Γυναίκα (1)

Πρέπει να πω από την αρχή, ότι έχω απόλυτη συναίσθηση του πόσο σοβαρό και βαθύ θέμα είναι αυτό που καταπιανόμαστε. Είναι όμως επιτακτική η ανάγκη, γιατί το λάθος και το ψέμα, διο­γκώνονται επικίνδυνα στις μέρες μας. Πρέπει να υπάρχει η άλλη φωνή, η φωνή του Θεού, της αλήθειας και της πραγματικής ζωής, για όσους αποζητούν κάτι άλλο έξω από την απάτη και το ψέμα των ημερών μας.

Πολλές άδικες κατηγορίες έχουν αποδοθεί στο Θεό για διάκριση σε βάρος των γυναικών, για δήθεν μισογυνισμό του Παύλου και για δειλία των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, που τάχα δεν "τόλμησαν" να θίξουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας τους, να "ελευθερώσουν" τις γυναίκες και να τους αποδώσουν τη θέση που τους ανήκει, "σε απόλυτη ισότητα με τον άντρα".

Η κακή πληροφόρηση οδηγεί σε κακή διδασκαλία και πρακτικές, όπως είναι ο άδικος παραμερισμός των γυναικών από τη θρησκευτική ζωή σε πολλούς εκκλησιαστικούς χώρους κι η εκμετάλλευση των γυναικών στη βιομηχανία και άλλες εργασίες, σε βάρος του κύριου ρόλου τους ως συζύγων και μητέρων, αλλά και η προσπάθεια πολλών να ανατρέψουν τις γνήσιες βιβλικές αρχές για τη θέση των δύο φύλων μέσα στη ζωή και την εκκλησιαστική κοινότητα.

Πολλά και διάφορα έχουν γραφτεί για τις γυναίκες στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, άλλα από τα οποία εκθειάζουν το γυναικείο φύλλο και άλλα που μιλούν με τρόπο ταπεινωτικό και ανεπίτρεπτο. Γράφτηκαν ύμνοι συγκινητικοί αλλά και στίχοι προσβλητικοί και βλάσφημοι. Υπήρξαν περίοδοι δόξας, όμως και φαινόμενα καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Είναι αλήθεια ότι καθώς οι πολιτισμοί διαφέρουν μεταξύ τους, διαφέρουν και οι ρόλοι που αναθέτουν στο ένα ή το άλλο φύλο, και οι διάφορες εργασίες, κάποιες από τις οποίες σε μια κοινωνία μπορεί να θεωρούνται αντρικές ενώ σε άλλη γυναικείες. Η μόνη σταθερά για τον καθορισμό αυτών των ρόλων είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες, απασχολημένες κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους με τη γέννηση και ανατροφή των παιδιών, ήταν υποχρεωμένες να μένουν κοντά στο χώρο της κατοικίας τους και, συνεπώς, να αναλαμβάνουν τα καθήκοντα που μπορούσαν να εκτελέσουν χωρίς να εγκαταλείπουν την κύρια αποστολή τους.

Η θέση του γυναικείου φύλου αποτέλεσε σημείο αντιλεγόμενο, καθώς οι διάφοροι συγγραφείς έγραψαν επηρεασμένοι από ιδεολογικά ρεύματα, παρουσιάζοντας συχνά όχι την αληθινή εικόνα αλλά εκείνο που εξυπηρετούσε τους σκοπούς που καθένας από αυτούς υπηρετούσε. Κάτω από την επίδραση της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου, για παράδειγμα, υποστηρίχτηκε ότι το αρχικό καθεστώς στην αυγή της ανθρωπότητας ήταν η μητριαρχία. Με τον τρόπο αυτό θέλησαν να ανατρέψουν εκ βάθρων και ν' αποδείξουν αναξιόπιστη την ιστορία της Βίβλου. Γρήγορα όμως η ιδέα αυτή απορρίφθηκε από τους σύγχρονους ανθρωπολόγους ως στερούμενη παντελώς αποδείξεων. Ακόμη και γυναίκες συγγραφείς δεν ξέφυγαν τον πειρασμό, επειδή κι εκείνες από το μέρος τους, τις περισσότερες φορές έγραψαν στρατευμένες κάτω από διάφορες τάσεις της κοινωνίας, της πολιτικής ή της θρησκείας.

