Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε πως μπορούμε να ξέρουμε που είναι η αλήθεια και ποια είναι η αλήθεια όσο αφορά στο χριστιανισμό.
Και οι Ορθόδοξοι, και οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι λέγονται χριστιανοί όμως ποιο απ' αυτά τα δόγματα είναι το σωστό;
Βέβαια υπάρχουν και οι παραφυάδες όπως οι αυτοαποκαλούμενοι 'Μάρτυρες του Ιεχωβά' οι οποίοι ισχυρίζονται τελευταία ότι είναι «χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά», αν και ο όρος αυτός δεν υπάρχει μέσα στο λόγο του Θεού.
Γενικά υπάρχει μια πληθώρα από διδασκαλίες και αποχρώσεις και ο άνθρωπος που θέλει να εδραιωθεί κάπου, όταν ακούσει τον καθ’ ένα χωριστά, δεν ξέρει που να πατήσει για να είναι σωστός.
Όλοι ισχυρίζονται ότι εκτελούν τις εντολές του Θεού. Το θέμα όμως είναι ότι για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ο Θεός μας άφησε ένα βιβλίο που λέγεται Αγία Γραφή.
Η Αγία Γραφή αποτελείται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη που είναι 66 βιβλία γραμμένα από 40 συγγραφείς σε διάστημα 1500 περίπου χρόνων. Περίπου το 1400 π.Χ. γράφτηκε η Πεντάτευχος από τον Μωυσή, και το 90 μ.Χ. γράφτηκε η Αποκάλυψη από τον Ιωάννη.
Όλοι αυτοί οι συγγραφείς, ήταν άνθρωποι που τους ενέπνευσε το Πνεύμα του Θεού για να γράψουν αυτά τα θεία λόγια που είναι η καρδιά και ο νους του Θεού για μάς. Ο λόγος του Θεού διακηρύττει ότι είναι θεόπνευστος, και ο μόνος κανόνας μέσα από τον οποίο μπορούμε να βγάλουμε πνευματικά συμπεράσματα και διδασκαλίες.
Εκτός από τα 66 βιβλία της Αγίας Γραφής, υπάρχουν και ορισμένα άλλα τα οποία ονομάζονται δευτεροκανονικά η απόκρυφα, ακριβώς γιατί κρίθηκαν ότι δεν είναι θεόπνευστα. Τα 66 βιβλία του κανόνα της Αγίας Γραφής είναι αυτά που δεχόταν όλη η πρώτη εκκλησία και έκλεισαν με την Αποκάλυψη μη αφήνοντας έτσι περιθώρια για να γράψει κανείς τίποτε άλλο. Στην Αποκάλυψη κλείνει όλη η ιστορία, γιατί σ' αυτή μας αποκαλύπτεται όλο το μέλλον.
Απόδειξη ότι δεν χρειαζόμαστε κανένα άλλο βιβλίο να μας φωτίσει σχετικά με τις αλήθειες του λόγου του Θεού, είναι ότι όταν ο μ. Κων/νος διέταξε να συγκροτηθεί ο κανόνας των Γραφών για να ξέρει όλη η εκκλησία ποιά είναι τα θεόπνευστα βιβλία, ο ιστορικός της Καισάρειας Ευσέβιος που είχε κρατήσει πάρα πολλά ντοκουμέντα με τα χειρόγραφά του, συνέταξε τον πρώτο κανόνα των Γραφών.
Ήταν το 330 μ.Χ. όταν ο Κωνσταντίνος ζήτησε 50 αντίγραφα της Γραφής για τις εκκλησίες της Κων/πολης. Την εργασία αυτή ανέλαβαν οι καλύτεροι αντιγραφείς της εποχής κάτω από την οδηγία του Ευσέβιου (264-340 μ.Χ. επίσκοπος Καισαρείας και εκκλησιαστικός ιστορικός) ο οποίος φρόντισε να κατατοπιστεί ύστερα από πλατειά έρευνα που έκανε πάνω στο θέμα, ποια ακριβώς βιβλία δεχόταν οι εκκλησίες σαν κανονικά. Έτσι, έφτιαξε τον κανόνα της Καινής Διαθήκης ακριβώς όπως τον έχουμε σήμερα. Η σύνοδος της Καρθαγένης το 397 μ.Χ. επικύρωσε και επίσημα σαν κανονικά τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης όπως τα ξέρουμε σήμερα. Επειδή όμως οι άνθρωποι ξέφυγαν από το λόγο του Θεού, προσπαθούν να βρουν άλλα στοιχεία, για να εδραιώσουν και να στηρίξουν αυτά που πιστεύουν και διδάσκουν, επειδή έρχονται σε αντίθεση με το λόγο του Θεού.
Λογικό είναι να αναρωτηθεί κανείς: Είναι δυνατόν τα γραπτά των αποστόλων και των προφητών (Εφεσ.β:20) να έρχονται σε αντίθεση με τα γραπτά του 200 & 300 & 800 μ.Χ. αν κι αυτά είναι θεόπνευστα; Αν ήταν το ίδιο Πνεύμα που ενέπνευσε και τους μεν και τους δε, δεν έπρεπε να έχουμε αντιθέσεις (Ιάκ.α:17) όμως επειδή δεν ήταν το ίδιο πνεύμα, υπάρχουν τόσες διαφωνίες με το λόγο του Θεού.
