Ίσως σε κανένα άλλο Βιβλικό θέμα δεν υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές απόψεις, όσο το θέμα του βαπτίσματος στο νερό. Είναι το βάπτισμα σημαντικό, κι αν είναι, πώς πρέπει να γίνεται; Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι απόψεις διαφέρουν τόσο πολύ πάνω σ’ αυτό το θέμα, θέλουμε ν’ αφήσουμε το λόγο του Θεού να απαντήσει από μόνος του:
1. Στο όνομα του Πατρός, του Υιού, και του Αγ.
Πνεύματος;
ή
2. Στο όνομα του Ιησού Χριστού;
ΠΩΣ ΒΑΠΤΙΖΑΝ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
ΓΙΑΤΙ
ΒΑΠΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Η
ΕΝΤΟΛΗ (Ιησούς)
Ματθ.κη:19 Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,
βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
ΠΩΣ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΥΠΑΚΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ:
Πέτρος: Πραξ.β:38
Φίλιππος: Πραξ.η:16
Πέτρος: Πραξ.ι:48
Παύλος: Πραξ.ιθ:5
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ;
Τον πρώτο καιρό της διακονίας του
Ιησού, οι μαθητές Του βάπτιζαν πολλούς που πίστευαν, με την έγκρισή Του:
Ιωάν.γ:22 Μετά ταύτα
ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί αυτού εις την γην της Ιουδαίας, και εκεί διέτριβε
μετ' αυτών και εβάπτιζεν.
Ιωάν.δ:1-3 Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης- αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ' οι μαθηταί αυτού- αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν.
Όταν βαπτίζεις στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος, ουσιαστικά υποστηρίζεις τη θεωρία της τριάδας των τριών
υποστάσεων ή προσώπων.
ΟΜΩΣ, από αυτές τις 3 υποστάσεις σου, μόνο ο Υιός
πέθανε. Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Ο Πατέρας δεν πέθανε ποτέ, ούτε το Άγιο Πνεύμα. Καταλαβαίνεις
τι κάνεις λοιπόν, όταν λες στον βαπτιζόμενο ότι τον βαπτίζεις στο όνομα του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος;
Γιατί το βάπτισμα σημαίνει θάνατο και ταφή.
Γιατί υπάρχει όλη αυτή η διαμάχη για μια από τις πιο
ξεκάθαρες αναφορές στην Αγία Γραφή;
Γιατί οι άνθρωποι δεν επικαλούνται το όνομα του Ιησού στο
βάπτισμα;
Οι περισσότεροι λένε ότι δεν έχει σημασία αν είσαι καν
βαπτισμένος. Η Αγία Γραφή μιλάει ξεκάθαρα ότι έχει σημασία.
Μερικοί λένε ότι δεν έχει σημασία το πώς βαπτίστηκες. Η Αγία Γραφή λέει άλλα πράγματα.
Πως ξεκίνησε αυτή η «ονομασία»;
Στις αρχές του 1913, μερικοί Πεντηκοστιανοί εργάτες άρχισαν να αναρωτιούνται ποιος είναι ο σωστός, αποστολικός τρόπος που πρέπει να βαπτίζονται οι πιστοί. Κατέληξαν λοιπόν ότι ο σωστός τρόπος είναι αυτός που βάπτιζαν οι απόστολοι, όπως βλέπουμε καθαρά μέσα στο βιβλίο των Πράξεων και στις επιστολές.
ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
Ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου ασήμαντο ν’
ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα στη μελέτη μας αυτή, γιατί το να έχει βαπτιστεί κάποιος
σωστά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι σίγουρα η ειλικρινής κι ένθερμη επιθυμία
κάθε πραγματικού μαθητή του Χριστού.
Σχετικά με τον τρόπο, ευχαριστούμε το Θεό
γιατί έχουμε καταλάβει ότι ο μόνος σωστός τρόπος σύμφωνα με το λόγο Του είναι
με καταβύθιση.
Θ’ ασχοληθούμε όμως εδώ με το τυπικό, ακριβώς γιατί είναι στενά συνδεδεμένο με το θέμα της θεότητας που εξετάζουμε.
ΓΙΑΤΙ ΒΑΠΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Η ΕΝΤΟΛΗ (Ιησούς)
Ματθ.κη:19
Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το
όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
ΠΩΣ ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΥΠΑΚΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ:
Πέτρος: Πραξ.β:38
Φίλιππος: Πραξ.η:16
Πέτρος: Πραξ.ι:48
Παύλος: Πραξ.ιθ:5
Είναι σημαντικό, ότι βρίσκουμε αναφορές βάπτισης στο όνομα του Ιησού, πολύ καιρό μετά τον Ιουστίνο. Τον τρίτο αιώνα, ξεσηκώθηκε μια διαμάχη για την εγκυρότητα των βαπτίσεων που κάνουν οι «αιρετικοί».