Καιροί του τέλους

Η θέση, η ζωή και οι αντι­δράσεις της γυναίκας στους ιδιαίτε­ρα δύσκολους και επικίνδυνους και­ρούς του τέλους έχουν μεγάλη ση­μασία και κρύβουν πολλά και βαρυσήμαντα μηνύματα για όλους μας. Δεν είναι τυχαία επιλεγ­μένο ούτε το πρόσωπο της γυναίκας ούτε η περίοδος των εσχάτων και­ρών που διανύουμε... Η ζωή και ο κόσμος της γυναίκας σήμερα, είναι ένας καθρέφτης που πάνω του αντανακλάται και αποκαλύπτεται ο πραγματικός ιστός της ζωής μας, το κατάντημα, οι κίνδυνοι, ο εκφυλι­σμός και οι τάσεις που επικρατούν γύρω μας, σε ένα κόσμο που φθί­νει, σε μια εποχή που υποβαθμίζει και υποβαθμίζεται καθημερινά.

Κρίση ταυτότητας επικρατεί σήμερα για το ρόλο της συζύγου-νοικοκυράς ότι δηλαδή είναι άχαρος, μονότονος και βαρετός, ότι δεν προσφέρει καμιά ικανοποίηση, δε βοηθάει στην ανάπτυξη και ολοκλήρωση της προσωπικότητας της γυναίκας και ότι καταπνίγει κάθε δημιουργική της διάθεση, επιτείνει τη σύγχυση στις γυναίκες και τους δημιουργεί εναγώνια ερωτηματικά για το ποιος είναι ο ρόλος τους και τι πρέπει να κάνουν για να θεωρούνται "προοδευτικές".

Δημιουργήθηκε, δυστυχώς, η παρεξήγηση ότι πρόοδος και ελευθερία για τη γυναίκα σημαίνει ανεξαρτητοποίηση από τον άντρα και ταύτιση της λίγο πολύ με το "αντρικό πρότυπο".

Αυτό, φυσικά, έχει επιπτώσεις και στον ίδιο το γάμο που αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση. Οι σύζυγοι διεκδικούν ο καθένας τα δικαιώματά του, λησμονώντας φυσικά τις υποχρεώσεις τους. Ο καθένας θέλει να επιβάλει στον άλλο το δικό του τρόπο ζωής. Από συνεργάτες έγιναν αντίπαλοι! Ο εγωκεντρισμός και η φιλαυτία τους, τους ωθεί σε ενέργειες και πράξεις που πληγώνουν και καταστρέφουν την αγάπη τους.

Θα αναφερθούμε σε κάποι­ες θεμελιώδεις αρχές, που πάνω τους θα βασίσουμε τα στοιχεία αλλά και τα συμπεράσματά μας. Το πρώτο στοι­χείο είναι η τόσο ξεκάθαρα δοσμένη αρχή μέσα στην Αγία Γραφή, ότι οι άνθρωποι διοικούνται, και επηρεάζονται βαθιά από το σατανά, «το πνεύμα το οποί­ον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας» (Εφεσίους β:2), «τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος».

Αυτός είναι πίσω από όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται γύρω μας καθημερινά. Αυτός είναι που δίνει την εκφυλιστική τάση στις μέρες μας, που τροφοδοτεί με μί­σος, με κακία, με πονηριά, με ασέ­βεια, με παρανομία, τους ανθρώπους δί­πλα μας, τον κόσμο ολόκληρο. Άλλοτε συγκαλυμμένος, άλλοτε ολο­φάνερος και ωμός, αδίστακτος, προ­κλητικός, ο ίδιος ο σατανάς και ο δαιμονικός κόσμος του ενεργεί ανάμεσά μας, πάντα με τον ίδιο σκοπό, να μας σπρώξει στο κακό και φυσικά στην αιώνια απώλεια.

Πολεμάει αδυσώπητα το Δημιουργό Θεό, προσπαθώντας να Τον υποβαθμίσει, να Τον προσβάλει, να Τον μειώσει, φθείροντας και εκφυλίζοντας τη δημιουργία Του, σε συνεργασία πά­ντοτε με την πονηρή ανθρώπινη καρ­διά και τη «διά της επιθυμίας δια­φθοράν» (Β' Πέτρου α:4). Να θυμίσω εδώ το μοναδικό σε αλήθεια και ακρίβεια εδάφιο του απ. Παύλου πάνω στο θέμα αυτό: «εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν» (Α' Κορινθίους ι:19, 20).

Με βάση αυτή την πρώτη μεγάλη αλήθεια προχωράμε στο επόμενο βήμα. Ο κύριος στόχος των ενεργει­ών του σατανά στον κόσμο μας είναι ο εκφυλισμός, η υποβάθμιση, η ασχήμια και προ­σπαθεί να τα εγκαταστήσει όλα αυτά μέσα μας, να τα ζούμε, να τα αφο­μοιώσουμε, να τα φοράμε χωρίς να μας κάνουν πλέον εντύπωση, χωρίς ν’ αντιδρούμε.