Ο κάθε λαός έχει τη δική του παράδοση, κι αν πάρουμε την παράδοση σαν νόμο, θα χάσουμε οπωσδήποτε τον προσανατολισμό μας.
Όμως, ο Θεός έγραφε ένα βιβλίο, που είναι για όλες τις φυλές, για όλα τα έθνη και για όλες τις γλώσσες και μ' αυτό το βιβλίο θα κρίνει όλο τον κόσμο.
Πρέπει να υπάρχει ένας κανόνας με τον οποίο θα κριθεί όλος ο κόσμος, γιατί διαφορετικά ο Θεός θα είναι προσωπολήπτης. Αλίμονο αν η δικαιοσύνη του Έλληνα, είναι αδικία για τον Εβραίο, τότε δεν θα υπάρχει δικαιοσύνη. Ο Χριστός είπε: «ο αθετών εμέ, και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν ο λόγος τον οποίο ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάνν.ιβ:48 & Αποκ.ιθ:10-13)
Τόσο ο Χριστός όσο και οι απόστολοι, πάντα αναφερόταν στην Παλαιά Διαθήκη και όχι σε νόθα βιβλία.
Έχουμε λοιπόν βεβαιωμένο τον προφητικό λόγο του Θεού, που είναι η Αγία Γραφή. Πάνω σ' αυτό το λόγο και μόνο θα πατήσουμε γιατί είναι θεόπνευστος, και μπορεί να κάνει τον άνθρωπο τέλειο.
Β΄Τιμ.γ:13-17 Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι. Αλλά συ μένε εις εκείνα, τα οποία έμαθες και επιστώθης, εξεύρων παρά τίνος έμαθες, και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν
Ο απόστολος Παύλος νουθετεί το μαθητή του και τον προτρέπει να μένει σ' αυτά που έμαθε, γιατί γνωρίζει από ποιον τα έμαθε. Ο Παύλος δίδαξε τον Τιμόθεο όλη τη θεολογία που είχε απ' την αποκάλυψη του Πνεύματος και τις παραδόσεις που παρέλαβε από τους αποστόλους της εποχής του και όχι του 3ου,5ου ή του 8ου αιώνα μ.Χ.
Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τα πατερικά κείμενα των πρώτων τριών αιώνων μ.Χ. σαν πρακτικό οδηγό τους στην ερμηνεία των θείων Γραφών, για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ερμηνευτικά λάθη που τόσο μαστίζουν το χριστιανικό χώρο, λένε.
Θεωρούν ότι το σύνολο των πατερικών κειμένων των τριών πρώτων αιώνων μας μεταφέρει την πρακτική ζωή και τη νοοτροπία της πρώτης Εκκλησίας, το πώς ερμήνευαν δηλαδή τη διδασκαλία των αγίων αποστόλων, της οποίας πολλοί υπήρξαν αυτήκοες μάρτυρες. Συγχρόνως παραδέχονται ότι τα πατερικά κείμενα δεν είναι αλάνθαστα – μα τότε σε τι διαφέρουν από εμάς - αλλά πιστεύουν όμως ότι είναι απλανή και γι’ αυτό μπορούν να αποτελέσουν έναν ασφαλή μπούσουλα στην ερμηνευτική προσπάθεια των Γραφών, η Θεοπνευστία των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη.
Διακηρύττουν ότι το κίνημα που ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε, σήμερα είναι κατακομματιασμένο, διαπλεκόμενο με τους εξουσιαστές χάριν «αισχρού κέρδους» και δεν μπορεί πλέον να μεταμορφώσει τους ανθρώπους, λένε.
Όμως, στις Πράξεις των αποστόλων και στις Επιστολές γίνεται φανερό ότι σχίσματα και αιρέσεις ξεκίνησαν αμέσως μετά το «θάνατο» του Ιησού.
Αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες και εκατοντάδες αιρέσεις παρουσιάστηκαν ήδη τα πρώτα 300 χρόνια, σαν αποτέλεσμα φιλοδοξίας και όχι λόγω άγνοιας της γλώσσας ή λάθος ερμηνείας των Γραφών.
Προωθούν λοιπόν την ανάδειξη της «Πατερικής Ορθοδοξίας». Αυτό σημαίνει απόρριψη των Ανατολικών και Δυτικών Μεσαιωνικών διδασκαλιών και προτύπων που επέβαλαν σε μεγάλο βαθμό οι κοσμικοί αφέντες της εκκλησίας, αλλά και των ιδιωτικών αυθαίρετων ερμηνειών των νεωτέρων Προτεσταντών και διαφόρων ενθουσιαστικών κινημάτων.
Βασικά, ο Ιησούς είπε: «Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.κγ:9)
Αρχικά, θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε, που δυσκολεύτηκαν και ποιες είναι αυτές οι διδασκαλίες που δεν υπάρχει η ερμηνεία τους στη Γραφή, έτσι ώστε αναγκάστηκαν να ανατρέξουν στους «πατέρες».
