Έξοδος - δ (1)

Καλούμαστε να μείνουμε λίγο ακόμα στους πρόποδες του όρους Χωρήβ, «εις το όπισθεν μέρος της ερήμου» για να δούμε εκεί την απιστία του ανθρώπου και την απεριόριστη χάρη του Θεού να φανερώνονται κατά θαυμαστό τρόπο.

δ:1 «δεν θέλουσι πιστεύσει εις εμέ...»

Ο Μωυσής βέβαια είχε κακή εμπειρία στη σχέση του με τους Ισραηλίτες, αλλά ο Θεός του είχε πει ότι θα τον άκουγαν (γ:18).

Πόσο δύσκολο είναι να νικήσει κανείς την απιστία της καρδιάς του ανθρώπου και πόσο δύσκολα ο άνθρωπος εμπιστεύεται το Θεό! Είμαστε βραδείς στο να προχωράμε στηριζόμενοι στις υποσχέσεις του ΕΓΩ ΕΙΜΙ! Ο φυσικός άνθρωπος μπορεί να συμμορφωθεί με κάθε τι άλλο εκτός από τον απλό λόγο του Θεού. Το ασθενέστερο καλάμι, που μπορεί να δει ο άνθρωπος, θεωρείται πολύ πιο στερεό, σαν βάση εμπιστοσύνης, παρά ο αόρατος «Βράχος των αιώνων» (Ησ.κς:4). Η ανθρώπινη φύση θα σπεύσει με ζήλο σε οποιοδήποτε ανθρώπινο ρυάκι ή ραγισμένη στέρνα, παρά να μείνει κοντά στην κρυμμένη πηγή των «ζώντων υδάτων» (Ιερ.β:13  ιζ:13).

Ο Μωυσής είχε δει και είχε ακούσει αρκετά, ώστε να είναι ελεύθερος πια απ’ τους φόβους του. Όμως, κάνει ακόμα ερωτήσεις κι ο Θεός συνεχίζει να του απαντά! Παρά τους δισταγμούς μας, ο Θεός μας χρησιμοποιεί και μας διδάσκει μέσα στις διάφορες καταστάσεις να έχουμε πίστη και να μην διστάζουμε καθόλου. Δεν υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι αλλά οστράκινα σκεύη μέσα από τα οποία φαίνεται τέλεια η δύναμη του Θεού.

δ:2-5

Μη στεναχωριέσαι για ό,τι δεν έχεις. Ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει ό,τι έχεις αρκεί να το δώσεις με πίστη σ’ Αυτόν. Ο Θεός ήθελε να πάρει το Μωυσή όπως ήταν και να τον χρησιμοποιήσει μ’ εκείνο που είχε στα χέρια του. Η ράβδος με την οποία είχε οδηγήσει τα πρόβατα του Ιοθόρ, θα χρησιμοποιείτο για να ελευθερωθεί ο Ισραήλ του Θεού, για να παιδευτεί η Αίγυπτος, για ν’ ανοίξει μέσα από τη θάλασσα οδό διαφυγής, για να τρέξει νερό από την πέτρα και να δροσιστεί ο διψασμένος λαός.

Ο Θεός χρησιμοποιεί τα πιο αδύνατα όργανα για να εκπληρώσει τα ενδοξότερα σχέδιά Του. Μια ράβδος, μια κεράτινη σάλπιγγα (Ι.Ναυή ς:5), ένα κρίθινο ψωμί (Κριτ.ζ:13), η σφεντόνα ενός ποιμένα (Α’ Σαμ.ιζ:50). Με μια λέξη, όλα μπορούν να χρησιμεύσουν στο χέρι του Θεού, για την εκπλήρωση του έργου που θέλει να κάνει. Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι δεν μπορεί κανείς να φτάσει σε μεγάλα αποτελέσματα, παρά με μεγάλα μέσα, δεν συμβαίνει όμως έτσι με τα πράγματα του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποιεί ένα «σκώληκα» όπως κι ένα «καυστικόν ήλιον», μια «κολοκύνθην» ή ένα «καυστικόν ανατολικόν άνεμον» (Ιωάν.δ).

