Θεραπεία (1)

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 43 - Η αιωνιότητα

Α.  ΧΡΟΝΟΣ ΚΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Αποκ.ι:6 “...Ότι καιρός δεν θέλει είσθαι έτι.”

Όπως ο άνθρωπος είναι περιορισμένος να βρίσκεται σε ένα μέρος ή θέση μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έτσι είναι και περιορισμένος να ζει την κάθε στιγμή μόνο μία φορά.  Δεν μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα και δεν μπορεί να ζήσει το χτες και το αύριο την ίδια στιγμή.  Είναι περιορισμένος στο εδώ και το τώρα. Πάντοτε ζει στο παρόν.

Ο χρόνος δημιουργήθηκε για τον άνθρωπο κι η αντίληψή του περιορίζεται απ’ το χρόνο τον οποίο μετρά με τα λεπτά, τις ώρες και τις μέρες.  Ο Θεός κατοικεί στην αιωνιότητα. Είναι ο Μέγας “Εγώ Ειμί”.  Είναι ο Πανταχού Παρόν που πληρεί το σύμπαν με την παρουσία Του και μ’ Αυτόν το παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι ένα αιώνιο παρόν.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 42 - Ο προορισμός των ασεβών

Α.  ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΣΤΑΔΙΟ

Αποκ.κ:14 “Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός, ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.”

Όταν οι ασεβείς πεθαίνουν οι ψυχές τους πηγαίνουν στον Αδη, ο οποίος είναι μια φυλακή, όπου και μένουν σε βασανισμό συνείδησης μέχρι την τελική ανάσταση και την Κρίση του Λευκού Θρόνου. Μία παραστατική εικόνα του Αδη μας δίνεται στην ιστορία του Λάζαρου και του πλούσιου (Λουκ.ις:10-31).

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 41 - Ο ουρανός

Α.  Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Οι δίκαιοι είναι προορισμένοι να ζήσουν αιώνια μέσα στην παρουσία του Ιησού. Αυτός έφτιαξε τον άνθρωπο για να Τον γνωρίσει, να Τον αγαπήσει και να Τον υπηρετήσει σ’ αυτό τον αιώνα ώστε να μπορέσει να Τον απολαμβάνει συνέχεια στην αιωνιότητα.  Η ονομασία “ουρανός” περικλείει όλα όσα ο Ιησούς έχει ετοιμάσει και θα προσφέρει στους λυτρωμένους στην αιωνιότητα.

Μπορούμε να κατανοήσουμε περισσότερο τη φύση τ’ ουρανού μελετώντας τα ονόματα που δίνονται για την περιγραφή του:

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 40 - Κρίσεις και αμοιβές

ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΕΣ

Α. ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

Η Γραφή μας διδάσκει ότι οι κρίσεις διαφέρουν σε χρόνο, τόπο, θέμα, σκοπό, κλπ.

1.  Στο Σταυρό

Β’Κορ.ε:21 “Τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτία.”

Α’Πέτρ.β:24 “Οστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου.”

Η αμαρτία έπρεπε να κριθεί.  Οι αμαρτίες των λυτρωμένων έχουν κριθεί στο Γολγοθά.  Ο Χριστός τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες μας.

2.  Η καθημερινή κρίση στη ζωή του πιστού

Α’Κορ.ια:31 “Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι.”

Εβρ.ιβ:6 “Διότι όντινα αγαπά Κύριος, παιδεύει, και μαστιγώνει πάντα υιόν τον οποίον παραδέχεται.”

Χρειάζεται ο συνεχόμενος αυτοέλεγχος απ’ τη μεριά του παιδιού του Θεού κι η παιδεία απ’ τον Θεό, καθώς Εκείνος ασχολείται μαζί του για να το τελειοποιήσει.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 39 - Η ανάσταση