• Να μην υπάρχει άσπρο και μαύρο, αλλά γκρι. Δηλαδή όχι ξεκάθαρα πράγματα, ξεκάθαρες θέσεις, αλλά «….όπως νομίζεις... όπως το βλέπεις... εγώ το βλέπω έτσι...»
• Να μην υπάρχει καλό και κακό ξεκάθαρα και οροθετημένα, αλλά να υπάρχει κάτι που εξαρτάται ή προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανά­γκες... τις περιστάσεις... τις αντιλή­ψεις ή και τους σκοπούς που επιδιώ­κουμε.
• Να μην υπάρχει όμορφο και άσχη­μο. Να φέρει το ένα μέσα στο άλλο, ώστε να εκφυλίσει το όμορφο, να βρωμίσει το καθαρό, να βεβηλώσει το άγιο.
• Να μην υπάρχει άνδρας και γυναί­κα. Να «δημιουργήσει» ο σατανάς μέσα στην τέλεια δημιουργία του Θεού ένα όν - έκτρω­μα. Γυναίκα με ζωή ανδρική. Γυναίκα με ρούχα ανδρικά. Άνδρα με φέρσι­μο γυναίκας... Ένα όν που να μην μπορείς να διακρίνεις το φύλο του και τις γραμμές, το χαρακτήρα του φύλου που ανήκει, όπως τα προσ­διόρισε ο Δημιουργός.
• Για το σατανά ένα και ένα δεν κάνουν δύο, αλλά... εξαρτάται...
• Για το σατανά δεν υπάρχει αλή­θεια και ψέμα έτσι ευδιάκριτα, όπως τα έχει θεσμοθετήσει ο Θεός, «το ναι ναι και το όχι όχι», αλλά υπάρχει η «σχετική αλήθεια» και το «σχετικό ψέμα» και φυσικά όλα αυτά ομορφοποιούνται ανάλογα με τα πρόσωπα, τις συνθήκες, τις επιδιώξεις. Αυτός είναι ο «μάστορας του γκρίζου», ο σατανάς της διαστρέβλωσης και του εκφυλισμού της αλήθειας, της ευθύτητας, της δικαιοσύνης. Επιδίωξή του είναι να φέρει κοντά, να μικρύνει την απόσταση ανάμεσα στα αντίθετα και τα εχθρικά, ώστε να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο, μια νέα τάξη πραγμάτων με σύγχυση, νοθεία και ασχήμια, με στόχο να ντροπιάσει, να υποβαθμίσει τον άνθρωπο και να πολεμήσει το Δημιουργό Του.

Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε πιο καθαρογραμμένα και με σαφήνεια δοσμένα όλα τα πιο πάνω σημεία, παρά στο κεφάλαιο της ζωής μας που λέγεται γυναίκα. Ο διάβολος έχει δουλέψει μακροχρόνια και συστηματικά. Έχει κάνει προσε­κτικές κινήσεις και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε μέρα μπροστά μας, μέσα μας, δίπλα μας, ανήμπο­ροι ακόμα και ν’ αντιδράσουμε πια.

Ο στόχος του είναι πάντα ο ίδιος. Να εκφυλίσει αυτό που δημιούρ­γησε ο Κύριος, να ντροπιάσει αυτό που συνέλαβε η αγάπη του Θεού, να λερώσει το τέλειο, το όμορφο, το σωστό με τις αηδιαστικές δαχτυλιές της αμαρτίας πάνω του. Ας δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα μερικά χτυπητά παραδείγματα από αυτά που βιώνουμε καθημερινά, για να καταλάβουμε το σατανικό παιχνίδι που παίζεται γύρω μας με τα πολλά καθημερινά θύματα.­

Αναμφίβολα ο ρόλος της γυναίκας σαν συζύγου αντιμετωπίζει σήμερα κρίση και η κρίση αυτή εκδηλώνεται συχνά σαν κρίση ταυτότητας. Άλλωστε, η μεγάλη αύξηση του ποσοστού των γάμων που διαλύονται είναι μια επιβεβαίωση της κρίσης που περνάει ο ρόλος του ή της συζύγου.

Τα αίτια είναι πολλά και ποικίλα. Σαν συχνότερα θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν η διάψευση προσδοκιών και η μη ικανοποίηση βασικών αναγκών της γυναίκας, κυρίως ψυχολογικών, όπως είναι η αγάπη, η εκτίμηση κλπ. Ακόμη, επανειλημμένες απογοητεύσεις, η αίσθηση ότι αδικείται, καταπιέζεται, δεν αναγνωρίζεται ή το χειρότερο υποτιμάται ο ρόλος και η προσφορά της ως συζύγου και άλλα πολλά.

