Προς Εβραίους (5)

 

ΜΕΡΟΣ V

 

 Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν και εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Προς Εβραίους (4)

 

ΜΕΡΟΣ IV

 

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ι:38  «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν»

Αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».

Η έκθεση και επεξήγηση πάνω στο θέμα της πίστης έχει να κάνει με τη δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». Αυτό είναι παραπομπή απ’ το βιβλίο του Αβακκούμ β:4 της Π.Δ.

Προς Εβραίους (3)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

ζ:1-28

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

Προς Εβραίους (2)

 

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ

β:1-4

Αν ο λόγος που λαλήθηκε απ’ αγγέλους ήταν αληθινός, αξιόπιστος κι έπρεπε να του δοθεί προσοχή, πόσο μάλλον τα λόγια του Κυρίου μας που επιβεβαιώθηκαν με σημεία και θαύματα, αλλά και με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς την κρίση που ακολουθούσε κάθε παράβαση και ανυπακοή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς αν αμελήσει το δώρο της θαυμαστής σωτηρίας.

Προς Εβραίους (1)

 

ΜΕΡΟΣ Ι

 

 

Α. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Αυτή η επιστολή, μαζί μ’ αυτή του Ιακώβου, γράφτηκε για Εβραίους Χριστιανούς. Του Ιακώβου γράφτηκε για τους Εβραίους της διασποράς, ενώ αυτή για τους Εβραίους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ.

Γράφτηκε πριν καταστραφεί η Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και ενώ ο ναός ήταν ακόμα στη θέση του με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Οι τελετουργίες και οι θυσίες συνέχιζαν να γίνονται. Πιθανή ημερομηνία που γράφτηκε η επιστολή είναι μεταξύ 62 και 68 μ.Χ.

Επιστολές (36)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ V

 

 

Α. ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ

ιβ:1-4

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων.

Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο.

Για να κερδίσουμε σ’ αυτό τον αγώνα, πρέπει ν’ αδειάσουμε τους εαυτούς μας απ’ οτιδήποτε περιττό και αμαρτωλό. Κάθε τι που μπορεί να εμποδίσει πρέπει ν’ απορριφθεί. Κάθε Χριστιανός έχει τα αδύνατά του σημεία και κάποιες αμαρτίες που τον πειράζουν, ενώ άλλες δεν τον ενοχλούν.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει ν’ αναγνωρίσει αυτές τις αμαρτίες που τον ενοχλούν και του βάζουν τρικλοποδιές και να τις απορρίψει αμέσως.

Καθώς τρέχουμε τον αγώνα μας, τα μάτια μας δεν πρέπει να είναι στο πλήθος των θεατών αλλά μάλλον στον Ιησού. Αυτός είναι ο αρχηγός και ο τελειωτής της πίστης μας.

Αυτός ακόμα είναι το τέλειο παράδειγμά μας. Ο Ιησούς υπέμεινε το σταυρό και καταφρόνησε την αισχύνη. Εξαιτίας αυτής της στάσης Του, τώρα βρίσκεται στη θέση της δόξας και της δύναμης.

«Συλλογίσθητε», σημαίνει να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας μ’ Αυτόν. Όταν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον Ιησού, δεν θα αποκάμεις γιατί δεν έχεις ακόμα αντισταθεί υποφέροντας μαρτύριο πολεμώντας κατά της αμαρτίας.

Επιστολές (35)

 

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ IV

 

 

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

ι:38  «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν»

Αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».

Η έκθεση και επεξήγηση πάνω στο θέμα της πίστης έχει να κάνει με την δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως».

Αυτό είναι παραπομπή απ’ το βιβλίο του Αβακκούμ β:4 της Π.Δ. Μπορούμε να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα αυτού του εδαφίου, όταν θυμηθούμε ότι ήταν αυτή η αλήθεια που ο Θεός αποκάλυψε στον Μαρτίνο Λούθηρο κι έτσι ξεκίνησε η Μεταρρύθμιση. Ο Παύλος αναφέρεται στην ίδια αλήθεια σε δύο περιπτώσεις:

Επιστολές (34)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Α. ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

ζ:1-28

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

Ποιος ήταν ο Μελχισεδέκ; Στις Γραφές αναφέρεται σε τρία σημεία: Γεν.ιδ, Ψαλμ.ρι, κι εδώ στην επιστολή προς Εβραίους.

Η τάξη της ιεροσύνης του Μελχισεδέκ δεν εξαρτιόταν από ανθρώπινη γενεαλογία, αλλά από την αιώνια ιεροσύνη που ήταν ανώτερη της Ααρωνικής. Ωστόσο η ιεροσύνη του Ιησού Χριστού ήταν κατά πολύ ανώτερη αυτής των Λευιτών. Εξαιτίας αυτού έχουμε Αρχιερέα που μπορεί να σώζει εντελώς (εδ.25), ζών πάντοτε για να μεσιτεύει για μας. Είναι άγιος, άκακος, αμίαντος, ξεχωρισμένος απ’ τους αμαρτωλούς. Επειδή ήταν αναμάρτητος, δεν πρόσφερε θυσίες για δικές Του αμαρτίες, αλλά μάλλον πρόσφερε μία θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου όταν πρόσφερε τον ίδιο Του τον Εαυτό (εδ.27).

