Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2021

Χάρη και πίστη

  


Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο Θεός είναι Αυτός που κάνει όλο το έργο της σωτηρίας, μήπως όλοι οι άνθρωποι είναι αυτόματα σωσμένοι;

Αυτό δεν μπορεί να ισχύει, γιατί πολλοί θα κατακριθούν με αιώνια καταδίκη στην τελική κρίση (Αποκ.κ:11-15).

Αν η διδασκαλία της χάρης μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει καθόλου τον Θεό στο θέμα της σωτηρίας, μήπως ο Θεός, χωρίς όρους, διαλέγει κάποιους τους οποίους σώζει άσχετα με τη στάση και την ανταπόκρισή τους;

Ούτε αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, γιατί ο θεός δεν είναι προσωπολήπτης (Πράξ.ι:34). Αν έπρεπε να διαλέξει κάποιους άνευ όρων, η αγαθότητά Του θα Τον ανάγκαζε να τους διαλέξει όλους. Η διδασκαλία της πίστης μας βοηθά να καταλάβουμε την απάντηση και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις.

Πίστη είναι το μέσο δια του οποίου ο άνθρωπος αποδέχεται και λαμβάνει την σώζουσα χάρη του Θεού (Ρωμ.γ:21-31  Εφεσ.β:8). Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει τον Θεό στο θέμα της σωτηρίας, είναι όμως υπεύθυνος ν’ αποδεχτεί ή να απορρίψει αυτό που προσφέρει ο Θεός. Η ανταπόκριση του ανθρώπου, με την αποδοχή του έργου της σωτηρίας που προσφέρει ο Θεός, ονομάζεται πίστη.

Έτσι, η πίστη είναι το κανάλι μέσα απ’ το οποίο περνά η χάρη του Θεού προς τον άνθρωπο. Η χάρη του Θεού, αλλά και η πίστη του ανθρώπου, είναι απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας.

«Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν» (Εβρ.ια:6).

Ωστόσο, πρέπει ν’ αποφεύγουμε να λέμε ότι η σωτηρία εξαρτάται μερικώς από τον άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος αποδέχεται τη χάρη, η τιμή ανήκει αποκλειστικά στον Θεό, αλλά όταν ο άνθρωπος αρνείται τη χάρη του Θεού, τότε το βάρος πέφτει ολοκληρωτικά στον άνθρωπο και την απιστία του. Επιβεβαιώνεται λοιπόν για άλλη μια φορά ότι η σωτηρία είναι μόνο με τη χάρη κι ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος στο να δεχτεί τη σωτηρία.