Τα βαθύτερα όμως αίτια είναι η εγκατάλειψη των αρχών που είχε καθορίσει ο ίδιος ο Δημιουργός για τη γυναίκα και η υιοθέτηση αρχών που όχι μόνο δεν οδηγούν σε βελτίωση, αλλά προκαλούν σύγχυση και επιδείνωση της θέσης της.

Όπως είναι γνωστό και ο άντρας και η γυναίκα δημιουργήθηκαν από το Θεό σαν δύο πνευματικά όντα, κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Δημιουργήθηκαν σαν δύο προσωπικότητες ίσης αξίας, αλλά με διαφορετική αποστολή. Στο σχέδιο της δημιουργίας του ανθρώπου, η γυναίκα όπως και ο άντρας έχει συγκεκριμένη θέση, συγκεκριμένο περίγραμμα να κινηθεί, συγκεκριμένες προδιαγραφές να ζήσει.

Ο Θεός δημιούργησε τη γυναίκα σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα του άντρα, που θα μπορεί να τον βοηθά στο δύσκολο έργο του και στην υλοποίηση των αποφάσεων που από κοινού έχουν πάρει.

Δυστυχώς όμως, η αμαρτία με την είσοδό της στον κόσμο κατάστρεψε την τάξη και την ομορφιά της δημιουργίας. Ήταν φυσικό λοιπόν και η γυναίκα να μην ξεφύγει από τις οδυνηρές συνέπειές της. "Προς τον άντρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου και αυτός θέλει σε εξουσιάζει" (Γέν.γ:16), είπε ο Θεός στην Εύα μετά την πτώση.

Στην εποχή μας, η γυναίκα στην προσπάθειά της να βγει από την καταπίεση και να βελτιώσει τη θέση της, ύστερα από πολλούς αγώνες με το λεγόμενο φεμινιστικό κίνημα, κατάφερε να επιβάλει καινούριες ιδέες και αντιλήψεις για τη θέση της, που την απομάκρυναν από τους παραδοσιακούς της ρόλους σαν συζύγου και μητέρας και την προσανατόλισαν σε διαφορετικές επιδιώξεις.

Ο σύζυγός της, τα παιδιά της, η λει­τουργία του σπιτιού, η ανέλιξη της οικογένειας είναι τα κύρια, τα πρώτα, ίσως τα μόνα σημεία ευθύ­νης της. Είναι αποκλειστικά δικά της. Το ρόλο της δεν μπορεί να τον υπο­καταστήσει ή αντικαταστήσει κανέ­νας και τίποτα. Να στηρίζει, να καλύ­πτει, να βοηθά, να συμπληρώνει τον άνδρα της που είναι κεφαλή της, έργο μεγάλο, γεμάτο ευθύνη αγά­πης και υποταγής, έργο ζωής, που όταν και όπου λειτουργεί σωστά, αρμονικά, τότε και οι δυο είναι αμοι­βαία κερδισμένοι, ο σύζυγος μιας τέτοιας γυναίκας, αλλά και η γυναί­κα ενός τέτοιου συζύγου.

Στις γυναίκες ο Θεός δίνει την ευθύνη να διατηρούν μέσα στο σπιτικό τους την ειρήνη. Μια ειρήνη απαραίτητη για τον εαυτό τους, τον άντρα τους και τα παιδιά τους, θυμούμενες πως ο Χριστός είπε, ότι τους αφήνει τη δική Του ειρήνη, όχι την ψεύτικη ειρήνη που δίνει ο κόσμος.

Πώς όμως μπορούν να αποκτήσουν αυτή την ειρήνη του Χριστού; Θα ζητούσα να στρέψουμε την προσοχή μας σε λίγα εδάφια από την Α’ Επιστολή του Πέτρου (γ:3-5) όπου διαβάζουμε:

«Των οποίων [γυναικών] ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον. Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών».

Καθώς είναι αλήθεια ότι σε όλες τις γυναίκες, από το πιο μικρό κοριτσάκι μέχρι τις ηλικιωμένες κυρίες, αρέσει να έχουν μια ωραία εμφάνιση –κι αυτό δεν είναι κακό, αρκεί, όπως λέει αλλού ο λόγος του Θεού, να ξεχωρίζει η σεμνότητα– ας προσέξουμε εδώ τα στολίδια που το Πνεύμα του Θεού συστήνει να έχουν. Στολίδια που δεν παλιώνουν και που έχουν αξία για το Θεό και την οικογένειά τους, και αυτά είναι η καθαρή καρδιά, η πραότητα και η ηρεμία. Όταν διαθέτουμε αυτά τα χαρακτηριστικά, έχουμε και το θεμέλιο για ένα ειρηνικό σπίτι. Είναι για τούτο απαραίτητο:

1. Να αγαπήσουμε το λόγο του Θεού και να τον διαβάζουμε και ό,τι διαβάζουμε να το ζούμε στην καθημερινή μας ζωή. Όταν υπακούω στο Θεό, έχω ειρήνη αντίθετα η ανυπακοή θα φέρει ανησυχία, λύπη και ενοχή.

