Γέν.κα:1
Εδώ έχουμε την εκπλήρωση της επαγγελίας, τον ευλογημένο καρπό της προσδοκίας! Κανείς δεν περίμενε ποτέ μάταια όταν έλπιζε στο Θεό. Ο Θεός πάντα όταν κάνει διαθήκη κρατάει το λόγο Του. Όποιος με πίστη κρατάει την υπόσχεση του Θεού, είναι κάτοχος μιας σταθερής πραγματικότητας που θα απολαύσει.
Όταν πια ο Αβραάμ είχε μπροστά του εκπληρωμένη την υπόσχεση του Θεού, μπορούσε να καταλάβει τη ματαιότητα των δικών του προσπαθειών για να πετύχει την εκπλήρωση. Ο Ισμαήλ ήταν τελείως άχρηστος σε ό,τι αφορά την υπόσχεση του Θεού. Ήταν μόνο αντικείμενο στοργής για τα φυσικά αισθήματα της καρδιάς του Αβραάμ.
Η Σάρρα που συμβολίζει εδώ την εκκλησία γεννά στα γηρατειά της (90 χρονών) υιό. Υπάρχουν κι άλλες γυναίκες μέσα στο Λόγο του Θεού που ήταν στείρες αλλά στο τέλος γέννησαν:
Θάμαρ (δεν ήταν στείρα αλλά γέννησε μετά από πολλά βάσανα ηλικιωμένη), Ρεβέκκα, Άννα, Ελισάβετ. Ο Θεός μ’ όλα αυτά θέλει να μας δείξει ότι πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε για να απολαύσουμε τις επαγγελίες (Εβρ.ι:36). Ετοίμαζε τον Ισραήλ να δεχτεί την παρθενογέννηση του Ιησού, ζωοποιώντας νεκρές μήτρες.
Ο ΙΣΑΑΚ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
1. Το υποσχεθέν σπέρμα.
2. Μεγάλο διάστημα ανάμεσα στην υπόσχεση και την εκπλήρωση
3. Η μητέρα διερωτάται για τη δυνατότητα της γέννησης (Λουκ.α:34).
4. Δόθηκε όνομα πριν τη γέννα από τον πατέρα Γέν.ιζ:19 Ματθ.α:21
5. Γεννήθηκε στον ορισμένο από το Θεό καιρό με θαύμα.
6. Όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ φάνηκε η αληθινή φύση του Ισμαήλ που συμβολίζει τους γραμματείς και Φαρισαίους (σάρκα).
7. Ο Ισαάκ σήκωσε στον ώμο του τα ξύλα της θυσίας προς το Μοριά που είναι ο Γολγοθάς.
8. Τόσο ο πατέρας, όσο κι ο γιός πρόσφεραν θυσία με τη θέλησή τους.
9. Ο πατέρας είχε στο νου του την ανάσταση του γιου του (Εβρ.ια:17-19).
10.Η αγάπη ήταν το κίνητρο της θυσίας (Ιωάν.γ:16).
11.Ο πατέρας του έψαξε για νύμφη (Ελιέζερ, Ρεβέκκα)
12.Η νύμφη έπρεπε να έρθει στη χώρα του πατέρα του
13.Η νύμφη αγάπησε και δέχτηκε το νυμφίο πριν ακόμα τον δει.
14.Ο Ισαάκ έδωσε μαζί με τον Ελιέζερ δώρα στη νύμφη (χαρίσματα).
15.Διαμάχη ανάμεσα σε Ισαάκ (πνεύμα) και Ισμαήλ (σάρκα).
Γέν.κα:2
H λέξη “Θεός” στα Εβραϊκά είναι ΕΛΟΧΙΜ, δίνοντας έτσι έμφαση στη δύναμη αντίθετα με το εδ.1 όπου χρησιμοποιείται το όνομα ΓΙΑΧΒΕ για να δώσει έμφαση στην πιστότητα σε σχέση με τη διαθήκη.