Επιστολές (33)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ

β:1-4

Αν ο λόγος που λαλήθηκε απ’ αγγέλους ήταν αληθινός, αξιόπιστος κι έπρεπε να του δοθεί προσοχή, πόσο μάλλον τα λόγια του Κυρίου μας που επιβεβαιώθηκαν με σημεία και θαύματα, αλλά και με την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Στην Παλαιά Διαθήκη, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς την κρίση που ακολουθούσε κάθε παράβαση και ανυπακοή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς αν αμελήσει το δώρο της θαυμαστής σωτηρίας. Αμέλεια μπορεί να σημαίνει αποτυχία στο να δώσεις την πρέπουσα προσοχή στην προσευχή, στην μελέτη της Βίβλου, στην παρακολούθηση της εκκλησίας κτλ. Μπορεί ακόμα να σημαίνει αδιαφορία εξαιτίας κοσμικού πνεύματος, αγάπη για τον κόσμο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (35) τελευταίο

Εβρ.ιβ:24 Πόσοι μεσίτες υπάρχουν σήμερα στον κόσμο; Ο λόγος του Θεού όμως λέει: Α' Τιμ.γ:5 Αν προσεύχεσαι σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός τον Ιησού Χριστό, οι προσευχές σου πάνε χαμένες γιατί κανείς άλλος δεν είναι πανταχού παρών.

Εβρ.δ:14-16 Ο Θεός θέλει να αποκτήσουμε το θάρρος να πηγαίνουμε μπροστά Του και να Του λέμε τα πάντα. Δεν είναι κάποιος ξένος Θεός που πρέπει να τον εξευμενίζουμε με την μεσολάβηση κάποιου άλλου, αλλά είναι ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ. Και όχι μόνο μεθ’ ημών αλλά και εντός ημών.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (34)

Εβρ.ιβ:12 Στον αγώνα μας αυτό, τα παραλελυμένα γόνατα δεν ωφελούν, αντίθετα χρειάζεται να δυναμώσουμε και να τρέξουμε σε ευθεία. Κάθε Χριστιανός πρέπει να τρέξει την ευθεία οδό για να μην προσκόψει ούτε ο χωλός.

Αισθάνεσαι πνευματικά κουρασμένος; Ανορθώσου. Μη στενοχωριέσαι για τη θλίψη που περνάς, μη στεναχωριέσαι για τη δοκιμασία γιατί εργάζεται υπομονή. Στο τέλος θα σου αποδώσει καρπό.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (33)

Εβρ.ιβ:5,6 Μην περιμένουμε πάντα να είναι όλα όπως τα θέλουμε. Πάντοτε να έχουμε ευημερία, υγεία, όλα στην εντέλεια.

Όταν μας λείψει κάτι, τι θα γίνει; Αν λείψει η υγεία σου, αν δεν πάνε καλά οι δουλειές σου, αν δεν πάνε τα πράγματα όπως τα σχεδίαζες, μετά τι θα γίνει ο Χριστός; Θα σταματήσει εκεί που σταμάτησε η υγεία σου ή τα λεφτά σου, ή θα πείς:

Φιλ.α:20 κατά την σταθεράν προσδοκίαν και ελπίδα μου ότι δεν θέλω αισχυνθή εις ουδέν, αλλά μετά πάσης παρρησίας ως πάντοτε και τώρα θέλει μεγαλυνθή ο Χριστός εν τω σώματί μου είτε διά ζωής είτε διά θανάτου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (32)

ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Προτρεπόμαστε να τρέχουμε με υπομονή τον προκείμενο σ’ εμάς αγώνα χωρίς να βαρύνουμε. Οι ήρωες της πίστης που είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, τώρα περιγράφονται σαν ένα μεγάλο νέφος μαρτύρων. Αυτοί οι μάρτυρες είναι τώρα θεατές σ’ ένα μεγάλο στάδιο και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τον δικό μας αγώνα. Αυτοί έτρεξαν και νίκησαν και τώρα ενθαρρύνουν κι εμάς να κάνουμε το ίδιο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (31)

Εβρ.ια:30 Εδώ βρίσκουμε κι άλλους ήρωες, καθώς και την εκπλήρωση της πίστης τους. Σε πολλές απ’ αυτές τις περιπτώσεις, ξέρουμε από τη Γραφή σε ποιον αναφέρονται, αλλά ας δούμε μερικές:

1. Ραάβ - Έσωσε τους κατασκόπους και μετά σώθηκε κι η ίδια βάζοντας ένα κόκκινο πανί στο παράθυρο.

2. Γεδεών - γενναίος μαχητής

3. Βαράκ - υπέταξε βασιλείες

4. Σαμψών - Από αδύνατος έγινε δυνατός

5. Ιεφθάε - Νίκησε στρατεύματα

6. Δαβίδ - πέτυχε τις υποσχέσεις

7. Δανιήλ - έκλεισε το στόμα των λιονταριών

8. Ηλίας - ανάστησε νεκρούς

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (30)

Εβρ.ια:16 Αυτό που θέλει να δώσει ο Θεός σ’ εμάς δεν είναι υλικά αγαθά αλλά το θρόνο Του γιατί λέει είμαστε κληρονόμοι θείας φύσης.