2. Να μην έχουμε υπερβολική μέριμνα. Να εμπιστευόμαστε στο Θεό για το κάθε τι. Να λέμε σ’ Εκείνον τα προβλήματά μας με την προσευχή, και μετά να αναπαυόμαστε γνωρίζοντας ότι τα άκουσε και θα δώσει τις καλύτερες λύσεις.

3. Να γεμίζουμε τη σκέψη μας με καλά πράγματα, όπως διαβάζουμε στην Επιστολή προς Φιλιπ.δ:8-9: «Όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε … και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών».

Το κεφάλαιο παιδιά.

Ο άνδρας έξω, στη μάχη της ζωής, ενώ η μητέ­ρα μαζί με τα παιδιά, δίπλα τους, έχοντας άμεση και καθημερινή πρόσβαση στη σκέψη τους, στην καρδιά τους, στα προ­βλήματά τους. Τέτοια πρόσβαση, που αποκλείεται να έχει η γιαγιά, η θεία ή η Φιλιππινέζα. Και μάλιστα ο σύζυγος να είναι ήσυχος και χαρού­μενος στον αγώνα του, ότι τα παιδιά του είναι στα καλύ­τερα χέρια, με τη μητέρα τους, που στην ουσία είναι η προέκταση του εαυτού του. Τα θύματα της «νέας τάξης πραγμάτων» που ο «νους πίσω απ’ τον κόσμο μας» επιβάλλει και εγκαθιστά, αυξάνουν. Παιδιά χωρίς γονείς, χωρίς οικογένεια, χωρίς καρδιά, χωρίς αρχές, χωρίς πρότυπα, χωρίς ήρωες….. μεγαλώνουν στην τύχη, μόνα τους. Τα γατάκια και τα κουτάβια έχουν νιώσει στο μεγάλωμά τους πιο πολλή ζεστασιά και φροντί­δα απ’ αυτά.

Υπάρχει και το σπίτι, το καταφύ­γιο, το λιμάνι, η φωλιά.

Μεγάλο δώρο, μεγάλο κεφάλαιο για τη ζωή μας. Σταθμός ανεφοδιασμού πολλές φορές. Θεραπευτήριο, ..... απάγκιο στις μπόρες και στις απειλές... Όμως για να ναι τέτοιο και να λειτουργεί, δεν φτάνουν μόνο τα λεφτά και τα αυτοκίνη­τα, τα πλούσια σερβίτσια. Χρειάζεται η ψυχή της μητέρας, η καρδιά της συζύγου. Στα ντουλά­πια, στην κουζίνα, στα δωμάτια, στον αέρα του σπιτιού, η μητέρα που οργανώνει, που ρυθμίζει, που κρατά­ει στα χέρια της το σπιτικό με α­γάπη, με ευθύνη και συχνά με μεγά­λο κόστος.

Όλα αυτά που αναφέραμε για τις γυναίκες, σήμερα είναι ξεπερα­σμένα, παλιομοδίτικα, καθυστε­ρημένα και οπισθοδρομικά.

Η Γυναίκα σήμερα ένα πράγμα κυνηγάει:

Άν­δρας μπορεί να γίνει; Αυτό μετράει. Ίση, ίδια και όμοια και πιο πάνω, αν μπορεί. Έπεσε με όλες της τις δυνά­μεις να κατακτήσει τη χίμαιρα της εξί­σωσής της με τον άνδρα, το χαμένο έδαφος, όπως το νομίζει. Άφησε σε ξένα χέρια το σπίτι, τα παιδιά, το σύζυγο. Βγήκε έξω από τις προδια­γραφές της, το κατασκευαστικό της σχέδιο από τον Ίδιο το Θεό. Ταλαιπω­ρείται και εκφυλίζεται, παλεύει χωρίς αποτέλεσμα. Τα λεφτά που κερδί­ζει δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει, και τις επιθυμίες της που ικανοποιεί ούτε χορταίνει ούτε ισορροπεί, γιατί είναι γυναίκα και λειτουργεί έξω από τις συγκεκριμένες προδιαγραφές του Δημιουργού της. Δεν ήθελε το κακό της που την έπλασε γυναίκα, ούτε να τη μειώσει ή να την ταπεινώσει. Είναι δόξα και τιμή για τη γυναίκα να είναι σύζυγος και μητέρα, στήριγμα και βοηθός στην οικογένειά της. Όμως ο σατανάς νόθευσε και βεβήλωσε αυτή τη σχέση μέσα στην πονηρή και α­μαρτωλή καρδιά της γυναίκας.

