Ημέρα χαράς και αγαλλίασης για τον ουρανό και τη γη ήταν η ημέρα που γεννήθηκε ο Χριστός. Οι αιθέρες γέμισαν από τον αγγελικό ύμνο. Οι ποιμένες της Βηθλεέμ εχάρησαν χαράν μεγάλην, όπως τους το μήνυσε ο άγγελος: Ιδού ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην...
Και όμως υπήρξαν άνθρωποι, που όχι μονάχα
έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν τη χαρά της γέννησης του Χριστού, αλλά και
παρέμειναν τραγικές μορφές μέσα στο φωτεινό και χαρούμενο πλαίσιό της.
Και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιες τραγικές μορφές. Γι' αυτούς η γέννηση του Χριστού είναι μάλλον τραγωδία. Γιατί τραγωδία είναι να πεθάνεις από δίψα όταν μπροστά σου είναι η πηγή. Τραγωδία είναι να χάσεις την ευκαιρία να απολαύσεις το φως και να μείνεις για πάντα στο σκοτάδι. Τραγωδία είναι να χαθείς όταν ο Σωτήρας σου έχει έλθει τόσο κοντά σου!
Ο πρώτος που έχασε την ευκαιρία να χαρεί τη
γέννηση του Χριστού, υπήρξε ο άνθρωπος που είχε το πανδοχείο στη Βηθλεέμ. Τα
Ευαγγέλια δεν μας αναφέρουν το όνομά του. Ίσως γιατί όταν γράφτηκαν θα είχε πια
ξεχασθεί ποιος ήταν. Είχε όμως το προνόμιο αυτός ο άνθρωπος να στεγάσει στο πανδοχείο
του το βρέφος Ιησού. Εκεί η Μαριάμ "εγέννησε
τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον και εσπαργάνωσεν αυτόν εν τη φάτνη· διότι δεν ήτο
τόπος δι' αυτούς εν τω καταλύματι" (Λουκ.β:7).
Απασχολημένος με την πολλή δουλειά που έπεσε
με την απογραφή, έχασε μια μοναδική ευκαιρία. Ήλθε τόσο κοντά του. Κάτω από τη
στέγη του συνέβη το θαύμα των αιώνων. Το διάταγμα του Καίσαρα Αυγούστου
υποχρέωσε τον Ιωσήφ και τη Μαρία να βρεθούν στη Βηθλεέμ και να σταθούν μπροστά
του ζητώντας κατάλυμα. Οι ασχολίες του όμως δεν τον αφήκαν να προσέξει αυτό για
το οποίον οι ουρανοί εκινητοποιούντο. Το κύριο μέλημά του ήταν πώς θα ωφεληθεί
από την περίσταση και πόσα θα μπορούσε να εισπράξει.
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από τέτοιους
ανθρώπους. Με την υλιστική αντίληψη της ζωής, χάνουν το νόημα και την χαρά της
γέννησης του Χριστού. Οι δουλειές, τα κέρδη, τα πάρτι, τα Χριστουγεννιάτικα
δένδρα, τα ταξίδια που μπορούν να κάνουν με τις διακοπές, τους απορροφούν τόσο
ώστε χάνουν τη μελωδία της σωτηρίας που έφερε ο Λυτρωτής, χάνουν το φως που οδήγησε
τους μάγους. Γι' αυτούς η γέννηση του Χριστού είναι τραγωδία. Είναι τόσο κοντά
τους ο θησαυρός, η χαρά, η ειρήνη, η λύτρωση και αυτοί την χάνουν. Ακόμα και χριστιανοί
χάνουν την ουσία και τη δύναμη του Χριστού, γιατί ασχολούνται με τον εαυτό τους
και όταν πρόκειται για το έργο του Θεού.
"Δεν βρίσκεται πια ανάμεσά τους η
απλότητα η εν Χριστώ. Τη θέση αυτής της απλότητας πήραν τα προγράμματά τους, τα
σχέδιά τους, ένα σωρό νευρικές δραστηριότητες που απορροφούν το χρόνο και το
ενδιαφέρον τους, αλλά δεν γεμίζουν την καρδιά και δεν μας οικοδομούν στην
πίστη. Πολύ ρηχή παραμένει η πνευματική τους πείρα, τυπική γίνεται η λατρεία τους
και μιμούνται δουλικά τον κόσμο..."
Ένας άλλος άνθρωπος που έχασε την ευκαιρία να
χαρεί τα Χριστούγεννα ήταν ο Ηρώδης, ο βασιλιάς της Ιουδαίας. Σαν άνθρωπος ήταν
απαίσιος αυτός ο ηγεμόνας. Σωστή "αλεπού" όπως τον ονόμασε ο Κύριος
(Λουκ.ιγ:32), είχε σκοτώσει πολλούς και τη γυναίκα του και δυο γιους του.
