Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΕ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ
Ιωάν.ι:28-30,33 Και εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον, και δεν
θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα, και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός
μου. Ο Πατήρ μου, όστις μοι έδωκεν αυτά, είναι μεγαλήτερος πάντων, και ουδείς
δύναται να αρπάση εκ της χειρός του Πατρός μου. Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα….
Απεκρίθησαν προς αυτόν οι Ιουδαίοι, λέγοντες· Περί καλού έργου δεν σε
λιθοβολούμεν, αλλά περί βλασφημίας, και διότι συ άνθρωπος ων κάμνεις σεαυτόν
Θεόν.
Βλέπουμε σ' αυτά τα εδάφια
ότι ο Χριστός ταύτιζε απόλυτα τον εαυτό Του με τη θεότητα του Πατέρα. Με το «ΕΝ
ΕΙΜΕΘΑ» δεν προσπάθησε να τους πει ότι απλά είναι ένα με τον Πατέρα ως προς το σκοπό,
τη φρόνηση, την ψυχή κτλ., πράγμα που ήταν, αλλά ότι ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΉΡ ΕΝ ΕΙΜΕΘΑ
που σημαίνει ότι, είτε έβλεπαν τον Ιησού, είτε τον Πατέρα, ήταν ακριβώς το ίδιο
ως προς τη θεότητα και φαίνεται καθαρά ότι οι Ιουδαίοι κατάλαβαν αυτό το
πράγμα, ότι έκανε τον εαυτό Του Πατέρα Θεό, γιατί πήραν πέτρες να Τον
λιθοβολήσουν.
Για τους Εβραίους δεν υπήρχε άλλος Θεός και ούτε υπάρχει, παρά
μόνο ο Θεός Πατέρας, ο Ευλογητός και ήταν δύσκολο να πιστέψουν στα λόγια του
Χριστού. Δεν καταλάβαιναν όμως το μυστήριο της ευσεβείας ότι Αυτός ο Θεός Πατέρας
φανερώθηκε εν σαρκί μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού και κατοίκησε ανάμεσά τους.
Ιωάν.ι:37-38 Εάν δεν κάμνω τα έργα του Πατρός μου, μη
πιστεύετε εις εμέ· αλλ' εάν κάμνω, αν και εις εμέ δεν πιστεύητε, πιστεύσατε εις
τα έργα, διά να γνωρίσητε και πιστεύσητε ότι ο Πατήρ είναι εν εμοί και εγώ εν
αυτώ.
Αν υπήρχε αντιλογία για το παραπάνω επιχείρημα, τώρα θα πρέπει να
έχει αποστομωθεί τελείως γιατί ο Κύριος διευκρίνισε αυτό που είπε λίγα εδάφια
πιο πάνω ότι δηλ. «ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΝ ΕΙΜΕΘΑ» με το ότι συνέχισε και τους λέει
είμαι ένα με τον Πατέρα γιατί ο ΠΑΤΗΡ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΕΜΟΙ δηλ. είναι μέσα μου, η θεότητά
Του κατοικεί μέσα μου, έτσι είτε εμένα βλέπετε (εξωτερική εμφάνιση) είτε τα έργα,
τη δύναμη, και το Πνεύμα που κατοικεί εντός μου, δεν είναι άλλος παρά ο Πατέρας.
Μια πλήρης ταύτιση του ανθρώπου με το Θεό.
Κολ.β:9 διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της
θεότητος σωματικώς,
Να, λοιπόν άλλη μία μαρτυρία ότι η θεότητα, το πλήρωμα της θεότητας
που είναι ο Πατέρας, κατοικεί «ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ» δηλ. στο σώμα του Ιησού Χριστού. Τώρα
εν μέρει κατοικεί και σε μας. Εμείς δηλ. είμαστε το κατοικητήριο του Θεού, γι'
αυτό και ο Παύλος προσεύχεται ώστε να πληρωθούμε με όλο το πλήρωμα του Θεού (Εφες.γ:19)
και να γνωρίσουμε την αγάπην του Χριστού την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν.
