Γέν.α:10
Γιατί ο Θεός ονόμασε τα πέντε αυτά πράγματα - Μέρα, Νύχτα, Ατμόσφαιρα, Γη, Θάλασσα; Η ακριβής έννοια της λέξης «Γη» στα Εβραϊκά όπως και στα Ελληνικά σημαίνει και τη σφαίρα της Γης και το χώμα που σκάβει κανείς στον κήπο. Ίσως να το έκανε αυτό ο Θεός για να τραβήξει την προσοχή στη σοβαρότητά τους ή για να δείξει τη μοναδική Του εξουσία πάνω τους.
Ο Θεός δεν έδωσε ονόματα στα δέντρα, τα φρούτα, τα ψάρια τα πουλιά ή τα ζώα. Αυτό το άφησε στον άνθρωπο, γιατί ο 'Ανθρωπος έχει εξουσία να καλλιεργήσει και να οργανώσει τη φυτική ζωή, να εξημερώσει, να θρέψει και να σκοτώσει τα ζώα. Όμως ο άνθρωπος δεν έχει εξουσία να αλλάξει τη συχνότητα της μέρας και της νύχτας, ούτε ακόμα να κοντρολάρει τον καιρό, τη γη, τη θάλασσα. Οι σεισμοί, τα ηφαίστεια, οι πλημμύρες και οι καταιγίδες μας θυμίζουν πως ο Θεός είναι ο Κύριός τους.
Είναι ακόμα ενδιαφέρον να σημειώσει κανείς πως κανένα από τα πέντε αυτά πράγματα δεν υπάρχει στο φεγγάρι. Το φεγγάρι έχει φως 14 μέρες κάθε μήνα και 14 μέρες σκοτάδι. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από +125 μέχρι-170 βαθμούς Kελσίου. Αν υπήρχαν οι ίδιες στη γη, όλη η ζωή θα καιγόταν ή θα πάγωνε.
Στον Ιερ.ε:22 λέει: Εμέ δεν φοβείσθε λέγει Κύριος δεν θέλετε τρέμει ενώπιόν μου, όστις έθεσα την άμμον όριον της θαλάσσης κατά πρόσταγμα αιώνιον, και δεν θέλει υπερβεί αυτό;
Αυτό είναι επιστημονικά σωστό. Η άμμος είναι ένα σημαντικό υλικό-πρακτικά μη καταστρέψιμο, μόνιμο. Οι βράχοι ίσως διαβρωθούν από τη θάλασσα, η γη μπορεί να διαλυθεί ή να αποσυντεθεί, όμως η άμμος αντέχει τις πιο τρομερές καταιγίδες.
Γέν.α:11
Όταν λέγει «χόρτο» αναφέρεται στο γρασίδι αντίθετα με το «δένδρον» που αναφέρεται σε κάθε είδους φυτική βλάστηση. Την ημέρα που ο Θεός δημιούργησε τη φυτική ζωή δεν υπήρχε ακόμα ο ήλιος-απαραίτητος για να γίνει η φωτοσύνθεση και να δημιουργηθεί η χλωροφύλλη-παρά μόνο εκείνο το φως. Δεχόμενοι όμως ότι οι ημέρες της δημιουργίας είναι 24ωρες, δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί την επόμενη μέρα έλαμψε ο ήλιος. Αν δεν ήταν 24ωρες, τότε τα φυτά θα μπορούσαν να αναπτυχθούν με το φως που είχε δημιουργήσει ο Θεός-όχι άστρο-και από το οποίο μάλλον πήρε κι έκανε τον ήλιο.
Επειδή η ατμόσφαιρα ήταν υγρή και υπήρχε ζέστη, η βλάστηση τότε πραγματικά οργίαζε. Ήταν πολύ εύκολο να βλαστήσει το κάθε τι πάνω στη γη.
Όταν έγινε ο κατακλυσμός, τα νερά δημιούργησαν λάσπες που κάλυψαν τη βλάστηση αεροστεγώς. Κλείστηκαν δηλαδή οι πόροι των φυτών απ' όπου θα μπορούσε να βγει αέρας και εξ αιτίας χημικών ενώσεων που έγιναν σ' αυτό το περιβάλλον δημιουργήθηκαν τα απολιθώματα, από τα οποία σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε ότι η βλάστηση πραγματικά οργίαζε. (Το πετρωμένο δάσος της Μυτιλήνης έγινε με τον κατακλυσμό) Εδώ συναντάμε για πρώτη φορά τη φράση «κατά το είδος αυτού» που επαναλαμβάνεται 8 φορές σ' όλο το κεφάλαιο. Αυτό αντικρούει τη Θεωρία της Εξέλιξης που υποδηλώνει ότι όλα τα είδη της ζωής παρουσιάστηκαν από ένα είδος ζωής πριν από πολλά χρόνια. Όμως, οι εξελικτικοί δεν μπορούν να δείξουν ούτε ένα είδος δέντρου, που να μεταβλήθηκε σε κάποιο άλλο δέντρο. Μπορείς να διασταυρώσεις ένα πορτοκάλι με ένα λεμόνι, αλλά ο καρπός εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο είδος φρούτου, δηλαδή κίτρο.
Με τον ίδιο τρόπο, υπάρχουν εκατοντάδες ποικιλίες σταφυλιού, και ιστορίες για κρασιά και αμπέλια χρονολογούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια, όμως τα σταφύλια παραμένουν σταφύλια και ποτέ δεν μετατράπηκαν σε δαμάσκηνα! Πολλά δέντρα και φυτά εξαρτώνται από τα έντομα για γονιμοποίηση. Σ' άλλες περιπτώσεις το έντομο με τη σειρά του εξαρτάται από το φυτό για τη τροφή του. Για παράδειγμα:
Στο Μεξικό υπάρχουν περίπου 30 είδη του φυτού Γιούκα. Το φυτό αυτό πολλαπλασιάζεται μόνο από ένα είδος εντόμου (πρόκειται για ένα είδος νυκτόβιου λεπιδόπτερου) τα διάφορα είδη του οποίου είναι το καθένα προσαρμοσμένο προς ένα ξεχωριστό είδος Γιούκας!!! Χωρίς αυτό το είδος του εντόμου, το φυτό αυτό δεν μπορεί να κάνει σπόρους και χωρίς (έστω και λίγους) απ' αυτούς τους σπόρους η κάμπια (η προνύμφη) αυτού του εντόμου δεν μπορεί να επιζήσει!
Η συκιά του Moreton Bay στην Αυστραλία, κι ακόμα η συκιά της Σμύρνης στην Τουρκία, εξαρτώνται για γονιμοποίηση από τις σφήκες. Προσπάθειες για να αναπτυχθεί αυτό το φυτό στη Χαβάη και την Καλιφόρνια απέτυχαν οικτρά, μέχρι που εμφανίστηκε το κατάλληλο είδος σφήκας απ' την αντίστοιχη χώρα. Σύμφωνα με τη θεωρία της εξέλιξης, αυτά τα έντομα απλώς «συνέβη» να παρουσιαστούν την κατάλληλη ώρα, στον κατάλληλο τόπο, για το κατάλληλο φυτό. Όμως, οι μαθηματικοί μας λένε ότι οι πιθανότητες για τέτοια «συμπτωματικά» γεγονότα είναι μία στο άπειρο, δηλαδή μηδέν.
Το 1864 o Louis Pasteur απέδειξε κατηγορηματικά, ότι η ζωή προέρχεται μόνο από ζωή. Κανένα άψυχο υλικό δεν μπορεί να δημιουργήσει ζωή. Κάθε φορά που ο χειρούργος κάνει μια εγχείρηση, στηρίζεται στην αντικειμενική αλήθεια, ότι κανένα βακτηρίδιο δεν μπορεί να φθάσει στην πληγή, όσο τα εργαλεία του είναι «αποστειρωμένα».
Παρ' όλα αυτά επιστήμονες προσπαθούν να αποδείξουν ότι εκατομμύρια χρόνια πριν, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, έτσι, η ζωή μπορεί να έχει προέλθει από την ανυπαρξία, κατά τύχη πριν από 500 εκατομμύρια χρόνια. Όμως, σ' ένα τέτοιο σκεπτικό όχι μόνο αυτό, αλλά οτιδήποτε άλλο «μπορούσε να έχει συμβεί». Μια γάτα θα μπορούσε να έχει σκυλάκια......... Η πραγματική επιστήμη περιορίζεται σε ότι έχει παρατηρηθεί από τον άνθρωπο. Έτσι δεν είναι σε θέση να μας πει τίποτε θετικό για την προέλευση της ζωής. Μπορεί απλώς να μας πει ότι «δεν ξέρουμε τίποτα». Επομένως να αναγνωρίσουμε την άγνοιά μας και να επιστρέψουμε στην αποκάλυψη του Θεού. Κάποιος σοφός έγραψε: «Στην πρώτη σελίδα της Βίβλου ένα παιδί μπορεί να μάθει μέσα σε μια ώρα περισσότερα απ' όσα όλοι οι επιστήμονες του κόσμου έμαθαν σε χιλιάδες χρόνια, χωρίς αυτήν».
