Η ασυγχώρητη από τους Ρωμαίους παρθενία των Χριστιανών και η ποινή του δημόσιου βιασμού

Γιατί οι Ρωμαίοι αντιμετώπισαν την παρθενία των γυναικών που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό ως μέγα εχθρό. Ο δήμιος αναλάμβανε την εκτέλεση του δημόσιου βιασμού τους ή ακόμη και ο ίδιος ο αυτοκράτορας

Πολλές φορές οι ιστορικοί έχουν αναρωτηθεί γιατί η Ρώμη, ενώ ακολούθησε απαρέγκλιτα μια πολιτική ανεξιθρησκίας έναντι των κατακτημένων λαών, με την πολυθεΐα να είναι το επίσημο θρησκευτικό της καθεστώς, αντιμετώπισε με τόση βαρβαρότητα το χριστιανισμό. Επί τρεις αιώνες οι χριστιανοί κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, δέχτηκαν στα κορμιά τους καυτή πίσσα και λάδι, ρίχτηκαν στις αρένες και στα θηρία.

τα βασανιστήρια της ανίερης εξέτασης

Αιρετικός μπορούσε να θεωρηθεί οποιοσδήποτε, ακόμη και ο πιο πιστός πολίτης, αρκεί να είχε μια οποιαδήποτε άποψη, με την οποία η καθολική εκκλησία δεν συμφωνούσε.

Για παράδειγμα, ο Γαλιλαίος ήταν πιστός, αλλά υποστήριζε  ότι η γη γυρίζει, ενώ για τους καθολικούς ήταν στάσιμη. Φυσικά, παραπέμφθηκε στο ιερό δικαστήριο και ομολόγησε χωρίς βασανιστήρια αυτό που του υπαγόρευσαν.

Kελιά τύπου F

Πρόκειται για φυλακές υψίστης ασφαλείας με απομονωμένα και ηχομονωμένα υπόγεια και ημιυπόγεια ατομικά κελιά διαστάσεων 2,5 επί 3μ κατά μέσο όρο (στην Ελλάδα είναι τα μικρότερα),και έως 25 τ.μ. για τρία άτομα. Τα κελιά δεν έχουν φυσικές συνθήκες αέρα και φωτός. Όλο το σύστημα, παροχή νερού, φωτισμός ακόμα και ο εξαερισμός είναι στα χέρια της διεύθυνσης, που αποφασίζει πώς θα λειτουργήσει. Τα κελιά δεν έχουν φυσικό φως, η πόρτα του κελιού προς το διάδρομο είναι κλειστή νυχθημερόν.

Οι κρατούμενοι δεν βγαίνουν ούτε για φαγητό ενώ και η τουαλέτα βρίσκεται μέσα στο κελί. Δεν έχουν καμιά επικοινωνία ή έστω οπτική επαφή με κανέναν εκτός κελιού, αφού κάθε κελί έχει πόρτα σε αυλή πολύ μικρή, χωρίς αέρα και ανήλιαγη. Οι αυλές περιβάλλονται από τοίχο ύψους οχτώ μέτρων, με αποτέλεσμα ο κρατούμενος να πρέπει να σηκώνει το κεφάλι για να δει ένα κομμάτι ουρανού, εφόσον του επιτραπεί η έξοδος στην αυλή. Δεν προβλέπεται κανένα είδος επαφής με την έξω ζωή. 

Ιστορική απόφαση: "δραπετεύσατε από τον εξευτελισμό γι' αυτό είστε αθώοι"

Σε μια ιστορική απόφαση,το μονομελές πλημμελειοδικείο της Ηγουμενίτσας κήρυξε αθώους 17 κατηγορούμενους για απόδραση, ενώ επέβαλε στο Δημόσιο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα.Πρόκειται για παράνομους μετανάστες οι οποίοι είχαν αποδράσει τη νύχτα της 30ης Σεπτεμβρίου 2012 από τα κρατητήρια του λιμενικού, τα οποία χρησιμοποιεί για τις "ανάγκες" της, η αστυνομία, στη Ηγουμενίτσα. Ειδικότερα, την ώρα που οι φύλακες των κρατητηρίων εισήλθαν για να αφαιρέσουν τα απορρίμματα των κρατουμένων, οι τελευταίοι τους απώθησαν βίαια και διέφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση.

Το δικαστήριο έκρινε ότι παραβιάστηκαν τα άρθρα 3, 8 και 13 της ευρωπαϊκής σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου, καθώς και τα άρθρα 25 και 32 του ποινικού κώδικα, σύμφωνα με τα οποία δεν είναι άδικη και δεν καταλογίζεται στον δράστη η πράξη που τελεί για να αποτρέψει παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο που απειλεί το πρόσωπό του.

Η "βυζαντινή" "ιερά" εξέταση

Τα "βυζαντινά" βασανιστήρια περιελάμβαναν κάθε προσβολή, κακοποίηση και εξόντωση του ανθρωπίνου σώματος.
Οι βασανιστές του πατριαρχείου συναγωνίζονταν τους βασανιστές του παλατιού σε σκληρότητα και εφευρετικότητα. Η αγριότητα των "βυζαντινών" ηθών, ο σαδισμός και οι εκδικητικές επινοήσεις στους βασανισμούς εξεικονίζονται στα κείμενα των χρονογράφων.

 Αναρωτιέται ο Νικήτας Χωνιάτης ποιός από τους πασίγνωστους τύραννους της αρχαιότητας υπήρξε τόσο θηριώδης όσο οι σύγχρονοί του ηγεμόνες. Μήπως ο Καμβύσης ή ο Ταρκύνιος, μήπως ο Έχετος ή ο Φάλαρις;
Δεν είναι επομένως περίεργο που πολλοί αυτοκράτορες χαρακτηρίζονται από "βυζαντινούς" συγγραφείς αίσχιστοι, παμμίαροι, δυσεβείς, θεοβδέλυκτοι, ωμότατοι, ανόσιοι, τρισάθλιοι, θηριώδης, αιμοχαρείς, θεομισείς, αλιτήριοι, παλαμναίοι (δηλ. δολοφόνοι, βδελυροί).

εντολοδόχος του θανάτου

(1420-1498) Ο «θεϊκός»(κατά τους καθολικούς) εντολοδόχος του θανάτου Θωμάς Τορκουεμάδα

«...η τιμωρία δεν είναι αρκετή! Μόνον ο θάνατος μπορεί να καθαρίσει τον κόσμο από το μίασμα της παρουσίας τους! Θεωρούν τους ναούς περιττούς, χαρακτηρίζουν την Εκκλησία μας ως Βαβυλώνα της Αποκαλύψεως, ονομάζουν τις καμπάνες σάλπιγγες του διαβόλου! Θάνατος! Θάνατος στους αιρετικούς! Θάνατος στους άπιστους που δεν προσκυνούν!», κραύγαζε ο magister generalis, ο επικεφαλής του τάγματος των Δομινικανών, ο διαβόητος Τορκουεμάδα, υπογράφοντας το auto da fe για την καύση στην πυρά εκείνη την ημέρα 6.000 "αιρετικών" στην πόλη της Σαραγόσσα.