Κυνικός και αδίστακτος ήταν. Ήξερε πάντως την προσδοκία του λαού Ισραήλ. Ο ευαγγελιστής
Ματθαίος μας διηγείται πώς οι σοφοί μάγοι τον βρήκαν στα Ιεροσόλυμα και τον
ρώτησαν πώς θα εύρισκαν τον γεννηθέντα βασιλέα των Ιουδαίων. Ο Ηρώδης κατάλαβε
πολύ καλά ότι επρόκειτο για τον Μεσσία και κάλεσε τους θρησκευτικούς ηγέτες να
του πουν, πού θα γεννιόταν ο βασιλιάς που περίμεναν. Αφού πήρε την πληροφορία
εξαπέστειλε στη Βηθλεέμ τους μάγους, με την παραγγελία να επιστρέψουν και να
του αναφέρουν με ακρίβεια τα καθέκαστα. "Πορευθέντες ακριβώς εξετάσατε περί του παιδίου· αφού δε εύρετε,
απαγγείλατέ μου, δια να έλθω και εγώ να προσκυνήσω αυτό" (Ματθ.β:8).
Στο νου του ήταν να φονεύσει και όχι να
προσκυνήσει. Υποκρίθηκε τόσο αδιάντροπα. Ήξερε όμως τη σημασία μιας τέτοιας γέννησης.
Γι' αυτόν η γέννηση του Χριστού υπήρξε τραγωδία. Το συμφέρον και η μοχθηρία τον
έκαμαν να χάσει το παν.
Και υπάρχουν πολλοί σήμερα που χάνουν κάθε τι
καλό και ωραίο στη ζωή, χάνουν το παν, από τον ατομισμό τους, το συμφέρον και από
πολλά άλλα ευτελή σκύβαλα. Χάνουν τον Σωτήρα που ήλθε να τους σώσει. "Τι θα ωφεληθή ο άνθρωπος εάν όλον τον κόσμον
κερδίση και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;" Τι κέρδισε ο Ηρώδης;
Αλλά και οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι αρχιερείς
και οι γραμματείς, έχασαν τη γέννηση του Χριστού. Θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι
να χαρούν. Γνώριζαν τις Γραφές, τις προφητείες. Γιατί δεν πήγαν μαζί με τους
μάγους να ερευνήσουν; Ασφαλώς από υπερηφάνεια. Η γνώση τους αντί να γίνει
οδηγός, τους τύφλωσε. "Πώς δύνασθε
να πιστεύσητε σεις που λαμβάνετε δόξαν ο είς παρά του άλλου και δεν ζητείτε την
δόξαν την παρά του μόνου Θεού;" (Ιωάν.ε:44). Η γνώση όχι μόνο δεν
αρκεί, αλλά και μπορεί να γίνει αρνητικό στοιχείο και εμπόδιο. Πόσοι με άφθονη
θρησκευτική γνώση, μένουν στεγνοί από αγάπη και χαρά. Γεμάτοι αυτοπεποίθηση και
αυτοδικαίωση χάνουν την ευκαιρία. Και γι' αυτούς η γέννηση του Χριστού είναι
μια τραγωδία.
Υπήρξαν και εκείνοι που απόλαυσαν τη Γέννηση
του Χριστού. Οι ποιμένες της Βηθλεέμ. Είδαν και άκουσαν πρώτοι τους αγγέλους.
Και "επέστρεψαν οι ποιμένες,
δοξάζοντες και υμνούντες τον Θεόν, δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον..."
(Λουκ.β:20). Οι σοφοί μάγοι επίσης. Δεν ήταν Ιουδαίοι αυτοί. Από μακρινή χώρα
ξεκίνησαν. Είδαν το φωτεινό αστέρι και το ακολούθησαν. Η δίψα τους για την
αλήθεια ήταν ειλικρινής και βαθειά. Και ικανοποιήθηκαν. Ο ζητών ευρίσκει. Ο
αιτών λαμβάνει. Εις τον κρούοντα η θύρα ανοίγεται.
Τι είναι για σένα τα Χριστούγεννα; Τραγωδία
που την σκεπάζουν τα στολίδια, τα παιχνίδια και τα φαγοπότια, ή φως και ειρήνη
και σωτηρία; Ο Λυτρωτής, ταπεινός και πράος, ήρθε να σε αναζητήσει και να σε
σώσει. Αν τον δεχθείς η μεγάλη χαρά είναι δική σου!