Γέν.α:14
Αν ο ήλιος, το φεγγάρι και τ' αστέρια τοποθετήθηκαν μέσα στο στερέωμα, αυτό δείχνει πώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο ουρανός ήταν σε στερεά κατάσταση; Όχι, γιατί εδώ η γλώσσα της Αγίας Γραφής είναι «φαινομενική». Δηλαδή περιγράφει πώς φαινόταν ο ήλιος. Λέμε: »Μπορώ να δω το αεροπλάνο στα κιάλια μου» που σημαίνει μέσα από τα κιάλια μου. Έτσι ακριβώς τα άστρα φαινόταν να βρίσκονται στον ουρανό, όμως ήταν κάτω απ' αυτόν και φαινόταν μέσα από την ατμόσφαιρα. Ο Θεός στη Γένεση περιγράφει τη δημιουργία μ' ένα πολύ θαυμαστό τρόπο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι ποιητική. Δεν χρησιμοποιεί τεχνικούς όρους, αλλά μια γλώσσα που να ισχύει και να μιλάει τόσο σ' εκείνους τους ανθρώπους, όσο και σ' εμάς σήμερα. Η ποιητική γλώσσα έχει μέσα της μια δύναμη και μια ενέργεια που σε κάνει να δέχεσαι το πνεύμα αυτού που μιλάει! Ο Θεός δεν τα έγραψε όλα αυτά για να μας πει πώς ακριβώς γίνανε, αλλά για να δούμε τη σειρά τους. Το πώς έγιναν είναι μυστικά της δημιουργίας του Θεού που θα μας τα διδάξει όταν πάμε στην παρουσία Του.
Απ' την αρχή ο Θεός θέλησε, ο άνθρωπος να είναι ένα χρονόμετρο, θα μπορούσαμε να πούμε, έτσι ώστε η ζωή του να είναι ζωή τάξης. Η Αρχαιολογία δείχνει ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε κατανοήσει αυτό το σκοπό πάρα πολύ καλά και προσπαθούσε να τον πραγματοποιήσει.
Στη Γέν.ε & ια μπορούμε να δούμε ότι οι πρόγονοι του Αβραάμ κρατούσαν το γενεαλογικό αρχείο για εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια.
α. Μέρα και Νύχτα. Προφανώς η μέρα προορίζεται φυσιολογικά για δουλειά και η νύχτα για ύπνο και ξεκούραση. Όμως υπάρχουν άνθρωποι (π.χ. ναυτικοί) που πρέπει να παραμένουν ξύπνιοι τη νύχτα και στις θερμές χώρες, οι δροσερές ώρες της νύχτας είναι κατάλληλες για ταξίδια. Έτσι, το λίγο φως του φεγγαριού είναι εξίσου χρήσιμο. Η Γραφή ονομάζει το φεγγάρι «μάρτυς πιστός» (Ψαλμ.οθ:37) ίσως γιατί αντανακλά το φως του ήλιου. Οι αστροναύτες ανακάλυψαν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού καλύπτεται από ένα υλικό σαν γυάλινη άμμο, που είναι πραγματικά ιδεώδες στο να αντανακλά το φως.
β. Οι φάσεις του φεγγαριού. Για χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των εβδομάδων. Ο «πρωτόγονος» άνθρωπος κοιτάζοντας το φεγγάρι ήταν σε θέση να καθορίσει ακριβώς πόσο είχε προχωρήσει ο μήνας (29 μέρες).
γ. Οι εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης χρησιμοποιούνται εδώ και 4000 χρόνια για τη μέτρηση του χρόνου. Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες ήξεραν πως μια έκλειψη του ήλιου λαβαίνει χώρα σε χρονικά διαστήματα 18 ετών & 11 ημερών., κι έτσι μπορούσαν να κάνουν σωστές προβλέψεις. Αυτό έχει δώσει τη δυνατότητα στους μοντέρνους ιστορικούς να τσεκάρουν τις ημερομηνίες της αρχαίας ιστορίας με τέλεια ακρίβεια.
δ. Τα χρόνια. Ο Θεός θα μπορούσε να κάνει ώστε η γη να στρέφεται μόνο γύρω από τον άξονά της χωρίς να διαγράφει τροχιά και γύρω από τον ήλιο. Έτσι θα είχαμε ημέρα, νύχτα και σεληνιακούς μήνες, όχι όμως και τα χρόνια. Όμως ο Θεός φρόντισε να μας δώσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να μετράμε τη ζωή μας και τα ιστορικά γεγονότα. Πώς μετράμε τα χρόνια; Ο «αρχέγονος» άνθρωπος ήταν ένας άριστος αστρονόμος, όπως απέδειξε η πρόσφατη ανακάλυψη του Stonehenge (Μεγαλιθικό μνημείο, πολλαπλών κύκλων από μεγάλιθους, όπου λάβαινε χώρα η λατρεία του ήλιου στη νεολιθική και παλαιολιθική εποχή). Μετρούσε το χρόνο με τα ηλιοστάσια που συμβαίνουν δύο φορές το χρόνο. Το καλοκαίρι ο ήλιος ανατέλλει και δύει όλο και πιο βόρεια, κάθε μέρα, μέχρι τις 21 Ιουνίου, οπόταν αντιστρέφει την πορεία του και αρχίζει να ανατέλλει και να δύει νωρίτερα κάθε μέρα. Αυτό συνεχίζεται μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, όταν και πάλι αλλάζει πορεία και μετακινείται βορειότερα. (όταν αλλάζει κατεύθυνση ο ήλιος φαίνεται σαν «να ακινητοποιείται», γι' αυτό και δόθηκε η λέξη «ηλιοστάσιο»). Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό σαν ηλιακό έτος που έχει 365 μέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά, και 46 δευτερόλεπτα.
Η δεύτερη μέθοδος μέτρησης του χρόνου είναι μέσω των άστρων. Η θέση τους αλλάζει ελαφρά κάθε νύχτα, μέχρι που μετά από 365 μέρες, 6 ώρες, 9 λεπτά και 9,6 δευτερόλεπτα βρίσκονται πάλι ακριβώς στην ίδια θέση, όπως και πριν. Κι αυτή η μέθοδος ήταν επίσης γνωστή στους αρχαίους πολιτισμούς.
Οι Αιγύπτιοι μετρούσαν το χρόνο τους με την ανατολή του Σείριου, του λαμπρότερου άστρου, πάνω απ' το Νείλο, την αυγή. Αυτό ονομάζεται Σειριακό έτος και τα πιο ακριβή ρολόγια μας τα ατομικά χρονόμετρα είναι προσαρμοσμένα σε σχέση με αυτό το αστέρι.
ε. Οι ώρες (ανθρώπινη διαίρεση) μετριούνται σε σχέση με το ηλιακό ρολόι. Επίσης όσοι γνωρίζουν αστρονομία ξέρουν την ώρα απ' τα αστέρια.
ζ. Ναυτιλία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν το Πολικό Αστέρι και τους δύο «δείχτες» του αστερισμού της Μεγάλης 'Αρκτου. Οι πιλότοι χρησιμοποιούν πολύ τ' αστέρια αυτά κι άλλα ακόμη, όπως κάνουν και οι ναυτικοί, για χιλιάδες χρόνια, τώρα. Με τη βοήθεια ενός Εξάντα και ενός ημερολογίου μπορείς να βρεις ακριβώς σε ποιο σημείο της γής της θάλασσας ή του αέρα βρίσκεσαι-αν μπορείς να δεις τ' αστέρια. Αυτό ακριβώς εννοεί η Βίβλος με τη λέξη «σημεία», δείχτες ή οδηγοί κατευθύνσεων.
Τα άστρα δεν μπορούν να κανονίσουν τη ζωή του ανθρώπου. Ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο Θεός, και ο διάβολος. Όποιον αφήσουμε! (Δευτ.δ:14-19)
Η Βιβλική εξιστόρηση της δημιουργίας μας δείχνει πως η Αστρολογία είναι καθαρή πρόληψη, πλάνη και ψευδοεπιστήμη. Τα άστρα είναι νεκρά πράγματα και δεν μπορούν να επηρεάσουν τις ανθρώπινες υποθέσεις περισσότερο απ' τα ξύλα και τις πέτρες.
Όμως από πολύ παλιά ο άνθρωπος μπήκε στον πειρασμό να λατρέψει αυτά τα μυστηριώδη, μακρινά, όμορφα, ουράνια σώματα. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα άστρα είναι φανερώσεις των Θεών τους που τους βλέπουν ημέρα και νύχτα κι έχουν επιρροές στη ζωή τους.
Γέν.α:16,17,18
Το εδ.16 δεν σημαίνει ότι ο ήλιος είναι το μεγαλύτερο αστέρι του σύμπαντος-σημαίνει ότι μας δίνει περισσότερο φως. Αυτή η «εξουσία» πάνω στην ημέρα και τη νύχτα δεν είναι τόσο οφθαλμοφανής στους κατοίκους των πόλεων, όμως είναι ένα γεγονός. Μερικά πτηνά και ζώα είναι πλάσματα της «μέρας», ενώ άλλα ενστικτωδώς διαλέγουν τη «νύχτα» για κυνήγι (π.χ. οι ακανθόχοιροι) για να πετούν (νυχτερίδες) ή να κελαηδούν (αηδόνια). Ακόμα, μερικά πουλιά της ημέρας, όπως οι κουρούνες, γυρίζουν στη φωλιά τους το βράδυ. Τα νυχτοπούλια πάλι επιστρέφουν στις φωλιές τους πριν ξημερώσει. Κυβερνώνται απ' τον ήλιο και το φεγγάρι.
Για μια ακόμα φορά βλέπουμε τη ζωτική σημασία του ΧΡΟΝΟΥ στη ζωή του ανθρώπου. Θα μπορούσε ο Θεός να φυτέψει ένα αυτόματο ρολόι στο κεφάλι κάθε ανθρώπου. Όμως, αντί γι' αυτό, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και τοποθέτησε ένα σταθερό σημείο στο διάστημα (τον ήλιο) σε σχέση με το οποίο μπορούμε να οργανώσουμε τη ζωή μας.
Αν δεν υπήρχε αυτή «η εξουσία» θα ήταν αδύνατον να καταρτιστεί οποιοδήποτε πρόγραμμα γιατί 9 π.μ. δεν θα σήμαινε τίποτα.
