Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ Η
ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ
«Και
μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον.
Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από
των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την
προσφοράν αυτού· επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και
ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού» (Γέν.δ:3-5).
Ο Κάιν ήταν ένας πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος.
Σ' αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, ο Κάιν είχε συναίσθηση του καθήκοντος του στο
Θεό και την ανάγκη του να ευχαριστήσει τον Παντοδύναμο. Όταν μιλούμε για τον Κάιν,
σωστά τον θεωρούμε δολοφόνο. Η αμαρτία του φόνου ήταν το αποτέλεσμα της
λανθασμένης θρησκείας του Κάιν. Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω, ο Κάιν ήταν πολύ
θρήσκος. Από την Βιβλική αναφορά που έχουμε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν
πιο θρήσκος ακόμη και από τον αδελφό του τον Άβελ. Δεν ήταν ο Άβελ που πρώτος
πρότεινε να προσφέρουν θυσία στον Κύριο, αλλά ο Κάιν. Αυτό φαίνεται καθαρά στο
Γέν.δ:3 «Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο
Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον».
Σημείωσε τρία πράγματα στα εδάφιο αυτό. 1) Ο Κάιν
ήταν εκείνος που πρώτος πρόσφερε θυσία. 2) Έφερε μια προσφορά. 3) Λέει ότι την
έφερε στον Κύριο. Όλα αυτά ήταν πράξεις λατρείας σαν μέρος της θρησκείας του Κάιν.
Είχε αρχές και πεποιθήσεις σχετικά με το καθήκον του ανθρώπου για το Θεό και
την ανάγκη μιας προσφοράς. Όλη όμως η ειλικρίνειά του δεν ωφέλησε σε τίποτα,
γιατί απόρριψε τον τρόπο που ο Θεός υπόδειξε για να γίνει δεχτή μία θυσία. Λίγο
πιο ύστερα και ο Άβελ έκανε μια θυσία, πιθανόν παρακινημένος από το γεγονός ότι
ο θρήσκος αδελφός του πρόσφερε θυσία στο Θεό. Μόνο όταν η θρησκεία του Κάιν
απότυχε, έγινε φονιάς. Αντί να μετανοούσε και να δεχόταν την προμήθεια του
Θεού, θύμωσε με τον αδελφό του και τον έσφαξε.
ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Οι δυο γιοι του Αδάμ καθώς στέκονται στο
κατώφλι της ανθρώπινης ιστορίας είναι οι αντιπρόσωποι όλων των θρησκειών σ'
όλες τις εποχές που θα ακολουθήσουν, γιατί μόνο δυο θρησκείες υπάρχουν. Η
θρησκεία του Κάϊν που ανταποκρίνεται στα «φύλλα συκιάς» του Αδάμ και της Εύας
και της θρησκείας του αίματος του Χριστού που αντιπροσωπεύεται από τον Άβελ και
τα δερμάτινα ρούχα, που προμήθευσε ο Θεός για τον Αδάμ και την Εύα στον κήπο
της Εδέμ. Ο άνθρωπος έχει ταξινομήσει τις θρησκείες με πολλούς τρόπους και τις
κατάταξε με τις εκατοντάδες χιλιάδες δόγματα, πιστεύω, φιλοσοφίες και μ' ένα
σωρό άλλα ονόματα. Στην πραγματικότητα όμως κατανέμονται σε δύο ομάδες: Τη
θρησκεία του Κάιν, που ζητά τη σωτηρία με τα έργα και τη θρησκεία του Άβελ, που
ζητά τη σωτηρία με τη χάρη διά της πίστεως.
Οποτεδήποτε το αίμα του Ιησού Χριστού
κηρύττεται σαν εξιλέωση για την αμαρτία, οποτεδήποτε κηρύττεται στους ανθρώπους
ότι έχουν ανάγκη να πιστέψουν μόνο στον Κύριο Ιησού Χριστό για να σωθούν, εκεί
βρίσκεται η θρησκεία του Άβελ. Σ' ένα μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό ή σε μια απλή
εκκλησούλα, όταν ο Χριστός, ο Γιός του Θεού, υπερυψώνεται και το αίμα Του
κηρύττεται, εκεί βρίσκουμε την προσφορά του Άβελ.
