Αφού ο απόστολος Παύλος μας έδωσε τον ορισμό της πίστης,
προχωράει μετά με χειροπιαστά παραδείγματα, με ανθρώπινες ζωές, για να μας
δείξει πώς οι άγιοι άνθρωποι τους οποίους τίμησε και δικαίωσε ο Θεός επειδή
πίστεψαν, εννόησαν αυτή την πίστη και πώς την έπραξαν στη ζωή τους, για να
κάνουμε κι εμείς το ίδιο.
Εβρ.ια:17 Ο Θεός
είπε στον Αβραάμ: Πάρε το γιο σου το μονογενή που τον περίμενες σ’ όλη σου τη
ζωή, και θυσίασε τον. Και ο Αβραάμ πίστεψε και το έκανε. Όπως μιλάει σήμερα ο
Θεός σ’ εμάς, έτσι μιλούσε και τότε, έτσι μιλούσε και στην πρώτη εκκλησία, έτσι
μιλούσε και στους προφήτες. Ο Θεός θέλει αυτή την προσωπική επαφή και επικοινωνία
με τον άνθρωπο.
Δύσκολο πράγμα αυτό που ζήτησε ο Θεός, αλλά ο Αβραάμ είχε
πίστη και ήξερε ότι για να το λέει αυτό ο Θεός, κάτι συμβαίνει που αυτός δεν το
βλέπει ή δεν το καταλαβαίνει, το βλέπει όμως ο Θεός και αυτό του αρκούσε.
Και η δική μας αμαρτία απαίτησε θυσία, την οποία ο Θεός
έκανε.
Ας ψάξει ο καθένας μας να βρει τον «Ισαάκ» του, τι είναι
αυτό που εμποδίζει την επικοινωνία μας με το Θεό και ας τον θυσιάσουμε. Ο
Αβραάμ θυσίασε τον Ισαάκ γιατί αγαπούσε το Θεό περισσότερο απ' το παιδί του,
και αυτό είναι πίστη. Να βάζεις οτιδήποτε άλλο, κάτω από το θέλημα του Θεού.
Εβρ.ια:18 Ο Θεός
είχε πει στον Αβραάμ ότι θα του έδινε ένα παιδί, και ότι απ’ αυτό θα ευλογούσε
όλα τα έθνη της γης.
Καμιά φορά μπορεί το έργο που κάνεις για το Θεό να γίνει
είδωλο σου, και σ’ αυτό το σφάλμα είχε πέσει η εκκλησία της Εφέσου, η πρώτη
εκκλησία που ενώ είχε τρομερό ζήλο για το έργο του Θεού, ο Χριστός της λέει ότι
έχει κάτι εναντίον της, επειδή άφησε την πρώτη της αγάπη (Αποκ.β:1-4).
Αν φύγει η πρώτη αγάπη σημαίνει ότι κάτι άλλο έχει πάρει τη
θέση της, που στην πρώτη εκκλησία ήταν η διακονία. Ο Αβραάμ βλέποντας ότι στον
Ισαάκ ήταν όλες οι υποσχέσεις, υπερ-αγάπησε αυτό το παιδί που σημαίνει ότι του
πήρε κάτι μέσα απ’ την καρδιά που ανήκε στο Θεό.
Ο Αβραάμ ήξερε τη φωνή του Θεού και πίστευε σ’ αυτήν. Δεν άφηνε
την καρδιά του να αλλάζει τη φωνή του Θεού, όπου τον συνέφερε να λέει ναι και
όπου δεν τον συνέφερε να λέει όχι, αυτό δεν είναι από το Θεό.
Μη νομίσει κανείς ότι ο Θεός ερχόταν μπροστά στον Αβραάμ και
του μιλούσε έτσι ώστε ο Αβραάμ να ξέρει ποιος του μιλούσε, αλλά δια πίστεως
αναγνώριζε τη φωνή του Θεού.
Αν ο λόγος του Θεού δεν δένεται με την πίστη, χάνει όλη την
αξία του.
