Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (27)

ΟΙ ΜΑΓΟΙ

Ματθ.β:1 Μάγοι: η έννοια είναι από μια Μηδική λέξη που σημαίνει «μεγαλείο» ή «ανώτερος».

Το όνομα αυτό δόθηκε από τους Χαλδαίους, Μήδους, Πέρσες και άλλους, στους σοφούς άνδρες, δασκάλους, ιερείς, γιατρούς, αστρολόγους, αστρονόμους, στους βλέποντες, στους ερμηνευτές ονείρων, στους οιωνοσκόπους, μάντεις.

Ακόμη ήταν αυτοί που παρατηρούσαν τις κινήσεις των άστρων και συνέχιζαν να υπάρχουν από αυτοκρατορία σε αυτοκρατορία και από δυναστεία σε δυναστεία.

Οι άνθρωποι αυτοί ήταν 1) καλά κατατοπισμένοι στην αστρονομία, ήταν δάσκαλοι και πολύ πιθανόν να ήταν ραβίνοι 2) Δεν ήταν πνευματιστές, δοσμένοι σε δαιμόνια γιατί α) Τους μίλησε ο Κύριος σε όνειρο β) Ήταν ταπεινοί και υπάκουοι άνθρωποι. Μόλις είδαν το αστέρι και κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Χριστός πήγαν αμέσως να Τον προσκυνήσουν γ) Ήταν βαθιά θεοσεβείς άνθρωποι δ) Ήρθαν να προσκυνήσουν το Χριστό. 3) Ήταν πλούσιοι άνθρωποι 4) Ήταν από την Ανατολή, πιθανότατα από την Χαλδαία.

β:2 Περίμεναν ότι ο βασιλιάς της πρωτεύουσας (Ιερουσαλήμ) θα γνώριζε τον βασιλιά των Ιουδαίων.

Αναμφίβολα πρέπει να είχαν σχέσεις με το Δανιήλ γιατί και ο Δανιήλ ήταν μάγος Δαν.α:20 β:2,13. Υψώθηκε πάνω απ’ όλους τους σοφούς και τους μάγους Δαν.β:46-49

Ο Δανιήλ οπωσδήποτε εξάπλωσε την πίστη στον Γιάχβε:

1) Γνώριζαν για τον ΓΙΑΧΒΕ (Δαν.ς: 23-28)

2) θα είχε οπωσδήποτε μαζί του γραπτά της Π.Δ. όπως το βιβλίο του Ιερεμία και την Πεντάτευχο. Και το πιο πιθανό είναι να τα διάβαζε και σε άλλους. Θα τους μιλούσε για τον αναμενόμενο Μεσσία και τις προφητείες που αναφέρονται σ’ Αυτόν.

3) Ακόμα και ο μ. Αλέξανδρος διάβαζε το Δανιήλ.

Άρα και οι μάγοι αυτοί θα είχαν ακούσει για τις προφητείες, για το Μεσσία.

Οι Μ.Τ.Ι. μεταξύ των άλλων που ισχυρίζονται, λένε ότι οι μάγοι στάλθηκαν από το διάβολο γιατί αν δεν πήγαιναν, ο Ηρώδης δεν θα σκότωνε τα νήπια της Βηθλεέμ!!!

Πολλές γραφές αναφέρουν το Χριστό σαν «αστέρα» και «φωτοφόρο». Ιδιαίτερα: Αριθ.κδ:17 αναφέρεται το ίδιο από Ιουδαίους και εθνικούς επίσης: Ησ.ξ:1-3 θ:1,2 Λουκ.α:78 Μαλ.δ:2 Δαν.β:22 Ιώβ λη:12 Β’ Π’ετρ.α:19 Ιώβ λη:31-33 Αποκ.κβ:16

Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι ξεκίνησαν να προσκυνήσουν τον Ιησού, δείχνει ότι ο Θεός τους είχε μιλήσει, ήξεραν, και πίστευαν σ’ αυτό. Γιατί να μην πάνε Αιγύπτιοι ή Έλληνες να προσκυνήσουν; Σημαίνει λοιπόν ότι γνώριζαν το Θεό του Ισραήλ αν και εθνικοί, και από βαθύ σεβασμό ήρθαν στο νεογέννητο Βασιλιά.

