Η ζωή του Χριστού στα 4 ευαγγέλια (28)

β:12-15 Ο Θεός οδηγεί τους Μάγους στον ύπνο τους να μην επιστρέφουν στον Ηρώδη και αυτοί υπακούουν, που σημαίνει ότι δεν ήταν μάγοι ζωδίων αλλά σοφοί που ήξεραν για τον ΓΙΑΧΒΕ (Ο Θεός δεν οδηγεί αυτούς που είναι δοσμένοι στο διάβολο).

Κατά τον ίδιο τρόπο ο Θεός προειδοποιεί τον Ιωσήφ με τον άγγελο και τον βιάζει να φύγει ταχέως (φεύγε! και όχι φύγε) γιατί πρόκειται ο Ηρώδης να προσπαθήσει να σκοτώσει το παιδί. Πράγματι ο Ιωσήφ έχοντας πλήρη συναίσθηση των εντολών του Θεού, δεν χρονοτριβεί ή ν’ αρχίσει να αμφιβάλει, αλλά παίρνει την οικογένειά του και φεύγει για την Αίγυπτο. Βλέπουμε πάλι τη θαυμαστή εκπλήρωση της προφητείας του Ωσηέ: «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον Υιόν μου».

Αυτό που θέλει ο Ματθαίος είναι να εξάρει το ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, αυτός που περίμεναν οι Εβραίοι, και γι’ αυτό δένει συνέχεια τη ζωή του Χριστού με τις προφητείες από την Π.Δ.

β:16 Η παράδοση λέει ότι ο Ηρώδης σκότωσε 14.000 παιδιά, αλλά αυτό μάλλον είναι υπερβολικό γιατί η Βηθλεέμ ήταν ένα μικρό χωριό που σήμερα έχει περίπου 4.000 κατοίκους. Υπολογίζεται ότι τότε μαζί με τα περίχωρα είχε 2.000 παιδιά.

β:18 «Ραμά είναι περίπου 8 χλμ. βόρεια της Ιερουσαλήμ, και φαίνεται τέλεια από εκεί, εξ αιτίας του ότι η Ιερουσαλήμ είναι χτισμένη πάνω σε λόφους. Στη Ραμά μάζεψε ο Ναβουχοδονόσορ τους αιχμαλώτους πριν τους πάνε στην Βαβυλώνα (Ιερεμ.λα:15). Η Ραχήλ έκλαψε τότε για τα τέκνα της που έφευγαν στην αιχμαλωσία και αυτή ήταν μια εκπλήρωση της προφητείας, αλλά η ίδια προφητεία εκπληρώνεται και στην περίπτωση της σφαγής των παιδιών από τον Ηρώδη. Βλέπουμε όμως ότι ο Θεός λέει να σταματήσει να κλαίει γιατί το έργο της θα ανταμειφθεί (Ιερεμ.λα:16). Αυτά τα παιδιά δεν έχασαν την ψυχή τους και την αιώνια ζωή με τον Κύριο, την κέρδισαν και τώρα είναι στην παρουσία Του και γι’ αυτό δεν χρειάζεται να κλαίει η Ραχήλ.

Η Ραχήλ όταν πέθανε θάφτηκε στη Ραμά. Όταν ο Ιακώβ επέστρεφε από την Παδάν Αράμ με τη Λεία και τη Ραχήλ, η Ραχήλ ήταν έγκυος τον Βενιαμίν και γεννώντας πέθανε πάνω στην γέννα (Γέν.λε:16-20). Λίγο πιο πέρα από τη Ραμά βρίσκεται η Βηθλεέμ. Γιατί όμως λέει ότι η Ραχήλ κλαίει τα τέκνα της και δεν λέει για τη Λεία της οποίας γιός ήταν ο Ιούδας;

Η Λεία που ήταν ασθενής στους οφθαλμούς συμβολίζει την Παλαιά Διαθήκη και η Ραχήλ η οποία ήταν ευειδής και ωραία την όψιν συμβολίζει την Καινή Διαθήκη, την εκκλησία που είναι γεμάτη φώς και ομορφιά, όπως ο Θεός τη θέλει. Έτσι λοιπόν σαν τύπος της εκκλησίας της Κ.Δ. η Ραχήλ άρχισε να κλαίει τα πρώτα της τέκνα, τους πρώτους μάρτυρες του Χριστού.

Ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό ο Ιωσήφ; ΟΧΙ, γιατί ο Θεός τον οδήγησε να φύγει. Ήταν στο θέλημα του Θεού να γίνει έτσι. Το αν ο διάβολος έχει τρομερή λύσσα ενάντια στα παιδιά του Θεού με αποτέλεσμα να πληρώνουν και άλλοι γύρω τους, αυτό δεν είναι υπευθυνότητα αυτών που θέλουν να κάνουν το θέλημα του Θεού. Ο Θεός που επιτρέπει τέτοιες καταστάσεις ξέρει και έχει την ευθύνη.

Ο Ιωσήφ δεν ήταν υπεύθυνος για τις αμαρτίες των άλλων.

π.χ. γίνεται κάτι στην τάξη ενός σχολείου και ο καθηγητής σε ρωτάει αν ξέρεις τι έγινε και πώς έγινε η αταξία. Επειδή σε πιέζει και επειδή δεν μπορείς να πεις ψέματα, λες τι έγινε, ποιός το έκανε και αυτός θα τιμωρηθεί! Δεν φταις όμως εσύ που είπες την αλήθεια. Βέβαια το φρόνημα του κόσμου είναι ότι είσαι το καρφί, αλλά αυτό το φρόνημα είναι έχθρα με το Θεό, εμείς θα ζήσουμε άγια με τον Κύριο.