Υπάρχει ο “ορισμένος καιρός” του Θεού και ο πιστός θα πρέπει να μάθει να τον περιμένει με υπομονή. Βέβαια πολλές φορές μας φαίνεται μακρύς ο χρόνος της προσμονής και η αναβαλλόμενη απόλαυση αυτού που ελπίζεις βασανίζει την καρδιά, αλλά ο πνευματικός άνθρωπος ενθαρρύνεται με τη βεβαιότητα ότι ο σκοπός όλων αυτών των δυσκολιών είναι η τελική φανέρωση της δόξας του Θεού (Αβακ.β:3,4).
Γέν.κα:3,4
Ισαάκ σημαίνει γέλωτας. Ο Αβραάμ του έκανε περιτομή την όγδοη μέρα. Συμβολίζει την αποβολή της σάρκας για να ξεκινήσεις μια καινούρια ζωή. Το αντίτυπο το βρίσκουμε στην Κολ.β:10-12.
Αν και ο Ισαάκ έζησε περισσότερο απ’ τους άλλους πατριάρχες, η Βίβλος αναφέρει λιγότερα γι’ αυτόν. Πέθανε σε ηλικία 180 χρονών.
Ο Ισαάκ ήταν αρκετά διαφορετικός απ’ τον πατέρα του Αβραάμ. Ήταν ευγενικός και ειρηνικός άνθρωπος. Ο χαρακτήρας του διαφαίνεται καθαρά στην υποταγή του στο όρος Μοριά. Όπως ο Αβραάμ ήταν ο άνθρωπος των “βομών”, έτσι ο Ισαάκ ήταν άνθρωπος “πηγαδιών”. Η ζωή του Αβραάμ μας μιλάει για το Γολγοθά, ενώ η ζωή του Ισαάκ για την Πεντηκοστή. Όπου πήγαινε ο Ισαάκ, άφηνε πηγάδια με νερό. Ακόμα ξανάνοιγε πηγάδια που οι εχθροί είχαν κλείσει και τα νερά ξανάτρεχαν (κς:18)!
Γέν.κα:5-8
Ο Αβραάμ είναι 100 χρονών και δεν έχει τίποτα να καυχηθεί σ’ αυτό. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει πια καμιά ελπίδα, όταν δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από τον εαυτό του, τότε έρχεται ο καιρός του Θεού. Και όταν ο Θεός φανερώνεται, τότε όλα είναι χαρά, θριαμβευτική χαρά! Η Σάρρα λέει: Ο Θεός μ’ έκαμε να γελώ.
100=10Χ10. Το δέκα συμβολίζει την πληρότητα του κόσμου, την ευθύνη απ’ τη μεριά του ανθρώπου. Ο Ισαάκ γεννήθηκε όταν ο Αβραάμ έφθασε στην πληρότητα του πνευματικού του βαδίσματος. Ο Υιός άρσεν θα γεννηθεί όταν ο λαός του Θεού φτάσει στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού εις άνδρα τέλειον.
Σύμφωνα με τα έθιμα της Ανατολής, τα παιδιά απογαλακτιζόταν όταν ήταν 3-5 χρονών. Όταν ο Ισαάκ απογαλακτίστηκε ο Αβραάμ διοργάνωσε μια μεγάλη γιορτή κατά την οποία μπορεί να ανακοίνωσε ότι ο Ισαάκ είναι ο κληρονόμος του. Ο Ισμαήλ ήταν τώρα περίπου 17 χρονών. Μπορεί μέχρι τώρα να ήταν ένα “καλό παιδί”, αλλά η γέννηση του υιού της ελευθέρας φανερώνει τον πραγματικό χαρακτήρα του και αρχίζει να κοροϊδεύει τον Ισαάκ. Στους ΓΑΛ.δ:29 ο Λόγος του Θεού αυτό το ονομάζει διωγμό. Ο Ισαάκ ήταν για το σπίτι του Αβραάμ ότι είναι η νέα φύση που γεννιέται μέσα σ’ ένα αμαρτωλό. Δεν άλλαξε ο Ισμαήλ, αλλά είχε γεννηθεί ο Ισαάκ! Ο γιός της δούλης δεν μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που ήταν. Ας γινόταν μεγάλο έθνος, ας παρέμενε στην έρημο, ας ήταν τοξότης, ας γινόταν πατέρας δώδεκα αρχόντων, παρέμενε πάντοτε ο γιός της δούλης. Απ’ την άλλη μεριά, όσο αδύνατος και περιφρονημένος κι αν ήταν ο Ισαάκ, ήταν ο γιός της ελευθέρας. Ότι είχε το είχε απ’ τον Κύριο, τη θέση, την τάξη, τα προνόμια, την ελπίδα (Ιωάν.γ:16).
