Το ευαγγέλιο, είναι δύναμη στον πιστεύοντα

 

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική άγια ζωή, αν δεν έχει σαν πηγή μια ζωντανή πίστη.

Ορισμένοι καλλιεργούν την πίστη και ξεχνούν τον αγιασμό, αλλά:

Ρωμ.α:18 οργή Θεού αποκαλύπτεται απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.

Ορισμένοι που θέλουν να ζήσουν άγια ζωή, θεωρούν ότι η πίστη δεν χρειάζεται και την αρνούνται. Έτσι ήταν οι Φαρισαίοι που ο Κύριος τους ονόμασε ασβεστωμένους τάφους!

Ψαλ.93:5 «…. εις τον οίκόν σου ανήκει αγιότης, Κύριε, εις μακρότητα ημερών».

Πράξ.ζ:38 Ούτος είναι όστις εν τη εκκλησία εν τη ερήμω εστάθη μετά του αγγέλου του λαλούντος προς αυτόν εν τω όρει Σινά και μετά των πατέρων ημών, και παρέλαβε λόγια ζωοποιά διά να δώση εις ημάς.

Α’ Κορ.ι:11 Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.

«Η εκκλησία εν τη ερήμω» αποτελείται από πολεμιστές, εργάτες και λατρευτές.

Οι πολεμιστές έπρεπε να αριθμηθούν, όχι όμως οι Λευίτες. ΓΙΑΤΙ; (Αριθ.α:47-53).

Αγιασμός 2

Αγιασμός 1

Αγιασμός

Άγιος είναι αυτός που κάνει εύκολο στους άλλους να πιστέψουν στον Θεό!

    · Δεν είναι το ντύσιμο

    · Δεν είναι ο ασκητισμός

    · Είναι ο ίδιος ο Κύριος!

Προς Κολοσσαείς (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’

1. Λαοδίκεια

β:1

Ο Παύλος θα ήθελε οι Κολοσσαείς και οι Λαοδικείς να καταλάβαιναν τον μεγάλο αγώνα του γι’ αυτούς.

Η Λαοδίκεια απείχε από τις Κολοσσαίς περίπου 16 χλμ. έτσι αυτή η επιστολή θα μπορούσε να διαβαστεί και από την εκκλησία των Λαοδικαίων.

Προς Εβραίους (5)

 

ΜΕΡΟΣ V

 

 Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Α΄ Κορινθίους (2)

 

Α. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

 

Α’ Κορ.γ - δ

1. Η σαρκικότητα των σχισμάτων

Οι Κορίνθιοι πίστευαν, ότι ο Παύλος τους δίδασκε σ’ ένα κατώτερο πνευματικό επίπεδο από το δικό τους, όμως ο Παύλος τους υπηρετούσε σύμφωνα με τις επιτακτικές ανάγκες τους.

Δεν μπορούσε να τους δώσει πνευματικό κρέας γιατί ήταν ακόμα νήπια εν Χριστώ. Η σαρκικότητα των σχισμάτων ανάμεσά τους ήταν ενδεικτική της νηπιακής τους κατάστασης. Πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα σχίσματα στην εκκλησία είναι πάντα ενδεικτικά νηπιότητας και σαρκικότητας.

Υιοθεσία

Υιοθεσία είναι η πράξη της εκλογής και της τοποθέτησης ενός παιδιού σε σπίτι. Η αναγέννηση δηλώνει ότι είμαστε παιδιά του Θεού εξαιτίας μιας νέας, πνευματικής γέννας. Η υιοθεσία σημαίνει ότι ενηλικιωνό­μαστε σαν παιδιά του Θεού και γινόμαστε κληρονόμοι μετά από συνει­δητή εκλογή Του. Η υιοθεσία λοιπόν, αναφέρεται στη θέση μας σαν παιδιά του Θεού με όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτή την θέση.

Στην Γαλ.δ:1-7 ο απόστολος Παύλος αντιπαραβάλλει τη ζωή κάτω από το Νόμο, πριν το Χριστό και τη ζωή του Πνεύματος μετά το Χριστό. Πριν το θάνατο του Χριστού, «υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεθα δεδουλω­μένοι».

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 

Η παραπάνω έκφραση εμφανίζεται μόνο τρεις φορές στην Καινή Διαθήκη:

Ρωμ.ιε:16 εις το να ήμαι υπηρέτης του Ιησού Χριστού προς τα έθνη, ιερουργών το ευαγγέλιον του Θεού, διά να γείνη η προσφορά των εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη διά του Πνεύματος του Αγίου.

Β’ Θεσ.β:13 Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας,

Α’ Πέτρ.α:2 εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός, διά του αγιασμού του Πνεύματος, εις υπακοήν και ραντισμόν του αίματος του Ιησού Χριστού· πληθυνθείη χάρις και ειρήνη εις εσάς.

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας (3)

 

Αγιασμός

 

Αγιασμός κυριολεκτικά σημαίνει ξεχώρισμα. Στο θέμα μας, σημαίνει αποχωρισμός από την αμαρτία και αφιέρωση στον Θεό. Αγιασμός είναι η διαδικασία να γίνει κανείς δίκαιος – ουσιαστικά σαν τον Χριστό.

