Α. Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΧΕ
ΠΡΟΦΗΤΕΥΤΕΙ
«Διότι ούτω λέγει Κύριος, ότι
αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω
εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον
τούτον» (Ιερεμ.κθ:10)
Ο προφήτης Ιερεμίας προφήτεψε ακριβώς για τη διάρκεια της αιχμαλωσίας.
Εξαιτίας αυτής της προφητείας ο Δανιήλ εξεζήτησε με προσευχή και νηστεία το Θεό
όπως περιγράφεται στο ένατο κεφάλαιο. Φαίνεται ότι ο Δανιήλ θα είχε επηρεάσει
πάρα πολύ τον Κύρο στο διάταγμά του.
Β. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΥΡΟΣ
Το έγγραφο που διακήρυττε την καινούρια περιοχή για τους Εβραίους δεν
προήλθε από Εβραίο νομικό ή προφήτη, αλλά από διάταγμα κάποιου Εθνικού βασιλιά.
Ο Κύρος ο μέγας, κατέλαβε τη Βαβυλώνα το 538 π.Χ. Ήταν απόγονος μιας
παλιάς Περσικής βασιλικής οικογένειας. Ήταν εξαίσιος κατακτητής κι έγινε
κυβερνήτης της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της ιστορίας μέχρι τότε.
Ο Κύρος ήταν ευγενής. Ήταν φρόνιμος, σεμνός και θρήσκος. Θεωρούσε τον
εαυτό του ελευθερωτή κι έτσι θέσπισε μια πολιτική επαναπατρισμού για τους
αιχμαλώτους. Οι Εβραίοι ενθαρρύνθηκαν να επιστρέψουν στη γη τους και να ξαναχτίσουν
το ναό.
Το διάταγμα του Κύρου (Έσδρα α:1-4) βγήκε τον πρώτο χρόνο της βασιλείας
του. Οι κύριοι όροι αυτού του διατάγματος θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν έτσι:
1.
Θα ξαναχτιζόταν ο ναός στην Ιερουσαλήμ.
2.
Το κόστος θα βάρυνε προσωπικά τον Κύρο.
3.
Υπήρχαν κάποιες προδιαγραφές που έπρεπε να τηρηθούν
σχετικά με την οικοδόμηση του ναού.
4.
Όσοι Εβραίοι ήθελαν να επιστρέψουν μπορούσαν να το
κάνουν.
5.
Αυτοί που θα ήθελαν να παραμείνουν στη Βαβυλώνα, θα
βοηθούντο με χρηματικά ποσά.
6.
Τα χρυσά και αργυρά σκεύη που είχαν παρθεί απ’ το
Ναβουχοδονόσορ θα επιστρεφόταν στην Ιερουσαλήμ.
Γ. Ο ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ
Η πρώτη επιστροφή έγινε πολύ γρήγορα μετά την έκδοση του διατάγματος του
Κύρου.
Η πρώτη μετανάστευση έγινε κάτω απ’ την αρχηγία του Σασαβασσάρ «άρχοντα της Ιουδαίας» (Εζδ.α:8). Άλλοι
αρχηγοί ήταν ο Ζοροβάβελ και ο Ιησούς ο αρχιερέας. Επειδή ο Δανιήλ αισθάνθηκε
υποχρεωμένος να παραμείνει στη θέση του, δεν ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που έφυγαν.
Αναφέρεται στον Έσδρα β ότι ο αριθμός των πρώτων μεταναστών ήταν 42.360
εκτός 7.337 υπηρέτες, δηλαδή περίπου 50.000 στο σύνολο. Επειδή οι περισσότεροι
ήταν απ’ τη φυλή του Ιούδα, έγιναν γνωστοί σαν Ιουδαίοι. Οι πιο πολλοί
αιχμάλωτοι όμως έμειναν στη Χαλδαία, στην Περσία και τη Μηδία.
Το ταξίδι των 1126 χλμ. κράτησε 4 μήνες. Μετά από ένα χρόνο άρχισαν να
ξαναχτίζουν το ναό. Αυτό το έργο γινόταν κάτω απ’ τις οδηγίες του Ζοροβάβελ και
του Ιησού του αρχιερέα. Πρώτα έφτιαξαν το θυσιαστήριο, και πολύ σύντομα
γιόρτασαν τη γιορτή της Σκηνοπηγίας. Μετά άρχισαν τα έργα στο ναό. Έβαλαν τα
θεμέλια και μετά γιόρτασαν. Μερικοί έκλαψαν όταν θυμήθηκαν τη δόξα του πρώτου
ναού και κατάλαβαν ότι δεν μπορούσε να συγκριθεί μ’ αυτόν που έφτιαχναν τώρα.
Οι Σαμαρείτες, μια ανάμικτη φυλή από Εβραίους και ξένους, ζήτησαν άδεια
να βοηθήσουν αλλά δεν τους επετράπηκε. Αφού δεν βοήθησαν, αντιστάθηκαν πάρα
πολύ στο χτίσιμο. Τελικά τα έργα σταμάτησαν κι ο ναός έμεινε για 16 χρόνια,
λίγο πιο πάνω απ’ τα θεμέλια.
