Ψαλ.93:5 «…. εις τον οίκόν σου ανήκει αγιότης, Κύριε, εις μακρότητα ημερών».

Πράξ.ζ:38 Ούτος είναι όστις εν τη εκκλησία εν τη ερήμω εστάθη μετά του αγγέλου του λαλούντος προς αυτόν εν τω όρει Σινά και μετά των πατέρων ημών, και παρέλαβε λόγια ζωοποιά διά να δώση εις ημάς.

Α’ Κορ.ι:11 Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.

«Η εκκλησία εν τη ερήμω» αποτελείται από πολεμιστές, εργάτες και λατρευτές.

Οι πολεμιστές έπρεπε να αριθμηθούν, όχι όμως οι Λευίτες. ΓΙΑΤΙ; (Αριθ.α:47-53).

Γιατί δεν ζητάς χάρη;

 

Έχεις δει ποτέ φυλακισμένο να κοιτάζει - σκεφτικά μέσα απ' τα σίδερα τού κελιού του; Είναι κλεισμένος εκεί κάνοντας την ποινή του γιατί παραβίασε το νόμο της χώρας.

Έριξες ποτέ καμιά ματιά στον πραγματι­κό εαυτό σου πίσω από τα σίδερα της «φυλα­κής» σου;

Ίσως να θεωρούμε τούς εαυτούς μας ελεύθερους να πάμε όπου θέλουμε και όποτε θέλουμε, αλλά γεγονός είναι ότι «αυτός πού κάνει την αμαρτία είναι δούλος της αμαρτίας». Διάφορες αμαρτωλές συνήθειες και πράξεις μας έχουν βάλει στη «φυλακή». Η ζωή είναι ανιαρή, η καρδιά λυπημένη, και η συνείδηση κάποτε μας θυμίζει τα λάθη μας.

Προς Εφεσίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Εφεσ.β - δ:1-16

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β

1. Η μεγάλη αντίθεση.

Στο δεύτερο κεφάλαιο μας δίνεται η αντίθεση ανάμεσα στον αμαρτωλό πριν σωθεί και τον άγιο του Θεού μετά την απολύτρωση του.

Πριν τη σωτηρία ο άνθρωπος είναι:

α. Νεκρός εξ αιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών. Αυτό σημαίνει απλά, ότι δεν έχει πνευματική, αιώνια ζωή. Σαν νεκρός, δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις ευλογίες του Θεού και δεν μπορεί να ζήσει μ’ ένα τρόπο που να ευαρεστεί Αυτόν.

Προς Γαλάτας (1)

 

ΜΕΡΟΣ  Ι

 

 Α. ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ

 

Η προς Γαλάτες επιστολή είναι η μοναδική του Παύλου που είναι γραμμένη για μια ομάδα εκκλησιών. Αυτές οι εκκλησίες βρισκόταν στις πόλεις Ικόνιο, Λύστρα, Δέρβη και Αντιόχεια και είχαν ιδρυθεί κατά το πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου.

Η Γαλατία πήρε το όνομά της από τις Γαλατικές ή Κελτικές φυλές που ήρθανε και κατοίκησαν εκεί. Οι πρόγονοί τους άφησαν τις περιοχές τους γύρω απ’ το Ρήνο και το Μοσέλλα κι ήρθανε για να βρουν την τύχη τους στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Μετάνοια, βάπτισμα στο νερό και έργα

  

Μπορούμε να πούμε ότι η μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό είναι έργα; Δεν είναι έργα με την έννοια ενεργειών που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει προκειμένου να κερδίσει ή να βοηθήσει στη σωτηρία.

Είναι όμως έργα που φανερώνουν την ύπαρξη σώζουσας πίστης, η οποία εκφράζεται με τη μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό και τη λήψη του Αγίου Πνεύματος.

Ο άνθρωπος από μόνος του δεν έχει δύναμη να στραφεί από την αμαρτία. Ο Θεός είναι που τον οδηγεί σε μετάνοια και του χορηγεί τη δύναμη για να μετανοήσει. Ο Θεός εργάζεται τη μετάνοια στον άνθρωπο, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης και την πορεία που ακολουθεί.

ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ

  

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

 

Ορισμός της χάρης

 

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν από τον Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με την σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον Θεό στην σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.

Χάρη και πίστη

  

Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο Θεός είναι Αυτός που κάνει όλο το έργο της σωτηρίας, μήπως όλοι οι άνθρωποι είναι αυτόματα σωσμένοι;

Αυτό δεν μπορεί να ισχύει, γιατί πολλοί θα κατακριθούν με αιώνια καταδίκη στην τελική κρίση (Αποκ.κ:11-15).

Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει καθόλου τον Θεό στο θέμα της σωτηρίας, μήπως ο Θεός, χωρίς όρους, διαλέγει κάποιους τους οποίους σώζει άσχετα με τη στάση και την ανταπόκρισή τους;

Ούτε αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, γιατί ο θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξ.ι:34). Αν έπρεπε να διαλέξει κάποιους άνευ όρων, η αγαθότητά Του θα Τον ανάγκαζε να τους διαλέξει όλους. Η διδασκαλία της πίστης μας βοηθά να καταλάβουμε την απάντηση και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις.

Χάρη και έργα

Δεν σωζόμαστε με τα έργα, με την έννοια ότι την σωτηρία δεν την αξίζαμε, δεν κερδίζεται ούτε εξαγοράζεται με καλά έργα. Ωστόσο, η χάρη του Θεού θα μας οδηγήσει σε καλά έργα και αγιασμό στην ζωή μας.

Μετά την έμφαση που το εδάφιο Εφεσ.β:8-9 δίνει στην σωτηρία με την χάρη και όχι με τα έργα, το επόμενο εδάφιο συνεχίζει: «Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός, δια να περιπατήσωμεν εν αυτοίς».

Ο Θεός επίτηδες μας δίνει χάρη, για να μπορέσουμε να κάνουμε καλά έργα. «Δυνατός δε είναι ο Θεός να περισσεύση πάσαν χάριν εις εσάς, ώστε έχοντες πάντοτε εν παντί πάσαν αυτάρκειαν, να περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν» (Β’ Κορ.θ:8).

Η χάρη του Θεού ήρθε για να μας δείξει πως να ζήσουμε δίκαια και άγια, καθώς και για να μας δώσει την δύναμη να το κάνουμε. «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι» (Τίτ.β:11-12).

Ορισμός της χάρης

 

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

 

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν από τον Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με την σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον Θεό στην σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.

 

Η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού

 

Το εδάφιο Εφεσ.β:8-9 τονίζει ότι η σωτηρία προέρχεται απ’ τη χάρη του Θεού κι όχι από ανθρώπινα έργα. Ο Θεός έκανε διαθέσιμη την σωτηρία σε μας δια του θανάτου του Ιησού Χριστού. Είμαστε δικαιωμένοι «δωρεάν με την χάριν αυτού, δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της δικαιοσύνης αυτού, δια την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, δια της μακροθυμίας του Θεού» (Ρωμ.γ:24-25).

κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως

Εφεσ.β:8 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που διακηρύττουν και πιστεύουν με θέρμη ότι μια προφορική ομολογία  και μια βαθιά πίστη είναι το παν στο θέμα της σωτηρίας.

Για να εξετάσουμε το παραπάνω εδάφιο, θα ήθελα να δούμε την πρώτη φορά που η λέξη «χάρη» αναφέρεται στην Βίβλο.

Γέν.ς:8 Ο δε Νώε εύρε χάριν ενώπιον Κυρίου.

έτι ολίγον καιρόν, και θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει

Photo by Rok Romih from Pexels

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν απ’ το Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με τη σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει το Θεό στη σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.

ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Θέλω να ξεκινήσω με μερικές απλές καθημερινές διαπιστώσεις:

Ας απαντήσουμε ειλικρινά, υπάρχει κανείς που τηρεί ευλαβικά τον ΚΟΚ, που σέβεται τα όρια ταχύτητας, που δεν έχει παρκάρει παράνομα, που δεν πετάει τα χρησιμοποιημένα εισιτήρια, που δεν έχει πετάξει ένα χαρτί στο δρόμο, που ζητάει πάντα απόδειξη;

Υπάρχει κανείς που δεν έχει πάρει ποτέ από το γραφείο που δουλεύει ένα μολύβι για να το πάει σπίτι του, που δεν έχει κάνει προσωπικό τηλεφώνημα, που δεν έχει σερφάρει στο διαδίκτυο, που δεν έχει πάρει τη σειρά άλλου;

Γιατί δεν ζητάς χάρη;

Έχεις δει ποτέ φυλακισμένο να κοιτάζει - σκεφτικά μέσα απ' τα σίδερα τού κελιού του; Είναι κλεισμένος εκεί κάνοντας την ποινή του γιατί παραβίασε το νόμο της χώρας.

Έριξες ποτέ καμιά ματιά στον πραγματι­κό εαυτό σου πίσω από τα σίδερα της «φυλα­κής» σου;

Χάρη, πίστη και αναγέννηση

Οι διδασκαλίες για τη χάρη και την πίστη δεν ελαττώνουν την ανάγκη της αναγέννησης, απλά επεξηγούν πως γίνεται. Η διδασκαλία της χάρης μας φανερώνει ότι η αναγέννηση είναι ένα δώρο από το Θεό που δεν το κερδίζουμε ούτε το αξίζουμε. Η διδασκαλία της πίστης μας εξηγεί ότι αναγεννιόμαστε εμπιστευόμενοι ολοκληρωτικά και αποκλειστικά το Χριστό και το ευαγγέλιό Του. Η πίστη είναι το μέσο που οικειοποιούμαστε τη χάρη του Θεού και Του επιτρέπουμε να εργαστεί τη σωτηρία στη ζωή μας.