Ο
Στέφανος, επίσκοπος Ρώμης (οι Καθολικοί τον θεωρούν πάπα) υποστήριξε ότι είναι
έγκυρο αυτό το βάπτισμα, ενώ ο Βορειοαφρικάνος θεολόγος Κυπριανός υποστήριξε
ότι δεν ήταν.
Στην εναντίωση του Στέφανου ο Κυπριανός πραγματεύτηκε την περίπτωση των «αιρετικών» που βαπτίζουν στο όνομα του Ιησού. Ρώτησε: Μπορούν όσοι αιρετικοί έχουν βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού να θεωρηθούν ότι έχουν λάβει άφεση αμαρτιών; Υποστήριξε ότι οι Εβραίοι στις Πράξεις, σωστά βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού, επειδή ήδη γνώριζαν τον Πατέρα, αλλά οι εθνικοί που δεν γνώριζαν τον Πατέρα πρέπει να βαπτίζονται σε όλη την τριάδα.
Οι πρώτοι μεταποστολικοί Χριστιανοί θεωρούσαν το βάπτισμα σαν μέρος της σωτηρίας.
Αναφερόμενη
στο βάπτισμα κατά τον 1ο και 2ο αιώνα, η Εγκυκλοπαίδεια
Θρησκείας και Ηθικών Αρχών γράφει: Οι κυριαρχούσες έννοιες ήταν της συγχώρεσης
των αμαρτιών, της αναγέννησης, και του δώρου του Αγίου Πνεύματος….. Η αλλαγή
που προκλήθηκε από το βάπτισμα αποδιδόταν «στο όνομα» και στο νερό, πράγματα
που θεωρούντο πραγματικά δραστικά κι όχι απλά συμβολικά.
Οι μεταποστολικοί πατέρες (90-140 μ.Χ.) δίδασκαν ότι το βάπτισμα παρέχει άφεση αμαρτιών. Για παράδειγμα, αυτή ήταν η διδασκαλία στην Επιστολή του Βαρνάβα και στον Ποιμένα του Ερμά. Για τους Έλληνες απολογητές (130-180 μ.Χ.), το βάπτισμα ήταν ένα «πλύσιμο συγχώρεσης και αναγέννησης». Έλεγαν ότι «φέρνει άφεση και νέα ζωή, άρα είναι απαραίτητο για τη σωτηρία».
«Λοιπόν
καί ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, άς απορρίψωμεν
πάν βάρος καί τήν ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, καί άς τρέχωμεν μεθ'
υπομονής τόν προκείμενον εις ημάς αγώνα» (Εβρ.ιβ:1).
Εφόσον όλα τα δόγματα πρέπει να βασίζονται μόνο στις Γραφές και όχι στις ανθρώπινες παραδώσεις, σε θρησκείες ή φιλοσοφίες (Γαλ.α:8-9 Κολ.β:8 Β’ Τιμ.γ:16-17), κι εμείς στηρίξαμε όλα τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης στην Αγία Γραφή.
Ναι, όλοι πρέπει να χρησιμοποιούμε το βιβλικό τρόπο. Αν το όνομα Ιησούς δεν επικαλείτο σε κάποιον όταν βαπτιζόταν, αυτός έπρεπε να ξαναβαπτιστεί στο όνομα του Ιησού για τους παρακάτω λόγους:
1. Η Βίβλος δίνει μεγάλη
σημασία στο βάπτισμα στο νερό και γι’ αυτό πρέπει να το διενεργούμε ακριβώς
όπως μας το περιγράφει.
2. Πρέπει ν’ ακολουθούμε
το παράδειγμα της αποστολικής εκκλησίας.
3. Η παράδοση είναι
ανεπαρκές υποκατάστατο της βιβλικής διδασκαλίας.
4. Υπακοή και σεβασμός είναι οι λόγοι που μας κάνουν να ακολουθούμε ακριβώς το λόγο του Θεού. Θα πρέπει να υπακούμε στην καθαρή διδασκαλία των Γραφών αντί να εφευρίσκουμε νέους τρόπους και μετά να προσπαθούμε να τους ευθυγραμμίσουμε με την αλήθεια. Άρνηση να χρησιμοποιήσουμε το βιβλικό τρόπο μπορεί να υποδηλώνει ανυπακοή, επαναστατικότητα, ή επιφανειακή προσέγγιση του λόγου του Θεού.
Η
έννοια του Ματθ.κη:19 είναι ξεκάθαρη και ολοφάνερη. Το ενικού αριθμού όνομα του
Πατέρα, του Γιου και του Αγίου Πνεύματος είναι Ιησούς.
Πατέρας,
Γιος και Πνεύμα είναι διαφορετικοί τίτλοι για το Θεό. Ο ένας Θεός που υπάρχει,
είναι ο Πατέρας ολόκληρης της δημιουργίας. Αυτός ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί σαν
Γιος και κατοικεί στις καρδιές μας σαν Άγιο Πνεύμα. Το όνομα που αποκαλύπτει όλους
αυτούς τους ρόλους, είναι Ιησούς.
