Οι παραδόσεις (15)

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Μια από τις εντολές του Κυρίου στους μαθητές Του, πριν αναληφθεί, ήταν να βαπτίζουν μέσα στο νερό κάθε άτομο που θα πιστέψει στο “Ευαγγέλιο”.

Ματθ.κη:19 “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς...”

Μαρκ.ις:16 “Υπάγετε... κηρύξατε το ευαγγέλιο... όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή”.

Οι μαθητές υπακούοντας στην εντολή του Κυρίου βάπτιζαν όσους πίστευαν. Επειδή με την πάροδο των αιώνων το βάπτισμα πήρε διαφορετική μορφή και γύρω από αυτό διατυπώθηκαν πολλές εσφαλμένες απόψεις, θέλουμε με αυτό το μάθημα να εξετάσουμε τι ακριβώς λέει ο λόγος του Κυρίου και ποια είναι η αποστολική παράδοση στο θέμα αυτό.

1.        Σε ποιους πρέπει να γίνεται το βάπτισμα;

Ο Χριστός έδωσε εντολή να βαπτίζονται όσοι πιστέψουν και μετανοήσουν. Είναι φανερό, ότι δεν πρέπει να βαπτιστεί κανένας που δεν πληροί αυτό τον όρο, γιατί τότε το βάπτισμα δεν έχει κανέναν νόημα. Έτσι αποκλείονται από το βάπτισμα τα νήπια. Οι Χριστιανοί πρέπει να βαπτίζονται μεγάλοι. Τα παιδιά, αν έχουν ανάλογη ηλικία και έχουν συνείδηση τί κάνουν, μπορούν να βαπτιστούν. Χρειάζεται όμως προσοχή. Η πίστη τους πρέπει να είναι πραγματική, ο Θεός να έχει κάνει έργο στην καρδιά τους και να το ζητήσουν μόνα τους, χωρίς να τους πιέσει κανείς άλλος.

Μαρκ.ις:16 “όστις πιστεύσει και βαπτισθεί θέλει σωθεί”.

Πράξεις β:41 “εκείνοι... δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν.

Πράξεις η:12 “εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες”.

Πράξεις η:36,37 “τι εμποδίζει να βαπτισθώ;... εάν πιστεύης εξ όλης της καρδίας, δύνασαι”.

2.        Πώς καθιερώθηκε το νηπιοβάπτισμα;

Το νηπιοβάπτισμα δεν είναι σύμφωνο με το λόγο του Κυρίου και δεν αποτελεί αποστολική παράδοση. Επικράτησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. από φόβο μήπως τα παιδιά πεθάνουν αβάπτιστα και χάσουν την αιώνια ζωή. (Εκκλησιαστικό Δίκαιο Βαβούσκου σελ. 296, Στεφανίδης σελ. 307).

Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Ο Χριστός λέει για τα αβάπτιστα παιδιά των πιστών, ότι είναι άγια και ότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών (Α’Κορινθ.ζ:14, Ματθ. ιθ:14).

3.        Τι συμβολίζει το βάπτισμα;

Συμβολίζει την ταύτιση του πιστού με την ταφή του Χριστού:

Ρωμ.ς:4-5 “όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν μετ’ αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον...”.

Αυτός που βαπτίζεται, ομολογεί ότι δέχεται το Χριστό και απαρνείται την αμαρτία. Πεθαίνει για τον κόσμο, θάβει την παλιά του ζωή και αποφασίζει να ζήσει μια καινούρια ζωή, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Χωρίς οριστική και ειλικρινή απόφαση να ζήσει στο εξής ο άνθρωπος μόνο για το Χριστό, δεν νοείται το βάπτισμα.

4.        Πώς πρέπει να γίνεται το βάπτισμα;

Πρέπει να γίνεται με κατάδυση στο νερό, μια φορά. Βαπτίζω σημαίνει βουτάω στο νερό. Πρέπει να σκεπαστεί το σώμα με το νερό για να θεωρηθεί ότι ο βαπτιζόμενος τάφηκε μαζί με το Χριστό στο θάνατό Του. Ο ραντισμός και η επίχυση είναι καινοτομίες που καθιέρωσε πρώτα η Παπική Εκκλησία. Επίσης η τριπλή κατάδυση δεν είναι Γραφική αλλά πολύ μεταγενέστερη.