Παρατηρούμε όμως ότι η Γραφή πάντοτε μας μιλά για ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ και
όχι τρείς. Αυτή η θεότητα αποδίδεται πάντοτε στον Πατέρα Θεό. Όταν τώρα τη
βλέπουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό, η θεότητα δεν αλλάζει, απλά εκφράζεται δια
του Ιησού του Κυρίου μας ο οποίος γεννήθηκε από τον Πατέρα και μέσα στον οποίο
κατοίκησε πλήρως και κατοικεί όπως είδαμε από την Κολ.β:9.
Ιωάν.ιβ:44-45 Ο δε Ιησούς έκραξε και είπεν· Ο πιστεύων εις
εμέ δεν πιστεύει εις εμέ, αλλ' εις τον πέμψαντά με, και ο θεωρών εμέ θεωρεί τον
πέμψαντά με.
Αν ο Κύριος Ιησούς ήθελε να τους πει ότι είναι ο «θεός Υιός», το
δεύτερο πρόσωπο της τριάδας όπως πολλοί θέλουν να νομίζουν, εδώ όπως και στα
παραπάνω εδάφια ο Ιησούς το ξεκαθάρισε μια και καλή. Αυτός που βλέπει εμέ
βλέπει τον Πατέρα, Αυτόν που με έστειλε. Φυσικά δεν εννοούσε την εξωτερική του
εμφάνιση γιατί αυτή ήταν η ανθρώπινη φύση, ο Χριστός το κατά σάρκα (Ρωμ.θ:5),
αλλά τη θεότητα που κατοικούσε μέσα Του.
Αυτή η θεότητα, τους είπε, είναι του πέμψαντός με Πατρός. Εμείς
λοιπόν τώρα όταν λατρεύουμε και υψώνουμε τον Ιησού δεν πρέπει να Τον λατρεύουμε
με λατρεία υποδεέστερη από αυτή του Πατέρα, ούτε να Του δίνουμε δόξα υποδεέστερη
όπως πολλοί Τον προσκυνούν σαν Θεό Υιό, αλλά όπως καθαρά και ξάστερα
διακηρύττει ο λόγος του Θεού στους Φιλιπ.β:11 «και πάσα γλώσσα να ομολογήσει ότι Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣ
ΔΟΞΑ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ».
Είναι Κύριος λοιπόν, όχι ένας δεύτερος, αλλά με την κυριότητα και
εξουσία του Πατέρα Θεού. Λατρεύουμε δοξάζομε και τιμάμε τον Πατέρα στο πρόσωπο
του Ιησού Χριστού.
Αν πούμε ότι έχομε δύο Κυρίους, πέφτουμε στην ειδωλολατρία και τον
πολυθεϊσμό είτε το θέλουμε είτε όχι.
Γι' αυτό προλαβαίνει ο λόγος του Θεού και
μας λέει:
Εφεσ.δ:4-6 Εν σώμα και έν
Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΣ
ΜΙΑ ΠΙΣΤΙΣ ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΕΙΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΩΝ ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΝ
ΚΑΙ ΕΝ ΠΑΣIN ΥΜΙΝ.
Ιωάν.ιδ:7-11 Εάν εγνωρίζετε εμέ, και τον Πατέρα μου
ηθέλετε γνωρίσει. Και από του νυν γνωρίζετε αυτόν και είδετε αυτόν. Λέγει προς
αυτόν ο Φίλιππος· Κύριε, δείξον εις ημάς τον Πατέρα και αρκεί εις ημάς. Λέγει
προς αυτόν ο Ιησούς· Τόσον καιρόν είμαι μεθ' υμών, και δεν με εγνώρισας,
Φίλιππε; όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα· και πως συ λέγεις, Δείξον εις ημάς
τον Πατέρα; Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί;
τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ· αλλ' ο
Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω
Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι.
Αυτός ο μέγας ΓΙΑΟΥΕ, ο Σωτήρ, ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ, ο Κύριος των
δυνάμεων, ο Πατήρ της δόξης, ο Ευλογητός, ήταν που μιλούσε στο Φίλιππο, που
ανάσταινε τους νεκρούς που θεράπευε αρρώστους και λεπρούς που χόρταινε τα πλήθη
που και τα στοιχεία της φύσης υπάκουαν σ' Αυτόν. Ποιός άλλος μπορούσε να ήταν;
Δεν γνωρίζουμε άλλον μέσα στις Γραφές. Αυτός κατοίκησε μέσα στον Ιησού μας,
μέσα στο σκήνωμα του σώματος Του και φανερώθηκε ο Θεός της Δόξης εν σαρκί.