Μετά, θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε αν έχουν διαβάσει τα γραπτά αυτών των «πατέρων» ή απλά χρησιμοποιούν αυτή τη θέση προκειμένου να προσβάλλουν την εκκλησία – λάθος ερμηνεία του λόγου του Θεού – κι έτσι να κάνουν ότι θέλουν αφού δεν αισθάνονται την ανάγκη να δίνουν λόγο σε ανθρώπους με ερμηνευτικά λάθη, ενώ αυτοί είναι αλάνθαστοι!
«Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων» (Α΄Τιμ.δ:1).
«Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί» (Β΄Τιμ.γ:1).
«τούτο πρώτον γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέ-ραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας» (Β΄Πέτρ.γ:3).
«εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών» (Ιούδ.α:18).
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας, μέρες του τέλους, εκτός των άλλων, δολιοφθορείς εργάζονται μέσα στις χριστιανικές εκκλησίες.
Ποιοι και τι είναι αυτοί οι "δολιοφθορείς;"
"Δολιοφθορέας” είναι κάποιος που σκόπιμα αλλάζει το πιστεύω έτσι ώστε η αλλαγή της συμπεριφοράς να οδηγήσει σε μια νέα θρησκευτική, κοινωνική, πολιτιστική ταυτότητα και τρόπο συμπεριφοράς.
Οι αλλαγές που προτείνονται από έναν ή περισσότερους δολιοφθορείς μπορούν να βεβαιωθούν, να τεκμηριωθούν, να μελετηθούν πνευματικά, και οι αποτελεσματικές τεχνικές διαστροφής μπορούν να εφαρμοστούν έτσι ώστε να φαίνεται ότι είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού.
Ο διάβολος κατάφερε να πείσει ένα πλάσμα του Θεού που καθημερινά ζούσε μέσα στην παρουσία Του και είχε προσωπική επικοινωνία μαζί Του, πόσο μάλλον σήμερα εμάς που δεν ζούμε στο ίδιο επίπεδο κοινωνίας με το πρόσωπο του Ιησού!
Ο πρώτος δολιοφθορέας ήταν ο διάβολος, ο οποίος μπήκε στον κήπο της Εδέμ για να αλλάξει την πνευματική ένωση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, και ανάμεσα στους δύο συζύγους.
Πρέπει να δούμε πως συνέβησαν αυτές οι αλλαγές. Φυσικά με πλάνη, με ψεύτικες υποσχέσεις, και με υποτιθέμενη απελευθέρωση ότι δεν θα πέθαιναν όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Θεός
Ρίζα αυτής της αλλαγής ήταν η αξίωση του διαβόλου, ότι «τα παλιά» δεν πρέπει πλέον να είναι αποδεκτά. Ένας νέος τρόπος προτάθηκε και εξηγήθηκε. Η Εύα αποδέχτηκε την «κατευθυνόμενη σε συγκεκριμένο σκοπό ζωή» του δολιοφθορέα αντί να παραμείνει στον παράδεισο με άγνωστο – όπως θα την έπεισε - μέλλον.
Αυτή η διδασκαλία, αυτή η θέση και ο εισηγητής της μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους. Πιστεύουμε ότι ο λόγος του Θεού είναι αρκετός προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.
Ακόμα πιστεύουμε ότι ο Ιησούς έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, κι Αυτός ξέρει τι κάνει. Δεν έδωσε αποστολικούς πατέρας για να κάνουν αυτή τη δουλειά!
Η εκκλησία μπορεί να έχει βιώσει πολλές υποτροπές και αποτυχίες, αλλά σταθερά, η χειρότερη ήταν κάθε φορά που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να λειτουργήσουν έξω από το λόγο του Θεού. Αυτό ακριβώς συνέβη μέσα στον κήπο της Εδέμ. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τα ανθρώπινα δόγματα. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ο άγιος λόγος του Θεού.
Ιστορικοί και θεολόγοι έχουν παραλείψει από την ιστορία την αληθινή εκκλησία, καταστρέφοντας εσκεμμένα ιστορικά ντοκουμέντα εξαιτίας της προκατειλημμένης και λανθασμένης διδασκαλίας τους.
Η εκκλησία, που το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, ποτέ δεν πέθανε, ποτέ δεν αδυνάτισε, αλλά έμεινε ζωντανή και προόδευσε πάνω στον πλανήτη γη τα τελευταία 2012 χρόνια, ακριβώς όπως ο Ιησούς είπε ότι θα γινόταν.
Ιστορικοί και θρησκευόμενοι, δυσφήμησαν, ονομάτισαν λάθος, κακολόγησαν, και συκοφάντησαν τους Μονοθεϊστές χριστιανούς. Συνεπώς, δεν μπορούμε να στηριχτούμε στην ιστορία όσο αφορά στα θρησκευτικά πράγματα έξω από την Ορθόδοξη και Καθολική εκκλησία. Γιατί; Επειδή όσοι πίστευαν στην Αγία Γραφή συκοφαντήθηκαν από τους συγγραφείς της εκκλησιαστικής ιστορίας που αντιπαθούσαν το αποστολικό μήνυμα.