5.        Ποιος είναι ο τύπος του βαπτίσματος;

Αφού είναι βάπτισμα στο θάνατο του Χριστού, πρέπει να γίνεται εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Πράξεις β:38 “Μετανοήσατε και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού...”.

Πράξεις η:16 “..... αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού”.

Πράξεις ι:48 “Και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου”.

Πράξεις ιθ:5 “Ακούσαντες δε, εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού”.

6.        Ποιοι πρέπει να τελούν το Βάπτισμα;

Το Βάπτισμα πρέπει να τελείται από τους Ποιμένες - Πρεσβυτέρους των Εκκλησιών και από όσους έχουν διακονία. Όλοι οι εργάτες του Κυρίου που έχουν διακονία πνευματική επιτρέπεται να βαπτίσουν όταν παρουσιαστεί ανάγκη, γιατί όλοι έχουν ίση εξουσία στο ζήτημα αυτό σαν δούλοι του Θεού. Η εξουσία για το Βάπτισμα δε δίνεται κατά την χειροτονία, αλλά ήδη έχει δοθεί από το Χριστό σ’ όλους τους εργάτες Του (“Πορευθέντες... μαθητεύσατε.... βαπτίζοντες” Ματθ. κη:19).

Παραδείγματα εργατών που βάπτιζαν στην Καινή Διαθήκη:

·     Ο Φίλιππος. Βάπτισε τους πιστούς στη Σαμάρεια και τον ευνούχο (Πράξεις η:5-12, 26-40). Ήταν διάκονος αλλά είχε διακονία και χάρισμα Ευαγγελιστή.

·     Ο Ανανίας. Βάπτισε το Σαύλο (Πράξεις κβ:12-16). Ήταν δούλος του Θεού που ξεχώριζε από τους άλλους πιστούς για την καλή μαρτυρία του και ο Κύριος τον χρησιμοποιούσε.

·     Οι συνεργάτες του Παύλου που τον συνόδευαν στα ταξίδια του. Ο Παύλος κατά κανόνα ανέθετε σ’ αυτούς το βάπτισμα (Α’ Κορινθ. α:14-17).

7.        Είναι απαραίτητο να γίνει το βάπτισμα;

Είναι απαραίτητο γιατί είναι εντολή του Κυρίου.

“Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς...” (Ματθ. κη:19).

 “Μετανοήσατε και ας βαπτισθεί έκαστος” (Πράξεις β:38).

Ο άνθρωπος που θέλει να σωθεί δεν πρέπει να εξετάζει αν είναι αναγκαίο να υπακούσει σε κάποια εντολή του Κυρίου. Έρχεται με χαρά και προθυμία, παραδίδεται στο Χριστό και ρωτάει, “Κύριε, τι θέλεις να κάνω;”  Είναι πρόθυμος να κάνει ό,τι θέλει ο Κύριος.

Όταν ο Κύριος λέει “πίστεψε και βαπτίσου”, αυτό πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμούς και υπολογισμούς.

8.    Τι σημαίνουν τα λόγια στην Α’ Πέτρου γ:21: “Του οποίου αντίτυπο ον το βάπτισμα σώζει και ημάς την σήμερον (ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν) διά της αναστάσεως Ιησού Χριστού”;

Το  ύδωρ του κατακλυσμού εδώ παραλληλίζεται με το βάπτισμα. Από το ύδωρ του κατακλυσμού πέρασαν ασφαλείς οκτώ ψυχές και σώθηκαν από το θάνατο. Κατά παρόμοιο τρόπο, όσοι πιστεύουν, μετανοούν και διέρχονται από το νερό του βαπτίσματος, με απόφαση στην καρδιά τους να παραδοθούν στο Θεό για να ζήσουν μια καινούρια ζωή, σώζονται. Δεν καθαρίζονται απ’ το ηθικό μόλυσμα της σαρκός, όπως συνέβαινε με τους βαπτισμούς της Παλαιάς Διαθήκης (Λευιτικό ιζ:15, ιε:5, κβ:6,7), αλλά με το βάπτισμα απαντούν στο κάλεσμα του Θεού και αποφασίζουν να ζήσουν μια ζωή καθαρή αφιερωμένη σ’ Αυτόν. Η απόφαση αυτή που παίρνουν κατά το βάπτισμα, είναι σωτήρια απόφαση, που τους αποκόπτει από το παρελθόν και τους μεταφέρει στην οικογένεια του Θεού. Με την έννοια αυτή το βάπτισμα σώζει.