Η αναγέννηση δεν είναι η αλλαγή της παλιάς φύσης αλλά η εισαγωγή μιας καινούριας. Με το που εμφυτεύεται η καινούρια φύση, ο χαρακτήρας της παλιάς δεν μεταβάλλεται. Παραμένει ο ίδιος φανερώνοντας μάλιστα και την πλήρη αντίθεσή του προς την καινούρια (Γαλ.ε:17).
Στους Ρωμ.η:7 διαβάζουμε ότι “το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν”. Έχοντας λοιπόν αυτή τη στάση, δεν μπορεί ν’ αλλάξει ή να βελτιωθεί επειδή “εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται αλλ’ ουδέ δύναται”. Ιωάν.γ:6 Παρ.κζ:22 Κολ.γ:9 δεν λέει να καλυτερεύσουμε τον παλαιό άνθρωπο αλλά να τον απεκδυθούμε.
Η γέννηση του Ισαάκ δεν καλυτέρευσε τον Ισμαήλ αλλά φανέρωσε την πραγματική του φύση. Ποιο θα μπορούσε να είναι το φάρμακο αυτού του κακού; Οπωσδήποτε όχι η ελπίδα καλυτέρευσης του Ισμαήλ. Το φάρμακο είναι στο: “Δίωξον την δούλην ταύτην και τον υιόν αυτής διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης ταύτης μετά του υιού μου, του Ισαάκ” (Εκκλ.α:15). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαλλαγούμε απ’ αυτό που είναι στρεβλό και ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό που είναι ευθύ από το Θεό.
Γέν.κα:9-10
Τα προβλήματα της πολυγαμίας κάνουν τη Σάρρα να επαναστατήσει. Ζηλοτυπίες και καβγάδες για το πιο παιδί έχει την προτεραιότητα.
Γέν.κα:11-12
Ο Αβραάμ σαν πατέρας και του Ισμαήλ, τον αγαπά. Λυπάται λοιπόν γι’ αυτά τα λόγια της Σάρρας. Όμως ο Θεός έρχεται και ησυχάζει τον Αβραάμ επιβεβαιώνοντας αυτά τα λόγια μέσα του και λέγοντάς του ότι θα φροντίσει και τον Ισμαήλ επειδή είναι γιός του.
Η αποβολή του Ισμαήλ συμβολίζει την αποβολή της σάρκας από τη ζωή μας όταν απογαλακτιζόμαστε πνευματικά, όταν μεταφερόμαστε από το γάλα στη στερεή τροφή (Α’Κορ.γ:1-3). Ένα σημείο ωριμότητας είναι να μη ζητάς αγάπη αλλά να δίνεις.
Γέν.κα:13-17
Ο Ισμαήλ θα γινόταν έθνος κι αυτός, αλλά όχι ο λαός του Θεού.
Αν και δεν το αναφέρει, ο Αβραάμ δεν είναι δυνατόν να έδιωξε την Άγαρ μόνο με λίγο ψωμί και νερό, αλλά θα φρόντισε για περισσότερα. Οπωσδήποτε αυτός ο αποχωρισμός θα λύπησε τον Αβραάμ τόσο για τον Ισμαήλ όσο και για την Άγαρ.
Βήρ-σαβεέ: σημαίνει “φρέαρ του όρκου” ή “φρέαρ των επτά” (Γέν.κα:29-31). Ο Αβραάμ δεν θα την έστειλε στην έρημο, αλλά μάλλον η Άγαρ χάθηκε και γι’ αυτό περιπλανιόταν. Είναι τύπος του φυσικού Ισραήλ που έμεινε από νερό όταν αρνήθηκε το Χριστό.
Το ότι έβαλε το παιδί (16-17 χρονών) κάτω από το θάμνο σημαίνει ότι υπήρχαν μεγάλοι θάμνοι και δεν ήταν μόνο άμμος.
