Πατερικοί.

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τα πατερικά κείμενα των πρώτων τριών αιώνων μ.Χ. σαν πρακτικό οδηγό τους στην ερμηνεία των θείων Γραφών, για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ερμηνευτικά λάθη που τόσο μαστίζουν το χριστιανικό χώρο.

Θεωρούν ότι το σύνολο των πατερικών κειμένων των τριών πρώτων αιώνων μας μεταφέρει την πρακτική ζωή και τη νοοτροπία της πρώτης Εκκλησίας, το πώς ερμήνευαν δηλαδή τη διδασκαλία των αγίων αποστόλων, της οποίας πολλοί υπήρξαν αυτήκοες μάρτυρες. Συγχρόνως παραδέχονται ότι τα πατερικά κείμενα δεν είναι αλάνθαστα – μα τότε σε τι διαφέρουν από εμάς - αλλά πιστεύουν όμως ότι είναι απλανή και γι’ αυτό μπορούν να αποτελέσουν έναν ασφαλή μπούσουλα στην ερμηνευτική προσπάθεια των Γραφών, η Θεοπνευστία των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη.

Γραφές και παραδόσεις (4)

     

Οι αποστολικοί πατέρες και η προφορική παράδοση

Ας υποθέσουμε ότι σε μία βιβλιοθήκη βρίσκουμε ένα αχρονολόγητο χειρόγραφο που αναγράφει την έξης πληροφορία: «Κατά τη ναυμαχία οι αντίπαλοι στόλοι χρησιμοποίησαν αεροπορική δύναμη». Θα μπορούσαμε άραγε να συμπεράνουμε πως η πληροφορία αυτή αναφέρεται στη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Βεβαίως όχι, επειδή το αεροπλάνο είναι εφεύρεση του 20^ου αιώνα. Εξάλλου, αν οι στόλοι των τότε Ελλήνων και Περσών είχαν χρησιμοποιήσει στη Σαλαμίνα αεροπλάνα, τα χρονικά των πολέμων της εποχής εκείνης θα έπρεπε ασφαλώς ν’ αναφέρουν περί αεροπορίας, καθώς συμβαίνει και με τα χρονικά των συγχρόνων πολέμων.

Γιατί τα παιδιά χρειάζονται ( τόσο πολύ) τους μπαμπάδες τους;

Πολλές δεκαετίες έρευνας και εκατοντάδες μελέτες έχουν αποδείξει τελικά αυτό που (θα πρέπει να) είναι προφανές σε όλους: Ότι όσο πιο ενεργά συμμετέχει ο μπαμπάς στην ζωή του παιδιού του τόσο πιο καλό του κάνει. Εμείς σας παραθέτουμε κάποιες έρευνες που αποδεικνύουν πόσο ένας πατέρας μπορεί να καθορίσει την κοινωνική ζωή του παιδιού του αλλά και τα μελλοντικά του επιτεύγματα.

Καλοί άνθρωποι = καλοί πατέρες;

Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε νεκροψία σ’ ένα καλό άνθρωπο που απέτυχε οικτρά σαν πατέρας. Αυτά που θα διδαχτούμε ίσως μας βοηθήσουν να σώσουμε τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας.

Το πτώμα αυτού του αποτυχημένου πατέρα θα το βρούμε στο βιβλίο Α’ Σαμουήλ κεφάλαια 2 - 4.

Πατέρες;

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τα πατερικά κείμενα των πρώτων τριών αιώνων μ.Χ. σαν πρακτικό οδηγό τους στην ερμηνεία των θείων Γραφών, για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ερμηνευτικά λάθη που τόσο μαστίζουν το χριστιανικό χώρο.

Θεωρούν ότι το σύνολο των πατερικών κειμένων των τριών πρώτων αιώνων μας μεταφέρει την πρακτική ζωή και τη νοοτροπία της πρώτης Εκκλησίας, το πώς ερμήνευαν δηλαδή τη διδασκαλία των αγίων αποστόλων, της οποίας πολλοί υπήρξαν αυτήκοες μάρτυρες. Συγχρόνως παραδέχονται ότι τα πατερικά κείμενα δεν είναι αλάνθαστα – μα τότε σε τι διαφέρουν από εμάς - αλλά πιστεύουν όμως ότι είναι απλανή και γι’ αυτό μπορούν να αποτελέσουν έναν ασφαλή μπούσουλα στην ερμηνευτική προσπάθεια των Γραφών, η θεοπνευστία των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη.