Γέν.α:20,21
Μας μιλάει εδώ για μεγάλα κήτη και πουλιά. Βλέπουμε, ότι όταν λέει στερέωμα, αναφέρεται στην ατμόσφαιρα κι εδώ είναι η απόδειξη.
Τα κήτη τα μεγάλα: Στα Εβραϊκά είναι: χατανινίμ-χαγκαδολίμ. Τανινίμ=κήτη. Ο ενικός του είναι τανίν και σημαίνει φίδι, θαλάσσιο κήτος, μεγάλο ψάρι, κροκόδειλος. Ακόμη αυτή η λέξη ερμηνεύεται δράκων, όπως στον Ψαλμ.οδ:13 Ησ.κζ:1
Μια πολύ καλή ερμηνεία δίδεται ακόμη από ορισμένους σχολιαστές των Γραφών στη λέξη τανίμ, ότι αναφέρεται στους δεινόσαυρους. Ο βροντόσαυρος που βλέπουμε στο βιβλίο του Ιώβ, είναι ο πιο μεγάλος δεινόσαυρος που πέρασε ποτέ από το πρόσωπο της γής. Δεινόσαυροι ζούσαν μέσα στα έλη τρώγοντας τεράστιες ποσότητες χόρτου. Όμως μετά τον κατακλυσμό, άλλαξαν οι καιρικές συνθήκες, η βλάστηση ελαττώθηκε κατά πολύ, κι έτσι το είδος λόγω έλλειψης τροφής εξαφανίστηκε.
Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία... Στα Εβραϊκά λέει: Ας πληθύνουν τα ύδατα με πλήθη πολλά από.... Δηλαδή να γεμίσουν με πλήθη από ζωντανά μέσα τους. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι ο Θεός έδωσε διαταγή προς τα ύδατα να γεννήσουν εν αφθονία «ψυχάς ζώσας». Η διαταγή εκτελέστηκε όχι χάρις στη ικανότητα των υδάτων-όπως ισχυρίζεται ο υλισμός-αλλά χάρις στην παντοδυναμία του Θεού.
Οι εξελικτικοί διδάσκουν ότι η πρώτη μορφή ζωής του ζωικού βασιλείου στη θάλασσα ήταν κάποιος μικροσκοπικός οργανισμός, κάτι σαν αμοιβάδα, τόσο μικρός που για να τον δει κανείς χρειάζεται μικροσκόπιο. Φυσικά, ακόμα και μια αμοιβάδα είναι ένα πλάσμα αρκετά πολυσύνθετο, που μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει. Η Βίβλος όμως μας λέει πως Αυτός δημιούργησε πρώτα τα ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ζώα!
Οι μεγαλύτερες φάλαινες ζυγίζουν 150 τόνους (περισσότερο απ' οποιονδήποτε δεινόσαυρο), και είναι ζώα μαστοφόρα. Το ράμφος του μικρού της φάλαινας εφαρμόζει απόλυτα στο σώμα της μητέρας του έτσι ώστε το νερό της θάλασσας δεν μπορεί να αναμειχθεί με το γάλα και η τραχεία του προεκτείνεται πάνω απ' τον οισοφάγο, έτσι ώστε το γάλα δεν μπορεί να χυθεί μέσα στους πνεύμονες. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να ήταν τέλειο απ' την αρχή και στη μητέρα και στο μικρό της έτσι ώστε να λειτουργεί τόσο τέλεια. Ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί από βαθμιαίες εξελίξεις.
Η θεωρία της εξέλιξης δεν έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει εκατοντάδες «ιδιοτροπίες της φύσης», όπως το ηλεκτροφόρο χέλι της Νοτίου Αμερικής που συλλαμβάνει την τροφή του με Radar και μπορεί να εκπέμπει συνεχώς χτυπήματα 300 Volts ή ακόμα τον θαλάσσιο ίππο (το θηλυκό επωάζει τα 200 αβγά του στο μάρσιπό του-μια πτυχή που σχηματίζεται στο δέρμα του γι' αυτό το σκοπό), το είδος εκείνο των καβουριών (τα καβούρια ληστές-robber crabs) που αναρριχώνται στις φοινικοκαρυές με τις δύο μεγάλες δαγκάνες τους, και σφυροκοπάνε το δέντρο ανοίγοντας μια τρύπα, έπειτα αδειάζουν τον καρπό του δέντρου μ' ένα μικρό σετ από δαγκάνες ειδικά κατασκευασμένες για το σκοπό αυτό.
Ακόμα αδυνατεί να εξηγήσει τον ηχητικό εντοπιστή που διαθέτουν τα δελφίνια και τη φιλική τους διάθεση απέναντι στον άνθρωπο ή την εκπληκτική ομορφιά, τη δύναμη και τη συμμετρία εκατοντάδων θαλάσσιων κοχυλιών (μερικά απ' αυτά έχουν στο κέλυφός τους τις βόλτες προς τα δεξιά κι άλλα προς τα αριστερά. ΓΙΑΤΙ;)
Μια ακόμη «ιδιορρυθμία της φύσης» είναι ένα ψάρι που συναντιέται στις ακτές τις Καλιφόρνιας (το grunion) και το οποίο γεννάει τα αβγά του στην ξηρά, την εποχή που τα νερά της παλίρροιας έχουν τραβηχτεί κι είναι πανσέληνος, έτσι ώστε ακριβώς μέσα σ' αυτές τις δύο εβδομάδες να μπορούν να επωάζονται στην άμμο τα αβγά, πριν το νέο παλιρροϊκό κύμα αρχίζει να σκάζει τ' αβγά και να ρίχνει τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα. (ΠΟΙΟΣ δίδαξε το ψάρι αυτό να προσδιορίζει την εποχή των παλιρροιών;)
Το ψάρι τοξότης σκοπεύοντας κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, μπορεί να σκοτώσει ένα έντομο, που κάθεται σ' ένα κλαδί πάνω από την επιφάνεια του νερού. Αυτό σημαίνει ότι υπολογίζει αυτόματα τη διάθλαση του φωτός στο νερό! Η θεωρία της εξέλιξης μας λέει ότι «τα πτηνά προήλθαν από τα ερπετά». Αυτό είναι σαν να λέμε «τα αεροπλάνα προήλθαν απ' τ' αυτοκίνητα». Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας δεν έχουν απαντήσει ακόμη στα παρακάτω ερωτήματα:
Αν ο ήλιος, το φεγγάρι και τ' αστέρια τοποθετήθηκαν μέσα στο στερέωμα, αυτό δείχνει πώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο ουρανός ήταν σε στερεά κατάσταση; Όχι, γιατί εδώ η γλώσσα της Αγίας Γραφής είναι «φαινομενική». Δηλαδή περιγράφει πώς φαινόταν ο ήλιος. Λέμε: »Μπορώ να δω το αεροπλάνο στα κιάλια μου» που σημαίνει μέσα από τα κιάλια μου. Έτσι ακριβώς τα άστρα φαινόταν να βρίσκονται στον ουρανό, όμως ήταν κάτω απ' αυτόν και φαινόταν μέσα από την ατμόσφαιρα. Ο Θεός στη Γένεση περιγράφει τη δημιουργία μ' ένα πολύ θαυμαστό τρόπο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι ποιητική. Δεν χρησιμοποιεί τεχνικούς όρους, αλλά μια γλώσσα που να ισχύει και να μιλάει τόσο σ' εκείνους τους ανθρώπους, όσο και σ' εμάς σήμερα. Η ποιητική γλώσσα έχει μέσα της μια δύναμη και μια ενέργεια που σε κάνει να δέχεσαι το πνεύμα αυτού που μιλάει! Ο Θεός δεν τα έγραψε όλα αυτά για να μας πει πώς ακριβώς γίνανε, αλλά για να δούμε τη σειρά τους. Το πώς έγιναν είναι μυστικά της δημιουργίας του Θεού που θα μας τα διδάξει όταν πάμε στην παρουσία Του.
Απ' την αρχή ο Θεός θέλησε, ο άνθρωπος να είναι ένα χρονόμετρο, θα μπορούσαμε να πούμε, έτσι ώστε η ζωή του να είναι ζωή τάξης. Η Αρχαιολογία δείχνει ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε κατανοήσει αυτό το σκοπό πάρα πολύ καλά και προσπαθούσε να τον πραγματοποιήσει.
Στη Γέν.ε & ια μπορούμε να δούμε ότι οι πρόγονοι του Αβραάμ κρατούσαν το γενεαλογικό αρχείο για εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια.
α. Μέρα και Νύχτα. Προφανώς η μέρα προορίζεται φυσιολογικά για δουλειά και η νύχτα για ύπνο και ξεκούραση. Όμως υπάρχουν άνθρωποι (π.χ. ναυτικοί) που πρέπει να παραμένουν ξύπνιοι τη νύχτα και στις θερμές χώρες, οι δροσερές ώρες της νύχτας είναι κατάλληλες για ταξίδια. Έτσι, το λίγο φως του φεγγαριού είναι εξίσου χρήσιμο. Η Γραφή ονομάζει το φεγγάρι «μάρτυς πιστός» (Ψαλμ.οθ:37) ίσως γιατί αντανακλά το φως του ήλιου. Οι αστροναύτες ανακάλυψαν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού καλύπτεται από ένα υλικό σαν γυάλινη άμμο, που είναι πραγματικά ιδεώδες στο να αντανακλά το φως.
β. Οι φάσεις του φεγγαριού. Για χρόνια τώρα χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των εβδομάδων. Ο «πρωτόγονος» άνθρωπος κοιτάζοντας το φεγγάρι ήταν σε θέση να καθορίσει ακριβώς πόσο είχε προχωρήσει ο μήνας (29 μέρες).
