Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ, ΣΤΙΣ ΔΡΥΣ ΜΑΜΒΡΗ.

Λένε, σχετικά με τη φανέρωση του Κυρίου στον Αβραάμ στις δρυς Μαμβρή, ότι ήταν τα τρία πρόσωπα της τριάδας που φανερώθηκαν, γι' αυτό και ο Αβραάμ είδε τρεις άνδρες και όχι μόνο έναν.

Έτσι επιπόλαια πάλι βγάζουν το συμπέρασμα ότι οι τρεις αυτοί άνδρες, είναι η φανέρωση της τριάδας.

Εμείς τώρα θα δούμε τι ακριβώς λέει ο λόγος του Θεού στο θέμα αυτό.

Γένεση Κεφ.κε

 

ΙΑΚΩΒ ΚΑΙ ΗΣΑΥ

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΧΕΤΤΟΥΡΑ.

Μετά το θάνατο της Σάρα, και μετά το γάμο του Ισαάκ με τη Ρεβέκκα, ο Αβραάμ παντρεύεται τη Χεττούρα, στον οποίο γεννιούνται έξι γιοι, αλλά «Έδωκε δε ο Αβραάμ πάντα τα υπάρχοντα αυτού εις τον Ισαάκ» (Γέν.κε:5).

Το ίδιο, μετά την αρπαγή της εκκλησίας ο Κύριος θα συνεχίσει να συνδιαλέγεται με το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ, αλλά όλη η δύναμη και η εξουσία, ναι, όλα αυτά δίδονται στον Ιησού και τη Νύφη Του (Ματθ.κη:18, Ιωάν.ις:15, Ρωμ.η:17, Αποκ.κα:7).

Γένεση Κεφ.κ

 

Ο Αβραάμ στα Γέραρα

Η πλάνη. Βλέπουμε τον Αβραάμ να κάνει πάλι το ίδιο λάθος, να προσπαθεί να προστατευθεί, εξαπατώντας άλλους σχετικά με τη γυναίκα του τη Σάρα, λέγοντας ότι είναι αδερφή του.

Ενώ η Σάρα βρίσκεται στο παλάτι του Αβιμέλεχ, οι γυναίκες έχουν χτυπηθεί με ακαρπία εξαιτίας του Αβραάμ (εδ.18).

Η δική μας ανυπακοή, συχνά γίνεται αιτία μεγάλων θλίψεων για άλλους, αλλά τελικά στον καιρό της θα αποκαλυφθεί, όπως έγινε με την πλάνη του Αβραάμ.

Γένεση Κεφ.ιβ

 

ΑΒΡΑΑΜ

 Με τη ζωή του Αβραάμ, μπαίνουμε στην ιστορία του εκλεκτού έθνους του Θεού, δια μέσου του οποίου θα ερχόταν ο υποσχεθείς Μεσσίας.

Σ’ ένα κόσμο που λάτρευε πολλούς θεούς, ο Ισραήλ θα γινόταν μάρτυρας της λατρείας του ενός Θεού, του Γιάχβε (Δευτ.ς:4).

Ο Αβραάμ, είναι ο άνθρωπος που προορίστηκε να είναι πατέρας όλων των πιστών. Αφού πρέπει να κάνουμε τα έργα του Αβραάμ (Ιωάν.η:39), είναι πολύ σημαντικό να μελετήσουμε τη ζωή του με κάθε λεπτομέρεια.

Αν και υπάρχουν κάποια λάθη που θα αποφύγουμε να τα αναφέρουμε εδώ, το κεντρικό θέμα της ζωής του είναι μια ενεργητική πίστη που κινείται σε υπακοή της κλήσης του Θεού.

Επισκόπηση της Βίβλου (11)

 ΓΕΝΕΣΗ (β)

5. Η διασπορά των εθνών (Κεφ. ι, ια)

Ο Νώε είχε τρεις γιους: τον Χαμ (ο πατέρας των Χαναναίων), τον Σημ και τον Ιάφεθ.

