγάπησας δικαιοσύνην καὶ ἐμίσησας ἀνομίαν· διὰ τοῦτο ἔχρισεν
σε ὁ θεὸς ὁ θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρὰ τοὺς μετόχους σου.
Το κύριο θέμα της προφητείας συνεχίζει να είναι ο Υιός, ο
άνθρωπος Χριστός Ιησούς, ο Οποίος είναι ο Θεός ο αληθινός και η ζωή η αιώνια.
Αυτός είναι που αγάπησε δικαιοσύνη και μίσησε την ανομία, όταν ήταν εδώ στη γη.
Αυτός ήταν που έζησε με πλήρη υπακοή από παιδί, σαν νέος, πάντοτε ευαρεστώντας
τον Πατέρα κατά πάντα και γι' αυτό ο Πατέρας Τον έχρισε με το Πνεύμα Του και Τον
έκανε «Χριστό και Κύριο». Οι μέτοχοι είναι όλοι οι άγιοι, Παλαιάς και Καινής
Διαθήκης, για να τους κάνει μετόχους Του, μέτοχους θείας φύσης, συγκληρονόμους
σε ό,τι ο ίδιος κληρονομεί, που είναι τα πάντα.
Αν εφαρμόσουμε τη διδασκαλία της τριάδας σ' αυτά τα εδάφια,
τότε έχουμε ένα άλυτο πρόβλημα, που μόνον με στρουθοκαμηλισμό μπορεί κανείς να
το ξεπεράσει: αν «Ο θρόνος σου ὁ θεός» εννοεί το «θεό Υιό», σαν δεύτερο πρόσωπο
της θεότητας, ξεχωριστό από τον Πατέρα, τότε αυτός «ο θεός», έχει ένα άλλο «Θεό»,
ο Οποίος τον έχρισε, και έτσι θέλοντας και μη, καταλήγουμε σε δύο διαφορετικούς
θεούς, ένας που έχρισε και ο άλλος που χρίστηκε. Είναι φανερό ότι αυτός που
χρίει είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν που χρίεται και κατά συνέπεια έχουμε έναν θεό
μεγάλο και ένα θεό μικρό, όπως διδάσκουν και οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Τρομερό
αδιέξοδο! Ο ένας θεός να χρίει έναν άλλο θεό!
H προφητεία αυτή είναι παρμένη από τον Ψαλμ.με:6-7 και στο
Εβραϊκό κείμενο - όπου βλέπουμε στα εδάφια αυτά τη λέξη «θεός» - είναι «Ελοχίμ».
Κατά την πεισματική και αντίξοη θέση της θεωρίας της τριάδας, Ελοχίμ είναι
αριθμητικός πληθυντικός και αναφέρεται στα πολλά πρόσωπα που αποτελούν τη
θεότητα, δηλ. την τριάδα. Εδώ, κατασυντρίβεται και αυτή η πλάνη. «Ο
θρόνος σου ὁ θεός» είναι «Ο
θρόνος σου Ελοχίμ», οπότε αμέσως έχουμε τρία πρόσωπα. Αυτός ο πρώτος Ελοχίμ
κατά τους τριαδικούς όμως είναι ο Υιός μόνον, ο Οποίος παρακάτω χρίεται από τον
Ελοχίμ Του. Έτσι έχουμε δύο Ελοχίμ, ο ένας να χρίει τον άλλο. Στην ουσία λοιπόν
κατά τα λεγόμενα τους έχουμε τρία πρόσωπα στον πρώτο Ελοχίμ και άλλα τρία στον
δεύτερο Ελοχίμ που μας κάνουν έξη. Όμως δεν είναι παράξενο να βρεθεί όλος αυτός
ο κόσμος που πιστεύει στην πολυθεϊστική τριάδα να προσκυνάει και πάνω από τρείς!
Όμως για μας ο θεός είναι ΕΙΣ και όχι τρείς ούτε έξη. Ο ένας και
μόνος Θεός Ευλογητός στους αιώνες που φανερώθηκε και φανερώνεται μέσα στο Γιό
Του Ιησού Χριστό.
«οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς
τοῦ θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκομεν τὸν ἀληθινόν, καὶ ἐσμεν ἐν
τῷ ἀληθινῷ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς θεὸς καὶ ζωὴ
αἰώνιος» (Α’ Ιωάν.ε:20).
Ας φυλάξουμε λοιπόν τους εαυτούς μας από την ειδωλολατρία και
το ψεύδος του Σατανά. (Α’ Ιωάν.ε:21).