γ. Οι εκλείψεις του ήλιου και της σελήνης χρησιμοποιούνται εδώ και 4000 χρόνια για τη μέτρηση του χρόνου. Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες ήξεραν πως μια έκλειψη του ήλιου λαβαίνει χώρα σε χρονικά διαστήματα 18 ετών & 11 ημερών., κι έτσι μπορούσαν να κάνουν σωστές προβλέψεις. Αυτό έχει δώσει τη δυνατότητα στους μοντέρνους ιστορικούς να τσεκάρουν τις ημερομηνίες της αρχαίας ιστορίας με τέλεια ακρίβεια.
δ. Τα χρόνια. Ο Θεός θα μπορούσε να κάνει ώστε η γη να στρέφεται μόνο γύρω από τον άξονά της χωρίς να διαγράφει τροχιά και γύρω από τον ήλιο. Έτσι θα είχαμε ημέρα, νύχτα και σεληνιακούς μήνες, όχι όμως και τα χρόνια. Όμως ο Θεός φρόντισε να μας δώσει ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να μετράμε τη ζωή μας και τα ιστορικά γεγονότα. Πώς μετράμε τα χρόνια; Ο «αρχέγονος» άνθρωπος ήταν ένας άριστος αστρονόμος, όπως απέδειξε η πρόσφατη ανακάλυψη του Stonehenge (Μεγαλιθικό μνημείο, πολλαπλών κύκλων από μεγάλιθους, όπου λάβαινε χώρα η λατρεία του ήλιου στη νεολιθική και παλαιολιθική εποχή). Μετρούσε το χρόνο με τα ηλιοστάσια που συμβαίνουν δύο φορές το χρόνο. Το καλοκαίρι ο ήλιος ανατέλλει και δύει όλο και πιο βόρεια, κάθε μέρα, μέχρι τις 21 Ιουνίου, οπόταν αντιστρέφει την πορεία του και αρχίζει να ανατέλλει και να δύει νωρίτερα κάθε μέρα. Αυτό συνεχίζεται μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, όταν και πάλι αλλάζει πορεία και μετακινείται βορειότερα. (όταν αλλάζει κατεύθυνση ο ήλιος φαίνεται σαν «να ακινητοποιείται», γι' αυτό και δόθηκε η λέξη «ηλιοστάσιο»). Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό σαν ηλιακό έτος που έχει 365 μέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά, και 46 δευτερόλεπτα.
Η δεύτερη μέθοδος μέτρησης του χρόνου είναι μέσω των άστρων. Η θέση τους αλλάζει ελαφρά κάθε νύχτα, μέχρι που μετά από 365 μέρες, 6 ώρες, 9 λεπτά και 9,6 δευτερόλεπτα βρίσκονται πάλι ακριβώς στην ίδια θέση, όπως και πριν. Κι αυτή η μέθοδος ήταν επίσης γνωστή στους αρχαίους πολιτισμούς.
Οι Αιγύπτιοι μετρούσαν το χρόνο τους με την ανατολή του Σείριου, του λαμπρότερου άστρου, πάνω απ' το Νείλο, την αυγή. Αυτό ονομάζεται Σειριακό έτος και τα πιο ακριβή ρολόγια μας τα ατομικά χρονόμετρα είναι προσαρμοσμένα σε σχέση με αυτό το αστέρι.
ε. Οι ώρες (ανθρώπινη διαίρεση) μετριούνται σε σχέση με το ηλιακό ρολόι. Επίσης όσοι γνωρίζουν αστρονομία ξέρουν την ώρα απ' τα αστέρια.
ζ. Ναυτιλία. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν το Πολικό Αστέρι και τους δύο «δείχτες» του αστερισμού της Μεγάλης 'Αρκτου. Οι πιλότοι χρησιμοποιούν πολύ τ' αστέρια αυτά κι άλλα ακόμη, όπως κάνουν και οι ναυτικοί, για χιλιάδες χρόνια, τώρα. Με τη βοήθεια ενός Εξάντα και ενός ημερολογίου μπορείς να βρεις ακριβώς σε ποιο σημείο της γής της θάλασσας ή του αέρα βρίσκεσαι-αν μπορείς να δεις τ' αστέρια. Αυτό ακριβώς εννοεί η Βίβλος με τη λέξη «σημεία», δείχτες ή οδηγοί κατευθύνσεων.
Τα άστρα δεν μπορούν να κανονίσουν τη ζωή του ανθρώπου. Ο μόνος που μπορεί να το κάνει είναι ο Θεός, και ο διάβολος. Όποιον αφήσουμε! (Δευτ.δ:14-19)
Η Βιβλική εξιστόρηση της δημιουργίας μας δείχνει πως η Αστρολογία είναι καθαρή πρόληψη, πλάνη και ψευδοεπιστήμη. Τα άστρα είναι νεκρά πράγματα και δεν μπορούν να επηρεάσουν τις ανθρώπινες υποθέσεις περισσότερο απ' τα ξύλα και τις πέτρες.
Όμως από πολύ παλιά ο άνθρωπος μπήκε στον πειρασμό να λατρέψει αυτά τα μυστηριώδη, μακρινά, όμορφα, ουράνια σώματα. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τα άστρα είναι φανερώσεις των Θεών τους που τους βλέπουν ημέρα και νύχτα κι έχουν επιρροές στη ζωή τους.
Γέν.α:16,17,18
Το εδ.16 δεν σημαίνει ότι ο ήλιος είναι το μεγαλύτερο αστέρι του σύμπαντος-σημαίνει ότι μας δίνει περισσότερο φως. Αυτή η «εξουσία» πάνω στην ημέρα και τη νύχτα δεν είναι τόσο οφθαλμοφανής στους κατοίκους των πόλεων, όμως είναι ένα γεγονός. Μερικά πτηνά και ζώα είναι πλάσματα της «μέρας», ενώ άλλα ενστικτωδώς διαλέγουν τη «νύχτα» για κυνήγι (π.χ. οι ακανθόχοιροι) για να πετούν (νυχτερίδες) ή να κελαηδούν (αηδόνια). Ακόμα, μερικά πουλιά της ημέρας, όπως οι κουρούνες, γυρίζουν στη φωλιά τους το βράδυ. Τα νυχτοπούλια πάλι επιστρέφουν στις φωλιές τους πριν ξημερώσει. Κυβερνώνται απ' τον ήλιο και το φεγγάρι.
Για μια ακόμα φορά βλέπουμε τη ζωτική σημασία του ΧΡΟΝΟΥ στη ζωή του ανθρώπου. Θα μπορούσε ο Θεός να φυτέψει ένα αυτόματο ρολόι στο κεφάλι κάθε ανθρώπου. Όμως, αντί γι' αυτό, ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και τοποθέτησε ένα σταθερό σημείο στο διάστημα (τον ήλιο) σε σχέση με το οποίο μπορούμε να οργανώσουμε τη ζωή μας.
Αν δεν υπήρχε αυτή «η εξουσία» θα ήταν αδύνατον να καταρτιστεί οποιοδήποτε πρόγραμμα γιατί 9 π.μ. δεν θα σήμαινε τίποτα.
Γέν.α:20,21
Μας μιλάει εδώ για μεγάλα κήτη και πουλιά. Βλέπουμε, ότι όταν λέει στερέωμα, αναφέρεται στην ατμόσφαιρα κι εδώ είναι η απόδειξη.
Τα κήτη τα μεγάλα: Στα Εβραϊκά είναι: χατανινίμ-χαγκαδολίμ. Τανινίμ=κήτη. Ο ενικός του είναι τανίν και σημαίνει φίδι, θαλάσσιο κήτος, μεγάλο ψάρι, κροκόδειλος. Ακόμη αυτή η λέξη ερμηνεύεται δράκων, όπως στον Ψαλμ.οδ:13 Ησ.κζ:1
Μια πολύ καλή ερμηνεία δίδεται ακόμη από ορισμένους σχολιαστές των Γραφών στη λέξη τανίμ, ότι αναφέρεται στους δεινόσαυρους. Ο βροντόσαυρος που βλέπουμε στο βιβλίο του Ιώβ, είναι ο πιο μεγάλος δεινόσαυρος που πέρασε ποτέ από το πρόσωπο της γής. Δεινόσαυροι ζούσαν μέσα στα έλη τρώγοντας τεράστιες ποσότητες χόρτου. Όμως μετά τον κατακλυσμό, άλλαξαν οι καιρικές συνθήκες, η βλάστηση ελαττώθηκε κατά πολύ, κι έτσι το είδος λόγω έλλειψης τροφής εξαφανίστηκε.
Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία... Στα Εβραϊκά λέει: Ας πληθύνουν τα ύδατα με πλήθη πολλά από.... Δηλαδή να γεμίσουν με πλήθη από ζωντανά μέσα τους. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι ο Θεός έδωσε διαταγή προς τα ύδατα να γεννήσουν εν αφθονία «ψυχάς ζώσας». Η διαταγή εκτελέστηκε όχι χάρις στη ικανότητα των υδάτων-όπως ισχυρίζεται ο υλισμός-αλλά χάρις στην παντοδυναμία του Θεού.
Οι εξελικτικοί διδάσκουν ότι η πρώτη μορφή ζωής του ζωικού βασιλείου στη θάλασσα ήταν κάποιος μικροσκοπικός οργανισμός, κάτι σαν αμοιβάδα, τόσο μικρός που για να τον δει κανείς χρειάζεται μικροσκόπιο. Φυσικά, ακόμα και μια αμοιβάδα είναι ένα πλάσμα αρκετά πολυσύνθετο, που μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει. Η Βίβλος όμως μας λέει πως Αυτός δημιούργησε πρώτα τα ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ζώα!