Πατέρα...μην κάθεσαι φρόνιμα!

Είναι άραγε πιο σημαντικός ο ρόλος του ενός γονέα από του άλλου;

Πολλοί θα πουν ότι το δέσιμο μιας μητέρας με τα παιδιά της είναι κάτι το μοναδικό και η αγάπη της γι’ αυτά ξεπερνά τα πάντα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο πατέρας τα αγαπάει ή τα νοιάζεται λιγότερο, δεν είναι άλλωστε θέμα ανταγωνισμού και νικητή. Ίσως φταίει σε μεγάλο βαθμό και η κατασκευή της κοινωνίας μας και της οικογένειας η οποία έχει ωθήσει τη μητέρα να έχει πιο κεντρικό ρόλο στην «διαχείριση» της οικογένειας και του σπιτιού και τον πατέρα να φέρνει τα.. χρήματα.

ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

Ιουδαϊκής καταγωγής, έχει γράψει στα ελληνικά την επιστολή προς Εφεσίους, θεωρείται μαθητής του Ιωάννη, άλλοι λένε ότι ήταν Σύρος.

Το έργο του ήταν στην Αντιόχεια 107-117 μ.Χ.

Η κρατική εκκλησία τον ονομάζει επίσκοπο (δεν ξέρουμε αν αυτό είναι ακριβές) επί... 43 χρονιά (70-113). Ίσως είναι μια προσπάθεια δημιουργίας ιερατείου χωρίς χρονικά κενά εκεί που δεν υπήρχε.

Επίσης τον ονομάζουν πατέρα (χωρίς ο ίδιος να έχει αποζητήσει κάτι τέτοιο) και άγιο.

ΚΛΗΜΗΣ ΡΩΜΗΣ

92-101 (τα έργα του στα ελληνικά)

Έχει ονομαστεί πάπας της Ρώμης και αποστολικός πατέρας και ...άγιος. Ο ίδιος ωστόσο φαίνεται να το αγνοεί, (στην А επιστολή) αντί για μοναρχικό επισκοπικό αξίωμα μιλάει για πολλούς ταυτόχρονα λειτουργούς που ονομάζονται επίσκοποι δεν ονόμασε ποτέ τον εαυτό του πατέρα της εκκλησίας, ούτε φαίνεται φορέας κάποιας αίρεσης η διδασκαλίας

Ασχολήθηκε πολύ με τα πρακτικά θέματα (αιχμαλώτους – χήρες – ορφανούς – φτωχούς - ξένους)

Γονείς

Χρυσόστομος : ουνιταριανισμός και αντισημιτισμός

Ακόμη και όσοι ασκούν κριτική στους "πατέρες" της κρατικής εκκλησίας, αφήνουν συνήθως στο "απυρόβλητο" το πρόσωπο του Χρυσόστομου. Ο Ιωάννης ο «Χρυσόστομος» θεωρείται άγιος των καθολικιστών (παπικών, ανατολικών, λουθηρανών, και αγγλικανών). 

Στα τέλη του 4ου αιώνα ο καθολικισμός έχοντας απομακρυνθεί από το (έτσι κι αλλιώς διφορούμενο) δόγμα της Νίκαιας ενσωμάτωσε την ορολογία των αρειανιστών (σύνοδοι Αλεξάνδρειας και Νέας Ρώμης). Ο Χρυσόστομος  είναι ο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της νέας Χριστολογίας που καθιερώθηκε την εποχή εκείνη από την άρχουσα τάξη (κοσμική και εκκλησιαστική) στο ανατολικό ρωμαικό κράτος.

τριάδα λάιτ και το πρόσωπο των..υποστάσεων!

Σύμφωνα με την κλασική θεολογία των υποστάσεων η θεότητα αποτελείται από δύο ή τρεις υποστάσεις (προσωπικότητες).

Υπάρχουν βέβαια αρκετές θεολογικές διαφοροποιήσεις στις απόψεις ως προς τις σχέσεις που διέπουν την ενότητα των τριών αυτών όντων.

Η αναφορά σε "ένα" Θεό  από τις ομάδες αυτές είναι απλά ένα τέχνασμα επικάλυψης ενός άλλου χριστιανισμού με πολλούς κύριους, ενός χριστιανισμού εθνικής προέλευσης.

