Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ «ΕΛΟΧΙΜ» ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΡΑΦΗ.

 

Για να μπορέσει ο αναγνώστης να καταλάβει περί τίνος πρόκειται και να εκτιμήσει ανάλογα τα επιχειρήματα που θα ακολουθήσουν, θα δώσουμε πρώτα τον ορισμό αυτής της λέξης.

Η λέξη «ΕΛΟΧΙΜ» είναι Εβραϊκή και είναι η αντίστοιχη της λέξης «ΘΕΟΣ».

Είναι στον πληθυντικό αριθμό, και προέρχεται από τη ρίζα «OΥΛ», που σημαίνει «το να είναι κανείς ΠΡΩΤΟΣ, ΑΡΧΗΓΟΣ, ή ΙΣΧΥΡΟΣ, ΔΥΝΑΤΟΣ».

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες. Θα εξετάσουμε αυτές τις αναφορές για να δείξουμε ότι όχι μόνο δεν τις αντικρούουν αλλά, αντίθετα, εναρμονίζονται με την υπόλοιπη Γραφή. Τα κεφάλαια 8 και 9 ασχολούνται με το ίδιο θέμα αλλά με εδάφια από την Καινή Διαθήκη.

Η θεότητα (23)

ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΟΧΙΜ ΚΑΙ ΓΙΑΧΒΕ

Καθώς ο Θεός ενέπνευσε το Μωυσή να γράψει το βιβλίο της Γένεσης, βλέπουμε ότι έδωσε μεγάλη έμφαση στο όνομά Του και στους τίτλους Του. Για ένα προσεκτικό μελετητή, υπάρχουν πατρόν και σχέδια όσο αφορά στη χρήση του ονόματος ΓΙΑΧΒΕ και του τίτλου ΕΛΟΧΙΜ.

Η θεότητα (21)

ΕΛΟΧΙΜ Ο ΕΒΡΑΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Όπως είπαμε, ΕΛΟΧΙΜ είναι η πιο συχνά χρησιμοποιημένη λέξη για το Θεό. Είναι πληθυντικού αριθμού, αλλά με την έννοια ενικού, εξαιτίας της χρήσης του Εβραϊκού πληθυντικού μεγαλειότητας. Επειδή λοιπόν Ελοχίμ είναι πληθυντικός ποιότητας και όχι ποσότητας, συνεπάγεται ότι δεν υπάρχει Τριάδα προσώπων μέσα στη θεότητα.

Η θεότητα (20)

ΕΒΡΑΪΚΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΞΗ «ΘΕΟΣ».

1. ΗΛ η ΕΛ (Εβραϊκό)

α. Σημαίνει «Θεός» και έχει την έννοια του «δυνατός, ισχυρός»

β. Χρησιμοποιείται 248 φορές στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη

γ. ΗΛ είναι ο γενικός όρος για τη θεότητα και η πλειοψηφία των χρήσεων αναφέρονται στο ΓΙΑΧΒΕ, τον αληθινό Θεό, όπως Γέν.ιζ:1 (ΕΛ Σαντάϊ, ο Θεός Παντοκράτωρ), Ψαλμ. 90:2 (ΕΛ Ο Θεός), Ησ.μγ:12 (ΕΛ, και εγώ ο Θεός).

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην»

Γεν.α:1 (και συναφή όπως Γεν.α:3, 9, 11, 14, 20, 24, 26, 27, Γεν.ε:1,2 Γεν.ια:5,7)

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην»

Γεν.α:26

«Και είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης».

Στα παραπάνω εδάφια η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται σαν Θεός είναι η λέξη Ελοχίμ, πληθυντικός της λέξης Ελ που τις περισσότερες φορές σημαίνει Θεός. 

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ «ΕΛΟΧΙΜ» ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΡΑΦΗ.

Για να μπορέσει ο αναγνώστης να καταλάβει περί τίνος πρόκειται και να εκτιμήσει ανάλογα τα επιχειρήματα που θα ακολουθήσουν, θα δώσουμε πρώτα τον ορισμό αυτής της λέξης.