Η δυσφήμηση και η λασπολογία ενάντια στους πιστούς της αποστολικής εκκλησίας είναι τα στοιχεία και ο τρόπος που οι ερευνητές μπόρεσαν ν’ ανακαλύψουν την αληθινή εκκλησία κατά τη διάρκεια κάθε αιώνα. Το μόνο που έκαναν οι ερευνητές ήταν να ψάξουν εκείνες τις ομάδες στις οποίες ήταν ενάντια η καθολική εκκλησία. Ποιοι ήταν και τι ήταν αυτοί οι αιρετικοί;
Έμεναν έκπληκτοι όταν διαπίστωναν ότι σχεδόν όλες αυτές οι ομάδες ήταν αναγεννημένοι μονοθεϊστές χριστιανοί. Αυτοί οι αποκαλούμενοι αιρετικοί, χρησιμοποιούσαν πολλά οργανωτικά ονόματα καθ' όλη τη διάρκεια των αιώνων. Τέτοια ονόματα όπως Κελτικός χριστιανισμός, Αλβιγένιοι, Αναβαπτιστές, Καθαροί, Μάνι, Νοετοί, Σαβελλιανοί, είναι μόνο λίγα από τους υπάρχοντες οργανισμούς που έμειναν ζωντανοί από την ημέρα της Πεντηκοστής.
Η παράδοση και η διδασκαλία του αποστόλου Παύλου στρέφεται στα ιερά γράμματα. Ναι, να κρατούνται οι παραδόσεις, αλλά ποιες παραδόσεις; Αυτές της πρώτης αγίας αποστολικής εκκλησίας που ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και τα μέλη της ήταν οι εντολοδόχοι του Ιησού Χριστού. Αυτές τις παραδόσεις συνιστά ο Παύλος να κρατήσει ο Τιμόθεος και ο καθένας που ακούει η διαβάζει τους λόγους τούτους. Ο Τιμόθεος από νεαρής ηλικίας γνώριζε τα ιερά γράμματα τα οποία είναι τα μόνα που δίνουν σοφία προς σωτηρία.
Συνήθως οι άνθρωποι παραδέχονται ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη, αλλά λένε ότι και τα άλλα πρέπει να τα λαβαίνουμε υπ’ όψη μας. Μα, αν αυτά «τα άλλα» έρχονται σε αντίθεση με το λόγο του Θεού, τότε ποια από τα δύο θα δεχτούμε; Και αν «τα άλλα» συμφωνούν με το λόγο του Θεού, γιατί να μην αρκεστώ σ’ αυτόν αντί να ψάχνω «τα άλλα»;
Πρέπει ένα από τα δύο να είναι σωστό. Το λόγο του Θεού ή τις παραδόσεις των ανθρώπων θα δεχτούμε; Στο εδ.16 ο Παύλος δηλώνει κατηγορηματικά ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος», γράφτηκε απ' το Πνεύμα του Θεού και γι' αυτό είναι ωφέλιμος είτε θέλεις να διδαχτείς ή να διδάξεις άλλους.
Η Γραφή είναι αυτή που θα σε κάνει να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος, να ελεγχείς τα πάντα. Ο Θεός μας λέει να δοκιμάζουμε τα πνεύματα που κυκλοφορούν, και φυσικά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το λόγο Του.
Αφού ο λόγος του Θεού μας κάνει τέλειους, όπως λέει (εδ.17), δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο.
Ο Θεός θα μπορούσε να γράφει πολύ περισσότερες λεπτομέρειες μέσα στο λόγο Του. Τα Ευαγγέλια, περιέχουν τη ζωή του Χριστού για χρονικό διάστημα 35 ημερών και οι άνθρωποι δυστυχώς ακόμη δεν μπορούν να καταλάβουν και να συμμορφωθούν με το κήρυγμά τους. Ο Ιωάννης στο τέλος του Ευαγγελίου του (κα:25) λέει: Είναι δε και άλλα πολλά, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν γραφθώσι καθ' έν, ουδ' αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρήσει τα γραφόμενα βιβλία. Αμήν.
Το Πνεύμα του Θεού έδωσε αυτά που μπορούσε να διαβάσει και να καταλάβει ο άνθρωπος όσο πιο περιεκτικά μπορούσε αλλά γεμάτα νόημα και σοφία. Αντίθετα ο άνθρωπος άρχισε πόλεμο εναντίον αυτού του βιβλίου με ένα σωρό άλλα βιβλία που όμως αιώνες τώρα δεν έχουν καταφέρει να το μετακινήσουν.
Λέγεται ότι έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες τόσοι τόμοι εναντίον της Βίβλου, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν Αιγυπτιακή πυραμίδα. Από την άλλη μεριά όμως, έχουν γραφτεί υπέρ αυτής τόσοι όγκοι τόμων και αγοράζονται κάθε χρόνο τόσα εκατομμύρια Γραφές και βιβλία, που ο όγκος τους προκαλεί αγέρωχα τον όγκο των πυραμίδων. Ο λόγος του Θεού είναι ο άρτος ο ζωντανός που έπρεπε να γίνεται ο καθημερινός χορτασμός της ψυχής και του πνεύματος, αλλά δυστυχώς αρκετός κόσμος αγοράζει την Αγία Γραφή για να στολίσει κάποιο ράφι βιβλιοθήκης.