Ο Νώε προφήτεψε ότι η απόγονοι του Χαμ (Χαναναίοι) θα ήταν δούλοι, ότι ο Σημ θα κατοικούσε σε σκηνές κι ότι ο Ιάφεθ θα μεγαλυνόταν και θα κατοικούσε στις σκηνές του Σήμ.

Οι απόγονοι του Χαμ έγιναν οι σκουρόχρωμοι Αφρικανοί κι οι Χαναναίοι. Οι απόγονοι του Σημ, οι Εβραίοι και οι Άραβες κατοικούσαν σε σκηνές, ενώ ο Ιάφεθ (Ευρωπαίοι) πλατήνθηκε με την κατάκτηση της γης και κατοίκησε στις σκηνές του Σημ μέσα από τη Ρωμαϊκή, Ελληνική κι Αγγλική κυριαρχία της Μέσης Ανατολής.

Το Γεν.ι αναφέρει ξεχωριστές τοποθεσίες για τα παιδιά του Νώε, ενώ το κεφάλαιο ια΄ εξηγεί πώς συνέβη αυτός ο ξεχωρισμός.

Η Π Ι Σ Τ Η Τ Ο Υ Α Β Ρ Α Α Μ!

Η Αγία Γραφή αναφέρει το όνομα του Αβραάμ 309 φορές, αλλά χάρη στην πίστη του, το όνομά του παραμένει χαραγμένο μέχρι σήμερα σε όλη την Μέση Ανατολή και την παγκόσμια ιστορία. Μαθαίνουμε πολλά για την ζωή του Αβραάμ από το βιβλίο της Γένεσης.

«Μετά τα πράγματα ταύτα έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Άβραμ εν οράματι, λέγων, Μη φοβού, Αβραμ· εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου, ο μισθός σου θέλει είσθαι πολύς σφόδρα. Και είπεν ο Άβραμ, Δέσποτα Κύριε, τι θέλεις δώσει εις εμέ, ενώ εγώ απέρχομαι άτεκνος, ο δε κληρονόμος της οικίας μου είναι ούτος ο εκ Δαμασκού Ελιέζερ; είπε προσέτι ο Άβραμ, Ιδού, δεν έδωκας εις εμέ σπέρμα· και ιδού, οικέτης μου θέλει με κληρονομήσει. Και ιδού, λόγος Κυρίου έγεινε προς αυτόν, λέγων, Δεν θέλει σε κληρονομήσει ούτος· αλλ' εκείνος όστις θέλει εξέλθει εκ των σπλάγχνων σου, αυτός θέλει σε κληρονομήσει. Και έφερεν αυτόν έξω και είπεν, Ανάβλεψον τώρα εις τον ουρανόν και αρίθμησον τα άστρα, εάν δύνασαι να εξαριθμήσης αυτά· και είπε προς αυτόν, Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου. Και επίστευσεν εις τον Κύριον· και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην» (Γέν.ιε:1-6).

Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΙ ΕΣΥ

 

Ρωμ.δ:1-22

 

Στα παραπάνω εδάφια, έχουμε μια πολύ σπουδαία και υποδειγματική ανάλυση που κάνει ο Παύλος, σχετικά με την ανακήρυξη του Αβραάμ σαν δίκαιου εκ πίστεως και τα επακόλουθα αυτής της τακτοποίησης.

Αυτή η ανάλυση μπορεί να εφαρμοστεί στον καθένα που ανακηρύσσεται από το Θεό δίκαιος εκ πίστεως, με μεγαλειώδη επακόλουθα εξαιτίας αυτής της τακτοποίησης.