Η ράβδος είναι σύμβολο του λόγου του Θεού:

1. Στήριζε το Μωυσή (ο λόγος του Θεού μας στηρίζει).
2. Τον βοηθούσε στο βάδισμα, ιδιαίτερα σε δύσβατα μέρη κρατιόταν απ’ αυτή.
3. Όταν την πέταξε, το αποτέλεσμα ήταν θάνατος (όφις).
4. Είναι σύμβολο εξουσίας (ο λόγος του Θεού είναι εξουσία και κυβερνά τη ζωή μας.
5. Όταν η ράβδος χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού (ερμηνευτικά) ακολουθούν σημεία.
6. Ο Μωυσής έπιασε τον όφη από την ουρά κι έγινε ράβδος (με το λόγο του Θεού έχουμε εξουσία ενάντια στο Διάβολο).
7. Ο Μωυσής (Ισραήλ), κρατούσε τη ράβδο (Χριστός) και την έριξε κάτω (άρνηση του Χριστού στην 1^η έλευση), αλλά την ξαναπήρε (2^η έλευση - Χιλιετηρίδα).
8. Ο Μωυσής (Θεός), κρατούσε τη ράβδο (Χριστός από τη γέννηση μέχρι τη σταύρωση) την έριξε κάτω (στο Γολγοθά, για μας) αλλά την ξαναπήρε (ανάσταση - ανάληψη).

δ:6,7

Το λεπρό χέρι και ο καθαρισμός του απ’ τη λέπρα, απεικονίζουν τα ηθικά επακόλουθα της αμαρτίας καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η αμαρτία σηκώθηκε με το τέλειο έργο του Χριστού. Όταν το χέρι μπαίνει στον κόλπο, γίνεται λεπρό και όταν το λεπρό χέρι μπαίνει ξανά στον κόλπο, καθαρίζεται. Η λέπρα είναι σύμβολο και τύπος της αμαρτίας (Λευιτ.ιγ:46). Η αμαρτία μπήκε με τον πρώτο Αδάμ και σηκώθηκε με τον δεύτερο Αδάμ (Α’ Κορ.ιε:21). Η πτώση, η ενοχή, ο θάνατος μπήκαν στον κόσμο από τον άνθρωπο, αλλά και η απολύτρωση, η δικαίωση, η ζωή και η δόξα μπήκαν στον κόσμο δια του ανθρώπου Ιησού Χριστού.

• Ο Ισραήλ είναι αμαρτωλός μπροστά στο Θεό, αλλά ο Κύριος θα τον καθαρίσει και θα τον κάνει όμοιο με Αυτόν, όπως κι εμάς.
• Το χέρι συμβολίζει το Χριστό (η δεξιά του Θεού), που αν και δεν είχε αμαρτία, πήρε τη δική μας αμαρτία (λέπρα), αλλά ο Θεός τον ανάστησε χωρίς να δει διαφθορά.
• Ο Θεός σκύβει μέσα στην καρδιά μας και βρίσκει αμαρτία, όμως σκύβει ξανά και την καθαρίζει.
• Το χέρι συμβολίζει τη διακονία και ο Θεός θα καθαρίσει τα πνευματικά έργα μας και θα μας κάνει άγιους.

δ:8

Πρώτο σημείο η ράβδος, δεύτερο σημείο το χέρι που έγινε λεπρό και θεραπεύτηκε. Οι Ισραηλίτες αρεσκόταν να ζητάνε σημεία (Ματθ.ιβ:38  Ιωάν.δ:48). Σαν λαός έπασχε από απιστία κι ήθελε συνέχεια να βλέπει σημεία για να πιστεύει (Α’ Κορ.α:22).

Αν δεν πίστευαν στο πρώτο σημείο, τη ράβδο, που συμβολίζει το λόγο του Θεού, θα πίστευαν σ’ αυτό που θ’ ακολουθούσε, τη θεραπεία του χεριού. Όταν κηρύττουμε το λόγο που ακολουθείται από σημεία, οι άνθρωποι αν δεν πιστέψουν με το λόγο, θα πιστέψουν από τα σημεία (Ιωάν.ιδ:11).