Πόσο ωφέλιμο είναι να διδάσκεται ο άνθρωπος καθημερινά από το Πνεύμα του Θεού και έτσι να οδηγείται στην εκτέλεση παντός έργου αγαθού και στην τελειότητα!!
Κολ.β:6-8 Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά ευχαριστίας. Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν·
Δεν είναι αρκετά αυτά που λέει στους Κολοσσαείς ο Παύλος, να διαφυλάξουν αυτό που παρέλαβαν, το Χριστό εσταυρωμένο και αναστημένο, στερεωμένοι στην πίστη σ’ Αυτόν;
Δεν είναι ο Χριστός που σταυρώθηκε για μας αρκετός για να μας σώσει; Ουαί και αλίμονο αν το έργο της θυσίας του Χριστού πάνω στο σταυρό ήταν ελλιπές. Ποιός άλλος εκτός ΕΚΕΙΝΟΝ ήταν αναμάρτητος και δέχτηκε να γίνει θυσία για το ανθρώπινο γένος; Ο τέλειος να πεθάνει για τους ατελείς. Όταν λέμε ότι ο Ιησούς ήταν ο μόνος αναμάρτητος και σαν τέτοιος δέχτηκε το βάρος των δικών μας αμαρτιών, το πιστεύουμε αυτό; Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι όσο άγιοι και να ήταν, ήταν αμαρτωλοί. Όλοι ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς με τα ίδια πάθη και αδυναμίες, αλλά άνοιξαν την καρδιά τους στο Θεό και ο Θεός τους χρησιμοποίησε, αλλά δεν έπαυσαν να είναι αγγεία με αμαρτία, που ο Θεός με τη χάρη Του την σκέπασε και τους ευλόγησε.
Συνεπώς, ο Χριστός σαν ο μόνος αναμάρτητος που πήρε πάνω Του τις αμαρτίες μας, είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα της μεσιτείας μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Αυτό μας το λέει και πάλι το Πνεύμα του Θεού δια του αποστόλου Παύλου που δεν κήρυξε τίποτε άλλο παρά Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον (Α' Κορ.β:2) στην Α' Τιμ.β:5 «Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός».
Όταν ο Παύλος έγραφε στους Κολοσσαείς περίπου το 60 μ.Χ, δεν μιλάει για μελλοντικές παραδόσεις, αλλά αυτά που ήδη γνώριζαν και δίδαξαν σ' όλες τις εκκλησίες του Χριστού. Όχι καινούριες διδασκαλίες λοιπόν, αλλά τους γυρνά, πίσω σ' αυτά που είχαν διδαχτεί.
Ο απόστολος Παύλος κάνει μια προφητική πρόβλεψη στο εδ.β:8 και τους προτρέπει να προσέξουν να μην τους εξαπατήσει κανείς δια της φιλοσοφίας και αφήσουν αυτά που τους παρέδωσε, την κατά Χριστό παράδοση.
Ποιά ανθρώπινη παράδοση είναι σωστή από τις τόσες που υπάρχουν στο πρόσωπο της γης; Κάθε λαός έχει τη δική του παράδοση. Η απάντηση είναι: καμία. Μόνο η παράδοση που ο Θεός μας έχει δώσει μέσα από το λόγο Του. Οι απόστολοι έγραψαν ό,τι ήταν αναγκαίο για την σωτηρία μας, για να πιστέψουμε, για να τελειοποιηθεί ο Χριστός μέσα μας κι έτσι να πάμε στον ουρανό.
Ο Χριστός είπε: «Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθει ο ουρανός και η γη, ιώτα εν, η μια κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόμου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα» (Ματθ.ε:18).
Αν μπορείς τώρα εσύ, άλλαξε ένα ιώτα η μια κεραία, όταν λέει στην Αποκ.κβ:19 «Και αν τις αφαιρέσει από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, ο Θεός θέλει αφαιρέσει το μέρος αυτού από του βιβλίου της ζωής, και από της πόλεως της Αγίας, και των γεγραμμένων εν τω βιβλίω τούτω».
Δυστυχώς όμως, οι άνθρωποι διαστρέβλωσαν το λόγο του Θεού για να τον ταιριάσουν στα ανθρώπινα καλούπια. Αλλά ο λόγος του Θεού δεν ταιριάζει ούτε δεσμεύεται!! Η ματαία απάτη των ανθρώπων είναι η παράδοση τους κατά τα στοιχεία του κόσμου, (βάζουν τα λόγια της γιαγιάς και του παππού, πάνω από το λόγο του Θεού).
Β' Πέτρ.α:19 Και έχομεν βεβαιότερον τον προφητικόν λόγον, εις τον οποίον κάμνετε καλά να προσέχητε ως εις λύχνον φέγγοντα εν σκοτεινώ τόπω, εωσού έλθη η αυγή της ημέρας και ο φωσφόρος ανατείλη εν ταις καρδίαις υμών.