Ένα παιδί δεν αντέχει στην κακουχία όσο ένας μεγάλος επειδή καταναλώνει περισσότερη ενέργεια και χρειάζεται περισσότερο φαγητό. Γι αυτό η Άγαρ άντεξε περισσότερο απ’ τον Ισμαήλ.
Ο Θεός άκουσε τη φωνή του Ισμαήλ, που σημαίνει ότι προσευχήθηκε κάτω απ’ το θάμνο. Αυτός που δίδαξε την προσευχή στον Ισμαήλ ήταν ο Αβραάμ. Τον άκουσε ο “Ελοχίμ” όχι ο “Γιάχβε” γιατί ο Ισμαήλ δεν ήταν μέσα στη διαθήκη. Το όνομα της διαθήκης σήμερα είναι Ιησούς. Παρόλα αυτά ο Θεός άκουσε την κραυγή της καρδιάς του παιδιού και εξαιτίας του Αβραάμ έρχεται να βοηθήσει.
Γέν.κα:18,19
Ο Θεός λέει στην Άγαρ να βοηθήσει και να ενθαρρύνει το παιδί για να συνεχίσουν το ταξίδι. Το πηγάδι βρισκόταν εκεί, αλλά ίσως από την κούραση, το φόβο και τη σύγχυση να μην το είδε. Ο Θεός τώρα ανοίγει τα μάτια της για να δει. Ο Θεός θα κάνει το ίδιο στη Δεύτερη έλευσή Του, θα τους ανοίξει τα μάτια για να δουν (Ωσηέ ε:15, ς:3). Κι εμείς πολλές φορές σαν την Άγαρ δεν βλέπουμε τις προμήθειες του Θεού που είναι δίπλα μας και χρειάζεται να μας ανοίξει τα μάτια για να δούμε!
Γέν.κα:20,21
Τοξότης, κυνηγός με τόξο και βέλη. Και σήμερα οι Άραβες είναι κυνηγοί μάλλον παρά γεωργοί.
Γυναίκα εκ γης Αιγύπτου: ανάμειξη του σπέρματος του Θεού με τον κόσμο. Γι αυτό ο Θεός δεν ήθελε τον Ισμαήλ γιατί θα χανόταν η επαγγελία. Αν δεν υπήρχε ο λαός Ισραήλ, ξεχωριστός απ’ όλους τους άλλους, να είναι το μόνο μονοθεϊστικό έθνος ανάμεσα στους ειδωλολάτρες του τότε κόσμου, δεν θα μπορούσε ο Θεός να φέρει το Χριστό. Για να έρθει το Άγιο σπέρμα έπρεπε να υπάρχουν άγια σκεύη που ξέρουν τι σημαίνει αγιότητα, τί σημαίνει αλήθεια.
Αυτή η Αιγύπτια έγινε μητέρα δώδεκα παιδιών που έγιναν. Αυτοί τελικά σχημάτισαν το κυρίως υλικό των Αραβικών εθνών. Η σύγκρουση που ξεκίνησε τότε στη σκηνή του Αβραάμ συνεχίζεται ακόμα σήμερα. Ο Ισμαήλ παραβρέθηκε στην ταφή του πατέρα του Αβραάμ (Γέν.κε:9). Πέθανε ο Ισμαήλ σε ηλικία 137 χρονών (Γέν.κε:17).
Γέν.κα:22-34
Υπήρχαν προστριβές ανάμεσα στον Αβιμέλεχ και τον Αβραάμ καθώς και τον Ισαάκ αργότερα. Ο Αβραάμ άνοιγε πηγάδια και του τα έπαιρναν οι Φιλισταίοι.
Φιχόλ: στόμα των πάντων. Ίσως να ήταν πρωθυπουργός, το δεξί χέρι του βασιλιά.
Ένας τρόπος συνθήκης φιλίας, ήταν η ανταλλαγή δώρων.
Δρυμός: Στα Εβραϊκά έχει την έννοια του φοινικόδεντρου, δέντρο ανθεκτικό, αειθαλές, με μεγάλη διάρκεια ζωής. Φύτεψε δηλαδή πολλά τέτοια δέντρα μαζί για να κάνουν σκιά.
Ελ Ολάμ: Αιώνιος Θεός, ο Θεός που κάνει αιώνια διαθήκη.
