ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Α. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

Τις υγρές παγερές νύχτες η οικογένεια θα μαζευόταν γύρω από την φωτιά. Ο Αδάμ και η Εύα θα μιλούσαν στα παιδιά τους τον Κάιν και τον Άβελ για την ζωή τους στον παράδεισο, την χάρη του Θεού που ήταν πάνω τους συνεχεία και την χαρά της κοινωνίας με το Θεό.

χάριν και δόξαν θέλει δώσει ο Κύριος

Όταν ασχολούμαστε με τα παιδιά του Αδάμ και της Εύας, τον Κάιν και τον Άβελ, συνήθως μιλάμε πιο πολύ για τον Κάιν και δεν παρατηρούμε τη ζωή του Άβελ.

Οι γιοι του Κάιν χρησιμοποίησαν τη γνώση και τη δύναμή τους με τη μάταιη ελπίδα να καλυτερέψουν τον κόσμο.

Ο Ενώχ, είχε βρει ένα καλύτερο κόσμο!

Βέβαια, ζώντας έτσι, κινδυνεύεις και εύκολα κατηγορείσαι σαν «υπερβολικός» ή «αδρανής»!

Γένεση Κεφ.δ Τα αποτελέσματα της αμαρτίας του Κάιν

I. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΦΟΝΟΣ.

 

1.     Αντί να επωφεληθεί απ’ την προσφορά ελέους του Θεού, να θυσιάσει θυσία περί αμαρτίας κι έτσι να γίνει δεκτός απ’ το Θεό, ο Κάιν θύμωσε με το Θεό και ζήλεψε τον αδελφό του. Η ζήλια αυτή τον οδήγησε να κάνει τον πρώτο φόνο. Μετά, πρόσθεσε αμαρτία στην αμαρτία, γιατί όταν ο Θεός τον ρώτησε, «Πού είναι Κάιν ο αδελφός σου;», είπε ψέματα στο Θεό, όταν είπε, Δεν εξεύρω, μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;»

Γένεση Κεφ.δ Κάιν και Άβελ οι δύο προσφορές

Μέσα απ’ αυτές τις δύο προσφορές βλέπουμε τις δύο τάξεις ανθρώπων που πάντοτε υπήρχαν πάνω στη γη - αυτούς που εμπιστεύονται το αίμα για να συμφιλιωθούν με το Θεό κι αυτούς που εμπιστεύονται τα έργα τους.

Ο Κάιν πρόσφερε προσφορά απ’ τους καρπούς της γης, ενώ ο Αβελ «εκ των πρωτοτόκων των προβάτων» (Γεν.δ:4).

Μερικοί δίνουν την ερμηνεία ότι τα δύο αδέλφια έκαναν ένα είδος πειράματος για να δουν ποια προσφορά ευαρεστεί το Θεό, αλλά κάποια πράγματα μέσα στη Γραφή μας δίνουν το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ήξεραν από πριν ποια ήταν η σωστή προσφορά.

Θρησκεία ή Χριστός; (7)

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

«Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον. Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού· επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού» (Γέν.δ:3-5).

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

«Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον. Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού· επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού» (Γέν.δ:3-5).

ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

Κάιν και Αβελ

Κάιν και Άβελ

ΚΑΪΝ & ΑΒΕΛ	ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ	ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Πρώτα γεννήθηκε ο Κάιν και μετά ο Άβελ.	Σ’ εμάς πρώτα έρχεται ο σαρκικός άνθρωπος.	Ο πνευματικός άνθρωπος ακολουθεί τον σαρκικό.
Ο Κάιν ήταν γεωργός. Ο Άβελ ήταν βοσκός.	Ο σαρκικός άνθρωπος είναι δεμένος με τη γη, κάτω.	Ο πνευματικός άνθρωπος είναι οδοιπόρος, περπατά εδώ κάτω αλλά δεν είναι δεμένος με τη γη.
Ο Άβελ πρόσφερε αρνί δια πίστεως.		Ο πνευματικός άνθρωπος εμπιστεύεται τη θυσία του αρνίου.
Η προσφορά του Κάιν απορρίφθηκε κι αυτός θύμωσε. (Γεν.δ:5)	Ο σαρκικός άνθρωπος ζητά  δικαίωση με τα έργα και κατηγορεί το Θεό όταν αυτά απορρίπτονται.