Γιατί άραγε ο άνθρωπος να μη θέλει να κρατήσει τον προφητικό λόγο, παρά πείθεται σε σοφιστικούς μύθους που αναφέρει λίγο πιο πάνω (εδ.16) και αθετεί αυτά που οι απόστολοι ήταν αυτόπτες μάρτυρες;
Ο απόστολος Πέτρος αναφέρεται στους σοφιστικούς μύθους, γιατί ήδη τότε είχαν παρουσιαστεί οι σοφιστές που υποστήριζαν ότι ο Χριστός δεν ήλθε εν σαρκί, αλλά σαν μια οπτασία για να φανερώσει το Θεό και να φύγει.
Έλεγαν ότι δεν είχε σώμα γιατί το σώμα είναι ύλη, και η ύλη είναι πονηρή, άρα ο Χριστός δεν είχε σώμα. Αυτοί είναι οι σοφιστικοί μύθοι στους οποίους αναφέρεται στο εδ.16, αλλά ομολογεί συνάμα ότι αυτά που αυτοί μαρτυρούν, τα μαρτυρούν γιατί υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες όλων αυτών. Μπορούσε άραγε κανείς να μεταπείσει το Θωμά που έβαλε το δάχτυλο του στην πληγή, ότι δεν ήταν ο Χριστός εν σαρκί; Θα αναφωνούσε ποτέ «ο Κύριος μου και ο Θεός μου» αν δεν το πίστευε; Και δεν αρκείται ο απόστολος Πέτρος σ' αυτά που είδε και άκουσε, αλλά λέει στο εδ.19 ότι έχει βεβαιότερο τον προφητικό λόγο, τον οποίο συνιστά σ' όλους μας να προσέχουμε, γιατί αυτός είναι που θα μας δώσει τη δύναμη για να ανατείλει στις καρδιές μας ο Ιησούς Χριστός.
Στα εδ.21 & 22 μας λέει ότι υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού. Αυτό το θεόπνευστο λόγο έχουμε στα χέρια μας. Όποιο πνεύμα έρθει και κηρύξει αντίθετα από το λόγο του Θεού, είναι ανάθεμα (Γαλ.α:6-12)
Ματθ.κδ:35 Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει
Μια ακόμα διαβεβαίωση από τον ίδιο τον Κύριο, ότι η γη τούτη θα παρέλθει, σε πείσμα των μαρτύρων του Ιεχωβά.
Θέλεις να μείνεις εις τον αιώνα; Τότε κράτα το λόγο του Θεού. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη με εκφράσεις όπως: «Ούτω λέγει Κύριος» ή «Τάδε λέγει Κύριος». Ποιό άλλο βιβλίο τολμά να πει: Ούτω λέγει Κύριος;
Β' Σαμ.κγ: 1,2 Ούτοι δε είναι οι λόγοι του Δαβίδ, οι τελευταίοι· ο Δαβίδ, ο υιός του Ιεσσαί, είπε, και ο ανήρ όστις ανεβιβάσθη εις ύψος, ο κεχρισμένος του Θεού του Ιακώβ και ο γλυκύς ψαλμωδός του Ισραήλ είπε, Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι' εμού, και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσης μου.
Έτσι λάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού και γράφτηκαν αυτά τα βιβλία, δια Πνεύματος Αγίου. Οι πνευματικοί, γνωρίζουν πώς έρχεται ο λόγος του Θεού στο στόμα του ανθρώπου. Με τέτοια απλότητα, αλλά και τέτοια δύναμη!!!
Πράξ.α:16 Άνδρες αδελφοί, έπρεπε να πληρωθή η γραφή αύτη, την οποίαν προείπε το Πνεύμα το Άγιον διά στόματος του Δαβίδ περί του Ιούδα, όστις έγεινεν οδηγός εις τους συλλαβόντας τον Ιησούν
Πάλι ο απόστολος Πέτρος μιλάει για το Δαβίδ και λέει ότι το Πνεύμα το Άγιο είπε αυτό δια μέσου του Δαβίδ, γιατί έτσι μιλούσε και μιλάει το Πνεύμα το Άγιο, δια μέσου των προφητών.
Ιεζεκ.ιβ:1-2 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς εμέ, λέγων, Υιέ ανθρώπου, συ κατοικείς εν μέσω οίκου αποστάτου, οίτινες οφθαλμούς έχουσι διά να βλέπωσι, και δεν βλέπουσιν· ώτα έχουσι διά να ακούωσι, και δεν ακούουσι· διότι είναι οίκος αποστάτης.
Λέει εδώ ότι 'έγεινε λόγος' στον προφήτη. Πώς 'γινόταν όμως λόγος'; Είτε ακούγοντας τον μέσα στο πνεύμα τους, η άκουγαν φωνή με το αυτί τους, η ερχόταν και έβγαινε κατ' ευθείαν μέσα από το στόμα τους.
Στην Π.Δ. τον προφήτη τον έλεγαν (ναβί) ο βλέπων, η ακόμη τον έλεγαν, ο κοχλάζων γιατί όταν έβγαινε ο λόγος του Θεού κόχλαζε γιατί ήταν η δύναμη του Θεού που φανερωνόταν. Έτσι ενεργούσε τότε, κι έτσι ενεργεί και σήμερα ο Θεός μέσα από τα παιδιά Του.