Οι μεγαλύτερες φάλαινες ζυγίζουν 150 τόνους (περισσότερο απ' οποιονδήποτε δεινόσαυρο), και είναι ζώα μαστοφόρα. Το ράμφος του μικρού της φάλαινας εφαρμόζει απόλυτα στο σώμα της μητέρας του έτσι ώστε το νερό της θάλασσας δεν μπορεί να αναμειχθεί με το γάλα και η τραχεία του προεκτείνεται πάνω απ' τον οισοφάγο, έτσι ώστε το γάλα δεν μπορεί να χυθεί μέσα στους πνεύμονες. Κάτι τέτοιο θα πρέπει να ήταν τέλειο απ' την αρχή και στη μητέρα και στο μικρό της έτσι ώστε να λειτουργεί τόσο τέλεια. Ποτέ δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί από βαθμιαίες εξελίξεις.
Η θεωρία της εξέλιξης δεν έχει τη δυνατότητα να εξηγήσει εκατοντάδες «ιδιοτροπίες της φύσης», όπως το ηλεκτροφόρο χέλι της Νοτίου Αμερικής που συλλαμβάνει την τροφή του με Radar και μπορεί να εκπέμπει συνεχώς χτυπήματα 300 Volts ή ακόμα τον θαλάσσιο ίππο (το θηλυκό επωάζει τα 200 αβγά του στο μάρσιπό του-μια πτυχή που σχηματίζεται στο δέρμα του γι' αυτό το σκοπό), το είδος εκείνο των καβουριών (τα καβούρια ληστές-robber crabs) που αναρριχώνται στις φοινικοκαρυές με τις δύο μεγάλες δαγκάνες τους, και σφυροκοπάνε το δέντρο ανοίγοντας μια τρύπα, έπειτα αδειάζουν τον καρπό του δέντρου μ' ένα μικρό σετ από δαγκάνες ειδικά κατασκευασμένες για το σκοπό αυτό.
Ακόμα αδυνατεί να εξηγήσει τον ηχητικό εντοπιστή που διαθέτουν τα δελφίνια και τη φιλική τους διάθεση απέναντι στον άνθρωπο ή την εκπληκτική ομορφιά, τη δύναμη και τη συμμετρία εκατοντάδων θαλάσσιων κοχυλιών (μερικά απ' αυτά έχουν στο κέλυφός τους τις βόλτες προς τα δεξιά κι άλλα προς τα αριστερά. ΓΙΑΤΙ;)
Μια ακόμη «ιδιορρυθμία της φύσης» είναι ένα ψάρι που συναντιέται στις ακτές τις Καλιφόρνιας (το grunion) και το οποίο γεννάει τα αβγά του στην ξηρά, την εποχή που τα νερά της παλίρροιας έχουν τραβηχτεί κι είναι πανσέληνος, έτσι ώστε ακριβώς μέσα σ' αυτές τις δύο εβδομάδες να μπορούν να επωάζονται στην άμμο τα αβγά, πριν το νέο παλιρροϊκό κύμα αρχίζει να σκάζει τ' αβγά και να ρίχνει τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα. (ΠΟΙΟΣ δίδαξε το ψάρι αυτό να προσδιορίζει την εποχή των παλιρροιών;)
Το ψάρι τοξότης σκοπεύοντας κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, μπορεί να σκοτώσει ένα έντομο, που κάθεται σ' ένα κλαδί πάνω από την επιφάνεια του νερού. Αυτό σημαίνει ότι υπολογίζει αυτόματα τη διάθλαση του φωτός στο νερό! Η θεωρία της εξέλιξης μας λέει ότι «τα πτηνά προήλθαν από τα ερπετά». Αυτό είναι σαν να λέμε «τα αεροπλάνα προήλθαν απ' τ' αυτοκίνητα». Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας δεν έχουν απαντήσει ακόμη στα παρακάτω ερωτήματα:
· Πώς τα λέπια έγιναν φτερά;
· Πώς τα ψυχρόαιμα όντα έγιναν θερμόαιμα;
· Πώς τα 4 πόδια έγιναν 2;
· Πώς τα βαριά οστά έγιναν ελαφριά;
· Πώς τα ερπετά έμαθαν να πετάνε;
· Πώς τα ψυχρόαιμα όντα έγιναν θερμόαιμα;
· Πώς τα 4 πόδια έγιναν 2;
· Πώς τα βαριά οστά έγιναν ελαφριά;
· Πώς τα ερπετά έμαθαν να πετάνε;
Το γεγονός είναι πως σε κάθε δημιουργική εντολή (πουλιά, ψάρια, ερπετά κλπ) ο Θεός δημιούργησε μια απέραντη ποικιλία από ομοιότητες και διαφορές, όμως, κάθε όν αναπαράγει μόνο «κατά το είδος αυτού». Αυτή είναι η φράση κλειδί που αντικρούει και καταστρέφει τη θεωρία του Δαρβίνου που από την εποχή του (1859) πολλοί επιστήμονες έκαναν πειράματα προσπαθώντας να αποδείξουν ότι έχει δίκιο, μάταια όμως!
Τα σκυλιά παρουσιάζουν μια τεράστια ποικιλία, σε σχήμα και μέγεθος. Όμως όλα είναι σκυλιά.
Οι μύγες των φρούτων μπορούν ν' αλλάξουν, με όλες τις μεθόδους των ακτινοβολιών, αλλά εξακολουθούν να είναι μύγες.
Όταν ένας όνος διασταυρώνεται με μια φοράδα, προέρχεται το μουλάρι. Όταν όμως θελήσει κανείς άλλο ένα μουλάρι θα πρέπει να ακολουθήσει την ίδια διαδικασία επειδή όλα τα αρσενικά μουλάρια είναι στείρα. Δεν μπορούν να αναπαράγουν.
Στη φύση δεν υπάρχουν απλώς υβρίδια, δηλαδή νόθα, ετερογενή, διασταυρώσεις. Ο σπουργίτης δεν ενδιαφέρεται για τη χελιδόνα. Κι αν ακόμα διασταυρωθούν τα ζώα με τεχνητό τρόπο, θα είναι σχεδόν πάντα στείρα.
Ο Θεός έφτιαξε διάφορα όντα, η ποικιλία όμως είναι δυνατή μόνο μέσα στον κύκλο του είδους. Όταν λέμε είδος, εννοούμε σύνολο από όντα που μπορούν να διασταυρωθούν και να παράγουν γόνιμο γένος μεταξύ τους.
Γέν.α:22,23
Ο Θεός έδωσε ευλογία πάνω σ' αυτή την πλάση και μέσα σ' αυτό το ευλογημένο περιβάλλον τοποθετήθηκε ο Αδάμ! Δεν υπήρχε αυτή η κατάρα και το κυνηγητό μεταξύ των ειδών που υπάρχει σήμερα.
Το «είπεν» ο Θεός στα πτηνά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαίνει ότι έβαλε μέσα τους το ένστικτο να κάνουν ό,τι Αυτός ήθελε.
Κάθε χρόνο χιλιάδες πουλιά μεταναστεύουν ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα στο σωστό χρόνο και τόπο. Κάθε Φθινόπωρο το πουλί της Αμερικής, με το όνομα Κιτρινοπούλι, ενώ είναι ακόμη πολύ νέο, πετά 3.000 μίλια διασχίζοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό από την Αλάσκα στο νησί της Χαβάης, χωρίς γονείς για να το οδηγήσουν μέσα στο σκοτάδι, τα σύννεφα, τις καταιγίδες και πάνω από ξηρά κατ' ευθείαν στον προορισμό του. ΠΟΙΟΣ δίδαξε αυτό το πουλί να μεταναστεύει;
Η Εβραϊκή λέξη «πτηνό» χρησιμοποιείται για κάθε τι που πετάει, έτσι περιλαμβάνει εκτός από τα πτηνά, τα έντομα, φτερωτά θηλαστικά (νυχτερίδες) και ερπετά (πτεροδάκτυλα).
Υπάρχουν δύο εδάφια στο βιβλίο του Ησαία (ιδ:29 & λ:6) που αναφέρουν τους «πατωμένους όφεις». Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όμως ο ιστορικός Ηρόδοτος, που έζησε 200 χρόνια μετά τον Ησαία, δίνει μια λεπτομερή περιγραφή των πετούμενων όφεων στην Αραβία κι έτσι δεν έχουμε καμία δικαιολογία να αμφιβάλουμε.
Γέν.α:24,25
Τα ζώα της ξηράς διαιρούνται σε τρεις μεγάλες ομάδες, σύμφωνα με αυτό το εδάφιο.
α. Κτήνη= (πιθανόν) πρόβατα, βόδια, όνους, καμήλες και άλογα, γάτες, σκύλους. Όσο πιο πίσω στα ιστορικά αρχεία ανατρέχουμε, βλέπουμε πως αυτά τα ζώα πολλές φορές «εξημερώθηκαν». Δεν υπάρχει κάποια επιστημονική απόδειξη του γεγονότος, ότι όλα τα ζώα ήταν άγρια μέχρι να εξημερωθούν από τον άνθρωπο. Μάλλον, ο Θεός γνωρίζοντας τις ανθρώπινες ανάγκες έφτιαξε ειδικά μερικά ζώα για να βοηθούν τον άνθρωπο.
β. Ερπετά= μικρά ερπετά και έντομα, από τα οποία 800.000 έχουν κατονομαστεί.
Θα μπορούσε να πει κανείς: Αφού πολλά φυτά για να αναπαραχθούν χρειάζονται τα έντομα, πώς ο Θεός έκανε πρώτα τα φυτά και μετά τα έντομα;
Αν δεχτούμε ότι οι ημέρες της δημιουργίας ήταν 24ωρες, δεν υπάρχει πρόβλημα! Τα ερπετά αποτελούν μεγάλη κατηγορία. Αν και το όνομά τους υποδηλώνει πως κινούνται έρποντας, υπάρχει μια φανταστικά μεγάλη ποικιλία στις μεθόδους της κίνησής τους.