Αντίθετα όμως, όπου το αίμα απορρίπτεται, εκεί
έχουμε επανάληψη της προσφοράς του Κάιν. Μπορεί όλα να είναι όμορφα μέσα στην
εκκλησία, μπορεί να υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα, όλα αυτά δεν ωφελούν σε
τίποτε. Μπορεί να υπάρχει το πιο μεγαλόπρεπο εκκλησιαστικό κτίριο με τις πιο
ακριβές διακοσμήσεις ή να είναι μια μικρή κακόγουστη εκκλησούλα, αν δεν κηρύττεται
η θυσία του Χριστού και η χάρη του Θεού αγνοείται, εκεί επαναλαμβάνεται η θυσία
και η θρησκεία του Κάϊν.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
Υπάρχουν πολλά καλά χαρακτηριστικά που πρέπει
να σημειωθούν στη θυσία του Κάιν από θρησκευτικής πλευράς. Ο Κάιν δεν αρνιόταν
την ύπαρξη του Θεού. Μάλιστα την αναγνώριζε όταν έφερε την προσφορά του στον
Κύριο. Ο Κάιν δεν ήταν αθεϊστής. Πίστευε κι' αυτός στην ανάγκη της σωτηρίας γι'
αυτό κι' έφερε την προσφορά του, κι' όμως, όλα αυτά δεν ωφέλησαν σε τίποτε. Είδαμε
ότι ο Θεός είχε διδάξει στον Αδάμ και την Εύα ότι τα φύλλα συκιάς δεν μπορούσαν
να καλύψουν την γύμνια τους, γι' αυτό τους έκανε καλύμματα από δέρματα ζώων για
να διδάξει τρία πράγματα:
1. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού, όχι με τα έργα
των ανθρώπων.
2. Η σωτηρία είναι με το θάνατο ενός αθώου
αντικαταστάτη.
3. Η σωτηρία είναι με το χύσιμο αίματος.
Αναμφίβολα ο Αδάμ και η Εύα μετέδωσαν την
αποκάλυψη αυτή του Θεού στα παιδιά τους. Ο Κάιν δεν είχε καμιά δικαιολογία
γιατί οι γονείς του έκαναν ξεκάθαρες τις απαιτήσεις του Θεού. Ο Άβελ, ο νεότερος
αδελφός του Κάιν, κατάλαβε πολύ καλά τι ο Θεός δίδαξε. Συμπεραίνουμε ότι ο Κάιν ήταν θρήσκος, ειλικρινής, φιλόδοξος και γεμάτος ζήλο - δεν πίστευε όμως σ' αυτά
που είπε ο Θεός. Αγνοούσε το λόγο του Θεού και έδωσε την δική του ερμηνεία σ'
αυτά που είπε ο Κύριος. Αρνήθηκε την απόλυτη και αλάνθαστη εξουσία του λόγου
του Θεού. Ήταν ένας τέλειος ορθολογιστής της εποχής του! Δεν παραμέρισε εντελώς
το λόγο του Θεού, τον διέστρεψε όμως για να ταιριάζει με τη φιλοσοφία του. Απ'
όλους τους άπιστους ο πιο απατηλός δεν είναι εκείνος που ανοιχτά και κραυγαλέα
απορρίπτει το λόγο του Θεού και τον πετά ολοκληρωτικά αλλά ο χειρότερος όλων
είναι εκείνος που χρησιμοποιεί θρησκευτική γλώσσα, είναι πολύ θρήσκος, ηθικολογεί
και χρησιμοποιεί συντηρητική Βιβλική ορολογία. Παράλληλα με πολλή διακριτικότητα
απορρίπτει το αίμα, τη θεότητα του Χριστού, τη σωματική ανάστασή Του, την
αλήθεια της χάρης του Θεού. Το δηλητήριο γίνεται πιο επικίνδυνο όταν είναι
καλυμμένο με ζάχαρη και το λάθος γίνεται πιο βδελυρό όταν καμουφλάρεται με
θρησκευτική και ευσεβοφανή φρασεολογία.