Ντύνεται με τα ρούχα του άνδρα, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα αναδειχθεί, θα επιβληθεί, θα προαχθεί και θα εξο­μοιωθεί με τους άλλους στην κοινω­νία των ανδρών. Αμέσως - αμέσως χάνει την ομορφιά, τη χάρη και την ελκυστικότητα της γυναίκας, που ο Ίδιος ο Θεός την έχει προικίσει.

Είναι απόλυτα ξεκάθαρο στο λόγο του Θεού ότι τα ρούχα τους οι άνθρωποι δεν θα τα ανακατεύουν και δεν θα τα ανταλλάσ­σουν, γιατί είναι καθοριστικά του φύλου τους, της ζωής που θα κλη­θούν να κάνουν και του ρόλου τους, της θέσης τους μέσα στην κοινωνία, που θα ζήσουν. Άλλα ο άνδρας, άλλα η γυναίκα. Αυτό το έκτρωμα της σύγ­χυσης, που έχει πρόσωπο γυναικείο, παντελόνια του άνδρα, σακάκι του άνδρα, στήθος της γυναί­κας, περπάτημα γυναίκας, συμπερι­φορά και γλώσσα του άνδρα, δείχνει πόσο βαθιά στη ζωή των γυναικών και στον κόσμο μας έχει μπει ο διάβολος και μας κατέχει άγρια και αδίστακτα.

Το πιο σημαντικό και σοβαρό, είναι το ότι ο Ιησούς θέλει τη γυναί­κα να είναι γυναίκα και τον άνδρα να είναι άνδρας. Με καθαρότητα, ευδιά­κριτα, και στο φέρσιμό τους και στο ντύσιμό τους και στο περιεχόμενο της μέρας τους. Το ανακάτεμα των ρό­λων, των χαρακτηριστικών, των γραμ­μών είναι η νέα εποχή, η νέα τάξη πραγ­μάτων. Έχει πολλές επιτυχίες στο σημείο αυτό ο σατανάς, αφού σήμερα οι κοπέλες στην πλειοψηφία τους αρνούνται κάθε σεβασμό και συμμόρφωση με το λόγο του Θεού. Υποκινούμε­νες από την επιθυμία του κόσμου ζουν ανδρικά, ντύνονται ανδρικά, αντιδρούν ανδρικά, φέρονται ανδρι­κά. Ακόμα και ανάμεσά μας, μέσα στην εκκλησία των πιστών του Χριστού, έχει μπει και εγκατασταθεί το κοσμικό ντύσιμο, το κοσμικό φέρ­σιμο, το κοσμικό περιεχόμενο, που είναι σατανικά υποκινού­μενα και εξυπηρετούν μόνο στην πτώση του ανθρώπου.

Έχει πολύ δίκιο ο Κύριος που μας υπογραμμίζει τόσο καθαρά στην Αγία Γραφή:

• Μην αγαπάτε τον κόσμο...
• Ούτε όσα είναι μέσα στον κόσμο...
• Μη συμμορφώνεστε με τον κόσμο...
• Μην κάθεστε σε δυο τραπέζια...
• Μην πίνετε από δυο ποτήρια...
• Μην προσπαθείτε να δουλεύετε σε δυο κυρίους...
• Εξέλθετε από ανάμεσά τους, ξεχωριστείτε...
• Μην αγγίξετε ακάθαρτο.

(Α’ Ιωάννου β:15, Ρωμαίους ιβ:2, Α' Κορινθίους ι:21, Ματθαίος ς:24, Β' Κορινθίους ς:17)

Και όλα αυτά γιατί ο Ιησούς, που μας αγαπά και θέλει το αιώνιο καλό μας, γνωρίζει ότι πίσω και μέσα από τον κόσμο και τον κοσμικό τρόπο ζωής υπάρχει «ο νους του σατανά», που εξαπατά τους ανθρώπους μέσα από την επιθυμία, την ειδωλολατρία και τη λατρεία της σάρκας.

Ιδιαίτερα στην περιοχή της γυναίκας βρίσκει πρόσφορο και εύκολα διαθέσιμο έδαφος να την πλανήσει, να την εξαπατήσει, να την ενθουσιάσει ψεύτικα και κατόπιν δι’ αυτής να προχωρήσει και στον άντρα και στη ζωή μας ολόκληρη. Όπως τότε, στην αρχή, με τους πρωτόπλαστους... την Εύα πρώτα και μετά τον Αδάμ. Έτσι και σήμερα, περίπου 6000 χρόνια μετά, με τον ίδιο τρόπο, με τα ίδια μέσα και επιχει­ρήματα, «θα είσαστε σαν θεοί.., θα μπορείτε, θα γίνετε, θα έχετε…». Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε.