πόσοι μάγοι ήταν; Δεν ξέρουμε, αλλά η λογική λέει ότι θα ήταν οπωσδήποτε περισσότεροι από τρείς, γιατί κανείς δεν ξεκινούσε εκείνο τον καιρό ένα τέτοιο ταξίδι αν δεν ήταν πολύ καλά οργανωμένος λόγω των κινδύνων. Τα δώρα ήταν τρία, αλλά πουθενά δεν λέει ότι τα πρόσφεραν τρία άτομα, τα ονόματα: Γάσπαρ, Μελχίωρ και Βαλτάσαρ είναι εφεύρημα του 9ου αιώνα.

εν τη ανατολή: από το ανατέλλω = θέση του ήλιου, του φωτός - τυπικά για το Χριστό.

Οι στικτές γραμμές στον παραπάνω χάρτη δείχνουν τις μάλλον πιθανές διαδρομές των σοφών-μάγων που έφθασαν στη Βηθλεέμ από τις περιοχές της Ανατολής. Πιστεύεται ότι οι Μάγοι ξεκίνησαν από την Περσία ή από την περιοχή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη της Μεσοποταμίας. Η πόλη της Ιερουσαλήμ βρίσκεται σε οροπέδιο σε ύψος 800 μ. περίπου. Η Βηθλεέμ είναι 9 χλμ. νοτιότερα στο ίδιο υψόμετρο.

είδομεν τον αστέρα αυτού. Τί είδαν oι μάγοι;

Αυτοί οι άνθρωποι όπως είδαμε ήταν μορφωμένοι στην αστρονομία. Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα μέσο που τους ήταν οικείο, για να τους οδηγήσει σ’ Εκείνον που ζητούσαν. Στη Γέν.α:14 ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο Θεός έφτιαξε τα άστρα να είναι δια σημεία.

Όσο αφορά στο άστρο που οδήγησε τους μάγους στο νεογέννητο Ιησού, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς διάφορες θεωρίες. Αν δεχτούμε την αφήγηση αυτή (Ματθ.β:2,9) κυριολεκτικά, το άστρο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν αστρονομικής φύσεως, επειδή τα άστρα δεν μετακινούνται, ούτε σημαδεύουν μια θέση τόσο μακριά, που να μπορούν οι άνθρωποι να την καθορίσουν χωρίς τη χρησιμοποίηση τηλεσκοπίου. Ο Θεός δεν έχει αποκαλύψει ακόμα τη σημασία, και λεπτομέρειες για το άστρο αυτό. Ίσως η αρχαιολογική έρευνα αποκαλύψει μετά από καιρό κάποια ένδειξη που θα οδηγήσει σε οριστική απάντηση.

Κατά την αρχαιότητα οι Έλληνες αστρονόμοι είχαν διαπιστώσει, ότι οι πλανήτες, καθώς κινούνται γύρω από τον ήλιο, διαγράφουν τις τροχιές τους μέσα σε μια στενή ζώνη του ουρανού με πλάτος 16° που μάλιστα διχοτομούνταν από την εκλειπτική. Η ζώνη αυτή χωριζόταν σε 12 ίσα μέρη 30° το καθένα, τα οποία ονομάστηκαν οίκοι (του ήλιου), γιατί μέσα στον καθένα τους παραμένει ο ήλιος κάθε χρόνο για ένα μήνα. Επειδή μάλιστα στο καθένα από τα 12 αυτά τμήματα, οι ευρισκόμενοι αστέρες αποτελούσαν αντίστοιχα και από ένα αστερισμό, που συνήθως ονομαζόταν με το όνομα κάποιου ζώου, οι οίκοι ονομάζονται και ζώδια ενώ ολόκληρη η ζώνη ονομάστηκε ζωδιακή ζώνη ή ζωδιακός κύκλος.

Η εφεύρεση των ζωδιακών αστερισμών αποδίδεται στους Αιγύπτιους από τους οποίους τα πήραν και οι Χαλδαίοι και οι Έλληνες, οι οποίοι πρόσθεσαν δικούς τους μύθους σχετικά με τα ζώδια.

Η αστρολογία σαν μαντική επιστήμη παραδέχεται ότι κατά την ώρα της γέννησης ενός παιδιού, τα άστρα εξασκούν επάνω του μυστηριώδη επίδραση και του ορίζουν το πεπρωμένο και το χαρακτήρα του.