Τα στοιχεία που έλαβε υπόψη του ο Παύλος σ’ αυτή την ανάλυση είναι:

Γένεση (069)

Γέν.ιβ:11,12 Και ότε επλησίαζε να εισέλθη εις την Αίγυπτον, είπε προς Σάραν την γυναίκα αυτού, Ιδού, γνωρίζω ότι είσαι γυνή ευειδής· θέλει συμβή λοιπόν, ώστε καθώς σε ίδωσιν οι Αιγύπτιοι, θέλουσιν ειπεί, Γυνή αυτού είναι αύτη· και θέλουσι φονεύσει εμέ, σε δε θέλουσι φυλάξει ζώσαν.

Σάρα: πριγκίπισσα, ευγενής. Εδώ η Σάρα είναι 65 χρονών δηλαδή μεσόκοπη (έζησε 127 χρόνια). Φαίνεται ότι διατηρούσε τη νεανική ομορφιά της και καθώς η επιδερμίδα της σαν Σημίτισσα ήταν πιο λευκή από των Αιγυπτίων (Χαμίτες) αυτό την έκανε περιζήτητη. Οι Αιγύπτιοι ήταν λαός φιλήδονος ζητώντας συνέχεια νέες απολαύσεις.

Γέν.ιβ:13 Ειπέ λοιπόν, ότι είσαι αδελφή μου, διά να γείνη καλόν εις εμέ εξ αιτίας σου, και να φυλαχθή η ζωή μου διά σε.

αδελφή μου:  Αυτό βέβαια ήταν ψέμα ή μισή αλήθεια. Ήταν ετεροθαλής αδελφή του (Γέν.κ:12) από τον ίδιο πατέρα αλλά διαφορετική μητέρα.

Η Αίγυπτος πιέζει τον άνθρωπο να υποβαθμίζεται, να λέει ψέματα και να συμβιβάζεται. Όποιος ομοζυγεί με τον κόσμο, σίγουρα θα αναγκαστεί να κάνει πράγματα που είναι αντίθετα με το θέλημα του Θεού.

Γένεση (067)

Γέν.ιβ:2 και θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα· και θέλω σε ευλογήσει, και θέλω μεγαλύνει το όνομά σου· και θέλεις είσθαι εις ευλογίαν·

Κάθε φορά που το Πνεύμα του Θεού μιλάει στον άνθρωπο, δίνει υποσχέσεις που ποτέ δεν πρέπει να τις παίρνουμε ελαφρά. Ο Θεός ό,τι λέει, θα γίνει. Υποσχέθηκε ότι θα τον κάνει έθνος μέγα, κι έγινε. Το σαρκικό μάτι βλέποντας τον γέρο Αβραάμ και τη γριά Σάρρα, θα γελούσε (ενότητα πίστης, Αρπαγή).

Δεν βλέπουμε να δίνει το λόγο ή την αιτία στον Αβραάμ, απλά του υπόσχεται!  Τον αφήνει να βαδίζει με πίστη, και το ίδιο ζητά από εμάς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βαδίσουμε με το Θεό. Αν θέλουμε πριν από κάθε μας βήμα να βλέπουμε τι θα γίνει, δεν θα κερδίσουμε πολλά πράγματα από το Θεό. Αυτοί που πήραν πράγματα από το Θεό και που ο Κύριος τους χρησιμοποίησε, ήταν άνδρες πίστης.

Γένεση (066)

ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.ιβ:1 Ο δε Κύριος είπε προς τον Άβραμ, Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει·

Ο Αβραάμ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες της Αγίας Γραφής. Ίσως είναι ο πιο γνωστός χαρακτήρας της αρχαίας ιστορίας. Εκτιμάται από τους Εβραίους, τους Χριστιανούς και τους Μωαμεθανούς. Ονομάζεται πατέρας πάντων των πιστευόντων (Ρωμ.δ:11).

