Γεν.α:1 (και συναφή όπως Γεν.α:3, 9, 11, 14, 20, 24, 26, 27,
Γεν.ε:1,2 Γεν.ια:5,7)
«Εν αρχή εποίησεν ο
Θεός τον ουρανόν και την γην»
Γεν.α:26
«Και είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης».
Στα παραπάνω εδάφια η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται σαν Θεός
είναι η λέξη Ελοχίμ, πληθυντικός της λέξης Ελ που τις περισσότερες φορές
σημαίνει Θεός.
Απ’ αυτό το γεγονός οδηγούνται στο εσφαλμένο συμπέρασμα, είτε
ότι υπήρχαν περισσότεροι του ενός Θεοί στη δημιουργία, είτε ότι ο ένας Θεός
έχει μέσα του περισσότερα του ενός πρόσωπα/υποστάσεις (τριαδικός) εξ ου και ο
πληθυντικός.
Δεν είναι όμως περίεργο ότι ο αρχαίος λαός Ισραήλ
διαβάζοντας επί αιώνες αυτά τα ίδια εδάφια ουδέποτε κατέληξε στο συμπέρασμα που
καταλήγουν οι τριαδικοί, ότι δηλαδή ότι ο Θεός δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά
πολλά;
Μήπως ο Μωυσής ξέχασε να τους αναφέρει ότι ο Θεός που πρέπει
να λατρεύουν έχει τρεις υποστάσεις και όχι μία; Ασφαλώς όχι! Στην εβραϊκή
γλώσσα όταν η λέξη Ελοχίμ συνδέεται με ρήμα στον ενικό τότε μεταφράζεται Θεός
στον ενικό (όπως και στο κείμενο της Αγ. Γραφής) και εννοεί τον ένα και
μοναδικό Θεό, ενώ όταν συνδέεται με ρήμα στον πληθυντικό εννοεί πολλούς θεούς.
Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις τα ρήματα είναι στον ενικό
επομένως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εννοηθεί ότι υπάρχουν πολλοί Θεοί.
Η λέξη Ελοχίμ επίσης χρησιμοποιείται και για άρχοντες,
κριτές, θεϊκά όντα, αγγέλους, ακόμα και για τους ψεύτικους θεούς των εθνών.
Υπάρχουν και άλλες λέξεις στα εβραϊκά που χρησιμοποιούνται στον πληθυντικό αλλά
η σημασία τους είναι στον ενικό, όπως ζεκουνίμ (μεγάλη ηλικία) Γεν.κα:2,7-λζ:3-μδ:20,
γκεμπόροθ (δύναμη) Ιώβ μα:20 κ.α..
Όμως ο ισχυρισμός ότι Ελοχίμ σημαίνει πολλά πρόσωπα
καταρρίπτεται άμεσα συγκρίνοντας τα παρακάτω εδάφια της Αγ. Γραφής:
«Διότι ο Μωϋσής είπε
προς τους πατέρας Ότι Κύριος ο Θεός σας θέλει αναστήσει εις εσάς προφήτην εκ
των αδελφών σας ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει κατά πάντα όσα αν λαλήση προς εσάς.