Α.  Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ

1.  Παλαιά Διαθήκη

α. Στο λόγο - Ιώβ ιθ:25-27, Δαν.ιβ:1-3, Ψαλμ.ις:9, ιζ:15

β. Σε τύπο - Γεν.κβ:5, Εβρ.ια:19

γ. Σε προφητεία - Ησ.κς:19, Ωσ.ιγ:14

δ. Στην πραγματικότητα - Β’ Βασ.δ:32-35, ιγ:21

2.  Καινή Διαθήκη

α. Σε λόγο

Απ’ τον Ιησού - Ιωάν.ε:28-29  Ιωάν.ς:39-54   Λουκ.ιδ:13-14

Απ’ τον Παύλο - Πραξ.κδ:15   Α’Κορ.ιε   Α’Θεσ.δ:14-15   Φιλιπ.γ:11

Απ’ τον Ιωάννη - Αποκ.κ:4-6, 13

β. Στην πραγματικότητα

Ανάσταση του Λάζαρου - Ιωάν.ια

Ανάσταση των Αγίων της Π.Διαθήκης - Ματθ.κζ:52-53

Ανάσταση του Ιησού - Ματθ.κη

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 38 - Ο θάνατος

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο φυσικός θάνατος είναι ο αποχωρισμός της ψυχής και του πνεύματος από το σώμα.  Φέρνει τον άνθρωπο στην αιωνιότητα και τον αόρατο κόσμο.

Β.  ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η Βίβλος αναφέρεται στο θάνατο με τους παρακάτω όρους:

1.  Ύπνος - Δευτ.λα:16, Ιωάν.ια:11, Α’Κορ.ιε:6, Α’Κορ.ιε:51, Α’Θεσ.δ:13-14

2.  Επίγειος οικία που χαλάει - Β’Κορ.ε:1

3.  Απόθεση του σκηνώματος - Β’Πέτρ.α:14

4.  Ο Θεός ζητά την ψυχή - Λουκ.ιβ:20

5.  Η οδός που δεν έχει επιστροφή - Ιώβ.ις:22

6.  Πρόσθεση κάποιου στον λαό του - Γεν.μθ:33

7.  Ξεψύχησε - Γεν.μθ:33, Πράξ.ε:10

8.  Κατάβαση στον τόπο της σιωπής - Ψαλμ.ριε:17

9.  Επιστροφή στη γη - Γεν.γ:19

10.Αποκοπή - Ιώβ ιδ:2

11.Αναχώρηση - Φιλιπ.α:23

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 37 - Ο προορισμός της εκκλησίας

Α. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΟΤΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΡΘΕΙ

Ματθ.ις:18 “...και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου, και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής.”

Α’Κορ.ιε:51 “Ιδού μυστήριον λέγω προς εσάς, πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή.”

Α’Θεσ.δ:17 “Επειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα.”

Υπάρχουν δύο κύριες αλήθειες που αποδεικνύουν ότι όταν ο Ιησούς επιστρέψει, η Εκκλησία θα είναι ακόμη εδώ προσμένοντας τον ερχομό του Κυρίου της.

Η πρώτη είναι ότι δεν υπάρχει καμιά δύναμη που να μπορεί να υπερνικήσει την Εκκλησία. Χιλιάδες έχουν μαρτυρήσει, αλλά η Εκκλησία συνεχώς αυξάνεται. Κανένας διωγμός, όσο σφοδρός κι αν είναι και καμιά εναντίωση δεν μπορεί να την καταστρέψει. Η ίδια η κόλαση δεν μπορεί να ισχύσει εναντίον της. Η Εκκλησία είναι ακατάλυτη. Η φωτιά δεν μπορεί να την κάψει, οι πλημμύρες δεν μπορούν να την πνίξουν, οι τρικυμίες και οι θύελλες δεν μπορούν να την μετακινήσουν. Ο Ιησούς την έχτισε πάνω στον βράχο και θα υπερνικήσει όλες τις δυνάμεις της κόλασης που έρχονται εναντίον της.

Η δεύτερη είναι ότι οι Γραφές διδάσκουν καθαρά ότι η Αρπαγή της Εκκλησίας θα γίνει στην πρώτη ανάσταση κι αυτά θα συμβούν όταν έρθει ο Ιησούς. Οι νεκροί εν Χριστώ θα αναστηθούν πρώτοι, έπειτα εμείς “οι ζώντες όσοι απομένουμε”. Οταν ο Ιησούς επιστρέψει θα υπάρχει μια Εκκλησία στη γη που θα αρπαχτεί χωρίς να γευτεί θάνατο.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 36 - Η ελπίδα της εκκλησίας

Α. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τίτ.β:13 “Προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.”