Με τον Αβραάμ, μπαίνουμε στην τρίτη αρχή του βιβλίου της Γένεσης, την αρχή του έθνους Ισραήλ. Το πόσο σημαντικό πρόσωπο είναι ο Αβραάμ, μπορεί να το καταλάβει κανείς από το γεγονός ότι τα 3/4 της Γένεσης ασχολούνται μ’ αυτόν και τις τρεις πρώτες γενιές των απογόνων του. Τα έντεκα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης ασχολούνται με όλη την ανθρώπινη φυλή, αλλά από το δωδέκατο κεφάλαιο και μετά η προσοχή μας κατευθύνεται σ’ ένα άνθρωπο και τους απογόνους του.

Προς Ρωμαίους (022)

4. Εξετάζοντας και εφαρμόζοντας την πίστη του Αβραάμ (δ:17β-25)

Η ενότητα αυτή εξηγεί την πίστη του Αβραάμ, το πρωταρχικό παράδειγμα δικαίωσης δια πίστεως. Για να είναι κάποιος κληρονόμος του Αβραάμ, πρέπει να έχει την πίστη του Αβραάμ, γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε το είδος της πίστης που είχε ο Αβραάμ.

Ρωμ.δ:17^β ενώπιον του Θεού εις τον οποίον επίστευσε, του ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα

Αρχικά η Αγία Γραφή γράφτηκε χωρίς κεφάλαια, εδάφια ή σημεία στίξης. Οι μεταφραστές τα πρόσθεσαν για να διευκολυνθεί η ανάγνωση, η κατανόηση, και η αναφορά σε συγκεκριμένα μέρη. Ενώ είναι χρήσιμες, αυτές οι προσθήκες δεν είναι θεόπνευστες. Για το θέμα μας, είναι καλό να διαιρέσουμε το εδάφιο 17, δεδομένου ότι περιέχει μια αλλαγή της σκέψης.

Επανερχόμενοι πίσω, στη σκέψη του εδ.16, που διακόπτεται με την παρενθετική φράση «καθώς είναι γεγραμμένον, ότι πατέρα πολλών εθνών σε κατέστησα», το εδ.17 επαναλαμβάνει ότι στα μάτια του Θεού ο Αβραάμ είναι ο πατέρας όλων μας. Τα εδάφια 17-21 περιγράφουν την πίστη που είχε ο Αβραάμ.

Ζώντας με πίστη σ’ έναν αβέβαιο κόσμο

Όλοι έχουμε αγωνιστεί με κάποιες αποφάσεις που πήραμε, αλλά δεν δούλεψαν όπως περιμέναμε. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία, μόνο να πω ότι όσοι έχουν κάνει αυτό που θεωρείται βήμα πίστης, το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο - μεγάλο χάος.

«Τι λάθος έκανα»;

Αυτό είναι ένα φυσιολογικό ερώτημα, όταν η ζωή επιβραβεύει το θάρρος σου με τίποτα άλλο εκτός από προβλήματα. Η αλήθεια είναι, ότι είναι απόλυτα δυνατό να μην έκανες κανένα λάθος. Ή ίσως να έκανες, αλλά τα τρέχοντα προβλήματά σου να μην είναι απόδειξη ότι έκανες κάποιο λάθος στην αρχή.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (29)

Εβρ.ια:7 Η πίστη του Νώε έχει να κάνει με τα έργα της υπακοής του. Όπως ο μεγάλος παππούς του, ο Ενώχ, ήταν κήρυκας και εργάτης δικαιοσύνης. Κινήθηκε με φόβο για τη σωτηρία του οίκου του. Ποτέ δεν είχε δει κατακλυσμό, αλλά εμπιστεύθηκε τα λόγια και την προειδοποίηση του Θεού. Υπάκουσε το Θεό, κι Αυτός τον ονόμασε δίκαιο εξαιτίας της πίστης του.

Το παράδειγμα του Νώε έχει να μας πει πολλά, ιδιαίτερα σήμερα. Δεν έχουμε δει την κρίση που έχει εξαγγελθεί γι’ αυτό τον κόσμο. Δεν έχουμε εμπειρίες απ’ την αιώνια κόλαση, όμως ο Θεός έχει μιλήσει γι’ αυτά κι εμείς πρέπει να βαδίσουμε με φόβο για τη σωτηρία του οίκου μας.