Αφού ο απόστολος Παύλος μας έδωσε τον ορισμό της πίστης, προχωράει μετά με χειροπιαστά παραδείγματα, με ανθρώπινες ζωές, για να μας δείξει πώς οι άγιοι άνθρωποι τους οποίους τίμησε και δικαίωσε ο Θεός επειδή πίστεψαν, εννόησαν αυτή την πίστη και πώς την έπραξαν στη ζωή τους, για να κάνουμε κι εμείς το ίδιο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (29)

Εβρ.ια:7 Η πίστη του Νώε έχει να κάνει με τα έργα της υπακοής του. Όπως ο μεγάλος παππούς του, ο Ενώχ, ήταν κήρυκας και εργάτης δικαιοσύνης. Κινήθηκε με φόβο για τη σωτηρία του οίκου του. Ποτέ δεν είχε δει κατακλυσμό, αλλά εμπιστεύθηκε τα λόγια και την προειδοποίηση του Θεού. Υπάκουσε το Θεό, κι Αυτός τον ονόμασε δίκαιο εξαιτίας της πίστης του.

Το παράδειγμα του Νώε έχει να μας πει πολλά, ιδιαίτερα σήμερα. Δεν έχουμε δει την κρίση που έχει εξαγγελθεί γι’ αυτό τον κόσμο. Δεν έχουμε εμπειρίες απ’ την αιώνια κόλαση, όμως ο Θεός έχει μιλήσει γι’ αυτά κι εμείς πρέπει να βαδίσουμε με φόβο για τη σωτηρία του οίκου μας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (28)

Εβρ.ια:1,2 πρεσβύτεροι: αναφέρεται στον Αβελ, στο Σήθ, στο Νώε, στον Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Μωυσή, Ησαΐα, Δανιήλ κτλ.

Δια της πίστεως λοιπόν έλαβαν καλή μαρτυρία οι πρεσβύτεροι που σημαίνει ότι αν κι εσύ έχεις πίστη μέσα στην καρδιά σου θα έχεις καλή μαρτυρία, φυσικά απ’ το Θεό, δηλαδή ο Θεός θα μαρτυρεί καλά επάνω σου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (27)

Εβρ.ια:2-3 (κείμενο) καταρτίζω: προσαρμόζω

Χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη επειδή οι αιώνες δεν έγιναν έτσι απλά για να γίνουν, αλλά για να εξυπηρετήσουν το σχέδιο του Θεού.

Από τη γραμματική ξέρουμε ότι το ρήμα φανερώνει ενέργεια. Με το λόγο λοιπόν του Θεού, την ενέργεια του Θεού, έγινε ότι έγινε. Το «έκαμε ο Θεός» είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το «είπε ο Θεός». Το ρήμα, η ενέργεια βγήκε απ’ το Θεό.... και έγινε. Όμως αυτή η ενέργεια του Θεού, ο λόγος του Θεού που έχει σταλεί στη Γή είναι ο Ιησούς. Η ενέργεια αυτή έγινε σάρξ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (26)

ΕΝΤΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Κάθε Χριστιανός πρέπει να το μελετήσει πολύ καλά εξαιτίας της σπουδαιότητας που έχει για την πίστη στην προσωπική του ζωή. Είναι γνωστό σαν «το κεφάλαιο της πίστης».

Το θέμα της πίστης έχει να κάνει με την δήλωση που έγινε πριν στο Εβρ.ι:38 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως». 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (25)

2. Αυστηρή προειδοποίηση (εδ.26-31)

Ο Παύλος περιγράφει πόσο σοβαρό είναι ν’ αρνηθεί κανείς το Σωτήρα εκ προθέσεως και θεληματικά, μετά την εμπειρία της σωτηρίας. Υπάρχουν δύο ακραίες διδασκαλίες πάνω σ’ αυτό το εδάφιο, που είναι και οι δύο λάθος. Κάποιοι διδάσκουν ότι κανείς αποστάτης δεν μπορεί ν’ αποκατασταθεί ξανά. Άλλοι πάνε στο άλλο άκρο και λένε ότι αυτό το εδάφιο δεν αναφέρεται στους αποστάτες, αλλά σ’ αυτούς που άκουσαν το ευαγγέλιο και απέρριψαν το Χριστό.

Οι αποστάτες μπορούν ν’ αποκατασταθούν. Υπάρχει όμως πολύ σοβαρός κίνδυνος να μην μπορεί να γίνει αυτό, αν κάποιος εκ προθέσεως επιστρέψει στον κόσμο. Αυτό το εδάφιο ασχολείται με αποστάτες που έχουν περιφρονήσει ό,τι ο Θεός έκανε γι’ αυτούς. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία, αν κάποιος περιφρονήσει το αίμα του Ιησού Χριστού και το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτόματα είναι αιώνια χαμένος και θ’ αντιμετωπίσει το Θεό σαν πύρ καταναλίσκον.