Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι χρειάζονται τα πατερικά
κείμενα των πρώτων τριών αιώνων μ.Χ. σαν πρακτικό οδηγό τους στην ερμηνεία των
θείων Γραφών, για να αποφύγουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα ερμηνευτικά λάθη
που τόσο μαστίζουν το χριστιανικό χώρο.
Θεωρούν ότι το σύνολο των πατερικών κειμένων των τριών πρώτων
αιώνων μας μεταφέρει την πρακτική ζωή και τη νοοτροπία της πρώτης Εκκλησίας, το
πώς ερμήνευαν δηλαδή τη διδασκαλία των αγίων αποστόλων, της οποίας πολλοί
υπήρξαν αυτήκοες μάρτυρες. Συγχρόνως παραδέχονται ότι τα πατερικά κείμενα δεν
είναι αλάνθαστα – μα τότε σε τι διαφέρουν από εμάς - αλλά πιστεύουν όμως ότι
είναι απλανή και γι’ αυτό μπορούν να αποτελέσουν έναν ασφαλή μπούσουλα στην
ερμηνευτική προσπάθεια των Γραφών, η Θεοπνευστία των οποίων είναι
αδιαμφισβήτητη.
Διακηρύττουν ότι το Κίνημα που ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε,
σήμερα είναι κατακομματιασμένο, διαπλεκόμενο με τους εξουσιαστές χάριν «αισχρού
κέρδους» και δεν μπορεί πλέον να μεταμορφώσει τους ανθρώπους.
Όμως, στις Πράξεις των αποστόλων και στις Επιστολές γίνεται
φανερό ότι σχίσματα και αιρέσεις ξεκίνησαν αμέσως μετά το «θάνατο» του Ιησού.
Αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες και εκατοντάδες αιρέσεις
παρουσιάστηκαν ήδη τα πρώτα 300 χρόνια, σαν αποτέλεσμα φιλοδοξίας και όχι λόγω
άγνοιας της γλώσσας ή λάθος ερμηνείας των Γραφών.
Προωθούν λοιπόν την ανάδειξη της Πατερικής Ορθοδοξίας.
Αυτό σημαίνει απόρριψη των Ανατολικών και Δυτικών Μεσαιωνικών διδασκαλιών και
προτύπων που επέβαλαν σε μεγάλο βαθμό οι κοσμικοί αφέντες της εκκλησίας, αλλά
και των ιδιωτικών αυθαίρετων ερμηνειών των νεωτέρων Προτεσταντών και διαφόρων
ενθουσιαστικών κινημάτων.
«Και πατέρα σας μη
ονομάσητε επί της γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ.κγ:9)
Αρχικά, θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε, που δυσκολεύτηκαν και
ποιες είναι αυτές οι διδασκαλίες που δεν υπάρχει η ερμηνεία τους στη Γραφή,
έτσι ώστε αναγκάστηκαν να ανατρέξουν στους «πατέρες».
Μετά, θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε αν έχουν διαβάσει τα γραπτά
αυτών των «πατέρων» ή απλά χρησιμοποιούν αυτή τη θέση προκειμένου να
προσβάλλουν την εκκλησία – λάθος ερμηνεία του λόγου του Θεού – κι έτσι να
κάνουν ότι θέλουν αφού δεν αισθάνονται την ανάγκη να δίνουν λόγο σε ανθρώπους
με ερμηνευτικά λάθη, ενώ αυτοί είναι αλάνθαστοι!
«Το δε Πνεύμα ρητώς
λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως,
προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων» (Α΄Τιμ.δ:1).
«Γίνωσκε δε τούτο, ότι
εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί» (Β΄Τιμ.γ:1).
«τούτο πρώτον
γνωρίζοντες, ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται,
περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας» (Β΄Πέτρ.γ:3).
«εν εσχάτω καιρώ
θέλουσιν είσθαι εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών»
(Ιούδ.α:18).
Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας, μέρες του τέλους, εκτός των
άλλων, δολιοφθορείς εργάζονται μέσα στις χριστιανικές εκκλησίες.
Ποιοι και τι είναι αυτοί οι "δολιοφθορείς;"
"Δολιοφθορέας” είναι κάποιος που σκόπιμα αλλάζει το
πιστεύω έτσι ώστε η αλλαγή της συμπεριφοράς να οδηγήσει σε μια νέα θρησκευτική,
κοινωνική, πολιτιστική ταυτότητα και τρόπο συμπεριφοράς.
Οι αλλαγές που προτείνονται από έναν ή περισσότερους
δολιοφθορείς μπορούν να βεβαιωθούν, να τεκμηριωθούν, να μελετηθούν πνευματικά,
και οι αποτελεσματικές τεχνικές διαστροφής μπορούν να εφαρμοστούν έτσι ώστε να
φαίνεται ότι είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού.
Ο διάβολος κατάφερε να πείσει ένα πλάσμα του Θεού που
καθημερινά ζούσε μέσα στην παρουσία Του και είχε προσωπική επικοινωνία μαζί
Του, πόσο μάλλον σήμερα εμάς που δεν ζούμε στο ίδιο επίπεδο κοινωνίας με το
πρόσωπο του Ιησού!
Ο πρώτος δολιοφθορέας ήταν ο διάβολος, ο οποίος μπήκε στον
κήπο της Εδέμ για να αλλάξει την πνευματική ένωση ανάμεσα στο Θεό και τον
άνθρωπο, και ανάμεσα στους δύο συζύγους.
Πρέπει να δούμε πως συνέβησαν αυτές οι αλλαγές. Φυσικά με
πλάνη, με ψεύτικες υποσχέσεις, και με υποτιθέμενη απελευθέρωση ότι δεν θα
πέθαιναν όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Θεός
Ρίζα αυτής της αλλαγής ήταν η αξίωση του διαβόλου, ότι «τα
παλιά» δεν πρέπει πλέον να είναι αποδεκτά. Ένας νέος τρόπος προτάθηκε και
εξηγήθηκε. Η Εύα αποδέχτηκε την «κατευθυνόμενη σε συγκεκριμένο σκοπό ζωή» του
δολιοφθορέα αντί να παραμείνει στον παράδεισο με άγνωστο – όπως θα την έπεισε -
μέλλον.
Αυτή
η διδασκαλία, αυτή η θέση και ο εισηγητής της μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.
Πιστεύουμε ότι ο λόγος του Θεού είναι αρκετός προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την
μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι
τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.
Ακόμα
πιστεύουμε ότι ο Ιησούς έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε
προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς
την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του
σώματος του Χριστού, κι Αυτός ξέρει τι κάνει. Δεν έδωσε αποστολικούς
πατέρας για να κάνουν αυτή τη δουλειά!
Το
θέμα είναι: τάδε λέγει Κύριος και όχι τάδε λέγει Ιππόλυτος, Τερτυλλιανός,
Ειρηναίος, Ιουστίνος ……