γ. Ζώα της γής= 'Αγρια ζώα που δεν συνδέονται στενά με τον άνθρωπο και γυρίζουν ελεύθερα.
Αυτό που βλέπουμε πάλι εδώ είναι ότι ο Θεός έδωσε παντοδύναμη διαταγή και απευθύνθηκε στη γη να γεννήσει ψυχές ζώσες κατά το είδος αυτών, και η διαταγή εκτελέστηκε όχι χάρις στη δύναμη της γής αλλά χάρις στη δύναμη και την ενέργεια του λόγου του Θεού.
Γέν.α:26
Το εδάφιο αυτό δείχνει τη μεγάλη σπουδαιότητα του ανθρώπου, σαν είδος τέλεια ξεχωριστό από τα ζώα:
I. Ο Θεός πριν από τη δημιουργία του ανθρώπου έκανε ένα ιδιαίτερο πλάνο και πήρε ιδιαίτερη απόφαση.
II. Ο άνθρωπος έγινε όμοιος με το Θεό, όσον αφορά τις δυνατότητες να σκέπτεται, να σχεδιάζει, να φαντάζεται, να δημιουργεί (μουσική, λογοτεχνία, ζωγραφική), να διακρίνει το σωστό από το λάθος και να μιλάει.
III. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε να κυβερνά τον κόσμο για λογαριασμό του Θεού.
Βλέπουμε ότι ο Θεός δημιούργησε πρώτα όλα τ' άλλα και μετά τον άνθρωπο, ώστε να τα εύρισκε όλα έτοιμα και ωραία. Πώς θα ήταν αν ο Θεός δημιουργούσε πρώτα τον άνθρωπο και τον έβαζε μέσα στο σκοτάδι και την ακαταστασία που υπήρχε πάνω στο πρόσωπο της γής; Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα του έργου του Θεού, ο σκοπός και η επιθυμία της καρδιάς Του!
Η λέξη «άνθρωπος» στα Εβραϊκά είναι «Αδάμ». Προέρχεται από μια ρίζα που σημαίνει «κοκκινίζω» και αναφέρεται στο πρόσωπο που κοκκινίζει από το αίμα. «Αδαμά» είναι το χώμα, ιδιαίτερα το κοκκινόχωμα. Είναι αναφορικός όρος για όλο το ανθρώπινο γένος.
Ο Θεός πριν δημιουργήσει τον Αδάμ, ήξερε ότι θα αμάρτανε, και το βλέπουμε αυτό στην Α' Πετρ.α:19-20 όπου διαβάζουμε ότι ο Αμνός ήταν προγνωρισμένος προ καταβολής του κόσμου. Και ο Αμνός δεν είναι παρά ο Ιησούς Χριστός, η οδός της επιστροφής του πεσμένου και αμαρτωλού ανθρώπου.
Μπορεί όμως να ρωτήσει κάποιος: "Αφού ο Θεός ήξερε ότι ο άνθρωπος θα αμάρτανε, γιατί τον έπλασε;" O Θεός έπλασε τον άνθρωπο γνωρίζοντας ότι πολλοί θα έχαναν το σκοπό τους. Αλλά όμως προκειμένου ο Θεός να κερδίσει αυτούς που θα υποτασσόταν στο θέλημά Του, θα είχαν κοινωνία αγάπης μαζί Του και θα γινόταν κατά την εικόνα και την ομοίωσή Του, προκειμένου ο Θεός να κερδίσει την εκκλησία Του, τον εκλεκτό λαό Του, υπέφερε να βλέπει όντα τα οποία έπλασε να αρνούνται την αγάπη της αλήθειας, να αρνούνται τη χάρη, να αρνούνται τον Ιησού Χριστό. Η άρνηση είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης με την οποία πλάστηκε ο άνθρωπος ώστε να είναι υπεύθυνος κάθε πράξης του.
«Ας κάμωμεν άνθρωπο...» Ποιο ήταν το σχέδιο του Θεού; Η Αγία Γραφή μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός:
1. Προέβλεψε ΠΡΙΝ από την πτώση του ανθρώπου
2. Ενήργησε ΜΕΤΑ από την πτώση του.
Η πρόβλεψη και η ενέργεια του Θεού είναι δύο εκδηλώσεις της θαυμαστής αγάπης Του για τον αμαρτωλό.
1. Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ (Ρωμ.γ:25)
2. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ (Α' Πετρ.α:18-20)
Ο Θεός επειδή αγαπάει τον αμαρτωλό και μισεί την αμαρτία, ενήργησε έτσι ώστε η αγάπη Του και η δικαιοσύνη Του σε μια αρμονική συνεργασία να κάνουν το έργο της λύτρωσης με το οποίο η Αγιότητά Του και η Δικαιοσύνη Του θα κτυπούσαν την αμαρτία, όχι όμως πάνω στον άνθρωπο, αλλά σε κάποιο αντικαταστάτη σε κάποιο εξιλαστήριο Αρνίο. Μετά, η αγάπη του Θεού θα αγκάλιαζε όλους εκείνους που θα ήθελαν να επανασυνδεθούν με το Θεό δια μέσου της μετάνοιας και της πίστης. Αυτό είναι το νόημα του Ψαλμ.πε:10-11.
Ο απόστολος Παύλος μας λέγει ότι «και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού,(κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι), και συναννέστησεν, και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά του Ιησού Χριστού» (Εφεσ.β:5-6).
Ο Κύριος μας ζωοποίησε - συνανέστησε - συνεκάθισε για ένα δοξασμένο σκοπό, για να είμαστε «...εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού, με την οποία εχαρίτωσεν ημάς διά του ηγαπημένου αυτού» (Εφεσ.α:6). Αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο.
Στο εδάφιο που εξετάζουμε, ο Θεός με την πρόγνωσή Του, αναφέρεται σ' αυτό το μελλοντικό σχέδιο της συνεργασίας Του με τον άνθρωπο γιατί ο Χριστός κατά σάρκα δεν υπήρχε τότε.
Ο πληθυντικός «κάμωμεν» αναφέρεται στο Θεό και τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, γιατί και οι δύο λαμβάνουν μέρος στο να κάνουν τον άνθρωπο κατ' εικόνα Θεού. Ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες του κόσμου, και παράλληλα ο Θεός δέχτηκε αυτή τη θυσία συγχωρώντας τον αμαρτωλό. Ο πληθυντικός δεν αναφέρεται σε δύο θεούς (Πατέρας & Υιός) γιατί δεν υπάρχου δύο θεοί. Υπάρχει ΕΝΑΣ Θεός που είναι ΕΙΣ στη φύση Του, μονοπρόσωπος. Ακόμη ο πληθυντικός δεν μπορεί να αναφέρεται στο Θεό και το Σατανά, γιατί δεν έχει ούτε την ίδια εικόνα ούτε την ίδια ομοίωση με το Θεό. Δεν μπορεί να αναφέρεται σε αγγέλους παρ' όλο που σε πολλά σημεία της Γραφής βλέπουμε ότι υπάρχουν αναφορές στο Θεό με τους αγγέλους Του. Όμως δεν ταιριάζει εδώ γιατί εμείς δεν είμαστε φτιαγμένοι κατ' εικόνα των αγγέλων. 'Αλλη η εικόνα των αγγέλων, άλλη του Θεού και άλλη του ανθρώπου. Οι άγγελοι δεν λαμβάνουν μέρος σ' αυτό το «κάμωμα».
Το ότι λέγει «εικόνα ημών» (δηλαδή μία εικόνα δύο προσώπων) και όχι «εικόνες ημών» φανερώνει αυτό που ο λόγος του Θεού μας λέγει στην Κολ.α:15 ότι ο Χριστός είναι η ορατή εικόνα του αόρατου Θεού.
Έτσι με το σχέδιο αυτό της εν Χριστώ σωτηρίας ο άνθρωπος γίνεται κατ' εικόνα Χριστού - που είναι η εικόνα του Θεού - κι έτσι ο αρχικός σκοπός του Θεού πραγματοποιείται.
Η πιο σωστή λοιπόν ερμηνεία αυτού του εδαφίου που ταιριάζει και με το λόγο του Θεού, είναι ότι αναφέρεται προφητικά στον απώτερο σκοπό του Θεού που επρόκειτο να εξελιχθεί στο πέρασμα του χρόνου, και που ήταν, ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο δια μέσου της θυσίας του ανθρώπου Ιησού Χριστού.
Έχουμε λοιπόν τον Πατέρα να συνεργάζεται με τον Υιό Του τον οποίο ο Ίδιος γέννησε, και να του λέει εδώ προφητικά: «Ας κάμωμεν άνθρωπον....» Με τον ίδιο τρόπο προφητικά, ο Πατέρας είπε στον Υιό: «κάθου εκ δεξιών μου εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου» (Ψαλμ.ρι:1) και «Σύ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξη Μελχισεδέκ» (Ψαλμ.ρι:4). Ακόμη: «Υιός μου είσαι εσύ εγώ σήμερον σε εγέννησα» (Ψαλμ.β:2-7).
Οι προφητείες αυτές είναι ομόφωνα παραδεκτό, ότι αναφέρονται στο Χριστό για μετά την ανάληψή Του. Το ίδιο και στον Ησ.μδ:27 ο Κύρος δεν υπήρχε τότε, υπήρξε πολλά χρόνια αργότερα.
