Οι Βογόμιλοι διδάσκανε, μεταξύ άλλων, ότι αυτοί ήτανε οι αληθινοί μαθητές του Χριστού, ενώ οι υπόλοιποι χριστιανοί ήτανε μαθητές του Σατανιήλ, που είχανε για κέντρο τους την Αγιά Σοφιά της Κων/πολης. Και μου φαίνεται ότι σ' αυτό δεν είχαν πολύ άδικο! Προφανώς οι ορθόδοξοι που βρίσκονταν (πάντα) στην πλευρά της εξουσίας θεωρούσαν τους Βογόμιλους αιρετικούς και, εννοείται, οι Βογόμιλοι θεωρούσαν όλους τους άλλους αιρετικούς...
Ο αυτοκράτορας (1081-1118) Αλέξιος Α' Κομνηνός ξεκίνησε διωγμό κατά των Βογομίλων, θεωρώντας ότι αποτελούν απειλή για την Αυτοκρατορία. Ο Πατριάρχης Νικόλαος Γ΄ καταδίκασε ως αιρεσιάρχη τον αρχηγό τους, Βασίλειο τον Ιατρό, ο οποίος, μαζί με μαθητές του, βασανίστηκε και τελικά κάηκε δημοσίως στην πυρά στο Ιπποδρόμιο της Κων/πολης από τα χέρια του Αυτοκράτορα Αλεξίου το 1118. 'Αλλη μια έκφραση της συναλληλίας κράτους και εκκλησίας: οι κρατιστές παπάδες αφόριζαν και ο στρατός έκανε τη βρωμοδουλειά των δολοφονιών.
Ο Αλέξιος διόρισε κήρυκες για να εκφωνήσουν ομιλίες στον ναό της Αγία Σοφίας και να προειδοποιήσουν το λαό για τους κινδύνους που προέρχονταν από τους Βογόμιλους και για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να εντοπίζουν τους αιρετικούς. Δεν ξέρω αν έχουν διασωθεί αυτοί οι λόγοι, θα μαθαίναμε το φιλάνθρωπο πνεύμα, με το οποίο μιλούσαν στους ναούς οι παπάδες εκείνης της εποχής.
Πάντως, από τις οδηγίες που έδιναν για εντοπισμό «αιρετικών», μπορώ να φανταστώ τί συκοφαντίες και αλληλοκαρφώματα θα προέκυψαν, για να εισπράξει ο αλητόβιος όχλος την αμοιβή.
Όλα αυτά τα περιγράφει η 'Αννα Κομνηνή, κόρη του Αλέξιου. Αν δεν υπήρχαν γραπτά από έγκυρο πρόσωπο, θα έλεγαν σήμερα οι απολογητές αυτών των δολοφονιών ότι δεν συνέβησαν, πρόκειται για συκοφαντίες σε βάρος της ορθοδοξίας. Ας δούμε λοιπόν, πώς περιγράφουν οι λαμπροί "χριστιανοί" της ΟΟΔΕ τα δολοφονικά αυτά γεγονότα εναντίον των Βογομίλων που είναι μερικούς αιώνες προγενέστερα των αντίστοιχων εγκλημάτων της «Ιεράς Εξέτασης» των καθολικών:
"Τον Βασίλειο τον καταδίκασε ο βασιλιάς να καή, αν δεν αρνηθή την πλάνη του."
Πιστεύω ότι με ακριβώς τον ίδιο τρόπο απαλλάσσονται οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, από τον Νέρωνα, μέχρι τον Διοκλητιανό, οι οποίοι επίσης καλούσαν τους χριστιανούς να απαρνηθούν την "πλάνη" τους!
«Πρόσταξε λοιπόν ο Αλέξιος να στήσουν μέσα στον ιππόδρομο από μια μεριά έναν σταυρό, κι' από την άλλη ν' ανάψουνε μια φωτιά, ώστε ο κατάδικος να φοβηθή τη φωτιά και να βαδίση προς τον σταυρό κι έτσι να γλυτώση.» Η 'Αννα Κομνηνή γράφει ότι είχαν ανάψει στον ιππόδρομο μια τεράστια φωτιά, μια πυρκαγιά ολόκληρη. Είχαν σκάψει μια πολύ μεγάλη τάφρο και είχαν συσσωρεύσει πλήθος ξύλα, κορμούς από πανύψηλα δέντρα, που έτσι τοποθετημένα δημιουργούσαν την εντύπωση όρους. Όταν ανάφτηκε η πυρά ένα μεγάλο πλήθος άρχισε σιγά σιγά να συρρέει στον επίπεδο χώρο του Iπποδρόμου αλλά και στις κερκίδες, περιμένοντας να δει τι θα συμβεί.