Η λέξη «ΕΛΟΧΙΜ» είναι Εβραϊκή και είναι η αντίστοιχη της λέξης «ΘΕΟΣ». Είναι στον πληθυντικό αριθμό, και προέρχεται από τη ρίζα «OΥΛ», που σημαίνει «το να είναι κανείς ΠΡΩΤΟΣ, ΑΡΧΗΓΟΣ, ή ΙΣΧΥΡΟΣ, ΔΥΝΑΤΟΣ». 

O ενικός αριθμός του Ελοχίμ, είναι «ΕΛ». Σημαίνει το πλήθος της ισχύος και της δύναμης, που φανερώνεται στη θεότητα. Όταν το Ελοχίμ, ή το Ελ, αναφέρονται στον αληθινό Θεό, τότε μεταφράζονται και τα δύο στον ενικό αριθμό.

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΙΗΣΟΥΣ (5) - Η προύπαρξη του Ιησού

Προηγουμένως κάναμε κάποιες αναφορές στην προΰπαρξη του Χριστού, τώρα όμως θα εξετάσουμε κάποια εδάφια που έχουν να κάνουν με το θέμα αυτό.

Υπάρχουν κάποιοι που χρησιμοποιούν το όγδοο κεφάλαιο των Παροιμιών σε μια προσπάθεια ν’ αποδείξουν ότι ο Υιός του Θεού προϋπήρχε μαζί με τον Πατέρα. Διδάσκουν, λοιπόν, ότι αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στον Υιό. 

Αυτό το κεφάλαιο, όμως, μιλάει για τη σοφία και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν ο Υιός του Θεού. Ο απόστολος Παύλος μας λέει στην Α’Κορ.α:30 ότι ο Χριστός «εγεννήθη εις ημάς σοφία», αλλά λέει «από Θεού», απ΄ τη θεότητα, όχι απ’ την ανθρώπινη φύση Του. 

ΘΕΟΤΗΤΑ - 07 Επεξηγήσεις στην Παλαιά Διαθήκη (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού.

Σ' αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες.  

Γένεση β

Γέν.β:1

Mπορεί να ρωτήσει κάποιος: Είναι δυνατόν ο Θεός να δημιούργησε τα πάντα μέσα σε 6 μέρες; H απάντηση είναι:

Θα μπορούσε να δημιουργήσει τα πάντα σε 6 δευτερόλεπτα, ή ακόμα στο 1/16 του δευτερολέπτου. Το έκανε όμως έτσι, για να μας αφήσει ένα παράδειγμα μετρημένης, σχεδιασμένης, τακτικής δουλειάς, την οποία ακολούθησε ανάπαυση μιας μέρας.

Γένεση α (2)

Γέν.α:10

Γιατί ο Θεός ονόμασε τα πέντε αυτά πράγματα - Μέρα, Νύχτα, Ατμόσφαιρα, Γη, Θάλασσα; Η ακριβής έννοια της λέξης «Γη» στα Εβραϊκά όπως και στα Ελληνικά σημαίνει και τη σφαίρα της Γης και το χώμα που σκάβει κανείς στον κήπο. Ίσως να το έκανε αυτό ο Θεός για να τραβήξει την προσοχή στη σοβαρότητά τους ή για να δείξει τη μοναδική Του εξουσία πάνω τους.

Γένεση α (1)

Εν αρχή...  Αυτές οι δύο λέξεις, απλά μας φέρνουν πίσω στο σημείο απ' όπου ο άνθρωπος μπορεί ν' αρχίσει να μετρά το χρόνο. Ο άνθρωπος είναι ένα δημιούργημα που εξαρτάται απόλυτα απ' το χρόνο και τον μετρά με συγκεκριμένα μέτρα: ώρες, μέρες, χρόνια κτλ.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 02 - Υπάρχει μόνο ένας Θεός

Α. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ 

Δευτ.ς:4 «'Ακουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.»

Ησ.μδ:6-8 «Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος, και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός .......εκτός εμού υπάρχει Θεός; βεβαίως δεν υπάρχει βράχος δεν γνωρίζω ουδένα.»