Παρατηρώντας κανείς τα άστρα που αποτελούν τον κάθε αστερισμό, μπορεί να διακρίνει κάποια ομοιότητα με το όνομα που ονομάζονται, το να τα συνδέσει όμως κανείς με μύθους, με θεούς, και επιρροές πάνω στους ανθρώπους, αυτό είναι Σατανικό. Ο προορισμός των άστρων είναι κατά την Αγία Γραφή «να διηγώνται την δόξα του Θεού» (Ψαλμ.η:4 ρμη:3 Ιώβ θ:7-10 κβ:12 Α’ Κορ.ιε:41) να φανερώνουν τη σοφία και την παντοδυναμία Του (Ψαλμ.ρμζ:4 Ησ.μ:26) και να ενισχύουν την πίστη των ανθρώπων στο μόνο Θεό και Δημιουργό καθώς και στις υποσχέσεις Του (Γέν.ιε:5 Δευτ.α:10 ι:22 Νεεμ.θ:23 Ιερ.λγ:22)

Η Αστρολογία ευρίσκεται, σε πλήρη αντίθεση με την Αγία Γραφή, σαν θρησκεία ειδωλολατρική (Δευτ.ιη:10 Ησ.μζ:9, 12-15)

Η Διεθνής Αστρονομική Εταιρεία στο συνέδριο της στη Βόννη το 1949 έκδωσε την απόφαση ότι: «Εκείνο που επί των ημερών μας τιτλοφορείται σαν Αστρολογία, δεν είναι τίποτε άλλο από κράμα δεισιδαιμονιών, αγυρτείας και εμπορίου      και ότι είναι σύστημα αυθαίρετων κανόνων».

Λέγεται λοιπόν σχετικά με το άστρο της Βηθλεέμ:

Το έτος 1604 ο γνωστός αστρονόμος KEPLER παρατήρησε συζυγία του Δία και του Κρόνου κατά το μήνα Δεκέμβριο. Κατά την ερχόμενη άνοιξη πλησίασε και ο Άρης τους παραπάνω πλανήτες, και το ερχόμενο Φθινόπωρο φάνηκε ανάμεσα σ’ αυτά τα άστρα νέο αστέρι μεγάλης λαμπρότητας. Απ’ αυτό το γεγονός ο KEPLER υπέθεσε ότι το ίδιο θα μπορούσε να είχε συμβεί τότε που ο Χριστός γεννήθηκε. Πράγματι, ο KEPLER ανακάλυψε ότι το 747 από κτίσεως Ρώμης, ο Δίας και ο Κρόνος είχαν βρεθεί στον αστερισμό των Ιχθύων όπου ενώθηκε μαζί τους και ο Άρης και ότι αυτό θα ήταν το σημείο που διέγειρε την προσοχή των μάγων.

(Λέγεται ότι οι αστρονόμοι βρίσκουν ότι υπήρχε συμβολή του Δία και του Κρόνου κατά την γέννηση του Αδάμ, του Ενώχ, του Νώε, του Κύρου, ακόμα και κατά τον κατακλυσμό του Νώε. Ακόμη, στη γέννηση του Καρλομάγνου και του Λούθηρου.)

Ο Δίας κινείται με τέτοια ταχύτητα, που φαίνεται να περιτριγυρίζει τον ουρανό και να ξανάρχεται στην ίδια θέση ανάμεσα στα απλανή άστρα, σε περίοδο 12 περίπου ετών. Ο Κρόνος που είναι ακόμη πιο μακριά από τον ήλιο και κινείται βραδύτερα, χρειάζεται περί τα 29 ½ χρόνια για να κάνει τον ίδιο κύκλο στον ουράνιο θόλο. Ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι ο Δίας πρέπει να ξεπερνάει τον Κρόνο, κερδίζοντας, κατά την διαδρομή του μια ολόκληρη βόλτα σε 20 περίπου χρόνια. Έτσι ο Δίας και ο Κρόνος βρίσκονται σε σύνοδο κάθε 20 χρόνια. Ένα γεγονός, τόσο κανονικό και σταθερής συχνότητας, δεν φαίνεται να είναι αρκετά αξιόλογο, που να προκάλεσε την προσοχή των μάγων. Όμως η τριπλή συζυγία που παρατηρήθηκε από τον KEPLER είναι πράγματι σπάνιο φαινόμενο.