και είπεν ο Θεός: Στα Εβραϊκά λέγει: «και είπεν ο Ελοχίμ». Η λέξη Ελοχίμ είναι στον πληθυντικό αριθμό, και ξέρουμε ότι αναφέρεται στον πληθυντικό μεγαλειότητας. Το ρήμα που συντάσσεται άμεσα με το Ελοχίμ δεν είναι το κάμωμεν, αλλά το είπεν. Δεν λέει «είπαν» οι Ελοχίμ, που σημαίνει ότι αναφέρεται στον ένα Θεό που έχει ένα πρόσωπο, και σε κάποιο άλλο πρόσωπο που δεν είναι Θεός, αλλά έχει την ίδια εικόνα και την ίδια ομοίωση με το Θεό.
Γέν.α:27
Ενώ στο εδ.α:26 ο Θεός λέγει «ας κάμωμεν», εδώ χρησιμοποιεί ένα άλλο ρήμα και λέγει ότι «εποίησε».
Το Εβραϊκό ρήμα που εδώ ερμηνεύεται «κάμωμεν» είναι ΑΣΑ που σημαίνει το να κάνεις κάτι με κόπο. Φανερώνει εργασία, μόχθο, χρόνο και σπατάλη ενέργειας που απαιτείται ώστε ένα υπάρχον υλικό να γίνει κάτι, να πάρει κάποιο άλλο σχήμα ή μορφή.
Το δεύτερο ρήμα που συναντάμε στο εδάφιο που εξετάζουμε είναι «εποίησεν» που στα Εβραϊκά είναι ΜΠΑΡΑ και έχει την έννοια του ποιώ, κόβω, δημιουργώ κάτι ακαριαία εκ του μηδενός. Αυτή η πράξη αποδίδεται μόνο στο Θεό. Όταν λοιπόν λέγει: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπο...» αναφέρεται στην εκ του μηδενός φυσική δημιουργία του Αδάμ από το Θεό, κι έτσι ο Αδάμ έγινε κατά την εικόνα του Θεού. Ο Θεός όμως ήθελε να «κάμει» (ΑΣΑ) κάτι ακόμα στον Αδάμ, να τον «κάμει» και κατά την ομοίωσή Του. Ο Θεός δεν μπορούσε να «κάμει» μόνος Του τον Αδάμ κατά την ομοίωσή Του ακαριαία κατά τη στιγμή της δημιουργίας, χωρίς τη συνεργασία και την ελεύθερη θέληση του Αδάμ. Η ομοίωση του Αδάμ με τον Πατέρα Θεό θα γινόταν εν χρόνω δια μέσου της προσωπικής επαφής και κοινωνίας του Αδάμ με το Θεό, με τη θεληματική παράδοση του θέλω του και την υποταγή του στο θέλημα του Πατέρα. Αυτό όμως απαιτούσε κόπο, χρόνο και σπατάλη ενέργειας και από τα δύο μέρη. Ο χρόνος που χρειαζόταν, ήταν η αναμονή του ερχομού του Χριστού, το πλήρωμα των καιρών (Γαλ.δ:4,5)
εικόνα: Στα Εβραϊκά είναι ΤΣΕΛΕΜ και προέρχεται από μια αχρησιμοποίητη ρίζα που έχει την έννοια του σκιώδους και σημαίνει σκιά, αυταπάτη, εικόνα, φαντασία. Δεν αναφέρεται στην αληθινή υπόσταση από κάτι, αλλά σε κάτι που του μοιάζει. Η λέξη χρησιμοποιείται για φυσικές εικόνες (αγάλματα, είδωλα) ή όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιος είναι φαντασμένος (τρόπος συμπεριφοράς). Ψαλμ.λθ:6 φαντασία =Τσέλεμ. Δεν αναφέρεται στην εξωτερική φόρμα από κάτι, ότι δηλαδή το σχήμα του ανθρώπου μοιάζει με του Θεού, αφού ο Θεός δεν έχει κανένα σχήμα. (Ρωμ.α:23)
Η αρχική δημιουργία του ανθρώπου κατά την εικόνα του Θεού, έχει την έννοια του ότι ο άνθρωπος είναι αντιπρόσωπος του Θεού στη γη. Ο Θεός είναι η κεφαλή όλης της δημιουργίας, και ο άνθρωπος έχει εξουσία πάνω σ' όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο. Ο άνθρωπος έχει νοημοσύνη όπως ο Θεός. Έχει ελεύθερη θέληση, λογική σκέψη και ικανότητα κρίσης. Μπορεί να σκέπτεται, να σχεδιάζει, να φαντάζεται, να δημιουργεί (μουσική λογοτεχνία ζωγραφική). Έχει πρωτοβουλία, μπορεί να κάνει πράγματα να υπάρχουν και να δουλεύουν γι' αυτόν. Και το κυριότερο, έχει πνεύμα όπως ο Θεός κάτι που κανένα άλλο κτίσμα δεν έχει. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε να κυβερνά τον κόσμο για λογαριασμό του Θεού! Δεν δουλεύει με ένστικτα όπως τα ζώα, αλλά με τη λογική. Ακόμη μπορεί να ξεπεράσει και τα ένστικτά του με τη λογική κάτι που κανένα ζώο δεν μπορεί. Όταν ένα λιοντάρι πεινάει, θα σκοτώσει για να φάει. Ο άνθρωπος όμως όταν πεινάει και δεν βρίσκει τροφή, έχει τη δύναμη να συγκρατήσει την πείνα του.
ομοίωση: Στα Εβραϊκά είναι ΝΤΕΜΟΥΘ από το ρήμα νταμά που σημαίνει ομοιάζω. Αυτός ο όρος αναφέρεται περισσότερο στον εσωτερικό άνθρωπο, σε ομοιότητα χαρακτήρα.
Ομοίωση είναι η εσωτερική, πνευματική κοινωνία του ανθρώπου με την αγιότητα και το χαρακτήρα του Θεού. Η ενότητα της καρδιάς και του θέλω μας με την καρδιά και το θέλω του Θεού. Το να είναι ο άνθρωπος κατά την ομοίωση του Θεού, σημαίνει ότι πρέπει να Του μοιάσει στη φύση και τις πνευματικές ιδιότητες.
Ο Θεός άρχισε το σχέδιό Του και δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα κατά την εικόνα Του. Στη συνέχεια ο Θεός άρχισε να έχει σχέση και κοινωνία με τον άνθρωπο, ώστε με την πάροδο του χρόνου να τον κάνει και κατά την ομοίωσή Του. Στη Γέν.γ:8 βλέπουμε ότι ο Θεός ερχόταν σε επικοινωνία με τον Αδάμ & την Εύα μέχρι την ημέρα που αμάρτησαν. Και όλος αυτός ο χρόνος ήταν περίοδος «καμώματος» του Αδάμ κατά την ομοίωση του Θεού.
Η πτώση τώρα του Αδάμ, τον έκανε να χάσει την ομοίωση που κέρδισε τόσο καιρό που ήταν στην παρουσία του Θεού, καθώς και μέρος από την εικόνα. Στη Γέν.β:19 βλέπουμε τον Αδάμ να έχει τέτοια διαύγεια πνεύματος-δεν έχει αμαρτήσει ακόμα-που να ονομάζει όλα τα ζώα που ο Θεός έπλασε. Αυτή όμως η διαύγεια του πνεύματος σκοτίστηκε αμέσως μετά την αμαρτία κι έτσι βλέπουμε τον Αδάμ να θέλει να κρυφτεί από το Θεό! (Γέν.γ:8). Αυτό παθαίνει ο άνθρωπος όταν αμαρτάνει! Ας μην δίνουμε πολύ σημασία σε αποφάσεις που πήραμε μακριά από το Θεό.
Η εικόνα δεν είναι τελείως χαμένη. Ο Αδάμ και όλοι εμείς δεν χάσαμε τελείως την εικόνα, αλλά το μέρος της εικόνας που έχουμε δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να έχουμε και γι' αυτό και κινούμαστε σε χαμηλότερα πνευματικά επίπεδα απ' αυτά που ο Θεός ήθελε να είμαστε. Ο άνθρωπος δεν έχει απόλυτη κυριαρχία στα στοιχεία της φύσης, στα ζώα, στη γη.
Πριν όμως ο Αδάμ αμαρτήσει, ο Θεός δια της πρόγνωσής Του συνέλαβε το σχέδιο της σωτηρίας και της αποκατάστασης του αμαρτωλού ανθρώπου απέναντι στη δική Του Αγιότητα. Το σχέδιο αυτό ήταν και είναι εδραιωμένο και συγκεντρωμένο, επάνω στον άνθρωπο Ιησού Χριστό που πέθανε για τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Δια μέσου αυτού του σχεδίου ο άνθρωπος θα επανακτούσε την εικόνα και την ομοίωση του Θεού που έχασε εξ αιτίας της αμαρτίας. Ο Θεός τώρα εργάζεται εν Χριστώ για να επαναφέρει τον άνθρωπο στην κοινωνία αγάπης με το πρόσωπό Του (Ρωμ.η:28).
Α' Κορ.ιε:45-49 Εφεσ.β:10 Κολ.γ:9,10 Β' Κορ.ε:17 Ρωμ.ιβ:1,2
Το κάμωμα γίνεται τώρα, στη ζωή αυτή σ' αυτούς που αφιερώνουν τη ζωή τους σαν μια ζωντανή θυσία στο θέλημα του Θεού, και συνεργάζονται μαζί Του σαν οικονόμοι της χάρης Του για να φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα και σ' άλλους.
άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς: Μόνο στη δημιουργία του ανθρώπου γίνεται λόγος για αρσενικό και θηλυκό. Προφανώς και τα άλλα όντα δημιουργήθηκαν αρσενικά και θηλυκά, έτσι ώστε η αναφορά αυτή να έγινε για κάποιο ειδικό λόγο. Αυτός ο ιδιαίτερος λόγος εξηγείται καλύτερα στο Γέν.β:18-25.