Εβρ.ια:19 Ο
Αβραάμ σκέφτηκε λογικά ότι αφού ο Θεός του έδωσε τον Ισαάκ και του είπε ότι σ’ αυτόν
θα κληθεί σπέρμα, και αν ακόμη τον θυσιάσει, ο Θεός δύναται να τον αναστήσει.
Αυτό σημαίνει ότι ο Αβραάμ ήξερε την καρδιά του Θεού.
παραβολικώς: συμβολικά, όπως ο Αβραάμ πήρε πίσω τον
Ισαάκ αφού τον θυσίασε (μέσα στην καρδιά του) έτσι κι εμείς πήραμε πίσω τον
Ιησού αφού ο Θεός τον θυσίασε (στην πραγματικότητα).
Όταν μάθουμε να πιστεύουμε στο Θεό, τίποτα δεν θα μπορεί να σταθεί
μπροστά μας. Έχοντας πάντοτε τη σωστή καρδιά απέναντι στο Θεό, όχι εγωιστικά
προσπαθώντας να φανείς.
Όλη η άπειρη δύναμη του Θεού μπορεί να διοχετευθεί πάνω μας
και να την δίνουμε εμείς όπου θέλουμε, γιατί ο Θεός λέει: διατάξτε τα έργα των
χειρών μου.
Αυτό που χρειάζεται είναι να δεθούμε μ’ αυτή την πηγή, να νοιώσουμε
την καρδιά του Θεού και να γίνει δική μας καρδιά. Ο Χριστός μπορούσε να κάνει
πολλά πράγματα αφού είχε όλη την δύναμη του Πατέρα στην διάθεση του (Λουκ.ι:22),
αλλά ο Χριστός κακοπαθούσε, δεν είχε που να κλείνει το κεφάλι του. Χρησιμοποιούσε
μόνο αυτό που ταίριαζε με την καρδιά του Θεού, και τα έκανε όλα δια πίστεως.
Εβρ.ια:20 Ο Ισαάκ
απόδειξε την πίστη του πιστεύοντας στο Θεό για το μέλλον κι ευλογώντας τα
παιδιά του ανάλογα.
Όταν ο Ισαάκ ευλογούσε τον Ιακώβ, νόμιζε ότι ήταν ο Ησαύ,
αλλά όλα όσα είπε για τον Ιακώβ βγήκαν όπως βγήκαν όσα είπε και για τον Ησαύ.
Κι αυτό γιατί ήταν προφητείες όλα αυτά που έλεγε.
Εβρ.ια:21 Ο Ιακώβ
πίστεψε ότι ο Θεός θα εκπληρώσει την υπόσχεσή Του σχετικά με τη γη Χαναάν.
Έδωσε οδηγίες σχετικά με την ταφή του κι ευλόγησε τα δύο εγγόνια του δίδοντάς
τους κληρονομιά.
Ο Ιακώβ προσκύνησε μπροστά τους γιατί μέσα σ’ αυτούς έβλεπε
το λαό Ισραήλ, τους προφήτες, τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Εβρ.ια:22 Γέν.ν:24,25
& Έξοδ.ιγ:19 Οι προφητείες του σχετικά με την αναχώρηση του λαού Ισραήλ απ’
την Αίγυπτο δεν είχαν άλλη βάση εκτός απ’ την πίστη. Δια πίστεως έδωσε οδηγίες
για τα οστά του.
Πως ο Ιωσήφ ήξερε κάτι που θα γινόταν 400 χρόνια αργότερα;
Δια πίστεως.
Τύπος της αρπαγής που οι ζωντανοί και οι νεκροί εν Χριστώ,
περνάνε μαζί την Ερυθρά θάλασσα.