Α’ Ιωάν.γ:3 “Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν, καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός”

Η ελπίδα της Εκκλησίας είναι η επιστροφή του Ιησού Χριστού για να παραλάβει τη νύμφη Του που είναι η Εκκλησία (Εφεσ.ε:27). Η διδασκαλία για την Αρπαγή είναι απ’ τις σημαντικότερες στην Καινή Διαθήκη. Αναφέρεται περισσότερο από 300 φορές στην Καινή Διαθήκη.

Ο άγιος προσμένει τον ερχομό του Κυρίου (Β’Κορ.ε:4). Δεν ανυπομονούμε να απεκδυθούμε, αλλά μάλλον να ενδυθούμε. Ο θάνατος είναι ένας εχθρός και όταν ο Κύριος έρθει, κάποιοι θα εγερθούν απ’ τους νεκρούς και θα ισχύσει το γεγραμμένο “κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη” (Α’Κορ.ιε:54-55).

Η επιστροφή του Ιησού είναι η ελπίδα που πλημμυρίζει την καρδιά της Εκκλησίας με χαρά ανεκλάλητη.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 35 - Η εξουσία της εκκλησίας

Α. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ματθ.κδ:14 “Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.”

Η σπουδαιότητα αυτής της αποστολής δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη. Η αποστολή, “Υπάγετε εις όλον τον κόσμο, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην” (Μάρκ.ις:15) είναι διαταγή κι εξουσιοδότηση. Η Εκκλησία δεν έχει άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσει.

Ο Κύριος έχει αναθέσει στην Εκκλησία να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο. Αυτή η αποστολή έχει μεγάλη ευθύνη κι απαιτεί την ανάλογη εξουσία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ευθύνη κι η εξουσία συνδέονται στενά μεταξύ τους και δεν είναι δυνατόν να ξεχωριστούν.

Η ευθύνη της Εκκλησίας είναι:

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 34 - Πνευματικές θυσίες

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός,ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές απ’ τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στο θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί το Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς το Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 33 - Η Βασιλεία του Θεού

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Η “βασιλεία του Θεού” σημαίνει πρωταρχικά την κυβέρνηση του Θεού, τη θεία βασιλική εξουσία. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη “βασιλεία του Θεού” και στη “βασιλεία των ουρανών”. Αυτοί οι όροι είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας ιδέας. Υπάρχει ένα εχθρικό βασίλειο, “το βασίλειο αυτού του κόσμου”, το οποίο βρίσκεται κάτω από σατανικό έλεγχο. Ο σκοπός της βασιλείας του Χριστού είναι να καταστρέψει όλες τις εχθρικές δυνάμεις και να υποτάξει τα πάντα κάτω απ’ το νόμο του Θεού. Ο τελευταίος εχθρός που θα καταργηθεί είναι ο θάνατος. Οταν όλα υποταχτούν κάτω απ’ την εξουσία και την κυριαρχία του Πατέρα, ο ρόλος του Υιού θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 32 - Η εκκλησία

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Η λέξη “εκκλησία” στην Καινή Διαθήκη, σημαίνει “την συγκέντρωση αυτών που έχουν καλεστεί έξω από...”   Ο όρος αυτός αναφέρεται:

1.  Σ’ ολόκληρο το σώμα των Χριστιανών μιας πόλης (Πράξ.ια:22, ιγ:1).

2.  Σε μία συνάθροιση (Α’ Κορ.ιδ:19,35, Ρωμ.ις:5).

3.  Σε όλο το σώμα του Χριστού πάνω στη γη (Εφεσ.ε:32).

            Η σημασία των παρακάτω όρων είναι:

1.  Εκκλησία -το καθαυτό σώμα, που απαρτίζεται από αναγεννημένους πιστούς.

2.  Χριστεπώνυμος κόσμος-“δηλωμένοι” Χριστιανοί όλων των δογμάτων.

3.  Μαχόμενη Εκκλησία-η Εκκλησία που είναι ακόμα στη γη.

