ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ
Υπάρχουν δυο ευαγγέλια στον κόσμο: το
ευαγγέλιο των έργων και το ευαγγέλιο της πίστης. Ο λόγος του Θεού λέει ότι η
σωτηρία έγινε. Ο Σατανάς λέει η σωτηρία είναι με τα έργα. Χτυπητό παράδειγμα
βρίσκουμε την περίπτωση του Αδάμ και της Εύας. Ύστερά από την αμαρτία τους «ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και
εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί...» (Γέν.γ:7).
Τη στιγμή που αμάρτησαν γνώρισαν ότι έχασαν το
κάλυμμα της αθωότητας και τα προστατευτικά ρούχα της αναμαρτησίας τους. Αντί
όμως να στραφούν στον Θεό, στράφηκαν στη θρησκεία, στα δικά τους έργα.
«και
ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα» (Γέν.γ:7).
Αντί να κράξουν στο Θεό για έλεος και χάρη,
ζήτησαν σωτηρία και κάλυψη της αμαρτίας τους με τα έργα των χεριών τους. Αυτή η
αρχική ενέργεια των πρωτόπλαστων διαιωνίστηκε από όλους τους απογόνους τους. Ο
άνθρωπος από ένστικτο γνωρίζει και αισθάνεται ότι είναι γυμνός και χρειάζεται
κάλυμμα. Επειδή όμως είναι διεφθαρμένος και τυφλός από την αμαρτία, ζητά
κάλυμμα με τις δικές του προσπάθειες. Κάθε θρησκεία που έχει γνωρίσει ο κόσμος
είναι μια σιωπηλή μαρτυρία στο γεγονός ότι ο άνθρωπος συνεχώς ψάχνει για κάτι
που μπορεί να τον ικανώσει να σταθεί αντρόπιαστα στην παρουσία του Δημιουργού
του. Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα θρησκευόμενος. Όλη η ανθρωπότητα αναγνωρίζει
την ύπαρξη κάποιας ανώτερης δύναμης. Μόνο ο άφρονας λέει στην καρδιά του: «δεν
υπάρχει Θεός».
Ο άνθρωπος όχι μόνο αισθάνεται ότι υπάρχει
ένας κριτής που τον βλέπει, αλλά γνωρίζει ακόμη ότι ο ίδιος είναι ένοχος και μολυσμένος
γι' αυτό και προσπαθεί να καθησυχάσει τη φωνή της συνείδησης του. Καταβάλλει
κάθε προσπάθεια για να εξιλεώσει τον εαυτό του με τις θρησκευτικές του
τελετουργίες και θυσίες. Από το Βόρειο Πόλο μέχρι το Νότιο, από ης παγωμένες
ερημικές περιοχές ως τα θερμά κλίματα των τροπικών χωρών, ο άνθρωπος επινοεί τις
θρησκείες του για να καλύψει τη γυμνότητά του. «Ράβει φύλλα συκιάς» για να καλύψει
τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος της παλιάς εποχής που έριχνε το γιό
του στα ανοιχτά σαγόνια του θεού της φωτιάς Μολώχ, ή ο φτωχός κάτοικος της
Ανατολής που τα μεσάνυχτα πηγαίνει στον τάφο του αγαπητού του και τοποθετεί ένα
πιάτο ρύζι βρεγμένο με το δικό του αίμα ή ο σκοτεινιασμένος ειδωλολάτρης που βάζει
τον εαυτό του κάτω απ' όλα τα βασανιστήρια και ης τρομερές ενέργειες του μάγου
— όλα αυτά και πολλά άλλα δεν είναι παρά μόνο εκφράσεις της παγκόσμιας κραυγής
της ανθρώπινης καρδιάς για κάτι που θα εξιλεώσει την αμαρτία και θα δώσει
ειρήνη και ανάπαυση στην ένοχη συνείδηση και την πονεμένη καρδιά.