Το κείμενο λέγει “επερώτημα αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν”. “Επερώτημα” είναι η ερώτηση που γίνεται σε δύο άτομα για να διαπιστωθεί αν θέλουν να κάνουν μεταξύ τους μια συμφωνία, ένα συμβόλαιο. Στο ερώτημα που μας κάνει ο Θεός αν θέλουμε τη σωτηρία του απαντούμε με το βάπτισμα.

Αυτό όμως που εκτιμά ο Θεός σε μας και μας σώζει, δεν είναι η πράξη του βαπτίσματος, αλλά η ζωντανή πίστη στο Σωτήρα Χριστό, που μας φέρνει μέχρι το νερό του βαπτίσματος. Η σωτηρία είναι “κατά χάριν” δια της πίστεως (Εφ. β:8).

Μπορείς να πεις, “μ’ έσωσε η απόφαση που πήρα, ο λόγος που άκουσα, ο αδελφός που με προσκάλεσε, η μετάνοια μου, το βάπτισμα που έκανα, η Εκκλησία που πήγα”. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Αλλά μπροστά στο Θεό αυτό που ισχύει, είναι η πίστη σου στο Σωτήρα. Αυτή είδε ο Θεός σ’ σένα και σ’ έσωσε.

9.        Τι είναι το προπατορικό αμάρτημα;

Το προπατορικό αμάρτημα είναι η παρακοή των πρωτοπλάστων στον περιορισμό που τους έβαλε ο Θεός. Αυτή η παρακοή έφερε την πτώση του ανθρώπου και την αποστασία. Εξ αιτίας αυτού, όλοι κληρονομούμε μια αμαρτωλή φύση, που έχει ροπή προς το κακό και την αμαρτία.

Οι άνθρωποι δεν έχουν προπατορικό αμάρτημα, αλλά έχουν την αμαρτωλή φύση που κληρονομούν από τους προγόνους τους. Η άποψη ότι το βάπτισμα εξαλείφει το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι σωστή. Με το βάπτισμα η αμαρτωλή φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι και μετά το βάπτισμα. Αφού λάβει ο άνθρωπος και το Άγιο Πνεύμα (αναγέννηση), ξεκινάει ο αγώνας του πιστού να αλλάξει εσωτερικά με επακόλουθο την εξωτερική αλλαγή. Τώρα όμως δεν αγωνίζεται μόνος του, έχει μέσα του τη νέα φύση (Πνεύμα Άγιο) που φυτεύθηκε από το Θεό!

10.      Που πρέπει να γίνεται το βάπτισμα;

Οπουδήποτε υπάρχει νερό, αρκετό για να καλυφθεί το σώμα. Βαπτιστήρι, θάλασσα, ποτάμι, δεξαμενή, λίμνη, όλα είναι κατάλληλα για το βάπτισμα. Δε χρειάζεται να ευλογηθεί το νερό πρώτα. Η ευλογία του ύδατος και η απόταξη του Σατανά δεν είναι αποστολική παράδοση αλλά μεταγενέστερη (Στεφανίδης).

Συμπέρασμα

Μια προσεκτική μελέτη των εδαφίων που αναφέρονται στο βάπτισμα, μας δείχνει ότι το βάπτισμα:

·   Ποτέ δεν αναφέρεται σαν μυστήριο.

·   Ποτέ δεν αναφέρεται ότι έχει αξία μόνο του, χωριστά από την πίστη και την μετάνοια.

·   Δε φέρνει αναγέννηση, αλλά δηλώνει την απόφαση του πιστού να αφήσει την παλιά ζωή της αμαρτίας, ταυτιζόμενος με το θάνατο του Χριστού, και να ζήσει στο εξής μόνο για το Χριστό μια καινούρια ζωή σύμφωνα με το θέλημά Του.

·   Είναι απαραίτητο για όλους που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Θεού για σωτηρία.