Και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του
λαού. Και πάντες δε οι προφήται από Σαμουήλ και των καθεξής, όσοι ελάλησαν,
προανήγγειλαν και τας ημέρας ταύτας. Σεις είσθε υιοί των προφητών και της
διαθήκης, την οποίαν έκαμεν ο Θεός προς τους πατέρας ημών, λέγων προς τον
Αβραάμ· Και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάσαι αι φυλαί της γης. Προς
εσάς πρώτον ο Θεός αναστήσας τον Υιόν αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν διά να σας
ευλογή όταν επιστρέφητε έκαστος από των πονηριών υμών» Πραξ.γ:22-26
«Προφήτην εκ μέσου σου
θέλει αναστήσει εις σε Κύριος ο Θεός σου εκ των αδελφών σου, ως εμέ· αυτού
θέλετε ακούει· κατά πάντα όσα εζήτησας παρά Κυρίου του Θεού σου εν Χωρήβ εν τη
ημέρα της συνάξεως, λέγων, Ας μη ακούσω πλέον την φωνήν Κυρίου του Θεού μου,
μηδέ να ίδω πλέον το μέγα τούτο πυρ, διά να μη αποθάνω. Και είπε Κύριος προς
εμέ, Καλώς έχουσιν όσα ελάλησαν. Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω
αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού,
και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν· Και ο άνθρωπος
όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω
ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ' αυτού..» Δευτ.ιη:15-19
Από τη σύγκριση των παραπάνω δύο εδαφίων βλέπουμε πως
αντιλαμβανόταν ο απ. Πέτρος τη λέξη Ελοχίμ. Είναι προφανές ότι αναφέρεται στο
Θεό, τον Πατέρα και μόνο και όχι σε ένα τριαδικό όν αφού προφήτης του εδαφίου
δεν είναι άλλος από τον Υιό του Θεού.
Για τον Υιό, όμως, λέει: «Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος
είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου. Ηγάπησας δικαιοσύνην και εμίσησας ανομίαν·
διά τούτο έχρισέ σε, ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους
σου» Εβρ.α:8,9
«Ο θρόνος σου, Θεέ (Ελοχίμ), παραμένει στον αιώνα τού αιώνα·
σκήπτρο ευθύτητας είναι το σκήπτρο της βασιλείας σου. Αγάπησες δικαιοσύνη, και μίσησες αδικία, γι'
αυτό ο Θεός (Ελοχίμ), ο Θεός σου (Ελοχίμ), σε έχρισε με λάδι αγαλλίασης
περισσότερο από τους μετόχους σου.» Ψαλμ.με:6,7
Η μετάφραση αυτή του Εβρ.α:8 στα νέα ελληνικά από το αρχαίο
κείμενο χρησιμοποιείται από τριαδικούς (στο αρχαίο κείμενο δεν υπάρχει το «ω
Θεέ», υπάρχει το «ο Θεός») και περιλαμβάνει μια αντίφαση. Η λέξη Ελοχίμ
χρησιμοποιείται στο εδάφιο 8 αποκλειστικά για τον Υιό (ένα πρόσωπο) ενώ στο
αμέσως επόμενο εδάφιο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τον Πατέρα (ένα
πρόσωπο). Όπως και να έχει όμως, σε καμία περίπτωση δεν εννοεί ένα τριαδικό όν.
«τότε είπον· Ιδού,
έρχομαι, εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού, διά να κάμω, ω
Θεέ, το θέλημά σου» Εβρ.ι:7
«Τότε είπα, Ιδού,
έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού· χαίρω, Θεέ (Ελοχίμ)
μου, να εκτελώ το θέλημά σου· και ο νόμος
σου είναι εν τω μέσω της καρδίας μου» Ψαλμ.μ:7,8
Πάλι, από τη σύγκριση των παραπάνω δύο εδαφίων προκύπτει ότι
η λέξη Ελοχίμ δεν υποδηλώνει ένα τριαδικό όν αλλά το Θεό Πατέρα και μόνο αφού
το πρόσωπο που μιλάει εδώ είναι ο Υιός και απευθύνεται στον Θεό και Πατέρα Του.
Γιατί όμως στη Γεν.α:26 ο Θεός λέει «ας κάνουμε άνθρωπο»; Σε
ποιούς ή σε ποιόν απευθύνεται; Μήπως η μία υπόσταση του τριαδικού Θεού
απευθύνεται στην άλλη; Ασφαλώς όχι διότι όπως δείξαμε η λέξη Ελοχίμ στα εδάφια
αυτά αντιπροσωπεύει το Θεό, τον Πατέρα. Η Αγ. Γραφή μας δίνει την απάντηση:
«Ο Θεός, αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά των προφητών
πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά
του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι' ου έκαμε και τους αιώνας»
Εβρ. α:1,2
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός και ο Γιος Του συνεργάστηκαν για
τη δημιουργία του κόσμου.
