Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ
Ματθ.ε:48 “Εστε λοιπόν σείς τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος”.
Φιλιπ.γ:12 “Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος τρέχω όμως...”
Εβρ.ς:1 “Διά τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα”.
Η Καινή Διαθήκη θέτει υψηλά πρότυπα πρακτικού αγιασμού και βεβαιώνει τον άνθρωπο ότι μπορεί να ελευθερωθεί απ’ τη δύναμη της αμαρτίας. Είναι καθήκον του χριστιανού να αγωνίζεται για την τελειότητα.
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε σωστά την έννοια της τελειότητας, όπως δίνεται στην Αγία Γραφή. Υπάρχουν δύο είδη τελειότητας:
1. Απόλυτη τελειότητα: Η απόλυτη τελειότητα δεν έχει περιθώριο βελτίωσης. Αυτό το είδος τελειότητας ανήκει μόνο στο Θεό. Για να περιγράψουμε αυτή την αλήθεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η αριθμητική πράξη της πρόσθεσης των αριθμών 10 και 10, όπου 10+10=20. Το άθροισμα αυτών των αριθμών είναι το 20 και είναι τέλειο, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.
2. Σχετική τελειότητα: Εκπληρώνει το σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε. Αυτό το είδος είναι δυνατόν να το επιτύχει ο άνθρωπος και μπορεί να βελτιωθεί. Θα προσπαθήσουμε ν’ απεικονίσουμε αυτή την αλήθεια μ’ ένα παιδί που μαθαίνει ένα μάθημα πιάνου. Μπορεί να το μάθει τέλεια, αλλά σαν μαθητής έχει ακόμα μπροστά του πολύ μελέτη κι εξάσκηση.
Β. Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Γεν.ς:9 “Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού”
Ιώβ α:1 “...και ο άνθρωπος ούτος ήτο άμεμπτος και ευθύς”
Τελειότητα στην Π. Διαθήκη είναι η θερμή επιθυμία κι απόφαση στην εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Ανεξάρτητα απ’ τις αμαρτίες που στιγμάτισαν τη ζωή του, ο Δαβίδ μπορεί, πραγματικά, να ονομαστεί τέλειος άνδρας ή “άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού” γιατί ο πρωταρχικός σκοπός του ήταν να κάνει το θέλημα του Θεού.
Γ. Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Η έννοια της τελειότητας είναι δυσκολότερο να κατανοηθεί στην Κ. Διαθήκη επειδή οι λέξεις που χρησιμοποιούνται δίνουν διαφορετικές σημασίες στην ιδέα της τελειότητας. Θα αναφέρουμε κάποιες απ’ αυτές τις διαφορετικές έννοιες εδώ:
1. Μία έννοια σημαίνει πλήρης, με την έννοια να είναι κανείς κατάλληλος ή ικανός για ένα συγκεκριμένο έργο, καθήκον ή σκοπό, πλήρως εφοδιασμένος.
Β’ Τιμ .γ:17 “Δια να είναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν”.
2. Εδώ σημαίνει ένα συγκεκριμένο σκοπό ή στόχο που επιτυγχάνεται προοδευτικά.
Ματθ.ε:48 “Εστε λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος”.
Ματθ. ιθ:21 “Είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Εάν θέλης να είσαι τέλειος”.
Άλλες Αναφορές: Κολ.α:28, Κολ.δ:12, Εβρ.ια:40.
3. Σ’ αυτά τα εδάφια η έννοια της λέξης είναι εφόδια.
Β’ Κορ.ιγ:9 “Τούτο μάλιστα και ευχόμεθα, την τελειοποίησίν σας”.
Εφεσ.δ:12 “Προς την τελειοποίησιν των αγίων...”.
Εβρ.ιγ:21 ”Είθε να σας κάμη τελείους εις παν έργον αγαθόν, δια να εκτελήτε το θέλημα αυτού”.
4. Εδώ, στη Β’ Κορινθίους σημαίνει “ολοκληρώνω, φθάνω”.
Β’ Κορ.ζ:1 ”...Εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού”.
5. Στην Αποκάλυψη γ:2 σημαίνει “πραγματοποιώ, γεμίζω, σκοπεύω, ικανοποιώ τις απαιτήσεις”.
Αποκ.γ:2 “...Διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού”.
Δ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ.
Η ιδέα της τελειότητας έχει διάφορες έννοιες. Μπορεί να είσαι τέλειος ως προς κάτι κι ελλιπής ή ατελής ως προς κάτι άλλο. Μερικές έννοιες της τελειότητας εκφράζονται παρακάτω:
1. Τελειότητα ως προς τη θέση μας εν Χριστώ - το αποτέλεσμα του έργου του Χριστού στο σταυρό για μας (Εβρ.ι:14).
2. Πνευματική ωριμότητα και κατανόηση σε αντιδιαστολή με την πνευματική νηπιότητα (Α’ Κορ.β:6 Β’ Κορ.ιγ:11 Φιλιπ.γ:15 Β’ Τιμ.γ:17).
3. Προοδευτική, βαθμιαία τελειότητα (Γαλ.γ:3).
4. Τελειότητα σε συγκεκριμένα ζητήματα: το θέλημα του Θεού, η αγάπη του ανθρώπου κ.λ.π (Κολ.δ:12 Ματθ.ε:48 Εβρ.ιγ:21).
5. Η τελική ατομική τελειότητα στον ουρανό (Κολ.α:28 Φιλιπ.γ:12 Α’ Πετρ.ε:10).
6. Η τελική τελειότητα της εκκλησίας ή του ενωμένου σώματος των αγίων (Εφεσ.δ:13 Ιωαν.ιζ:23).
Ε. ΔΥΟ ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ
1. Ένα δώρο χάρης που είναι η τέλεια θέση εν Χριστώ. Κάποιος μπορεί να είναι σωσμένος ή μη σωσμένος. Αν είναι αναγεννημένος, δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί. Η θέση του εν Χριστώ είναι τέλεια.
2. Μια άλλη όψη είναι η τελειότητα που σφυρηλατείται, στην κυριολεξία, στο χαρακτήρα των αγίων. Αυτό συνεπάγεται αύξηση κι ωριμότητα. Ένας χριστιανός μπορεί να περπατά τέλεια στο φως και τη γνώση που έχει κι όμως σε πολλά σημεία να είναι ακόμα ατελής. Μπορεί να είναι άμεμπτος και την ίδια στιγμή να μην είναι άψογος.