Α'Θεσ.β:13 Διά τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τον Θεόν αδιαλείπτως, ότι παραλαβόντες τον λόγον του Θεού, τον οποίον ηκούσατε παρ' ημών, εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς είναι αληθώς, λόγον Θεού, όστις και ενεργείται μεταξύ υμών των πιστευόντων.
Σήμερα, στις μέρες που περνάμε και ιδιαίτερα στις μέρες που πρόκειται να έλθουν, ο διάβολος θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να βγάλει τον κόσμο έξω από το λόγο του Θεού, και αν είναι δυνατόν να εξαφανίσει αυτό το βιβλίο. Για παράδειγμα, σήμερα υπάρχουν ορισμένοι «θεολόγοι» που αμφισβητούν κάθε θαύμα της Αγίας Γραφής.
Λέει λοιπόν ο απόστολος Παύλος στους Θεσσαλονικείς ότι αυτά που τους είπε και που είναι γραμμένα μέσα στη Γραφή, τα παρέλαβαν όπως ακριβώς είναι, σαν λόγο Θεού. Δέχεσαι μέσα στην καρδιά σου ότι αυτό το βιβλίο είναι Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ; Ότι ο Θεός σου μιλάει μέσα απ' αυτό; Ότι είναι αλάνθαστος, ότι είναι ο οδηγός σε κάθε σου βήμα και ότι από εδώ εξαρτάται η σωτηρία σου;
Ότι αν τον ακούσεις θα είσαι κοντά στο Θεό, και αν όχι θα είσαι μακριά Του; Πού ανήκεις; Στο λαό του Θεού η στον κόσμο;
Λουκ.κδ:27 Και αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς.
Σ' αυτό το εδάφιο μπορούμε να δούμε πως ο Χριστός ζούσε το λόγο του Θεού. Λέει εδώ ότι τους ερμήνευε Γραφές μέσα από την Παλαιά Διαθήκη που σήμερα ακόμη δεν τα ξέρουμε. Λέει ότι μέσα από όλους τους προφήτες τους αποδείκνυε τον Εαυτό Του. Σήμερα τα διαβάζουμε αλλά δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε, γιατί χρειάζεται η αποκάλυψη του Πνεύματος να έρθει και να μας ερμηνεύσει τις Γραφές.
Είμαστε εδώ που οι δύο μαθητές πήγαιναν προς τους Εμμαούς μετά την ανάσταση του Χριστού. Στο εδ.25 ο Χριστός ονομάζει αυτούς που δεν πιστεύουν σ' αυτά που λάλησαν οι προφήτες, ανόητους. Σήμερα μιλάμε στους ανθρώπους για τον προφητικό λόγο των εδ. Α' Κορ.ιε:51-54 & Α' Θεσ.δ:15-18 (Αρπαγή), και αυτοί ανοητεύουν.
Ο λόγος του Θεού λοιπόν είναι θεόπνευστος γιατί ο ίδιος ο Κύριος μας το λέει όταν χρησιμοποίησε όλους τους προφήτες για να απόδειξη στους μαθητές ότι μιλούν γι’ Αυτόν. Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι ένα κεφάλαιο και κρατάει μια σελίδα της Γραφής, μιλώντας για τον Εδώμ. Που μπορεί κανείς να δει Μεσσιανική προφητεία; Και όμως ο Χριστός έβλεπε, γιατί ήταν οξύνους στο να καταλαβαίνει το λόγο του Θεού. Σαν άνθρωπος, ήταν δοσμένος πλήρως στον Πατέρα. Τους επιπλήττει λοιπόν εδώ ο Χριστός γιατί τους είχε πει ότι την 3η μέρα θα αναστηνόταν, αλλά αυτοί άλλα περίμεναν να δουν. Σήμερα μιλάει και σ' εμάς ο Χριστός αλλά ο νους μας είναι κάπου αλλού (σπίτι, δουλειά, χωράφια, αυτοκίνητο, ρούχα) και δεν μπαίνουν τα λόγια του Θεού μέσα στην καρδιά μας.
Ο Χριστός είπε ότι η οδός είναι στενή και τεθλιμμένη. Οι περισσότεροι άνθρωποι περπατούν στο φαρδύ δρόμο. Πόσοι είναι αυτοί σήμερα που ταπεινά κάθονται στα πόδια του Χριστού για να ακούσουν και να γεμίσουν απ' το λόγο Του; Λίγοι, όμως αυτοί είναι οι σοφοί.
Πρέπει να καταλάβουμε και να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε αλήθεια από πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα από το λόγο του Θεού γιατί είναι πηγή αλήθειας. Μπορεί να υπάρχουν άλλες πηγές που να συμφωνούν με το λόγο του Θεού, που μπορούμε να μάθουμε άλλα πράγματα, αλλά δεν είναι πηγή της αλήθειας.