Η έκφραση «φορώ φύλλα συκιάς» δεν αποδίδεται
μόνο στους ειδωλολάτρες. Είναι η αιτία της ατέλειωτης αύξησης των θρησκειών και
των τελετουργιών ακόμα και των φωτισμένων εθνών του κόσμου. Οι προσπάθειές τους
μπορεί να είναι ειλικρινείς, αλλά υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος. Οι
πρωτόπλαστοι ήταν θρησκευόμενοι και, μάλλον ειλικρινείς. Τα έργα τους όμως δεν
μπορούσαν να τους βοηθήσουν σε τίποτε. Τα φύλλα συκιάς μπορούσαν να καλύψουν
μόνο ένα μέρος του σώματος τους. Δεν μπορούσαν όμως ν' αφαιρέσουν την αμαρτία ή
να φέρουν ειρήνη στις ταραγμένες καρδιές τους. Όταν ο Θεός επισκέφθηκε τον Αδάμ
και την Εύα πιο ύστερα στον κήπο της Εδέμ, αυτοί κρύφτηκαν. Παραλυμένοι από
φόβο και τρόμο προσπάθησαν να ξεφύγουν από το Θεό. Η θρησκεία τους απότυχε και
χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Κι αυτό το κάτι παραπάνω ο Θεός τώρα ήταν έτοιμος να
τους αποκαλύψει. Και έχουμε όλη την ιστορία σ' ένα μικρό εδάφιο, που πολλές
φορές το παραβλέπουμε: «Και έκαμε Κύριος
ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν
αυτούς» (Γέν.γ:21).
Τα φύλλα συκιάς δεν έκαναν. Έτσι ο Θεός ήρθε
και τους αποκάλυψε ένα άλλο τρόπο, τον ένα και μόνο αποδεχτό τρόπο.
Τρία πράγματα διδάσκονται σ' αυτό το σύντομο
εδάφιο:
·
Η σωτηρία είναι έργο του Θεού και όχι του
ανθρώπου. Ο Θεός ο ίδιος προμήθευσε τη θυσία,
·
Πρέπει να γίνει με το θάνατο ενός αθώου αντικαταστάτη.
·
Πρέπει να γίνει με το χύσιμο αίματος.
Ο Θεός τα ζητά όλα αυτά και τίποτε λιγότερο.
Κάθε θυσία που αποτυγχάνει ν' ανταποκριθεί σ' αυτούς τους τρεις όρους δεν
μπορεί να εξιλεώσει την αμαρτία. Η θυσία όμως που ανταποκρίνεται στους όρους
αυτούς γίνεται δεχτή.
Αυτή η τριπλή αλήθεια φανερώνεται και στην
περίπτωση του Κάιν και του Άβελ. Την βλέπουμε ακόμη στο Πασχαλινό Αρνί, τις
θυσίες του Ισραήλ και σ' όλες τις προσφορές των τελετουργιών του Ισραήλ. Στο
τέλος ο Θεός έστειλε τον Ένα, στον Οποίο ίσχυαν όλα αυτά, τον Κύριο Ιησού
Χριστό, τον τέλεια άγιο αμνό του Θεού.
Εκείνος όταν ήρθε εκπλήρωσε και τους τρεις
όρους.
1.
Ήταν το δώρο του Θεού και ήρθε όχι με τα έργα
των ανθρώπων. «Διότι τόσον ηγάπησεν ο
Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας
ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.γ:16).
2.
Η σωτηρία πρέπει να έρθει με το θάνατο ενός
αθώου αντικαταστάτη. Ο Χριστός εκπλήρωσε αυτόν τον όρο γιατί ήταν αθώος. Κανένα
ψεγάδι δεν βρέθηκε σ' Αυτόν. Δεν γνώρισε αμαρτία, κι όμως έγινε αμαρτία για μας
σηκώνοντας τις αμαρτίες μας στο Σώμα Του στο Σταυρό. Ο Πέτρος είπε γι' Αυτόν: «όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος
εν τω στόματι αυτού» (Α' Πέτρ.β:22).
3.
Η σωτηρία πραγματοποιείται με το χύσιμο του
αίματος του αθώου αντικαταστάτη. Ο Χριστός έχυσε το αίμα Του για μας ώστε εμείς
να μπορούμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία. Ο απ. Πέτρος λέει ότι «δεν ελυτρώθητε από της ματαίας
πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του
τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου» (Α' Πέτρ.α:18,19).
Το Γέν.γ:21 που μας λέει για την αρχική θυσία
με την οποία ο Θεός κάλυψε τη γύμνια των πρωτόπλαστων, δεν ήταν παρά μια εικόνα
και ένας τύπος του ερχόμενου Λυτρωτή, του Κυρίου Ιησού. Ο Ιωάννης Βαπτιστής
όταν Τον είδε αναφώνησε: «Ιδού, ο Αμνός
του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιωάν.α:29).
Ο άγγελος είπε στην Παρθένο Μαρία: «θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν· διότι
αυτός θέλει σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.α:21).
Συνεχίζεται