Ο πατέρας της πίστης μας!

Όταν ο Αβραάμ ζήτησε από τον υπηρέτη του να πάει να βρει μια γυναίκα για το γιο του Ισαάκ, ο υπηρέτης φοβήθηκε και  ρώτησε τον Αβραάμ τι θα συνέβαινε αν δεν ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το έργο.

Η σίγουρη απάντηση του Αβραάμ είναι εκπληκτική! Λέει στον υπηρέτη του, ότι ο Θεός θα στείλει έναν άγγελο να πάει πριν από αυτόν για να προετοιμάσει το έδαφος.

ΔΕΚΑΤΑ (4)

Τυπολατρία ή υποχρέωση αγάπης;

Ο δεκατισμός ισχύει ακόμα και κάτω απ’ τη χάρη, σαν μια θεία αρχή. Εξυπηρετεί σαν μοντέλο ή σχέδιο που ο Θεός καθιέρωσε για να μας δείξει το ελάχιστο ποσό που πρέπει να δίνουμε στο έργο Του.

Το δέκατο είναι ένα ακριβές, αμετάβλητο ποσό που εξυπηρετεί σαν μια βάση με την οποία μετράμε τη διαχείριση των οικονομικών μας. Σταθερά μέτρα είναι το μέτρο που έχει 100 εκατοστά, το χιλιόμετρο που έχει 1000 μέτρα κτλ. Το δέκατο είναι ένα σταθερό μέτρο.  

Το ελάχιστο ποσό που ένας πιστός πρέπει να δίνει στο Θεό κάτω από χάρη είναι ένα δέκατο του εισοδήματός του. Το δέκατο κάτω από χάρη είναι το ελάχιστο αφού ο Θεός δεν μας δεσμεύει μόνο σ’ αυτό το ποσό.

Ξεβόλεμα

Γένεση ιβ

Μία τάση μέσα στην καρδιά του ανθρώπου είναι να θέλει να βολευτεί. Να ριζώσει. Να τακτοποιηθεί. Να κατασταλάξει. Να εξασφαλιστεί.

Αυτή η τάση διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στο περιστατικό της Βαβέλ. Πριν χτίσουν τον πύργο διαβάζουμε στο εδ.2 «καθώς μετακινούνταν από την ανατολή, βρήκαν μια πεδιάδα στη χώρα της Σεναάρ κι εγκαταστάθηκαν εκεί». Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι είπαν στο εδ.4 να χτίσουν μια πόλη εκεί και έναν πύργο. Πριν αποφασίσουν να χτίσουν την πόλη και τον πύργο, αποφασίζουν να εγκατασταθούν σε ένα μέρος.

Ο Θεός τους είχε δώσει την αποστολή, «αυξάνεσθε και πληθύνεστε» ή «να κάνετε πολλά παιδιά, ώστε να πολλαπλασιαστείτε, να γεμίσετε τη γη και να κυριαρχήστε σ’ αυτήν» (Γεν.α:28). Ο άνθρωπος όμως προτιμά να βολευτεί και να ασχοληθεί με τα δικά του.

Αναζητώντας την αλήθεια - 012

Α.   Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ (Επαγγελία).

Αυτή η περίοδος αποτελείται απ’ τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ο διασκορπισμός του πληθυσμού της γης είναι το τελευταίο κεφάλαιο για το ανθρώπινο γένος που καταγράφεται στη Βίβλο. Με την κλήση του Αβραάμ απ’ το Θεό η προσοχή συγκεντρώνεται πάνω στον εκλεκτό λαό Του, τον Ισραήλ. Τώρα ο Θεός διαλέγει έναν άνθρωπο μέσα απ’ τον οποίο θα φτιάξει ένα ξεχωριστό, άγιο έθνος. Αυτό το έθνος θα αποτελέσει το θησαυροφυλάκιο όπου θα φυλαχτούν οι αλήθειες του Θεού, το κανάλι μέσα απ’ το οποίο ολόκληρος ο κόσμος επρόκειτο, τελικά, να ευλογηθεί. Στη Γένεση, αυτό το έθνος, απ’ όπου ο Μεσσίας θα ερχόταν, αναφέρεται τρεις φορές με μεγαλύτερη σαφήνεια κάθε φορά.