Εβρ.α:1-2 Ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι' ου έκαμε και τους αιώνας·
Ο Θεός μίλησε παλιά στους πατέρες μας λέει ο Παύλος, δια μέσου των προφητών και σήμερα εμείς έχουμε το ζωντανό λόγο Του στα χέρια μας. Γι' αυτό για κάθε πνευματικό ή καθημερινό θέμα, ας καταφεύγουμε στο ζωντανό λόγο του Θεού που είναι η αλήθεια, κι αυτός θα μας ελευθερώσει από κάθε αντιξοότητα.
Ο λόγος του Θεού είναι για τον καθ' ένα γι' αυτό αν κάτι δεν καταλαβαίνεις προσευχήσου στο Θεό να σου δείξει. Κι ο Θεός γεμάτος έλεος και αγάπη μας δείχνει. Στις τελευταίες λοιπόν μέρες ο Θεός μίλησε «εν Υιώ» και έχουμε αυτά τα λόγια γραμμένα από τον Ιωάννη, το Ματθαίο, τον Πέτρο, τον Παύλο, το Λουκά. Όλα τα λόγια του Χριστού δεν υπάρχουν μόνο στα Ευαγγέλια. Στις Πράξεις έχουμε λόγια του Χριστού που δεν υπάρχουν στα Ευαγγέλια, το ίδιο και στις επιστολές. Στις Πράξ.κ:35 λέει ο Παύλος: και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριο είναι να δίδει τις μάλλον να λαμβάνει. Αυτά τα λόγια του Χριστού δεν υπάρχουν πουθενά μέσα στα Ευαγγέλια.
Ιωάν.δ:26 ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς.
Ο Παράκλητος δεν θα τους δίδασκε πράγματα που δεν άκουσαν, καινούρια πράγματα, λόγους που θα αντικρούουν τις εντολές του Θεού, αλλά θα τους υπενθύμιζε και θα τους ξεκαθάριζε μέσα στο νου όσα τυχόν δεν είχαν καταλάβει ακούγοντας τα από το στόμα του Ιησού.
Όλα όσα τους είπε ο Χριστός είναι γραμμένα μέσα στο λόγο του Θεού, το ίδιο κι αυτά που τους θύμισε. Τίποτα δεν είναι απ’ έξω και γι’ αυτό απαγορεύεται να σχηματίζουμε διδασκαλίες έξω από το λόγο του Θεού.
Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει ποιός είπε τι, αλλά αν είναι ή όχι γραμμένο μέσα στο λόγο του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να μας δεσμεύσει να πιστέψουμε κάτι που δεν είναι γραμμένο μέσα στο λόγο του Θεού, γιατί ο καθένας έχει δική του ευθύνη για την ψυχή του.
Ιωάν.η:47 Όστις είναι εκ του Θεού, τους λόγους του Θεού ακούει· διά τούτο σεις δεν ακούετε, διότι εκ του Θεού δεν είσθε.
Όποιος είναι αναγεννημένος, όποιος έχει καρδιά προβάτου, ακούει τη φωνή του Θεού και Τον ακολουθεί. Όποιος όμως έχει κατσικίσια φύση, δεν ακούει τη φωνή του Θεού. Ο λόγος του Θεού είναι που διεγείρει την ακοή, και αφού ακούσει ο άνθρωπος μετά πιστεύει.(Ρωμ.ι:17)
Αν λοιπόν ο λόγος του Θεού δεν γεμίζει την καρδιά μας, πώς θα γνωρίσουμε το Χριστό; Αν ο λόγος του Θεού δεν είναι η βάση πάνω στην οποία στεκόμαστε, τότε ας μην περιμένουμε να αισθανθούμε το μεγαλείο αυτό που ο Ίδιος ο Κύριος κήρυξε ότι «οι λόγοι τους οποίους εγώ λαλώ πρός εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι» (Ιωάν.ς:63). Αν όμως τα λόγια που μιλάμε είναι τα λόγια του Δημιουργού, τα λόγια που βγήκαν απ’ το Πνεύμα του Θεού γεμάτα ενέργεια δημιουργίας για να δημιουργήσουν το λαό Του, την εκκλησία Του, τότε το έργο του Θεού θα γίνει. Γι' αυτό ο διάβολος θα ενεργήσει έτσι ώστε να αλλοιώσει το λόγο του θεού και να καταστρέψει το έργο με το να αφαιρέσει τις αλήθειες και να προσθέσει το ψέμα και την πλάνη, να διαστρεβλώσει τα πάντα, έτσι ώστε να μην μπορεί ο άνθρωπος να ταυτιστεί με το Πνεύμα του Θεού.
Για τούτο είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι ο λόγος του Θεού είναι θεόπνευστος και ότι εκεί τελειώνει κάθε άλλη αρχή, δεν δεχόμαστε τίποτα άλλο. Ο Παύλος είπε: «Αλλά και αν ημείς, η άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας είναι ανάθεμα» (Γαλ.α:8).
Ανάθεμα λοιπόν ας είναι ο καθένας που διακηρύττει άλλα πράγματα και διαστρεβλώνει την αλήθεια του λόγου του Θεού, γιατί σ' αυτή την αλήθεια είναι που στηρίζεται και εξαρτάται η σωτηρία των ψυχών. Ο διάβολος έρχεται και κτυπά αυτό το λεπτό σημείο, και δεν μπορεί ο άνθρωπος να πιστέψει μετά.