• Το ίδιο δόλωμα:     το ψέμα,

• Η ίδια καρδιά:        η πονηρή καρδιά του ανθρώπου.
• Τα ίδια θύματα:     η γυναίκα, ο άνδρας
• Ο ίδιος νους:          ο σατανάς.

Η Βίβλος μας λέει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα για ν’ αποτελέσουν την ανθρώπινη φυλή. Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν!

Στη σημερινή κοινωνία υπάρχει η τάση να απαλειφτούν οι διαφορές ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν το ίδιο στυλ στο χτένισμα, το ντύσιμο, το περπάτημα, τη συμπεριφορά.

Οι ηγέτες αυτής της κίνησης για να εξαφανίσουν τις διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα διακηρύττουν με πάθος ότι τα περισσότερα κακά που υπάρχουν στην κοινωνία έχουν πηγή τους τον «ανδρικό σοβινισμό».

Αξιώνουν ότι η γυναίκα δεν έχει περισσότερη υπευθυνότητα για την ανατροφή του μωρού από τον άντρα. Ζητούν τη δημιουργία παιδικών σταθμών για τη μέριμνα των παιδιών, ώστε το βάρος της ευθύνης να φύγει και απ’ τη μητέρα και απ’ τον πατέρα. Αγωνίζονται για την κατάργηση όλων των κοινωνικών διακρίσεων ανάμεσα στα φύλα.

Αναμφίβολα βρισκόμαστε στο κέντρο μιας σεξουαλικής επανάστασης. Η τάση αυτή είναι αντιβιβλική και επικίνδυνη. Αυτοί που υποστηρίζουν την κίνηση αυτή είναι θηλυπρεπείς άντρες και επαναστατικές γυναίκες.

Η Γραφή στην πραγματικότητα αναγνωρίζει ότι οι γυναίκες έχουν την ίδια αξία όπως και οι άντρες και ότι είναι άξιες για αγάπη και σεβασμό.

Οι συνειδητοί Χριστιανοί και οι υπερασπιστές της κατάργησης των φύλων βρίσκονται σε δύο αντίθετα στρατόπεδα σε σχέση με τους ρόλους του άντρα και της γυναίκας στην κοινωνία. Στο βιβλίο της Γένεσης διαβάζουμε ότι ο άντρας και η γυναίκα έχουν κληθεί να εκτελέσουν διαφορετικά έργα. Στο Γεν.γ:14-19 παρουσιάζεται ξεκάθαρα η διάκριση των ρόλων για τον άντρα και τη γυναίκα στον καταραμένο από την αμαρτία πλανήτη μας. Σημειώστε τα λόγια που απευθύνθηκαν στην Εύα: «Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου. Με λύπας θέλεις γεννά τέκνα και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει» (γ:16).

Τρία αρνητικά στοιχεία ήρθαν στη γυναίκα σαν αποτέλεσμα της αμαρτίας:

1. Φυσική δυσκολία σε σχέση με τη γέννηση των παιδιών
2. Εξάρτηση από τον άντρα
3. Υποταγή στο σύζυγο.

Αυτά, ισχύουν και σήμερα.

Ορισμένες ειδικές υποχρεώσεις δόθηκαν και στον άντρα:

1. Θα ήταν προμηθευτής για την οικογένειά του «εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου» (γ:19).
2. Θα βρισκόταν σε συνεχή αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της φύσης και η ζωή του θα ήταν δύσκολη και γεμάτη μόχθο (γ:17-19).

Αν μελετήσουμε την ιστορία του ανθρώπου, θα δούμε ότι όταν τηρήθηκαν οι διακρίσεις ανάμεσα στους ρόλους του άντρα και της γυναίκας όπως αναφέρονται στη Γέν.γ, τότε οικοδομήθηκαν και άνθισαν προοδευτικές κοινωνίες.

Όπου όμως οι γυναίκες ανάλαβαν τον κύριο ρόλο του προμηθευτή της οικογένειας και οι άντρες έγιναν ανεύθυνοι, επιπόλαιοι και πολεμοχαρείς, οι κοινωνίες αδυνάτισαν και έγιναν νωθρές. Οι χώρες που αναπτύχθηκαν πιο γρήγορα στη βιομηχανική επανάσταση ήταν εκείνες που οι άντρες είχαν σε μεγάλη υπόληψη την πιστότητα στο γάμο, ήταν οι προμηθευτές της οικογένειας και έβλεπαν τις γυναίκες τους κυρίως σαν συζύγους και μητέρες στο σπίτι τους.

Η ιδανική τάξη του Θεού για τον άντρα είναι να γίνει ο προμηθευτής των αναγκών της οικογένειάς του.