Όλα αυτά τα αδιέξοδα γίνονται πολύ απλά, όταν αφήσουμε τις
τριάδες και τις εξάδες και δούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μονήρη Θεό και Αυτόν
που Εκείνος γέννησε στη γη διά της παρθένου Μαρίας, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού.
Αυτό τον άνθρωπο έχρισε ο Πατέρας, Αυτόν υπερύψωσε και κατοίκησε πλήρως μέσα
Του, του έδωσε το θρόνο Του, την εξουσία και τη δόξα Του, Τον κατέστησε σωτήρα
όλου του κόσμου, μεσίτη όλου του κόσμου και Θεό και Κύριο των πάντων, γιατί
έτσι ευδόκησε ο ίδιος ο Πατέρας, να ταυτιστεί με Αυτόν, έτσι ώστε όποιος βλέπει
τον Υιό να βλέπει τον Πατέρα και όποιος δοξάζει τον Υιό να δοξάζει τον Πατέρα,
όποιος τιμά τον Υιό να τιμά τον Πατέρα, όποιος έχει τον Υιό να έχει και τον Πατέρα!
Έτσι δεν έχουμε αντιξοότητες. Έτσι δεν χρειαζόμαστε
ερμηνείες, είναι ο απλός, καθαρός λόγος του Θεού.
Όλα τα εδάφια κατανοούνται, όσο δύσκολα κι αν είναι, γιατί αυτή
είναι η αλήθεια και το Άγιο Πνεύμα έχει δοθεί για να μας οδηγήσει σε όλη την
αλήθεια. Όλη η Παλαιά διαθήκη ήταν Μονοθεϊστική, όλη η Καινή Διαθήκη ήταν Μονοθεϊστική,
έτσι θα μείνουμε κι εμείς, αψηφώντας τις παραδόσεις του κόσμου.
καί, Σὺ κατ' ἀρχάς,
κύριε, τὴν γὴν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί
Το «και» συνδέει την προηγούμενη προφητεία με αυτήν, που
βρίσκεται στον Ψαλμ.ρβ:25-27, και αναφέρεται επίσης στον Υιό. Εδώ είναι το μεγαλείο,
ο προφήτης βλέπει τον Πλάστη, τον Δημιουργό του Σύμπαντος, τον Πατέρα των όλων,
στο πρόσωπο του Υιού!
Ο Πατέρας θεμελίωσε τη γη, έργα των δικών Του χειρών είναι οι
ουρανοί, όμως ο προφήτης τώρα βλέπει τον Υιό, γιατί τώρα σ’ Αυτόν φανερώνεται ο
Πλάστης μας και Δημιουργός μας, είναι ΕΝΑ με το Χριστό τον κατά σάρκα, έτσι που
ο προφήτης δεν ξεχωρίζει πλέον Υιό από Ποτέρα, αλλά βλέπει στο ίδιο πρόσωπο Αυτόν
που χρίει, και αυτόν που χρίστηκε!
Απόδειξη ότι ο δημιουργός είναι ο Πατέρας:
Ης.ξδ:8 Αλλά
τώρα, Κύριε, συ είσαι ο Πατήρ ημών· ημείς είμεθα ο πηλός και συ ο Πλάστης ημών·
και πάντες είμεθα το έργον της χειρός σου.
Άλλη απόδειξη είναι το κήρυγμα του Παύλου στον Άρειο Πάγο:
Πράξ.ιζ:24-31 Ο Θεός, όστις
έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης,
….. και έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, …….διότι προσδιώρισεν ημέραν
εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον
διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.
Ξεκάθαρες οι διακηρύξεις του αποστόλου Παύλου! Δεν πίστευε σε
τριάδες, αλλά στον ένα Θεό, το Δημιουργό, τον Πατέρα και Αυτόν που Εκείνος γέννησε,
τον ΑΝΔΡΑ, όπως Τον αποκαλεί, τον Υιό του Θεού, που είναι και Υιός ανθρώπου συνάμα,
με Τον Οποίο ο Πατέρας είναι απόλυτα ταυτισμένος, έτσι που το Πνεύμα να
αναφέρεται σ' ένα πρόσωπο, στο Δημιουργό, που ταυτόχρονα είναι ντυμένος Μεσίτης
και Αρχιερέας στο πρόσωπο του ανθρώπου Χριστού Ιησού, που πέθανε, αναστήθηκε
και αναλήφθηκε.