Θα σωζόταν πολλοί περισσότεροι δια του Χριστού. Ο Ηρώδης είναι που αμάρτησε και αυτός θα πληρώσει για τις ζωές όλων αυτών των παιδιών.

β:22 Ο Αρχέλαος εκθρονίστηκε μετά από 10 χρόνια - σκότωσε 3.000 Ιουδαίους πριν ακόμη η Ρωμαϊκή κυβέρνηση τον ενθρονίσει - ήταν πολύ κακός και σκληρός.

β:23 Η αλήθεια είναι ότι σε καμιά προφητεία ο Χριστός δεν ονομάζεται Ναζωραίος. Ο Χριστός δεν ήταν Ναζηραίος, γιατί αυτός που τηρούσε την ευχή του Ναζηραίου δεν έπρεπε να πιει κρασί (Αριθ.ς:1-21) αλλά να εγκρατεύεται όλες τις ημέρες της αφιέρωσής του. Ο Κύριος όμως έπινε κρασί, και γι’ αυτό οι Φαρισαίοι Τον έλεγαν φάγον και οινοπότην (Ματθ.ια:18,19). Ακόμη τα μαλλιά του Χριστού ήταν κοντά σε αντίθεση με αυτόν που τηρούσε την ευχή του Ναζηραίου που δεν έπρεπε να περάσει ξυράφι από πάνω τους. Ακόμη ο Ναζηραίος δεν έπρεπε να έρθει σε επαφή με νεκρό, ενώ ο Κύριος Ιησούς ήρθε.

Τι θέλει όμως να πει εδώ, ότι Ναζωραίος θέλει ονομασθεί;

Η Ναζαρέτ ήταν απομακρυσμένη από την Ιερουσαλήμ και οι φανατισμένοι Ιουδαίοι που κατοικούσαν κοντά στην Ιερουσαλήμ θεωρούσαν τους Γαλιλαίους υποδεέστερους γιατί δεν ζούσαν κοντά στην Ιερουσαλήμ, κοντά στο ναό. Νόμιζαν ότι όποιος είναι κοντά στο ναό είναι άγιος, αλλά ο Θεός είχε και έχει διαφορετική γνώμη γιατί λέει: «Εγώ κατοικώ στην καρδιά του ταπεινού και του συντετριμένου το πνεύμα» (Ησ.νζ:15). Ο Θεός φανερώθηκε στη Μαριάμ στην Ναζαρέτ, μακριά από την Ιερουσαλήμ. Ησ.νε:8,9 «...αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών... Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γής, ούτως είναι υψηλότεραι και αι βουλαί μου των βουλών υμών».

Η Γαλιλαία και ιδιαίτερα η Ναζαρέτ ήταν περιφρονημένη και βλέπουμε στο Ιωάν.α:47 το Ναθαναήλ να λέει στο Φίλιππο «εκ Ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι;».

Αυτή τη φράση την χρησιμοποιούσαν μεταξύ τους σαν παροιμία γιατί η Ναζαρέτ ήταν μια μικρή πόλη ελληνίζουσα εξ αιτίας ότι βρισκόταν στη συμβολή εμπορικών δρόμων στη Γαλιλαία των εθνών, και υπήρχε πολύ εμπόριο, οι κάτοικοι είχαν αναμιχθεί πολύ με τους εθνικούς, και αυτό για τους φανατισμένους Φαρισαίους ήταν συμβιβασμοί και δεν τους ήθελαν και τόσο πολύ. Από εκεί που ο άνθρωπος βλέπει ότι δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό, ο Θεός βγάζει το καλύτερο!!!

Ιωάν.ζ:52 Τη Γαλιλαία τη θεωρούσαν στείρα από προφήτες, εθεωρείτο το τελευταίο μέρος. Όταν αργότερα ο Χριστός βγήκε στη διακονία και Τον ρωτούσαν από που είναι, Αυτός απαντούσε από τη Γαλιλαία, και τότε όλοι ειρωνευόταν αφού από τη Γαλιλαία δεν βγαίνει κανένας προφήτης.

Ο Θεός απέκρυψε το γεγονός της γέννησης Του στη Βηθλεέμ, γιατί αν τους το έλεγε ότι γεννήθηκε στην Ιουδαία, θα έβλεπαν στην καταγωγή του και όχι στη δύναμη του Θεού.

Η Ναζαρέτ λοιπόν ήταν απορριμμένη και καταφρονημένη. Ο Χριστός ονομάστηκε στο Ταλμούδ περιφρονητικά «Ναζωραίος».

Οι υποκριτές ηγέτες των Ιουδαίων μπορεί να χρησιμοποιούσαν τον όρο «Ναζωραίος» όπως και τον όρο «Σαμαρείτης» (Ιωάν.η:48).

Αν υπήρχε κάποια καθαρή προφητεία όπου ο Χριστός θα ονομαζόταν «Ναζωραίος» τότε θα ήταν πιο αποδεκτός από του Φαρισαίους κτλ.

Έτσι ο Ματθαίος αναφέρεται μάλλον στο κοινό συναίσθημα ανάμεσα στους Ιουδαίους που είχε να κάνει με τη Ναζαρέτ - δηλαδή την περιφρόνηση και την κοροϊδία. Ησ.νγ:3, Ψαλμ.ριη:22 & κβ:6-8