Εβρ.ια:23 Έξοδ.β:2 Οι γονείς του Μωυσή, Αμράμ και
Ιωχαβέθ, φανέρωσαν την πίστη τους κρύβοντας το μωρό τους για τρεις μήνες. Ο
Θεός τους αντάμειψε δίδοντας πίσω στη μητέρα του το Μωϋσή η οποία τον δίδαξε
για το Θεό και σίγουρα έκανε καλά τη δουλειά της, βλέποντας αργότερα την πίστη
του.
Ο Μωυσής απέδειξε την πίστη του με τις αποφάσεις που πήρε.
Περίμενε μέχρι που έφτασε σε ηλικία 40 χρονών και τότε έκανε γνωστές τις
αποφάσεις του:
1. Αρνήθηκε να
είναι Αιγύπτιος πρίγκιπας
2. Προτίμησε να
υποφέρει θλίψεις παρά να χαίρεται την αμαρτία
3. Διάλεξε τον ονειδισμό του Χριστού παρά
τους θησαυρούς της Αιγύπτου
4. Εγκατέλειψε
την Αίγυπτο και δεν φοβήθηκε το θυμό του Φαραώ.
Μπόρεσε να το κάνει μόνο δια πίστεως βλέποντας Τον αόρατο.
Δια πίστεως έκανε το Πάσχα αναγνωρίζοντας τη λύτρωση δια του αίματος και πέρασε
την Ερυθρά θάλασσα ως δια ξηράς. Αντίθετα, οι Αιγύπτιοι πνίγηκαν λόγω απιστίας.
Μια μικρή θυσία που εμείς μπορεί να κάνουμε στο Θεό, ο Θεός
μπορεί να την πάρει και να φέρει τρομερή σωτηρία. Τα λίγα απλά λόγια που
μπορούμε να πούμε σε μια ψυχή ο Θεός μπορεί να τα φορτίσει με δύναμη και να τα
βάλει μέσα στην καρδιά. Σωστή πίστη είναι αυτή που διενεργείται με αγάπη, και
όχι ξερή πίστη.Ματθ.ζ:22 Α’ Κορ.ιγ:2.
Εβρ.ια:24 Ο
Μωυσής ήταν να γίνει Φαραώ, και μας λέει ο λόγος του Θεού στις Πράξ.ζ:22
«Και εδιδάχθη ο Μωϋσής πάσαν την σοφίαν
των Αιγυπτίων και ήτο δυνατός εν λόγοις και εν έργοις».
Νόμιζε ότι μ’ αυτή τη δύναμη θα ελευθέρωνε το λαό Ισραήλ. Όμως
ο Θεός ήθελε να του δώσει μια άλλη, πνευματική δύναμη. Μόνο το 1/3 της ζωής του
ξόδεψε ο Μωυσής για το Θεό, την υπόλοιπη ζωή του ο Θεός τον ετοίμαζε.
Εβρ.ια:25 Για να
πάρει αυτή την απόφαση ο Μωυσής, θα είδε κάτι που τον έκανε να προτιμήσει να
κακουχείται με τους ταπεινούς και άσημους Εβραίους, παρά να μείνει στη δόξα και
τα μεγαλεία του παλατιού του Φαραώ.
Ο Θεός θέλει να ταυτιστείς με το λαό Του ο οποίος πάντοτε τυχαίνει
να είναι λαός ταπεινός.
Φιλιπ.γ:7,8 Ο Παύλος πρόκρινε να ταυτιστεί με το λαό
του Θεού παρά να δέχεται τις κολακείες και τη δόξα των ανθρώπων.
Εβρ.ια:26 Πρέπει
να νοιώσεις ότι αυτό που χτίζει ο Θεός μέσα σου αξίζει πιο πολύ απ’ όλο το
χρυσάφι του κόσμου.