Κάιν και Άβελ

ΚΑΪΝ & ΑΒΕΛ	ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ	ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Πρώτα γεννήθηκε ο Κάιν και μετά ο Άβελ.	Σ’ εμάς πρώτα έρχεται ο σαρκικός άνθρωπος.	Ο πνευματικός άνθρωπος ακολουθεί τον σαρκικό.
Ο Κάιν ήταν γεωργός. Ο Άβελ ήταν βοσκός.	Ο σαρκικός άνθρωπος είναι δεμένος με τη γη, κάτω.	Ο πνευματικός άνθρωπος είναι οδοιπόρος, περπατά εδώ κάτω αλλά δεν είναι δεμένος με τη γη.
Ο Άβελ πρόσφερε αρνί δια πίστεως.		Ο πνευματικός άνθρωπος εμπιστεύεται τη θυσία του αρνίου.
Η προσφορά του Κάιν απορρίφθηκε κι αυτός θύμωσε. (Γεν.δ:5)	Ο σαρκικός άνθρωπος ζητά  δικαίωση με τα έργα και κατηγορεί το Θεό όταν αυτά απορρίπτονται.	Ο πνευματικός άνθρωπος ξέρει ότι είναι ανάξιος, εμπιστεύεται την αντικατάσταση και δοξάζει το Θεό όταν γίνεται δεκτός.
Ο Κάιν θεωρούσε τον Άβελ δικαιωμένο με τα έργα, δεν μπορούσε να δει την διαφορά.	Ο σαρκικός άνθρωπος δικαιώνει τον εαυτό του, δεν μπορεί να εννοήσει την δικαίωση δια πίστεως.	Ο πνευματικός άνθρωπος γνωρίζει ότι η πραγματική δικαίωση είναι δια πίστεως.
Ο Κάιν ήταν θυμωμένος με το Θεό.	Το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα προς το Θεό.
“Αν εσύ πράττεις καλώς, δεν θέλεις είσθαι ευπρόσδεκτος;” (δ:7)	Ο Θεός ενθαρρύνει τον σαρκικό χριστιανό να απορρίψει την αμαρτία και να Τον εμπιστευθεί.	Όταν τα έργα μας βασίζονται στην πίστη, θα είμαστε ευπρόσδεκτοι από τον Κύριο.
Η όψη του Κάιν ήταν σκληρή, κατηφής (δ:6)	Όταν ο χριστιανός κοιτάζει στον εαυτό του και παίρνει τα μάτια του απ’ τον Χριστό, η δόξα φεύγει.
Ο Κάιν απέρριψε τη συνηγορία του Θεού.	Ο σαρκικός άνθρωπος είναι τόσο υπερήφανος για να υποχωρήσει στον Θεό.	Ο πνευματικός άνθρωπος ποθεί το Θεό και υποχωρεί ευχαρίστως σ’ Αυτόν.
Αμαρτία: Η επιθυμία της για σένα πρέπει να κυριαρχηθεί.	Η αμαρτία τα θέλει όλα, εργάζεται μέσα απ’ την σάρκα προς θάνατο.  Σαν χριστιανοί έχουμε δύο νόμους αντιμαχόμενους στα μέλη μας.  Το πνεύμα πρέπει να κυριαρχήσει στη σάρκα δια Ιησού Χριστού. (Ρωμ.ζ:22-25)	Ο πνευματικός άνθρωπος θανατώνει το σώμα της αμαρτίας δια Ιησού Χριστού.
Ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ.	Ο σαρκικός άνθρωπος προσπαθεί να θανατώσει τον πνευματικό.
“Δεν εξεύρω, μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;”	Ο σαρκικός άνθρωπος θα πει ψέματα για αυτοσυντήρηση.
Το αίμα κράζει στο Θεό απ’ τη γη. (δ:10)	Τίποτα δεν μένει κρυφό από το Θεό.	Όμως οι δικές μας αμαρτίες έχουν σκεπαστεί.
Ο Κάιν έγινε πλανήτης στη γη.	Ο σαρκικός άνθρωπος ποτέ δεν έχει ειρήνη, ούτε αναπαύεται στο Θεό.	“Το δε φρόνημα του Πνεύματος, ζωή και ειρήνη”.
“Η αμαρτία μου είναι μεγαλητέρα παρ’ ώστε να συγχωρηθεί” (δ:13)	Ο σαρκικός άνθρωπος αυτοδικαιομένος μέχρι το τέλος δεν θα μετανοήσει.	Ο Θεός κατοικεί στην συντετριμμένη καρδιά του ανθρώπου.
Ο Κάιν γνώρισε τη γυναίκα του και συνέλαβε.  Αμαρτωλή γενιά.  Ο Άβελ είναι στον ουρανό.	Η σαρκική φύση οδηγεί στο θάνατο.	Η πνευματική φύση οδηγεί σε αιώνια ζωή.

Αναζητώντας την αλήθεια - 006

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Α. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

Τις υγρές παγερές νύχτες η οικογένεια θα μαζευόταν γύρω από την φωτιά. Ο Αδάμ και η Εύα θα μιλούσαν στα παιδιά τους τον Κάιν και τον Άβελ για την ζωή τους στον παράδεισο, την χάρη του Θεού που ήταν πάνω τους συνεχεία και την χαρά της κοινωνίας με το Θεό.

Τα πάντα γύρω τους ήταν ειρηνικά τότε. Οι λέξεις εχθρός- φόβος - πόνος - κίνδυνος τους ήταν άγνωστες!  Μετά ήλθε η τρομερή εκείνη ημέρα της ανυπακοής. Η αμαρτία τους δεν μπορούσε να μείνει κρυφή, αφού όλοι έβλεπαν τα αποτελέσματά της. Πόσο παράξενα πρέπει να αισθανόταν τα δυο αγόρια!

Γένεση δ (2)

Γέν.δ:5

Αυτό που γέμισε τον Άβελ με ειρήνη, γέμισε τον Κάιν με θυμό. Με την απιστία του ο Κάιν περιφρονεί τη μόνη οδό που ένας αμαρτωλός μπορεί να πλησιάσει το Θεό.

Ο Κάιν θύμωσε, αισθάνθηκε ότι αυτό που έγινε δεν ήταν σωστό και έριξε τις ευθύνες στο Θεό αντί να ταπεινωθεί και να κάνει το σωστό. 

Γένεση δ (1)

Γέν.δ:1

απέκτησα άνθρωπο διά του Κυρίου: Στα Εβραϊκά η κατά λέξη ερμηνεία της πρότασης είναι: «απέκτησα άνθρωπο, τον Γιάχβε» πολλές φορές μεταφράζεται και “με” ή “με τη βοήθεια” ή “δια μέσω του Γιάχβε”.

Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο γιατί η Εύα δεν γέννησε τον Γιάχβε βέβαια, αλλά εδώ μέσα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Αναφέρεται προφητικά στη γέννηση του Μεσσία που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν ο Ίδιος ο Γιάχβε σαν Θεός. 

Κάιν και Αβελ - Οι δύο προσφορές

Μέσα απ’ αυτές τις δύο προσφορές βλέπουμε τις δύο τάξεις ανθρώπων που πάντοτε υπήρχαν πάνω στη γη - αυτούς που εμπιστεύονται το αίμα για να συμφιλιωθούν με το Θεό κι αυτούς που εμπιστεύονται τα έργα τους.

Ο Κάιν πρόσφερε προσφορά απ’ τους καρπούς της γης, ενώ ο Αβελ «εκ των πρωτοτόκων των προβάτων» (Γένεσις δ:4). Μερικοί δίνουν την ερμηνεία ότι τα δύο αδέλφια έκαναν ένα είδος πειράματος για να δουν ποια προσφορά ευαρεστεί το Θεό, αλλά κάποια πράγματα μέσα στη Γραφή μας δίνουν το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ήξεραν από πριν ποια ήταν η σωστή προσφορά.