Σε κείμενο μιας σύγχρονης ομάδας καθολικών (πεντηκοστιανών) διαβάζουμε ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο..τρισυπόστατο!  Το οποίο στην ελληνική γλώσσα σημαίνει ένα πρόσωπο..τριπρόσωπο !

τα κατά συνθήκη ψέμματα

O μύθος που ακούγεται μόνιμα στην πλάτη του ποιμνίου είναι ότι επειδή οι πιστοί μελετούν την γραφή χωρίς πατέρες και "ερμηνευτές", δημιουργήθηκαν ποικίλες εκκλησίες και δόγματα μετά τον 16ο αιώνα, ενώ πιο πριν δήθεν αυτό δεν συνέβαινε.  

Πρόκειται βέβαια για ευφυολόγημα, αφού εκκλησία χωρίς σχίσματα δεν υπήρξε ούτε την περίοδο των αποστόλων. Από την πρώτη στιγμή η εκκλησία διασπάται συνεχώς από τους εξουσιαστές, και όχι από όσους σπουδάζουν και μένουν στον Λόγο του Κυρίου. 

οι "πατέρες" του καθολικισμού και η λατρεία πτωμάτων

Οι σύγχρονοι πατρολάγνοι ίσως αγνοούν ότι οι πατέρες της (καθολικής) εκκλησίας υποστήριξαν την απάτη των λειψάνων. 

Σύμφωνα με τον Αμβρόσιο «πολλοί θεραπεύτηκαν σαν από μια σκιά (umbra quadam) των ιερών σορών». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρεί ότι «όχι μόνο οι σοροί των αγί­ων, αλλά και οι τάφοι τους είναι γεμάτοι πνευματική χάρη». Ο "άγιος "Θεοδώρητος μας πληροφορεί ότι και ένα σπασμένο λείψανο διατηρεί τις ίδιες θαυματουργές ιδιότητες. "Τεμαχισμένα σώματα—ολόκληρη η δράση της θείας χάριτος!" (Deschner). Ο Βασίλειος αποκαλύπτει ότι το λείψανο της αγίας Ιουλίττης «αγιάζει μεν το τόπον, αγιάζει δε και τους εις αυτόν συνόντας». 

η οργάνωση του ψέματος

Ποικίλες διδασκαλίες λειτουργούν σαν «δούρειος ίππος» εκεί που το «μακρύ» χέρι της εκκλησιαστικής εξουσίας δεν μπορεί να φτάσει εύκολα.

Εμφανίζονται με βιβλικό μανδύα ώστε οι διδαχές τους να είναι περισσότερο εύπεπτες μέσα από μια φαινομενικά γνήσια ευαγγελιστική διάθεση. Η μεθοδολογία τους είναι οι τετριμμένες αποστροφές για το φαρισαικό εκκλησιαστικό σύστημα με στόχο να εξασφαλίσουν την αποδοχή του αναγνώστη.

Στη συνέχεια όμως τον οδηγούν σε κάποια παραλλαγή του συστήματος δι άλλης οδού,εφόσον το «ερμαφρόδιτο» είναι που αποπροσανατολίζει πιο μεθοδικά και επικίνδυνα.

Μουσικά όργανα στην εκκλησία

Το βασικότερο επιχείρημα των εκκλησιών που υποστηρίζουν οτι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μουσικά όργανα στην λατρεία είναι οτι η αρχαία εκκλησία (λένε) δεν τα χρησιμοποιούσε.

Σαν απόδειξη χρησιμοποιούν από την "πατερική" τους παράδοση τις θέσεις και προτροπές των : 

1) Κλήμη Αλεξανδρινού (220 μ.Χ) 

2) Ευσέβιου Καισαρείας (265-340 μ.Χ) 

3) Ιωάννη Χρυσόστομου (344-407 μ.Χ) 

Το επιχείρημα αυτό φυσικά αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο εφόσον αν η αρχαία εκκλησία δεν χρησιμοποιούσε μουσική, τότε οι προτροπές των ανωτέρω σε ποιούς απευθύνονται ; 

Είναι φανερό λοιπόν οτι στην αρχαία εκκλησία (όπως και σήμερα) άλλοι χρησιμοποιούσαν μουσική στην λατρεία και άλλοι όχι. 