Φεύγοντας απ’ αυτή τη Γη, τι θα μπορέσει να σου κάνει όλο το
χρυσάφι του κόσμου; Τι θα σου κάνουν οι άνθρωποι; Που είναι όλοι οι μεγάλοι
άνδρες που έχουν περάσει απ’ το πρόσωπο της γης; Όμως ξέρουμε ότι ο Μωυσής
είναι στην παρουσία του Θεού. Για να αποβλέπεις στην μισθαποδοσία σημαίνει ότι έχεις
πίστη. Αν αφήσεις το Σατανά να σου κλονίσει αυτή την πίστη τα έχασες όλα. Αν
δεν πιστεύεις στην αρπαγή, δεν θα είσαι στην αρπαγή. Κι αυτό γιατί όλες οι
επαγγελίες κληρονομούνται δια πίστεως. Αν δεν πιστέψουμε στο έργο του Θεού, δεν
θα δούμε το έργο του Θεού γιατί ο Θεός λέει ότι αν εσείς δεν με δοξάσετε θα
σηκώσω πέτρες να με δοξάσουν.
Εβρ.ια:27-29
Πολλά πράγματα δεν μας τα γράφει ο λόγος του Θεού, αλλά με μικρές προτασούλες
μας αφήνει να ανοιχτούμε και να δούμε πολύ περισσότερα.
Μας λέει εδώ ότι αφήκε
την Αιγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως. Ξέρουμε ότι έσφαξε
τον Αιγύπτιο, και μετά έφυγε στην έρημο. Γιατί δεν έμεινε στην Αίγυπτο; Θα ήταν
μήπως δύσκολο στο Φαραώ να τρέξει και να τον βρει; Καθόλου. Αλλά ο Μωυσής έφυγε
δια πίστεως. Ο Μωυσής ήξερε ότι ο Θεός θα σώσει το λαό δι’ αυτού. Αυτό δεν σημαίνει
ότι ήταν τέλειος η ότι η πίστη του ήταν τέλεια γιατί όταν ο Θεός του μίλησε
στην καιόμενη βάτο, ο Μωυσής ολιγοπίστησε. Σήμερα εμείς δεν έχουμε δει κάποια
παρουσία που να έχει έλθει και να μας πει ότι είναι ο Ιησούς, αλλά έχουμε όλη
την πληροφορία της πίστης μέσα μας ότι είναι εδώ. Η πίστη είναι λεπτό πράγμα, γιατί
ξεφεύγει από την ύλη και το σαρκικό νου του ανθρώπου που έχει μάθει να
σκέπτεται και να ενεργεί βάσει αυτών που βλέπει. Γι’ αυτό αν χάσεις λίγο την
επαφή που πρέπει να έχεις με το λόγο του Θεού, και με τον ίδιο τον Κύριο,
φεύγει η πίστη, και χάνονται όλα.
Ο Θεός τους είπε να κάνουν όλα αυτά γιατί ήθελε να τους διδάξει
ότι όταν το αίμα του αμνού μπει στους παραστάτες της καρδιάς, εγώ θα σας
παρατρέξω. Α'Κορ.ε:7
Ο Μωυσής με τον να βάλει το λαό να κάνει αυτό που ο Θεός του
είπε, έσωσε τους Ισραηλίτες απ’ το θάνατο. Σήμερα, ο Θεός ζητά να πιστέψουμε
στη θυσία του Υιού Του και θα έχουμε αιώνια ζωή, δεν θα έρθουμε σε κρίση. Και
τα δύο για να γίνουν απαιτούν πίστη.
Οι Ισραηλίτες πέρασαν την Ερυθρά Θάλασσα δια πίστεως. Όποιος
προσπαθεί να πάρει το δρόμο του Θεού χωρίς πίστη, παθαίνει ότι έπαθαν τα
στρατεύματα του Φαραώ. Στο ίδιο σημείο που οι Ισραηλίτες πατούσαν και δόξαζαν
και ευλογούσαν το Θεό, εκεί ο στρατός του Φαραώ πνίγηκε. Γι’ αυτό και το Χριστό
δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν όλοι, τον ακολούθησαν οι εκλεκτοί. Αυτοί που άνοιγαν
την καρδιά τους και πίστευαν στο Θεό. Ο κόσμος που δεν έχει πίστη
καταποντίζεται.