4.  Θριαμβεύουσα Εκκλησία-η Εκκλησία στον ουρανό.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 31 - Θεραπεία

Αυτό το μάθημα ασχολείται με το μέρος του ανθρώπου στην απόκτηση θεραπείας απ’ το Θεό, την οποία Αυτός έχει ήδη προμηθεύσει.  Η θεραπεία του σώματος έχει προμηθευτεί στην εξιλέωση.  Όπως υπάρχουν, όμως, όροι που πρέπει να τηρηθούν για να σωθεί κάποιος, έτσι υπάρχουν όροι που πρέπει να τηρηθούν για να θεραπευτεί κάποιος. Ας μελετήσουμε μερικούς τέτοιους όρους και τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να λάβουμε θεραπεία.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 30 - Αιώνια ασφάλεια

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

“Αιώνια ασφάλεια” είναι η πεποίθηση ότι κάποιος που έχει σωθεί δεν μπορεί να  χαθεί πια. Πολλές φορές εκφράζεται έτσι: “Κάποιος που γίνεται γιος, μένει πάντα γιος”. Παρά το γεγονός ότι αυτή η διδασκαλία έχει γίνει αφορμή πολλών αμφισβητήσεων για πολλά χρόνια μέσα στην κατ’ ομολογία εκκλησία, η Βίβλος είναι πολύ σαφής σ’ αυτό το θέμα, κι εμείς δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε καθόλου για τη σωστή  πνευματική διδασκαλία σχετικά με την ασφάλεια της σωτηρίας μας. Είναι αναγκαίο να κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην “άνευ όρων” αιώνια ασφάλεια και την αιώνια ασφάλεια “με όρους”. Ακόμα είναι σημαντικό να καταλάβουμε τη Βιβλική διδασκαλία σχετικά με τον “προορισμό” και την “εκλογή”. Αν ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα στο μυαλό μας, το θέμα της αιώνιας ασφάλειας δεν θα μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 29 - Χριστιανική τελειότητα

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Ματθ.ε:48  “Εστε λοιπόν σείς τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος”.

Φιλιπ.γ:12   “Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως...”

Εβρ.ς:1  “Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα”.

Η Καινή Διαθήκη θέτει υψηλά πρότυπα πρακτικού αγιασμού και βεβαιώνει τον άνθρωπο ότι μπορεί να ελευθερωθεί απ’ τη δύναμη της αμαρτίας. Είναι καθήκον του χριστιανού να αγωνίζεται για την τελειότητα.

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε σωστά την έννοια της τελειότητας, όπως δίνεται στην Αγία Γραφή.  Υπάρχουν δύο είδη τελειότητας:

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 28 - Άγια ζωή

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος”  στα Εβραϊκά  είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για το Θεό”.  Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.  Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 27 - Ο αγιασμός

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

Α’ Θεσ.δ:3   “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό κι αφιέρωση στο Θεό και την υπηρεσία Του.  Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν τη ψυχή και το σώμα.  Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο  ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”.  Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό.  Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Αναφορές:Β’ Χρον.κθ:5, 15-18  Εξ.ιθ:20-22  Εβρ.θ:3

Λευιτ.κζ:14-16  Αρ.η:17  Ιεζ.λς:23

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 26 - Η αναγέννηση

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Ιωάν.γ:3   “Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.”

Β’ Κορ.ε:17 “Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.”

Εφεσ.δ:24  “Και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.”

Με την αναγέννηση μας επιτρέπεται η είσοδος στη βασιλεία του Θεού.  Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει κανείς παιδί του Θεού, παρά μόνο να γεννηθεί “άνωθεν”. Η αναγέννηση δεν είναι ένα φυσικό βήμα προόδου στην ανάπτυξη του ανθρώπου, είναι μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού.  Δεν αποτελεί κάποια εξέλιξη, αλλά είναι η μετάδοση νέας ζωής. Είναι μια ολοκληρωτική μεταβολή, μια αλλαγή κατεύθυνσης που απορρέει απ’ αυτή τη νέα ζωή.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 25 - Η δικαίωση

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8   “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος.  Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλ-λάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη.