Προς Ρωμαίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Ρωμ.ε:1 - η:39

 

Α. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ (Ρωμ.ε:1 - η:17)

 

1. Ρωμ.κεφ.ε

α. Τα αποτελέσματα της δικαίωσης δια πίστεως

Υπάρχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα της ενέργειας του Θεού να μας δικαιώνει μέσω της πίστης. Ο Παύλος είπε ότι η ειρήνη, η χαρά και η ελπίδα συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτά τα οφέλη.

Προς Γαλάτας (2)

 

ΜΕΡΟΣ  ΙΙ

  

Κεφάλαια γ-ς

 

Α. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

1. Δικαίωση δια της πίστεως

γ:11 ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως

Αυτό είναι το εδάφιο που ο Θεός έκανε να καταλάβει ο Μαρτίνος Λούθηρος. Είναι η αποκάλυψη της “δικαίωσης δια πίστεως” που ενέπνευσε τον Λούθηρο να κρατήσει αυτή τη γενναία στάση με αποτέλεσμα τη Μεταρρύθμιση.

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας

 

«Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α΄Κορ.ς:11).

 

Η σωτηρία που προμηθεύει ο Θεός θα θεραπεύσει κάθε πρόβλημα που δημιούργησε η αμαρτία.

Επιτέλους, θα αποκατασταθεί κάθε τι που έχασε ο Αδάμ και όχι μόνο (Ρωμ.ε:15-21) και θα μας κάνει ξανά «συμ­μόρφους της εικόνος του Υιού αυτού» (Ρωμ.η:29, Α΄Ιωάν.γ:2).

Αυτό το κεφάλαιο πραγματεύεται τις τέσσερεις βασικές πτυχές της σω­τηρίας: τη δικαίωση, την αναγέννηση, την υιοθεσία και τον αγιασμό.

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας (1)

«Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α΄Κορ.ς:11).

 

Η σωτηρία που προμηθεύει ο Θεός θα θεραπεύσει κάθε πρόβλημα που δημιούργησε η αμαρτία. Επιτέλους, θα αποκατασταθεί κάθε τι που έχασε ο Αδάμ και όχι μόνο (Ρωμ.ε:15-21) και θα μας κάνει ξανά «συμ­μόρφους της εικόνος του Υιού αυτού» (Ρωμ.η:29, Α΄Ιωάν.γ:2).

Αυτό το κεφάλαιο πραγματεύεται τις τέσσερεις βασικές πτυχές της σω­τηρίας: τη δικαίωση, την αναγέννηση, την υιοθεσία και τον αγιασμό.

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

 

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στον Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με τον Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με τον Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται τον Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται από την ενοχή και την καταδίκη.

Η «δικαίωση εκ πίστεως μόνο», ταπεινώνει την ανθρώπινη περηφάνια Ρωμ.γ:27-31 (1)

Πώς είναι δυνατόν, αναρωτιέται ο άνθρωπος, ο Θεός που είναι δίκαιος, να ανακηρύσσει κάποιο δίκαιο, ενώ δεν είναι. Πώς μπορεί να σε αναγνωρίζει δίκαιο όταν βιωματικά δεν είσαι; Για να σε παραδεχθεί ο Θεός δίκαιο, πρέπει να έχεις γίνει πρώτα δίκαιος. Κι αυτό, ακόμη κι αν συμβεί, σίγουρα δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Πρέπει να παλέψεις, να ματώσεις, να κουραστείς, να επιμείνεις, να στερηθείς, και στο τέλος ο Θεός θα σε κρίνει αν είσαι άξιος να πας στον ουρανό. Φυσικά έχεις ανάγκη τη χάρη του Θεού, φυσικά ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, φυσικά πρέπει να έχεις πίστη. Χωρίς την χάρη, τον Χριστό και την πίστη, δεν γίνεται τίποτα. Η τελική δικαίωση ενώπιον του Θεού όμως, θα δοθεί ανάλογα με την υπακοή σου.

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΙ ΕΣΥ

 

Ρωμ.δ:1-22

 

Στα παραπάνω εδάφια, έχουμε μια πολύ σπουδαία και υποδειγματική ανάλυση που κάνει ο Παύλος, σχετικά με την ανακήρυξη του Αβραάμ σαν δίκαιου εκ πίστεως και τα επακόλουθα αυτής της τακτοποίησης.

Αυτή η ανάλυση μπορεί να εφαρμοστεί στον καθένα που ανακηρύσσεται από το Θεό δίκαιος εκ πίστεως, με μεγαλειώδη επακόλουθα εξαιτίας αυτής της τακτοποίησης.

Τα στοιχεία που έλαβε υπόψη του ο Παύλος σ’ αυτή την ανάλυση είναι:

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη. 

Μήνυμα σωτηρίας (4)

Ο εξιλασμός του Χρίστου

H προσφορά του Χριστού ικανοποίησε τη θεία δικαιοσύνη. Δεν ικανοποιεί κι εσένα, αμαρτωλέ; Εκείνο που μας ενώνει με τον Θεό και μας βάζει στην αιώνια μακαριότητα και δόξα, δεν είναι τα έργα μας, ούτε η ηθική μας αξία, έστω κι αν είχαμε την ευσυνειδησία του Σωκράτη, την εγκράτεια του Πυθαγόρα, την δικαιοσύνη του Αριστείδη, τη φιλοπτωχεία του Κίμωνα. Όχι, δεν μας βάζουν τα αγαθά μας έργα στον ουρανό, αλλά μόνο η αιματηρή εξιλαστήρια θυσία του Χριστού στο Γολγοθά.

Δικαίωση, τι, πως, που; (Ρωμ.δ)

Οι αλήθειες του Ευαγγελίου που έφερε στο προσκήνιο η θρησκευτική μεταρρύθμιση συνοψίζονται σε πέντε φράσεις. Γύρω από αυτές τις πέντε φράσεις οικοδομήθηκαν κι όλα τα άλλα.

Μόνο η Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή στέκεται πάνω και πέρα από κάθε άλλο σύγγραμμα, από κάθε άλλο βιβλίο, από κάθε εκκλησιαστική παράδοση. Πολλά βιβλία είναι καλά και χριστιανικά και πρέπει να τα διαβάζουμε. Αλάθητη και Θεόπνευστη είναι μόνο η Αγία Γραφή. Αυτή τα ελέγχει όλα.

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στη διάρκεια των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων αμαρτίας και πτώσης, απ’ την εποχή του Αδάμ μέχρι τον ερχομό του Χριστού, λίγοι άνθρωποι, συγκριτικά, ήταν δικαιωμένοι δια της πίστεως και της υπακοής. Ωστόσο, ο Ενώχ περιπάτησε μετά του Θεού εν μέσω κακών και διεστραμμένων ανθρώπων (Γέν.ε:22-24). Ο Παύλος το αναφέρει αυτό λέγοντας ότι «Διά πίστεως μετετέθη ο Ενώχ δια να μη ίδη θάνατον, και δεν ευρίσκετο, διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός επειδή πρό της μεταθέσεως αυτού εμαρτυρήθη ότι ευηρέστησεν εις τον Θεόν» (Εβρ.ια:5)

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη.

Προς Ρωμαίους (023)

Ρωμ.δ23  Δεν εγράφη δε δι' αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν,

Τα εδάφια Ρωμ.δ:23-25 εφαρμόζουν την πίστη του Αβραάμ και σ’ εμάς. Η Αγία Γραφή δεν ανέφερε τη δικαίωση του Αβραάμ δια πίστεως μόνο γι’ αυτόν.

Ρωμ.δ:24 αλλά και δι' ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών,

Eίναι και για μας. Η εμπειρία του Αβραάμ μας διδάσκει ότι μπορούμε κι εμείς να δικαιωθούμε δια πίστεως. Αν πιστεύουμε στο Πνεύμα του Θεού που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς μπορεί να λογιστεί και σ’ εμάς η δια πίστεως δικαιοσύνη. Εδώ βλέπουμε ένα πολύ στενό παραλληλισμό με την πίστη του Αβραάμ. Πρέπει να πιστέψουμε στον ίδιο, αληθινό Θεό που πίστεψε ο Αβραάμ. Πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτός ο Θεός μπορεί να φέρει ζωή από το θάνατο, ακριβώς όπως ο Αβραάμ πίστεψε. Ειδικότερα, η πίστη στην ανάσταση του Χριστού είναι απαραίτητη για τη σωτηρία (Ρωμ.ι:9). Όσοι αρνούνται θαύματα, ιδιαίτερα την ανάσταση του Ιησού, δεν έχουν το είδος της πίστης του Αβραάμ και δεν θα δικαιωθούν. Επίσης πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Θεός μας ξέρει με βεβαιότητα το μέλλον, ακριβώς όπως ο Αβραάμ πίστεψε, διαφορετικά δεν έχουμε καμία σιγουριά για αιώνια νίκη ενάντια στο Σατανά, την αμαρτία, και το θάνατο.

Προς Ρωμαίους (019)

Β. Γραφική απόδειξη (δ:1-25).

Το τέταρτο κεφάλαιο της επιστολής προς Ρωμαίους χρησιμοποιεί το παράδειγμα του Αβραάμ, υποστηριζόμενο από μια παραπομπή από τα γραφτά του Δαβίδ, προκειμένου να αποδείξει ότι ο Θεός πάντα δικαίωνε τους ανθρώπους δια της πίστεως χωρίς τα έργα ή το Νόμο. Από την ιστορία του Αβραάμ, άλλες δύο βασικές αρχές εξάγονται: (1) Η δικαίωση δια πίστεως είναι το σχέδιο του Θεού για ολόκληρη την ανθρωπότητα. (2) Μπορούμε μόνο δια πίστεως να πάρουμε τις ευλογίες του Αβραάμ κι όχι με τα έργα. Το κεφάλαιο αυτό εξετάζει το είδος της πίστης του Αβραάμ και εφαρμόζει στους αναγνώστες τα μαθήματα που αυτός έμαθε.

Άγιοι ή αμαρτωλοί;

Οι χριστιανοί είναι αμαρτωλοί;

Πριν μερικά χρόνια κυκλοφορούσε ένα δημοφιλές χριστιανικό σλόγκαν:

«Οι χριστιανοί δεν είναι τέλειοι, είναι συγχωρεμένοι».

Προς Ρωμαίους (015)

Δικαίωση δια πίστεως (γ:21-ε:21)

Αφού κατέδειξε είτε από παρατήρηση είτε από τις Γραφές την παγκόσμια ενοχή του ανθρώπινου γένους, η επιστολή προς Ρωμαίους διακηρύσσει τη φροντίδα του Θεού και τη λύση για το δίλημμα της ανθρωπότητας. Αρχικά, δηλώνει τη διδασκαλία της δικαίωσης δια πίστεως που βασίζεται στο εξιλεωτικό έργο του Ιησού Χριστού και βγάζει κάποια σημαντικά πορίσματα. Μετά αποδεικνύει τη διδασκαλία από τις Εβραϊκές Γραφές. Αφού εδραιώνει τη διδασκαλία, μετά περιγράφει τα οφέλη της δικαίωσης σ’ αυτή τη ζωή και στην αιωνιότητα.

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας - (1) Δικαίωση

«Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών» (Α΄Κορ.ς:11).

Η σωτηρία που προμηθεύει ο Θεός θα θεραπεύσει κάθε πρόβλημα που δημιούργησε η αμαρτία. Επιτέλους, θα αποκατασταθεί κάθε τι που έχασε ο Αδάμ και όχι μόνο (Ρωμ.ε:15-21) και θα μας κάνει ξανά «συμ­μόρφους της εικόνος του Υιού αυτού» (Ρωμ.η:29, Α΄Ιωάν.γ:2).

Θα δούμε τις τέσσερεις βασικές πτυχές της σω­τηρίας: τη δικαίωση, την αναγέννηση, την υιοθεσία και τον αγιασμό.

Δικαίωση δια πίστεως

Ρωμ.δ 

(1) Η αποκάλυψη του θείου σχεδίου

Τι πέτυχε ο γενάρχης Αβραάμ, με τις δικές του προσπάθειες, ως προς την τακτοποίησή του απέναντι στο Θεό;

Αν έκανε κάτι, έχει λόγο να καυχάται μπροστά στο Θεό.

Ίσως να μπορούσε να καυχηθεί συγκρινόμενος με άλλους ανθρώπους.

Δικαιοσύνη δια πίστεως

Είμαι δίκαιος, σημαίνει λογαριάζομαι ή ανακηρύσσομαι δίκαιος από το Θεό. Η Βίβλος, πολύ καθαρά διδάσκει τη δικαίωση δια της πίστεως: «Ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως» (Αβακ.β:4  Ρωμ.α:17  Γαλ.γ:11  Εβρ.ι:38).

Ο απόστολος Παύλος κήρυξε αυτή την αλήθεια: «Έστω λοιπόν γνωστόν εις εσάς, άνδρες αδελφοί, ότι δια τούτου (του Ιησού) κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών και από πάντων αφ’ όσων δεν ηδυνήθητε δια του νόμου του Μωυσέως να δικαιωθείτε, δια τούτου πας ο πιστεύων δικαιούται» (Πράξ.ιγ:38-39).

Έκπτωση από τη χάρη

Επειδή πολλοί διδάσκουν ότι το να εκπέσει κανείς απ' τη χάρη του Θεού είναι κάτι αδύνατον, είναι καλό να εξετάσουμε προσεκτικά το λόγο του Θεού πάνω σ' αυτό το θέμα. 

Λένε ορισμένοι, «αφού έχω βαπτιστεί με Πνεύμα 'Αγιο, ο Θεός δεν θα μ' αφήσει» «Δεν έχει σημασία η ζωή που ζεις και ο αγιασμός σου, ο Θεός σ' αγαπά»