Η Εύα δημιουργήθηκε κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο-από τον Αδάμ-όχι για να γεννάει παιδιά, αλλά για να είναι βοηθός και σύντροφος του Αδάμ.
Η επιστήμη είναι ανεπαρκής όσον αφορά την απάντηση στο ερώτημα: Πώς δημιουργήθηκε το φύλο στους ανθρώπους και τα ζώα. Η διαδικασία της αναπαραγωγής είναι με θαυμαστό τρόπο σύνθετη, αλλά και τέλεια από την αρχή μέχρι το τέλος.
Όλα τα άλλα όντα δημιουργήθηκαν (πιθανώς) σε μεγάλους αριθμούς, όμως ο άνθρωπος ξεκίνησε από ένα μόνο ζευγάρι. Αυτή η αναφορά βεβαιώνεται από την επιστήμη. Όλες οι φυλές των ανθρώπων μπορούν να έρθουν σε γάμο και τα παιδιά που γεννιούνται απ' αυτή τη μύξη με τη σειρά τους θα έχουν δικά τους παιδιά. Αυτό δείχνει εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος στις Πραξ.ιζ:26.
Η ιδέα αυτή της κοινής προέλευσης των ανθρώπων από μία φυλή ήταν αρκετά ξένη στον αρχαίο κόσμο. Για παράδειγμα οι Αθηναίοι αρέσκονταν να αποκαλούν τους εαυτούς τους «αυτόχθονες», που σημαίνει πως ξεπήδησαν από το χώμα της Ελλάδας και αποκαλούσαν όλους τους μη Έλληνες βάρβαρους. Οι αρχαίοι Ιουδαίοι, επίσης, ήταν υπερβολικά υπερήφανοι για την καταγωγή τους και ποτέ δεν θα μπορούσαν να τοποθετηθούν στο ίδιο επίπεδο με τους ειδωλολάτρες. Όμως δεν τολμούσαν να αλλάξουν το λόγο του Θεού.
Γέν.α:28
Είναι θέλημα Θεού να αποκτούν παιδιά τα ζευγάρια (A'Tιμ.ε:14).Η έκτρωση είναι έξω από το θέλημα του Θεού. Ο Θεός ήθελε ο άνθρωπος να αυξηθεί και να κυριεύσει τη γη. Ποτέ δεν ήθελε ο Θεός να δημιουργηθούν πόλεις με τη σημερινή τους μορφή. 'Αλλωστε η πρώτη πόλη, έγινε από άνθρωπο που είχε απομακρυνθεί από το Θεό, τον Ενώχ το γιο του Κάιν. Και μετά τον κατακλυσμό ο πρώτος που έκτισε πάλι πόλη ήταν ο Νεμβρώδ.
Μετά την αμαρτία του Αδάμ, ο άνθρωπος έχασε ένα μεγάλο μέρος της εξουσίας του πάνω στα ζώα. Πολλοί έχουν πετύχει να σκοτώσουν τίγρεις, όμως πολλοί περισσότεροι έχουν κατασπαραχτεί απ' αυτές.
Γέν.α:29
Βλέπουμε ότι αρχικά η τροφή του ανθρώπου ήταν χόρτο. Μετά τον κατακλυσμό ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο να τρώει και ορισμένα ζώα. Η απόδειξη ότι τα καθαρά ζώα δεν ήταν κάτι που ο Θεός φανέρωσε στο Μωυσή, αλλά ήταν πάντοτε η θέση της καρδιάς του Θεού σχετικά με τα ζώα, βρίσκεται στη Γέν.ζ:2 όπου ο Θεός διατάζει το Νώε να πάρει και καθαρά ζώα! Αυτό σημαίνει ότι ο Νώε ήξερε ποια είναι τα καθαρά ζώα γιατί ο Θεός από την αρχή του το είχε δείξει.
Κρεοφαγία βλέπουμε μόνο μετά τον κατακλυσμό στη Γέν.θ:3-4, και βέβαια δεν εννοεί ότι, ό,τι κινείται μπορεί να φαγωθεί, γιατί πολλά κινούνται αλλά δεν τρώγονται!
Γέν.α:30
Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, κάθε πτηνό και ζώο της ξηράς ήταν φυτοφάγο (τα ψάρια δεν αναφέρονται κι έτσι δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτά). Αυτό είναι δυνατόν αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι: Οι μεγαλύτεροι δεινόσαυροι ήταν χορτοφάγοι καθώς και οι ελέφαντες είναι. Τα λιοντάρια που τρέφονται κάτω από περιορισμό αναπτύσσονται με φυτικές τροφές. Σκύλοι, γάτες, αρκούδες και άλλα σαρκοφάγα, μπορούν να συνεχίζουν να ζουν πολύ καλά και χωρίς κρέας.
Γέν.α:31
Οι λέξεις «καλά λίαν» τραβάνε την προσοχή μας στην τελειότητα του ολοκληρωμένου έργου του Θεού, σαν σύνολο.
Στα εδάφια 4,10,12,18,21,25 ο Θεός βλέπει ότι «ήτο καλόν». Μόνο στο εδάφιο 31 αφού ο Θεός δημιούργησε και τον άνθρωπο λέγει ότι είναι «καλά λίαν».
Ο Θεός τώρα έχει ένα πλάσμα πάνω στον πλανήτη με τον οποίο ασχολήθηκε, με το οποίο μπορεί να επικοινωνήσει, μπορούσε να βλέπει να μορφώνεται ο Εαυτός Του μέσα σ' αυτό το πλάσμα, όλη η ομοίωσή Του, και αυτό είναι που έδενε την πλάση με τον πλάστη. Όταν εμείς βλέπουμε πίσω, σ' αυτά που έχουμε κάνει, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι: Κύριε, κάνε έλεος. Όμως όταν ο Θεός κοιτάζει πίσω σε ότι έχει κάνει, Αυτός μπορεί να λέει πάντοτε: Είναι καλόν λίαν! Και τώρα Αυτός που εργάζεται στη ζωή μας είναι που θα κάνει έργο τέλειο.
'Ακουσε τη χορωδία των πουλιών κάποιο πρωινό της 'Ανοιξης και αναρωτήσου: Μοιάζει αυτό το άκουσμα σαν πάλη για επιβίωση ή σαν ύμνος και δοξολογία; Χωρίς αμφιβολία, η μεγάλη πλειονότητα των δημιουργημάτων του Θεού απολαμβάνει τη ζωή, ακόμα και μέσα σ' ένα κόσμο που περιβάλλεται από την αμαρτία. Ψαλμ.ρμε:16 Είναι λοιπόν εύκολο να καταλάβει κανείς ότι πριν από την αμαρτία του Αδάμ, όλα τα πλάσματα απολάμβαναν τη ζωή, πάντοτε!
Η Βίβλος μας φέρνει αντιμέτωπους με την εικόνα μιας σχεδιασμένης τελειότητας-γη, ουρανός, θάλασσα, φυτά, ήλιος, φεγγάρι, άστρα, ψάρια, πουλιά, ζώα, 'Ανδρας και Γυναίκα.
Ο κόσμος, ένα τέλειο περιβάλλον για τον άνθρωπο, κι ο άνθρωπος, απόλυτα εξοπλισμένος για να κυβερνήσει τον κόσμο για λογαριασμό του Θεού. Ένας κόσμος άπειρης ποικιλίας, ομορφιάς, αρμονίας. Ένας κόσμος με ζεστές μέρες, ποτέ όμως καυτές, με ψυχρές νύχτες, ποτέ όμως υπερβολικά ψυχρές. Ένας κόσμος δουλειάς χωρίς κούραση, όπου η τροφή μαζευόταν χωρίς μόχθο.
Πάνω απ' όλα, ένας κόσμος χωρίς απληστία, χωρίς ένοχους πόθους, ζήλια, μίσος ή φόβο. Ένας κόσμος ειρήνης, αγάπης και φιλίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Έτσι ήταν η λαμπρή τελειότητα του κόσμου μας, όπως αρχικά σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε.
Σίγουρα το πιο σπουδαίο μήνυμα στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της Γένεσης είναι τούτο: Μας αναφέρει ΠΟΙΟΣ δημιούργησε τον κόσμο μάλλον, παρά ΠΩΣ τον δημιούργησε. Σε κάθε βιβλίο, καθώς και σε κάθε μάθημα, μπορούμε να καταλάβουμε τη σοβαρότητα κάποιου πράγματος από το πόσες φορές επαναλαμβάνεται. Αν το εφαρμόσουμε αυτό στο κεφάλαιο που μελετήσαμε βλέπουμε:
· 10 φορές <Και είπεν ο Θεός...> Το πιο σπουδαίο μάθημα είναι πως ο Θεός δημιούργησε τα πάντα εκ του μηδενός. Κι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα πως η ύλη είναι αιώνια.
· 7 φορές <και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν> Το δεύτερο σπουδαίο μάθημα είναι η τελειότητα της αρχικής δημιουργίας του Θεού. Αυτό αντικρούει την «επιστημονική» ιστορία πως προηγήθηκαν εκατομμύρια χρόνια αφανισμού των ζώων, πειραματισμού, απώλειας, αρρώστιας και θανάτου.
· 6 φορές <Και έγεινεν εσπέρα και έγεινεν πρωί> Το τρίτο σημαντικό μάθημα είναι ότι όλη αυτή η θαυμαστή δουλειά έγινε σε έξι μέρες μόνο. Για να δώσει έμφαση σ' αυτό το σημείο, ο Θεός συμπεριέλαβε τις λέξεις αυτές στο μοναδικό, άμεσα από τον Ίδιο, σταλμένο μήνυμα στον άνθρωπο Εξ.κ:11.