Σύμφωνα μ’ ένα παλιό Κινέζικο κείμενο, ένας κομήτης παρουσιάστηκε την άνοιξη του 5 π.Χ. Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ένα άλλο ουράνιο αντικείμενο, που περιγράφεται σαν κομήτης χωρίς ουρά. Το αντικείμενο αυτό του 4 π.Χ. ίσως ήταν ένας νεολαμπής αστέρας (NOVA) επειδή φαινόταν να παραμένει ακίνητος. Νεολαμπές λέγεται ένα άστρο που εκρήγνυται και λάμπει για ένα διάστημα. Οι αστρονόμοι λένε ότι 30 περίπου άστρα του Γαλαξία κάθε χρόνο εκρήγνυνται ξαφνικά, γίνονται περισσότερες από 10.000 φορές λαμπρότερα και ύστερα επανέρχονται στην κανονική τους λαμπρότητα.

Μια τρίτη εκδοχή είναι ο αστερισμός της Παρθένου:

9 μήνες πριν την εαρινή ισημερία, η παρθένος ήταν στον μεσημβρινό με μια οριζόντια γραμμή στην κοιλιά. Ακόμη το «ΚΟΜΑ» (άστρο βρέφος και σπέρμα της γυναικός) ήταν στον μεσημβρινό την ίδια νύκτα.

Ένας άλλος φωτεινός αστέρας (ορατός & τη μέρα) φάνηκε περίπου 125 χρόνια π.Χ. (τον είδε ο Ύπαρχος) και χάθηκε 150 χρόνια μετά (παρατηρήθηκε από τον Πτολεμαίο). Ήταν στην κεφαλή του «ΚΟΜΑ» και στον Μεσημβρινό εκείνη την ίδια νύχτα.

Απόκομμα από την εφημερίδα Globe news 25-12-81 (ΗΠΑ)

Στα μέσα του Σεπτεμβρίου του 3 π.Χ. ( όσο αφορά στη διαφορά της χρονολογίας δεν πρέπει να μας δυσκολεύει γιατί οι αστρονόμοι γνωρίζουν τις κινήσεις των άστρων από την κανονικότητα των κινήσεών τους, όμως υπάρχουν και άστρα που κινούνται ακανόνιστα και καμιά φορά δεν μπορεί κανείς να ξέρει πότε άρχισε η κίνηση κάποιου άστρου) ο Δίας γνωστός στους αρχαίους σαν ο πλανήτης βασιλιάς ήρθε πολύ κοντά στον πλανήτη Rulus το οποίο σημαίνει βασιλιάς (ρήγας).

Αυτό συνέβη 3 φορές στον αστερισμό του Λέοντα. Ο Λέων ήταν σημείο της φυλής του Ιούδα, μία από τις 12 φυλές του Ισραήλ. Στους Μάγους αυτό θα σήμαινε ότι θα γεννιόταν κάποιος βασιλιάς στους Ιουδαίους. Όπως είδαμε πριν ο Δίας προμήνυε γεννήσεις μεγάλων ανδρών, έτσι οι Μάγοι βλέποντας αυτό ξεκίνησαν για να συναντήσουν το Βασιλιά. Αργότερα ο Δίας κινήθηκε προς τον αστερισμό της παρθένου. Αν οι μάγοι ήδη είχαν ταξιδέψει και φθάσει στην Ιερουσαλήμ, πληροφορημένοι από τις κινήσεις του Δία, θα είδαν τον πλανήτη να είναι πάνω από το χωριό της Βηθλεέμ. Ο Δίας ήρθε και σταμάτησε ακριβώς πάνω στην κοιλιά της παρθένου ακριβώς εκεί που υποτίθεται ότι ήταν το παιδί.

Ο Θεός φαίνεται να έχει κρύψει θαυμαστά μεγαλεία σ’ όλα αυτά που εμείς ακόμα δεν ξέρουμε. Αν δούμε τη σειρά των ζωδίων στην ζωδιακή ζώνη βλέπουμε τους Διδύμους, να είναι ο καιρός που ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του. Όμως μπήκε η αμαρτία και ο Θεός αρχίζει με τον Αβραάμ μετά από 2000 χρόνια θυσίες, Ταύρος & Κριός (το σχέδιο της Σωτηρίας) μετά έχουμε ΙΧΘΥΣ = Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Στις μέρες μας είναι που μπαίνουμε στον αστερισμό της Υδροχόου που είναι σύμβολο ειρήνης και έκχυσης του Πνεύματος του Αγίου που έχει ήδη αρχίσει και θα τελειοποιηθεί στη χιλιετή βασιλεία. Μετά είναι ο Αιγόκερος που μπορούμε να δούμε εκεί το Σατανά και…….       