Δ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΑΡΕΙΟΣ
Ο Δαρείος ήταν ένας απ’ τους μεγαλύτερους Πέρσες κυβερνήτες, απόγονος
του Κύρου. Ανάμεσα στη βασιλεία του Κύρου και του Δαρείου, τα έργα για την
ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ και του ναού σταμάτησαν.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους της βασιλείας του Δαρείου, οι
προφήτες Αγγαίος και Ζαχαρίας άρχισαν να ενθαρρύνουν το λαό να ξαναρχίσει
δουλειά. Ο Δαρείος βρήκε το πρωτότυπο διάταγμα του Κύρου που ευνοούσε τους
Εβραίους στο θέμα της επιστροφής και ανοικοδόμησης του ναού κι έτσι έδωσε άδεια
να συνεχιστούν τα έργα. Για τη χρηματοδότησή τους, πάρθηκαν χρήματα απ’ το
δημόσιο ταμείο. Ο Αγγαίος και ο Ζαχαρίας επέπληξαν το λαό γιατί έχτιζαν τα δικά
τους σπίτια κι όχι το ναό.
Ο ναός τέλειωσε και μπόρεσαν να γιορτάσουν το Πάσχα. Αυτό έγινε το έκτο
έτος του Δαρείου (Έσδρα ς:15), είκοσι χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών.
Περίπου τον καιρό που τέλειωσε ο ναός, οι Βαβυλώνιοι επαναστάτησαν και η
πόλη της Βαβυλώνας καταστράφηκε. Γρήγορα ερημώθηκε τόσο, που δύσκολα την αναγνώριζε
κανείς κι έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του Ησ.ιγ:19-21.
Ε. ΕΣΔΡΑ
Κατά τη διάρκεια του έβδομου χρόνου της βασιλείας του Αρταξέρξη, έγινε η
δεύτερη μετοικεσία. Αυτή οδηγήθηκε απ’ τον Έσδρα, απόγονο του Ααρών, ικανό
νομοδιδάσκαλο (Έσδρα ζ:6,10).
Αυτή η δεύτερη επιστροφή έγινε 80 χρόνια μετά αφού η πρώτη ομάδα με τον
Ζοροβάβελ είχε επιστρέψει. Ο αριθμός αυτών που επέστρεψαν με τον Έσδρα ήταν
πολύ μικρότερος απ’ αυτόν της πρώτης ομάδας. Όταν ο Έσδρα ανακάλυψε ότι δεν
υπήρχαν Λευίτες στην ομάδα, καθυστέρησε μέχρι που έπεισε 38 απ’ αυτούς να
προσχωρήσουν.
Ο κύριος σκοπός του Έσδρα ήταν να ξαναεδραιώσει το νόμο του Μωυσή. Πριν
φύγουν, συγκεντρώθηκε ο λαός, κηρύχτηκε νηστεία και ζήτησαν την προστασία και
την ευλογία του Θεού. Το ταξίδι κράτησε 4 μήνες.
Ο Έσδρα κέρδισε πολλά προνόμια απ’ τον Αρταξέρξη. Μπορούσε να πάρει
όσους Εβραίους ήθελαν να φύγουν. Ακόμα είχε το προνόμιο να πάρει ασήμι και
χρυσό απ’ τους Εβραίους αλλά και τον βασιλιά για το ναό, για ν’ αγοράσει ζώα
για τις θυσίες και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Το προσωπικό του ναού θα εξαιρείτο απ’
τους φόρους. Δόθηκε εξουσία στον Έσδρα να διορίζει κριτές και δικαστές που θα
κρίνουν το λαό καθώς επίσης να μπορεί να επιβάλει ποινή θανάτου ή εξορία για
τους ανυπάκουους στους νόμους του Θεού.
Η μεγαλύτερη συνεισφορά του Έσδρα ήταν η αποκατάσταση του Βιβλίου του
Νόμου. Καθώς το διάβαζε στο λαό στα αυθεντικά Εβραϊκά, τους εξηγούσε τις
έννοιες.
Εδώ έχει την αρχή της η κατασκευή των συναγωγών, όπου διαβαζόταν κι
ερμηνευόταν ο νόμος. Περίπου αυτό τον καιρό άρχισαν να προσέχουν και τις
«παραδόσεις των πατέρων».
Ζ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΤΩΝ
ΓΑΜΩΝ
Έσδρα θ:1-15
Ένα απ’ τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχε ν’ αντιμετωπίσει ο Έσδρα, ήταν
οι γάμοι που είχαν κάνει πολλοί Εβραίοι με ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Ακόμα
Λευίτες και ιερείς είχαν μπλεχτεί σ’ αυτή την υπόθεση.
Όταν ο Έσδρα άκουσε αυτό το πράγμα, έσχισε τα ρούχα του κι άρχισε να
τραβά και να βγάζει τις τρίχες του κεφαλιού και του προσώπου του. Πρόσφερε
προσευχή εξομολόγησης προς το Θεό. Ο λαός αγγίχτηκε πολύ και αναγνώρισε την ενοχή
του. Αποφασίστηκε ότι οι γάμοι έπρεπε να διαλυθούν και άρχισαν να επεξεργάζονται
τις λεπτομέρειες για το πώς θα γινόταν αυτό το δύσκολο πράγμα.
Κάθε περίπτωση εκδικαζόταν χωριστά. Αυτός ο αποχωρισμός σπάραξε πολλές
καρδιές, αλλά τελείωσε σε τρεις μήνες.