Σώζουσα πίστη

 Βασιζόμενοι σε ό,τι έχουμε πει, μπορούμε να πούμε τώρα τι εννοούμε με τον όρο σώζουσα πίστη στον καιρό μας:

Σώζουσα πίστη είναι η αποδοχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού σαν του μόνου μέσου σωτηρίας και εφαρμογή αυτού του ευαγγελίου στη ζωή μας υπακούοντας στις απαιτήσεις του. Η σώζουσα πίστη στηρίζεται στον Ιησού Χριστό, στο σταυρικό Του θάνατο, στην ανάστασή Του και στη διδασκαλία του λόγου Του.

Υπάρχει μόνο ένα σχέδιο σωτηρίας

 Πιστεύουμε, ότι ο Θεός έχει μόνο ένα σχέδιο για να προμηθεύει τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος και συγκεκριμένα με τη χάρη δια της πίστεως που βασίζεται στον απολυτρωτικό θάνατο του Χριστού. Ο Θεός έχει διαδικαστεί με τον άνθρωπο με διάφορους τρόπους δια μέσου των αιώνων, αλλά τελικά όλοι αυτοί οι τρόποι στηρίζονται σ’ αυτό το μοναδικό σχέδιο σωτηρίας. Αν και ο αιώνας μας έχει δει την πληρότητα της χάρης του Θεού, σε σημείο που μπορούμε να μιλάμε για περίοδο χάρης (Ιωάν.α:17), η σωτηρία σ’ όλες τις περιόδους ήταν αποτέλεσμα της χάρης του Θεού κι όχι ανθρώπινων έργων. Αν ποτέ ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί από μόνος του, θα μπορούσε να το κάνει και τώρα, αλλά ο λόγος του Θεού το ξεκαθαρίζει, ότι αυτό δεν γίνεται.

Πώς γίνεται αυτό το πράγμα;

Πώς μπορώ να μη θυμώσω τη στιγμή που θυμώνω, πώς μπορώ να μην αντιδράσω την στιγμή που αδικούμαι; 

Πώς μπορώ την στιγμή που στενοχωρούμαι από πράγματα γύρω μου, να έχω ειρήνη; Να ψάλλω στον Κύριο και να έχω χαρά μέσα μου, όταν πιέζομαι εξωτερικά; 

Χάρη και πίστη

Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο Θεός είναι Αυτός που κάνει όλο το έργο της σωτηρίας, μήπως όλοι οι άνθρωποι είναι αυτόματα σωσμένοι; Αυτό δεν μπορεί να ισχύει, γιατί πολλοί θα κατακριθούν με αιώνια καταδίκη στην τελική κρίση (Αποκ.κ:11-15). Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει καθόλου το Θεό στο θέμα της σωτηρίας, μήπως ο Θεός, χωρίς όρους, διαλέγει κάποιους τους οποίους σώζει άσχετα με τη στάση και την ανταπόκρισή τους; Ούτε αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, γιατί ο θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξ.ι:34). Αν έπρεπε να διαλέξει κάποιους άνευ όρων, η αγαθότητά Του θα Τον ανάγκαζε να τους διαλέξει όλους. Η διδασκαλία της πίστης μας βοηθά να καταλάβουμε την απάντηση και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις.

Χάρη και έργα

Δεν σωζόμαστε με τα έργα, με την έννοια ότι τη σωτηρία δεν την αξίζαμε, δεν κερδίζεται ούτε εξαγοράζεται με καλά έργα. Ωστόσο, η χάρη του Θεού θα μας οδηγήσει σε καλά έργα και αγιασμό στη ζωή μας. Μετά την έμφαση που το εδάφιο Εφεσ.β:8-9 δίνει στη σωτηρία με τη χάρη και όχι με τα έργα, το επόμενο εδάφιο συνεχίζει: «Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός, δια να περιπατήσωμεν εν αυτοίς». 

Χάρη και πίστη

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις»  (Εφεσ.β:8-9).

Ορισμός της χάρης

Χάρις είναι η εύνοια του Θεού προς τον άνθρωπο που δεν την άξιζε. Είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Η λέξη εννοεί ότι η σωτηρία είναι μια ευλογία που κανείς δεν δικαιούται, δεν κερδίζεται, αλλά απονέμεται δωρεάν απ’ το Θεό. Ο Θεός κάνει όλο το έργο που σχετίζεται με τη σωτηρία μιας ψυχής. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει το Θεό στη σωτηρία του, δεν μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δεχτεί ή να απορρίψει το έργο που ο Θεός έχει κάνει κι είναι πρόθυμος να κάνει απ’ τη μεριά Του.