Θα μπορούσε εδώ να δημιουργηθεί η απορία, γιατί να χρησιμοποιούνται όλα αυτά τα ζωδιακά ονόματα αφού ξέρουμε ότι τα ζώδια είναι από το διάβολο.

Η απάντηση είναι ότι οι ζωδιακοί αστερισμοί υπάρχουν και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Δεν μιλάμε για σύμβολα ή για τυχόν επηρεασμούς που οι αστρολόγοι δίνουν στα διάφορα άστρα και στις κινήσεις τους.

Εφόσον ο λόγος του Θεού μας αναφέρει για το άστρο του Χριστού που σημαίνει ότι ο Θεός χρησιμοποίησε ένα αστέρι για να δείξει ότι γεννήθηκε ο Χριστός και πού γεννήθηκε, σημαίνει ότι οι Μάγοι κάτι είδαν που τους οδήγησε στο σπίτι της Βηθλεέμ. Αυτό είναι λοιπόν που προσπαθούμε να δούμε μέσα από την ιστορία όσο αφορά στις κινήσεις των άστρων (Αστρονομία, όχι αστρολογία), είναι η εξήγηση αυτού του φαινομένου.

Στο Ματθ.β:2 βλέπουμε τους Μάγους να λένε ότι είδαν τον αστέρα Αυτού, και είδαμε τί μπορεί να ήταν αυτό που είδαν.

Όμως γιατί ο Θεός με ένα άστρο να δείξει ότι γεννιέται ο Μεσσίας στον κόσμο; Εμείς οπωσδήποτε δεν έχουμε καμιά σχέση με αστρολογία και τα ζώδια έτσι όπως ο διάβολος τα έχει βάλει μέσα στη ζωή των ανθρώπων.

Όμως δεν θα ήταν και σωστό αν δεν προσέχαμε τα άστρα σαν σημεία, εφόσον ο Θεός μας λέει ότι έβαλε τα άστρα για σημεία (Γέν.α:14). Αν λοιπόν τα άστρα είναι για σημεία, δεν θα έπρεπε να σημαδευτεί και από τα άστρα η γέννηση του Ιησού; Είναι πολύ πιθανόν και όταν γίνει η αρπαγή, τα άστρα του ουρανού να δείξουν σημείο. Βλέπουμε στην Αποκάλυψη κινήσεις αστέρων (Άψινθος) που έχουν να κάνουν με την οργή του Θεού και με όσα θα συμβαίνουν στη Γή.

Ψαλμ.ιθ:1 Οι ουρανοί διηγούνται την δόξα του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλει το έργον των χειρών αυτού

Εδώ είναι μια ιδιαίτερη μαρτυρία του μεγαλείου της παρουσίας και της δημιουργίας που σύμφωνα με τον λόγο του Θεού μας δίνει γνώση μέρα με τη μέρα.

Πολλοί πιστεύουν ότι όλη αυτή η παρουσία του αστέρα δεν ήταν κάτι φυσιολογικό αλλά θαυμαστή ενέργεια του Θεού, υπερφυσική. Και αυτή είναι η έννοια του θαύματος, ότι έρχεται κόντρα στους νόμους της φύσης. Αυτή πρέπει να είναι η πιο καλή ερμηνεία, γιατί βλέπουμε στο Ματθ.β:9 ότι όσο καιρό ήταν οι Μάγοι στην Ιερουσαλήμ δεν τον έβλεπαν και όταν τον είδαν πάλι, όταν ξεκίνησαν για την Βηθλεέμ, χάρηκαν.

Ο Θεός είναι Αυτός που έχει κάτω από την εξουσία Του όλη αυτή την τέλεια δημιουργία του στερεώματος Ιώβ λη:31-41.

Ματθ.β:3 «εταράχθη» Ίσως γιατί οι Μάγοι ήταν άνθρωποι υψηλής μόρφωσης και θέσης, αλλά μάλλον γιατί φοβήθηκε μήπως χάσει το θρόνο του στο άκουσμα ότι γεννήθηκε ο Βασιλιάς των Ιουδαίων. Κι αν το άκουγε ο λαός θα επαναστατούσε εναντίον του.