Αυτό είναι το μυστήριο της ευσεβείας, αυτό συνεχίζεται τώρα στην εκκλησία,
στη ζωή κάθε πιστού. Ο Ιησούς είπε «ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, Αυτός εκτελεί τα
έργα». Βλέπουμε την τέλεια ενότητα του ανθρώπου Ιησού Χριστού με τη θεότητα του
Πατέρα. Το θέλημα του Χριστού ήταν θέλημα του Πατέρα,τα λόγια του Πατέρα λόγια
του Χριστού. Ο Πατέρας άνετα εξέφραζε τον εαυτόν Του δια μέσου του Ιησού διότι
ήταν τέλεια ενωμένος με τον Πατέρα.
Ιωάν.ιζ:21 διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ,
είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο
κόσμος ότι συ με απέστειλας.
Άλλη μια φορά ο Κύριος έλεγε ότι ο Πατέρας είναι Αυτός που
κατοικεί μέσα Του ώστε να μην υπάρχει από κανένα, καμία αμφιβολία ότι Αυτός που
ο Ιησούς φανέρωνε, δεν ήταν άλλος παρά ο Θεός των Εβραίων, ο Δημιουργός, ο
Βασιλιάς του Ισραήλ ο Πατέρας των πάντων.
Ο Ιησούς λοιπόν όταν μιλούσε δεν μιλούσε μόνο σαν άνθρωπος σε ανθρώπους,
αλλά και σαν ο Πατέρας Θεός. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά όταν ο Κύριος είπε στους
Ιούδαίους (Ιωάν.β:9-21) «Χαλάσατε τον
ναόν τούτον,και δια τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν...,έκείνος όμως έλεγε περί
του ναού του σώματος αυτού».
Με άλλα λόγια, ο Χριστός τους έλεγε ότι ο ίδιος θα ανάσταινε τον
εαυτό Του. Ξέρουμε όμως ότι στους Γαλ.α:1 λέει: «αλλά δια Ιησού Χριστού και θεού Πατρός του αναστήσαντος αυτόν εκ νεκρών...».
Βλέπουμε ότι ο Πατέρας ανάστησε το ναό του σώματος του Χριστού και όχι ο θεός
υιός. Άρα, στο Ιωάν.β:9-21 ο Χριστός μιλούσε σαν ο Πατέρας Θεός, όπως είδαμε
άλλωστε στο Ιωάν.ιδ:7-11 και όπως ακόμα βλέπουμε στο Ματθ.κγ:37-39 «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους
προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους πρός σε,ποσάκις ηθέλησα να συνάξω
τα τέκνα σου καθ'ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας
πτερύγας,και δεν ηθελήσατε; Ιδού αφήνεται εις σε ο οίκος σου έρημος...».
Ποιος ήταν αυτός που καλούσε συνεχώς τους Ισραηλίτες κάτω από την
προστασία Του και την αγάπη Του; Ποιός ήταν Αυτός που τόσο οι προφήτες όσο και
οι ψαλμωδοί και οι διάφοροι γραφείς του λόγου Του απέδωσαν την τιμήν και τη
δόξα και έγραψαν ή μίλησαν τα θεία λόγια Του που πάντοτε ήταν γεμάτα αγάπη και
κρίση δικαιοσύνης για το λαό Του; Δεν είναι άλλος από τον Πατέρα το «σύζυγο»
του Ισραήλ όπως μας λέει ο Ωσηέ.
Όπως δια των προφητών μίλησε τους παλαιούς χρόνους, τώρα δια του
Υιού Του Ιησού Χριστού (ΕΒΡ.α:) μιλάει θρηνώντας για την ερήμωση και την
καταστροφή που επρόκειτο να επέλθει. Μιλάει ο Πατέρας δια του Ιησού Χριστού.
Απόλυτη ταυτότητα και ένωση του ανθρώπου Ιησού με τον Πατέρα Του. Αυτό είναι το
μυστήριο της ευσεβείας.
