Θα το έχετε ακούσει να λέγεται για
άλλους ή θα το έχετε «εισπράξει» από άλλους για τον εαυτό σας: «Αυτός είναι
απόλυτος....» ή «οι θέσεις του είναι πολύ απόλυτες....». Ίσως να μην λέγεται
αυτός ο χαρακτηρισμός από κακία, αλλά σαν ένα «σήμα κινδύνου» ή σαν ρετσινιά
στη ζωή και τη διακονία κάποιου πιστού. Ένας απόλυτος τρομάζει τους άλλους,
τους μη απόλυτους. Δεν κάνει, λένε, γιατί σύμφωνα με τις απόψεις που κυκλοφορούν,
οι απόλυτες θέσεις τρομάζουν και κάνουν τις ψυχές να φεύγουν!
Όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη
απόλυτος, εννοούμε απόλυτος με το Θεό, απόλυτος με τα άγια πράγματα του Θεού,
απόλυτος στην αλήθεια του ευαγγελίου, απόλυτος στις θέσεις του λόγου του Θεού.
Όμως, αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε το ερώτημα είναι αν υπάρχει καμιά άλλη
πιο ταιριαστή περιοχή για να είναι κανείς απόλυτος, από την περιοχή της
αλήθειας και της αγιότητας του Κυρίου μας.
Μήπως ο λόγος του Θεού δεν είναι
απόλυτος; Μάλλον είναι απόλυτα απόλυτος! Σηκώνει πουθενά «νερό στο κρασί του»;
Ο απόστολος Παύλος λέει «μηδέ δολόνοντες
τον λόγον του Θεού» και ότι «δεν καπηλεύομεν
τον λόγον του Θεού» (Β’ Κορ.δ:2 & β:17). Μπορείς να κάνεις «σκόντο»,
μπορείς να τον πάρεις πιο ελαφριά, χωρίς άμεσες συνέπειες με αιώνιες
προεκτάσεις;
Ο Ιησούς ήταν είναι και θα είναι
απόλυτος Κύριος. Δεν μίλησε με υποθέσεις, αμφιβολίες, δεν έζησε διφορούμενα,
δεν άφησε περιθώρια με τη ζωή και τη διδασκαλία Του για ελαστικότητα ή
ενδοτικότητα. Όταν συναντάμε τόσο συχνά εκείνο το «τάδε λέγει Κύριος...»! τι να υποθέσουμε, παρά ότι πιστεύουμε και ακολουθούμε ένα Κύριο απόλυτο σε όλα.
Ποια άλλη μπορεί να είναι η
ερμηνεία του εδαφίου: «Και θέλεις αγαπά
Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ
όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου» (Μάρκ.ιβ:29).
Ας μη κοροϊδευόμαστε κι ας μην
παίζουμε με τη φωτιά. Ο Θεός που πιστεύουμε είναι απόλυτος Κύριος στην αλήθεια
Του και στο τέλειο και αγαθό θέλημά Του. Ο λόγος Του είναι χωρίς περιθώρια
αμφισβήτησης για υποταγή απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Το παιδί του Θεού είναι
απόλυτο στη ζωή του και στην υπηρεσία του, όταν βέβαια είναι γνήσιο και μένει
πιστό, «θεμελιωμένο, στερεό και
αμετακίνητο» (Κολ.α:23).