β:4 «ηρώτα» Δείχνει τη ζήλεια του Ηρώδη και το φόβο του μήπως χάσει τη θέση του. To ίδιο φοβόταν και ο Ναβουχοδονόσορ (Δαν.β:2 & ε:7).

Ο Ηρώδης ρώτησε του Γραμματείς σχετικά μ’ αυτό που άκουσε από τους Μάγους, που σημαίνει ότι οι Γραμματείς έμαθαν για τη γέννηση του Μεσσία, αλλά κανείς δεν συγκινήθηκε να μάθει περισσότερα γιατί αυτό που ήθελαν ήταν να είναι αυτοί ψηλά. Βλέπουμε πόσο πολύ μπορεί να πωρωθεί η καρδιά του ανθρώπου από τον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Ήξεραν ότι θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ γιατί το είχε προφητεύσει ο Μιχαίας ε:2 αλλά ούτε που κινήθηκαν να πάνε εκεί, πράγμα που δείχνει το πνεύμα που υπήρχε μέσα στην Ιερουσαλήμ.

β:7 Ο Ηρώδης με φόβο και φανατισμό προσπαθούσε να προστατεύσει τον θρόνο του!

β:9 «προεπορεύετο αυτών» τους οδηγούσε. Αναφέρεται σε θαυμαστό γεγονός.

Η παράδοση λέει ότι το άστρο φαινόταν μέσα στο πηγάδι του σπιτιού (τραβηγμένο, το αναφέρουμε μόνο σαν παράδοση ανθρώπων).

β:11 Οι Μάγοι σύμφωνα με το λόγο του Θεού δεν πήγαν στη φάτνη, αλλά στο σπίτι όπου βρήκαν το Χριστό. Οι βοσκοί όταν πήγαν να προσκυνήσουν ήταν ακόμη στην φάτνη (Λουκ.β:13-16) αλλά οι Μάγοι καθυστέρησαν που σημαίνει ότι είχε γίνει ήδη η περιτομή του Χριστού, η αφιέρωση στο ναό (Ματθ.β:22 & Λουκ.β:39 & 22) ανέβηκαν μέχρι τη Ναζαρέτ και αργότερα κατέβηκαν πάλι στη Βηθλεέμ όπου ο Ιωσήφ θα σχεδίαζε να μείνει γιατί τον βλέπουμε μετά την Αίγυπτο να πηγαίνει στη Βηθλεέμ αλλά ο άγγελος του είπε να πάει στην Ναζαρέτ.

ανοίξαντες τους θησαυρούς Το ότι πρόσφεραν τρία δώρα δεν σημαίνει ότι ήταν τρείς άνθρωποι, όταν δε λέει θησαυρούς, εννοεί τα κουτιά με τους θησαυρούς. Αυτό ήταν μια ανατολίτικη συνήθεια. Ποτέ δεν επισκεπτόσουν ανώτερο χωρίς δώρο και ιδιαίτερα κάποιο βασιλιά (Ψαλμ.οβ:10).

Χρυσός: συμβολίζει τη θεότητα, δεν σκουριάζει και δεν αλλοιώνεται ποτέ.

Σμύρνα: υγρό που ρέει από ορισμένα δένδρα ελεύθερα και ήταν βάλσαμο για τους νεκρούς. Συμβολίζει το θάνατο του Χριστού.

Λιβάνι: είναι λευκό, βγαίνει από λουλούδια και συμβολίζει τη βασιλικότητα αλλά και τη μεσιτεία.

Όπως στη Σκηνή του Μαρτυρίου υπήρχαν τρία συμβολικά χρώματα, έτσι κι εδώ έχουμε τρία συμβολικά δώρα. Στη Σκηνή του Μαρτυρίου υπήρχε το γαλάζιο που συμβόλιζε τη θεότητα (χρυσός), το κόκκινο συμβολίζει το θάνατο (σμύρνα) και το λευκό που έχει να κάνει με την ανάμιξη του κόκκινου και του γαλάζιου που δίνει το μωβ χρώμα και που είναι σύμβολο μεσιτείας (λιβάνι = προσευχή, μεσιτεία).