 

Μόνο ο λόγος του Θεού είναι θεόπνευστος! (ΒΔ)

Είναι αναγκαίο να καταλάβουμε πως μπορούμε να ξέρουμε που είναι η αλήθεια και ποια είναι η αλήθεια όσο αφορά στο χριστιανισμό.

Και οι Ορθόδοξοι, και οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι λέγονται χριστιανοί όμως ποιο απ' αυτά τα δόγματα είναι το σωστό;

Βέβαια υπάρχουν και οι παραφυάδες όπως οι αυτοαποκαλούμενοι 'Μάρτυρες του Ιεχωβά' οι οποίοι ισχυρίζονται τελευταία ότι είναι «χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά», αν και ο όρος αυτός δεν υπάρχει μέσα στο λόγο του Θεού.

 

εντολοδόχος του θανάτου

(1420-1498) Ο «θεϊκός»(κατά τους καθολικούς) εντολοδόχος του θανάτου Θωμάς Τορκουεμάδα

«...η τιμωρία δεν είναι αρκετή! Μόνον ο θάνατος μπορεί να καθαρίσει τον κόσμο από το μίασμα της παρουσίας τους! Θεωρούν τους ναούς περιττούς, χαρακτηρίζουν την Εκκλησία μας ως Βαβυλώνα της Αποκαλύψεως, ονομάζουν τις καμπάνες σάλπιγγες του διαβόλου! Θάνατος! Θάνατος στους αιρετικούς! Θάνατος στους άπιστους που δεν προσκυνούν!», κραύγαζε ο magister generalis, ο επικεφαλής του τάγματος των Δομινικανών, ο διαβόητος Τορκουεμάδα, υπογράφοντας το auto da fe για την καύση στην πυρά εκείνη την ημέρα 6.000 "αιρετικών" στην πόλη της Σαραγόσσα.

ο "ιερός" Αυγουστίνος και οι πολεμοκάπηλοι

"..Οι σταυροφορίες είχαν αιτιολογηθεί θεολογικά με τις ιδεοληψίες του "ιερού" Αυγουστίνου περί «δίκαιου πολέμου» (bellum iustum). Κατά τη θεωρία του Αυγουστίνου, ένας πόλεμος έπρεπε να πληρεί 3 χαρακτηριστικά για να θεωρείται «δίκαιος και θεάρεστος»:

1.  Ο πόλεμος πρέπει να έχει κηρυχθεί από νομιμοποιημένη αρχή, κάποιον κοσμικό ή εκκλησιαστικό ηγεμόνα! Έτσι αποκλείονται οι λαϊκές επαναστάσεις που καταλήγουν σε πόλεμο, ως μη θεάρεστες.

2.  Ένας πόλεμος μπορεί να κηρυχθεί για «δίκαιο αίτιο»(iusta causa) που στηρίζεται σε κάποια αδικοπραξία του αντιπάλου. 

αντιαιρετικών συνέχεια

  Συνήθως οι αντιαιρετικές κορώνες είναι η προκάλυψη νεωτερισμών και το καταφύγιο των πιο κραυγαλέων αιρέσεων..Ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε δύο ακόμη αιρεσιοφάγους (αιρεσιάρχες):

1) Ο Τερτυλλιανός (155-222) ήταν ο πρώτος «πατέρας» που διατύπωσε τα περί τριάδας και χρησιμοποίησε την λατινική γλώσσα. Ασπάστηκε την αίρεση του Μοντανισμού με αποτέλεσμα να διακόψει απ' το 207 κάθε σχέση με την εκκλησία. Οι οπαδοί του («τερτυλλιανιστές») συγκρότησαν μετά τον θάνατό του δική τους εκκλησία μέχρι την εποχή του Αυγουστίνου. Ο Τερτυλλιανός, πολεμούσε με μεγάλο πείσμα τους αιρετικούς! Στο κυρίως αντι"αιρετικό" έργο του («Ένστασις») ισχυρίζεται ότι οι αιρετικοί δεν δικαιούνται να χρησιμοποιούν τις Ιερές Γραφές γιατί αυτές δεν τους ανήκουν...

2)Ο  «αιρεσιομάχος», Θεόφιλος Αντιοχείας (έζησε περί το 180) και επηρεάσθηκε από τον πλατωνισμό και τη γνωστική αιωνολογία πίστεύε στην  τετράδα : Θεός, Λόγος, Σοφία, 'Ανθρωπος!