·     Γέν.γ:15 - το σπέρμα της γυναίκας (γένος)

·     Γέν.ιβ:18 - το σπέρμα του Αβραάμ (έθνος).

·     Γέν.μθ:10 - το σπέρμα του Ιούδα (φυλή).

Πιο κάτω, στο Β’ Σαμ.ζ:12, αναφέρεται το σπέρμα του Δαυίδ (οικογένεια) και τέλος, λέγεται σε προφητεία ότι Αυτός θα γεννηθεί από παρθένο, Ησ.ζ:14.

ΓΕΝΕΣΗ κζ

Όταν ο Θεός με την πιστότητα της αγάπης Του μας παρουσιάζει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, το κάνει για να μεγαλύνει τον πλούτο της χάρης Του και να μας διδάξει. Δεν έχει σκοπό να διαιωνίσει την ενθύμηση της αμαρτίας που στην πραγματικότητα έχει πεταχτεί στην πιο βαθιά θάλασσα για πάντα. Ο μολυσμός, τα πταίσματα και τα λάθη του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, έχουν τελείως πλυθεί κι εξαλειφθεί, και όλοι αυτοί πήραν τη θέση τους ανάμεσα στα «πνεύματα των τετελειωμένων δικαίων» (Εβρ.ιβ:23). Η ιστορία τους όμως μένει στις σελίδες της Βίβλου για να φανερώνει τη χάρη του Θεού και να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα στο λαό του Θεού σ’ όλους τους αιώνες. Ακόμα θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο Θεός δεν είχε να κάνει με τέλειους ανθρώπους στους αιώνες που πέρασαν, αλλά με ανθρώπους ομοιοπαθείς μ’ εμάς (Ιακ.ε:17).

Γένεση κβ (2)

Γέν.κβ:6

Σ’ όλες αυτές τις ενέργειες του Αβραάμ υπήρχε ένα πραγματικό “έργο πίστης” κι ένα “έργο αγάπης” κι όχι μια προσποίηση. Ο Αβραάμ δεν πλησίαζε το Θεό μόνο με τα χείλη του ενώ η καρδιά του απείχε μακριά. Δεν έλεγε “Εγώ υπάγω Κύριε” χωρίς να πάει.    Είναι εύκολο να επιδεικνύει κανείς αφοσίωση. Είναι εύκολο να λέει: “Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν σοί, εγώ ποτέ...” (Ματθ.κς:33,35). Ομως εκείνο που χρειάζεται είναι να μένει κανείς σταθερός και να νικά τους πειρασμούς. Η πίστη δεν μιλά για ό,τι θέλει να κάνει, αλλά κάνει αυτό που μπορεί με τη δύναμη του Κυρίου. Τίποτα δεν είναι περισσότερο αξιοθρήνητο όσο η υπερηφάνεια και η μεγαλαυχία. Η πίστη όμως ενεργεί όταν δοκιμάζεται και μέχρι τότε χαίρεται να μένει στη σιωπή και την αφάνεια. Ο Θεός λοιπόν δοξάζεται μ’ αυτή την άγια δραστηριότητα της πίστης.

 

ΓΕΝΕΣΗ κβ (1)

Γέν.κβ:1

Το να έρχεται ο Κύριος των δυνάμεων, ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ και να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομά, σημαίνει ότι θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί σου.

εδοκίμασε: όχι για να αμαρτήσει, αλλά δοκίμασε την αγάπη του (Ιάκ.α:12-15).