Κατά την αναγέννηση ο Θεός μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11), αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται στην ζωή μας για να μας τελειοποιήσει και να μας κάνει άγιους. Η Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ωριμότητα σ’ αυτή τη ζωή (Β΄Κορ.γ:18, ζ:1,  Εφες.δ:11-15, Β΄πέτρ.γ:18). Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη αναμάρτητη τελειότητα όπως το παράδειγμα του Ιησού, αλλά μια σχετική τελειότητα, εφόσον η αμαρτωλή φύση και η πιθανότητα να αμαρτήσει κανείς παραμένουν μέσα στον άνθρωπο.

ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

 

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος” στα Εβραϊκά είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”. Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

 

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

 

Α’ Θεσ.δ:3  “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό και αφιέρωση στον Θεό και την υπηρεσία Του. Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν την ψυχή και το σώμα. Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”. Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό. Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Β’ Χρον.κθ:5,15-18    Εξ.ιθ:20-22    Εβρ.θ:3    Λευιτ.κζ:14-16    Αρ.η:17    Ιεζ.λς:23

Το πείραμα απέτυχε

Ποιο πείραμα; Το πείραμα του «Εύκολου Ευαγγελίου», της «Πλατιάς Οδού» αντί της «Στενής Οδού» της σωτηρίας, δηλαδή χωρίς μετάνοια και καταδίκη του παλαιού ανθρώπου και της αμαρτωλής ζωής. Μ’ άλλα λόγια, το πείραμα της φτηνής και εύκολης πίστης.

Γιατί έγινε αυτό το πείραμα; Επειδή οι εκκλησίες ήθελαν να γεμίσουν τα θρανία τους, ήθελαν τα παιδιά τους να παραμείνουν στην εκκλησία και να βοηθήσουν άλλους νέους να έρθουν στις συνάξεις, χωρίς να αισθάνονται άσχημα. Ήταν μια προσπάθεια να κρατήσουμε τους ανθρώπους στις εκκλησίες μας και να μην τους αφήσουμε να χαθούν, ακολουθώντας άλλους δρόμους. Θέλαμε να έχουμε τις εκκλησίες μας γεμάτες – όχι επειδή θέλαμε να γεμίσουμε τον ουρανό με λυτρωμένους ανθρώπους, αλλά για να κάνουμε επίδειξη, να ικανοποιήσουμε την περηφάνια και τον εγωισμό μας και να νιώθουμε ευλογημένοι, έχοντας γύρω μας πολλούς ανθρώπους που να αισθάνονται καλά και να είναι ευτυχισμένοι.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’ Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος”  στα Εβραϊκά  είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”.  Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.  Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Α’ Θεσ.δ:3   “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

΄

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό κι αφιέρωση στο Θεό και την υπηρεσία Του.  Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν τη ψυχή και το σώμα.  Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο  ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”.  Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό.  Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Αναφορές:

Β’ Χρον.κθ:5, 15-18          Εξ.ιθ:20-22                                       Εβρ.θ:3

Λευιτ.κζ:14-16                   Αρ.η:17                                            Ιεζ.λς:23

Αγιασμός, ο δρόμος του Θεού.

Λευιτ.ιθ:2 Λάλησον προς πάσαν την συναγωγήν των υιών Ισραήλ και ειπέ προς αυτούς, Άγιοι θέλετε είσθαι· διότι άγιος είμαι εγώ Κύριος ο Θεός σας.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος που να αναφέρεται στις Γραφές. Αν ο Παντοδύναμος Θεός είναι Άγιος, τότε κι εμείς, τα παιδιά του επουράνιου Πατέρα, θα είμαστε άγιοι καθώς Αυτός είναι Άγιος. Οι θρησκείες του κόσμου δεν βρίσκονται στις Γραφές, ποτέ δεν ήταν, ούτε θα είναι ποτέ! Ο αγιασμός είναι η ακλόνητη πεποίθησή μας, και είναι ο τρόπος του Θεού, οπότε πρέπει να είναι και ο δικός μας τρόπος ζωής. Όλες οι θρησκείες έχουν ιδρυτές ανθρώπους, δίνοντας μια αρχή και ένα τέλος στη θρησκεία τους, αλλά όχι ο αγιασμός. Η Βίβλος λέει:

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (4)

Το «Πού;» & «Πότε;» της Κοινωνίας

Στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, το «πού;» καθοριζόταν από το πού μαζευόταν η Εκκλησία για να λατρεύσει το Θεό (στο ιερό & σε αδελφικά σπίτια Πραξ.β:46, ε:42). Όπως και στη διδασκαλία, το «που;» εξαρτάται από τη παρουσία των πιστών, που είναι η ζωντανή Εκκλησία του Χριστού, οι ζωντανές «πέτρες», που συνοικοδομούνται από το Άγιο Πνεύμα σε πνευματικό κατοικητήριο και ναό του Θεού (Εφεσ.β:21-22, Α΄Τιμ.γ:15, Α΄Πετρ.β:5). Όσο αφορά στο «πότε;», όπως και τότε, δεν υπήρχε χρόνος, αλλά πάντοτε («ήσαν δε προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»).

Η Βασιλεία του Θεού

Προσευχήσου πριν ξεκινήσεις να μελετάς αυτό το μάθημα. Ζήτησε από τον φίλο σου, τον Ιησού, να σε βοηθήσει να γίνεις ένας καλός πολίτης της Βασιλείας Του.

Καθένας που έχει αναγεννηθεί, είναι ένας πολίτης του άγιου έθνους  του Θεού. Το άγιο έθνος του Θεού, ονομάζεται και Βασιλεία του Θεού. Μελετώντας αυτό το μάθημα θα σε βοηθήσει να γίνεις ένας καλός πολίτης της Βασιλείας του Θεού.