δ:9

Υπάρχει και τρίτο σημείο, το νερό που γίνεται αίμα. Εδώ βλέπουμε ποιες είναι οι συνέπειες της απείθειας στη μαρτυρία του Θεού. Αυτό το σημείο θα συνέβαινε, μόνο αν τα δύο προηγούμενα απορρίπτονταν. Το νερό που συμβολίζει το λόγο του Θεού, εκχέεται στη γη για κρίση (πληγές, Αρμαγεδδώνας). Ωστόσο, η καρδιά του Μωυσή ακόμα δεν ικανοποιήθηκε.

δ:10

Καλή η ταπείνωση, αλλά καθόλου καλή η απιστία και η δειλία! Πρέπει να μάθουμε τη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Μόνο η άπειρη υπομονή του Θεού μπορούσε ν’ αντέξει αυτή τη συμπεριφορά. Όταν ο ίδιος ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ του είχε πει: «Εγώ θέλω είσθαι μετά σου», δεν του έδινε την ασφαλή εγγύηση ότι δεν θα του έλειπε τίποτα απ’ ότι είχε ανάγκη; Ευγλωττία, σοφία, δύναμη, εξουσία, όλα περικλείονται στον ανεξάντλητο θησαυρό του ονόματος του Θεού.

Όμως μη κατηγορούμε το Μωυσή, γιατί όλοι, λίγο πολύ, το ίδιο είμαστε μπροστά στο Θεό. Αφήνουμε το διάβολο να βάζει ολιγοπιστία, απιστία και δειλία, τη στιγμή που ο Θεός μας έχει υποσχεθεί θαυμάσια πράγματα.

Πολλοί Χριστιανοί νομίζουν ότι πρέπει να είναι τέλειοι για να χρησιμοποιηθούν απ’ το Θεό. Αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό, ο Θεός μας θέλει όπως είμαστε, με τις αδυναμίες μας. Περιμένει όμως να χρησιμοποιήσουμε με πίστη τα θετικά στοιχεία που έχουμε. Αυτός που είναι ενεργητικός μέσα στο έργο του Θεού, ωριμάζει πολύ πιο γρήγορα απ’ αυτόν που κάθεται και δεν κάνει τίποτα.

δ:11

Ο Θεός γνωρίζει γιατί συμβαίνει το κάθε τι. Δεν δημιουργεί άλαλους ανθρώπους, αλλά επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο, πάλι για το καλό του ανθρώπου. Ίσως έτσι προβληματιστεί, δει τ’ αποτελέσματα της αμαρτίας, ζητήσει τον Κύριο με αποτέλεσμα να σωθεί. Ο Θεός μπορεί να κάνει όλους τους άλαλους να λαλήσουν, πόσο μάλλον το Μωυσή (Ματθ.ιθ:26  Φιλιπ.δ:13).

δ:12 «εγώ θέλω είσθαι μετά σου»

Στα Εβραϊκά είναι Εχγιέμ υπενθυμίζοντάς του έτσι το όνομα της Διαθήκης καθώς και τι σημαίνει αυτό. Ο Μωυσής λέει: Δεν είμαι εύλαλος κι ο Θεός απαντά: Αλλά ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ.

Είναι καλό να θυμόμαστε ότι όταν ο Κύριος είναι μαζί μας, οι ελλείψεις και οι αδυναμίες μας γίνονται ευκαιρίες να φανερώσει τη χάρη Του, που επαρκεί για όλα, καθώς και την τέλεια υπομονή Του. Αν ο Μωυσής το είχε καταλάβει, το ελάττωμα της γλώσσας του δεν θα τον ενοχλούσε. Ο απόστολος Παύλος έλεγε: «Με άκραν λοιπόν ευχαρίστησιν θέλω καυχηθή μάλλον εις τας αδυναμίας μου, δια να κατοικήση εν εμοί η δύναμις του Χριστού. Όθεν ευαρεστούμαι εις τας αδυναμίας, εις τας ύβρεις, εις τας ανάγκας, εις τους διωγμούς, εις τας στεναχωρίας υπέρ του Χριστού διότι όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός» (Β’ Κορ.ιβ:10). Έτσι, μιλάει κάποιος που έχει προχωρήσει στο σχολείο του Χριστού. Είναι η πείρα ενός ανθρώπου που ελάχιστα θα στεναχωρηθεί για την έλλειψη ευγλωττίας, γιατί κοντά στον Ιησού έχει βρει την απάντηση σε κάθε του δυσκολία.