Στην
Παλαιά Διαθήκη ήταν προφητεμένο, ότι ο Θεός θα φανερωθεί με ένα όνομα:
«Διά
τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει τό όνομά μου· διά τούτο θέλει γνωρίσει εν
εκείνη τή ημέρα , ότι εγώ είμαι ο λαλών· ιδού, εγώ» (Ης,νβ:6),
«Καί ο Κύριος θέλει είσθαι βασιλεύς εφ' όλην τήν γήν· εν τή ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Κύριος είς καί τό όνομα αυτού έν» (Ζαχ.ιδ:9).
Αυτό
το εδάφιο αναφέρει τα λόγια του Ιησού λίγο πριν την ανάληψή Του:
«Πορευθέντες
λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα τού Πατρός
καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος».
Πως
μπορούμε να συμβιβάσουμε αυτό το εδάφιο με όλες τις άλλες, πιο πρόσφατες αναφορές,
που μιλάνε για βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, όπως για παράδειγμα στις
Πράξ.β:38;
Υπάρχουν
διάφορες θέσεις που μπορεί να πάρει κανείς.
Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτά τα δύο εδάφια περιγράφουν δύο διαφορετικούς τρόπους βάπτισης. Όμως, αν είναι έτσι, τότε αντιφάσκουν. Το ένα πρέπει να είναι σωστό και το άλλο λάθος, γιατί μόνο ένας τρόπος χριστιανικού βαπτίσματος μπορεί να ισχύει.
Το
όνομα του Ιησού δεν είναι μια μαγική φόρμουλα, τα ηχητικά κύματα που αντηχούν
όταν λέμε το όνομα δεν δίνουν άφεση αμαρτιών ούτε έχουν κάποια άλλη ιδιαίτερη
δύναμη. Ωστόσο, όταν επικαλούμαστε με πίστη το όνομα Ιησούς, ο Κύριος
ανταποκρίνεται.
Το
όνομα αντιπροσωπεύει την παρουσία Του και το έργο Του. Πρέπει να έχουμε
προσωπική πίστη στον Ιησού για να έχει κάποιο νόημα το όνομά Του και για να
συμβεί οτιδήποτε (Πράξ.γ:16 ι:43).
Οι γιοι του Σκευά δεν μπορούσαν να εκβάλουν ένα δαιμόνιο, έστω και αν χρησιμοποίησαν το όνομα του Ιησού, επειδή δεν είχαν προσωπική σχέση μαζί Του ή πίστη σ’ Αυτόν (Πράξ.ιθ:14-17).
Η επίκληση ενός ονόματος αντιπροσωπεύει επίσης την εξουσία που βρίσκεται πίσω από το όνομα. Όταν ένας αστυνομικός λέει: «Άνοιξε, εν ονόματι του νόμου», επικαλείται την εξουσία του νόμου καθώς επίσης και την δύναμή του.
Όταν επικαλούμαστε το όνομα του Ιησού στηριζόμαστε πάνω στη δύναμη και την εξουσία του Ιησού. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
«Καί
ο Πέτρος είπε πρός αυτούς· Μετανοήσατε, καί άς βαπτισθή έκαστος υμών εις τό
όνομα τού Ιησού Χριστού εις άφεσιν
αμαρτιών ………..»
(Πράξ.β:38).
Το χριστιανικό βάπτισμα πρέπει να διενεργείται «στο όνομα του Ιησού». Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επικαλείται το όνομα του Ιησού προφορικά κατά το βάπτισμα.
Σαν Χριστιανοί, μπορούμε να συγχωρεθούμε για αμαρτίες που έγιναν μετά το βάπτισμα (Α’ Ιωάν.β:1).
Ο Θεός απλά περιμένει να μετανοήσουμε
και να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας:
«Εάν ομολογώμεν τάς αμαρτίας ημών,
είναι πιστός καί δίκαιος, ώστε νά συγχωρήση εις ημάς τάς αμαρτίας καί καθαρίση ημάς
από πάσης αδικίας» (Α’ Ιωάν.α:9).
Δεν απαιτεί δεύτερο βάπτισμα, το βάπτισμα που κάναμε στο νερό συνεχίζει να μας καλύπτει, αρκεί να μετανοούμε και να ομολογούμε τις αμαρτίες αυτές στο Θεό.
Αληθινή πίστη στο Θεό και το λόγο Του
θα οδηγήσει στο βάπτισμα στο νερό. Χωρίς πίστη στο Θεό, το βάπτισμα δεν έχει
κανένα νόημα.
Χωρίς πίστη δεν μπορούμε να
ευαρεστήσουμε το Θεό και το βάπτισμα δεν αποτελεί εξαίρεση (Εβρ.ια:6).
Το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού είναι
άκαρπο εκτός αν ο υποψήφιος πιστεύει πραγματικά στον Ιησού και στη δύναμη που αντιπροσωπεύει
το όνομά Του (Πράξ.ι:43).
Ο Φίλιππος είπε στον Αιθίοπα ότι πρέπει να πιστεύει στον Ιησού πριν μπορέσει να βαπτιστεί (Πράξ.η:37).