Αποφεύγοντας ο Βασίλειος, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, τη φωτιά, θα υπήρχε δημόσια απόδειξη ότι κατέφυγε στο σταυρό..μετανόησε, πίστεψε στην "αλήθεια"! Αλλά αυτός τίποτα, αγύριστο κεφάλι! Συνεχίζει ο "απολογητής":
Αποφεύγοντας ο Βασίλειος, όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, τη φωτιά, θα υπήρχε δημόσια απόδειξη ότι κατέφυγε στο σταυρό..μετανόησε, πίστεψε στην "αλήθεια"! Αλλά αυτός τίποτα, αγύριστο κεφάλι! Συνεχίζει ο "απολογητής":
«Ο Βασίλειος πίστευε πως θα τον αρπάξουν οι 'Αγγελοι, και τράβηξε προς τη φωτιά.»
«Όταν όμως πήγε κοντά στη φωτιά, δείλιασε κι' άρχισε να γυρίζη το πρόσωπό του από δώ κι' από κει και να χτυπά τα χέρια του και τα μεριά του. Στο τέλος στάθηκε ακίνητος.»
Στόχος των ασήμαντων ενδιάμεσων περιγραφών (κτύπαγε τα χέρια του!) είναι να μετριαστεί η βαρύτητα της δολοφονίας ενός πιστού.
.
.
«Τότε οι δήμιοι (οι δήμιοι ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί, όχι κάποιοι άγνωστοι περαστικοί!) πετάξανε στη φωτιά τον μανδύα του για να δη πως κάηκε και να μην πέση μέσα. Μα ο Βασίλειος μ' όλο που κάηκε ο μανδύας του, φώναζε πως τον βλέπει να ανεβαίνη ψηλά στον ουρανό, κ' έτσι έπεσε κι' ο ίδιος μέσα στις φλόγες, και κάηκε.» Δηλαδή δεν τον κάψανε οι ορθόδοξοι "χριστιανοί", μόνος του έπεσε στις φλόγες και κάηκε, ίσως και να παραπάτησε...
Στη "χριστιανικότατη" αγιογραφία που παριστάνεται η πυρπόληση "αιρετικών", έχουν αναλάβει το δολοφονικό έργο άγγελοι (η εικόνα πνευματικών όντων με φτερά είναι βαβυλωνικής προελεύσης)
Στην περιγραφή της Κομνηνής υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο σημείο που πέταξαν οι δήμιοι τον μανδύα στη φωτιά:
"..Καθώς πολλά λέγονταν από το πλήθος ότι θα μπορούσε να συμβούν, οι δήμιοι, επειδή φοβήθηκαν μήπως οι δαίμονες του Βασιλείου, με την άδεια βέβαια του Θεού, τερατουργούσαν διάφορα άτοπα, και μήπως αρπάζοντάς τον αλώβητο μέσα από την πυρά τον άφηναν σε ένα πολυσύχναστο χώρο και έτσι γινόταν η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης, αποφάσισαν να δοκιμάσουν το πράγμα."
« Δεν ήταν δηλαδή και απόλυτα σίγουροι γι' αυτό που γινόταν, ούτε ήξεραν αν ο Θεός είναι μαζί τους . Λες να έχει ο «αιρετικός» το Θεό μαζί του, θα σκέφτηκαν, ας δοκιμάσουμε κανένα κόλπο να βεβαιωθούμε...
Το αποκορύφωμα της αθλιότητας του απολογητή έρχεται αμέσως μετά. Γράφει ο θρησκόληπτος υπηρεσίας της ΟΟΔΕ:
Το αποκορύφωμα της αθλιότητας του απολογητή έρχεται αμέσως μετά. Γράφει ο θρησκόληπτος υπηρεσίας της ΟΟΔΕ:
«Ύστερα κάψανε και τους "δώδεκα μαθητές" του Βασίλειου καθώς κι' όλους τους κορυφαίους Βογόμιλους».
Παρεμπιπτόντως έκαψαν λοιπόν οι ορθόδοξοι κρατικοδίαιτοι δήμιοι και μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες ακόμα και ούτε που ντρέπονται να το αναφέρουν! Όπως δεν ντρέπονταν οι μαυροντυμένοι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Μακρονήσου και της Γυάρου. Το ίδιο έργο επιτελούσαν!
Κατά τα άλλα έχουν γεμίσει τη σελίδα με πληροφορίες του τύπου: «Οι Βογόμιλοι λέγανε εφτά φορές την ημέρα το "Πάτερ ημών".» Φοβερή πληροφορία κι αυτή...
(αποσπάσματα απο Στ. Φρανγκόπουλο)
Κατά τα άλλα έχουν γεμίσει τη σελίδα με πληροφορίες του τύπου: «Οι Βογόμιλοι λέγανε εφτά φορές την ημέρα το "Πάτερ ημών".» Φοβερή πληροφορία κι αυτή...
(αποσπάσματα απο Στ. Φρανγκόπουλο)