Η ίδια αλήθεια φαίνεται πολύ καθαρά και στην Αποκ.δ-ε και κα-κβ,
όπου η λατρεία δίδεται στον καθήμενο επί του θρόνου, που είναι φυσικά ο Πατέρας
Θεός, στον Οποίο αποδίδεται η κτίση των πάντων (Αποκ.δ:11).
Όμως οι οράσεις δεν σταματούν
εδώ, αλλά συνεχίζουν για να δείξουν ότι μέσα στον ίδιο θρόνο, κάθεται το Αρνίο
το εσφαγμένο, δηλ. ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς, απόλυτα ταυτισμένος με τον Πατέρα.
«Και ουδέν ανάθεμα
θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή,
και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον
αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών»
(Αποκ.κβ:3-4).
Ο προφήτης Ιωάννης διά Πνεύματος Αγίου, βλέπει ένα θρόνο, ένα
πρόσωπο, ένα όνομα, μία λατρεία και μία προσκύνηση, που όμως είναι ο Θεός και
το Αρνί ο, ο Πατέρας με τον Υιό, η θεϊκή με την ανθρώπινη φύση, ο Θεός με τον άνθρωπο
Χριστό Ιησού, ο Κριτής με τον Μεσίτη, Αυτός στον Οποίο απευθύνεται η θυσία, και
η θυσία, ταυτισμένοι σε ένα πρόσωπο, ο Ένας μέσα στον Άλλο, χωρίς διαχωρισμούς
προσώπων ή λατρείας.
Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως
ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;.
Η θεωρία της τριάδας εδώ προβάλει το επιχείρημα: Αν ο Υιός κάθεται
στα δεξιά του Πατέρα, δεν έχουμε δυο πρόσωπα, ένα του Πατέρα και ένα του Υιού;
Πως λέτε ότι είναι ένα πρόσωπο;
Η απάντηση έρχεται και πάλι μόνη της πλαισιωμένη από όσα
είπαμε παραπάνω. Όταν λέει ο Θεός «κάθου
εκ δεξιών», τί εννοεί; Μήπως φανταζόμαστε τον άπειρο Θεό που είναι Πνεύμα
και πληροί γη και ουρανό, να έχει δεξιά και αριστερή πλευρά, μπρος ή πίσω μέρος;
Αν κάνουμε κάτι τέτοιο, είναι επειδή δεν
αντιλαμβανόμαστε σωστά το Θεό.
Ο Θεός είναι Πνεύμα, δεν έχει σχήμα, μορφή, ούτε διαστάσεις χώρου,
διότι είναι έξω από το σχήμα, το χώρο, το χρόνο και την ύλη. Μη νομίσουμε ακόμη
ότι ο Θεός έχει χέρια και πόδια, όπως λένε πολλοί, γιατί ο Θεός δεν είναι άνθρωπος.
Ακόμα κι εμείς, όταν μας αρπάξει ο Θεός στην παρουσία Του, λέει
ότι θα μεταμορφωθούμε, που σημαίνει ότι θ’ αλλάξουμε μορφή, θα αλλάξουμε σχήμα.
Τι εννοεί λοιπόν όταν λέει «κάθου εκ δεξιών μου»; Η απάντηση έρχεται μέσα από τα ήθη του τότε
κόσμου. Ο Θεός εδώ παρουσιάζεται σαν Βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο Του. Τότε
όπως και τώρα, στα δεξιά του Βασιλιά καθόταν ο πρωθυπουργός του Βασιλιά, ο οποίος
ήταν ο άνδρας της εξουσίας και της βουλής του βασιλιά. Αυτός εκτελούσε όλο το θέλημα
του βασιλιά και ενεργούσε όλη την εξουσία του.
Παράδειγμα έχουμε το Φαραώ και τον Ιωσήφ (Γέν.μα:40-45). Η θέση στα δεξιά λοιπόν είναι
θέση εξουσίας, και αυτό βεβαίωσε ο Κύριος
λίγο πριν αναληφθεί όταν είπε «εις εμέ εδόθη
πάσα η εξουσία...» (Ματθ.κη:18).
Το ότι ο Χριστός δεν κάθεται δεξιά του Πατέρα, μας το είπε ο
Ίδιος στην Αποκ.γ:21: «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση
μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός
μου εν τω θρόνω αυτού».
Μέσα στο θρόνο του Πατέρα κάθεται ο Υιός και μέσα σ' αυτό τον
ίδιο θρόνο θα καθίσουμε κι εμείς.