Ο απόστολος Παύλος όταν έγραφε τα παρακάτω λόγια, είχε τους άντρες στο νου του: «Αλλ’ εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστην, και είναι απίστου χειρότερος» (Α’ Τιμ.ε:8).

Είχε όμως τις γυναίκες στο νου του όταν έγραφε: «να νουθετώσι τας νέας, να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι, σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού» (Τίτ.β:4,5).

Η επιστήμη και η ανθρώπινη πείρα μαρτυρούν ότι ο Θεός σκόπευε οι άντρες και οι γυναίκες να εκπληρώνουν τους ιδιαίτερους βιβλικούς ρόλους τους μέσα στην κοινωνία. Τα χρωματοσώματα του άντρα, οι ορμόνες και η μυϊκή του κατασκευή, τον ικανώνουν να εργάζεται, να παίρνει πρωτοβουλία και να καθοδηγεί. Αντίθετα, η φυσική κατασκευή της γυναίκας την κάνει ν’ ανταποκρίνεται, ν’ ακολουθεί και να υποτάσσεται.

Η έμφυτη τάση του άντρα είναι να προτιμά τις ηγετικές ικανότητες.

Αυτό δε σημαίνει ότι μια γυναίκα με ιδιαίτερα χαρίσματα δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι πέρα από τις οικιακές απασχολήσεις της. Ο λόγος του Θεού δεν απαγορεύει στη σύζυγο να βοηθά στα οικονομικά της οικογένειας, όταν μπορεί. Όταν αυτό δεν την εμποδίζει από τα καθήκοντά της για τα παιδιά και το σύζυγό της.

Ακόμη και η πιο μορφωμένη και ταλαντούχα παντρεμένη γυναίκα, που παίρνει στα σοβαρά τις οικογενειακές της υπευθυνότητες θα ανακαλύψει ότι αυτά τα καθήκοντά της αποτελούν μια απ’ τις μεγαλύτερες προκλήσεις και χαρές της θηλυκότητάς της. Οι θιασώτες της κατάργησης των φύλων, μάχονται το Θεό, όταν αγνοούν τα γεγονότα της βιολογίας και ψυχολογίας και εναντιώνονται στη γνώμη της ανθρώπινης πείρας.

Οι άντρες, όσον αφορά στον ψυχοπνευματικό τους κόσμο, διακρίνονται κυρίως από τη λογική, ενώ οι γυναίκες διακρίνονται από τα αισθήματά τους. Γενικά ο νους του ανθρώπου, είναι η κεφαλή του αισθηματικού κόσμου και στους άντρες και στις γυναίκες. Αυτός διευθύνει τα αισθήματα. Αν ρωτήσεις μια γυναίκα σήμερα, με ποια εξουσία προβάλλει το "εγώ" της σαν αυθεντία, θα σου απαντήσει με την εξουσία της θέλησής μου. Το ίδιο θα σου απαντήσει κι ο άντρας για το δικό του "εγώ". Το ερώτημα είναι, πως θα ομονοήσουν αυτά τα δύο πελώρια "εγώ".

Οι γυναίκες, συνήθως, δεν τα πάνε καλά με τη λογική. Η λογική τις μπερδεύει. Προστρέχουν γρήγορα στα αισθήματα, στο καταφύγιό τους. Σ' ένα κόσμο ρευστό, όπως είναι ο κόσμος των αισθημάτων, το μόνο σταθερό σημείο, για τη γυναίκα είναι η θέλησή της. Δεν την ενδιαφέρει τι είναι λογικό και τι είναι δίκαιο, αλλά την ενδιαφέρει αυτό που θέλει. Σημασία έχει αυτό που θέλει, επειδή το θέλει.

Το "εγώ" είναι η καταφυγή και η δύναμη του ανθρώπου, που δεν έχει γυμνάσει το νου, να κυριαρχεί στον ψυχικό του κόσμο.

Να μη δώσεις την ψυχή σου στη γυναίκα, να σου αφαιρέσει τη δύναμή σου. Να μην αφήσεις τα αισθήματα να σε κατευθύνουν, λέει η Γραφή.

Παράδειγμα πνευματικής ανωριμότητας υπήρξε ο αρχαίος εκείνος στρατηγός του Ισραήλ, που όταν έχασε τον πόλεμο κατάφυγε για να σωθεί στη σκηνή μιας γυναίκας του εχθρού. Η Γραφή δεν αναφέρει λεπτομέρειες, πως ένας στρατηγός, που ήταν μάλιστα και αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ, εμπιστεύθηκε τη ζωή του σε μια γυναίκα του εχθρού, η οποία το βράδυ, τον σκότωσε στον ύπνο του. Προφανώς ήταν κάποια γυναίκα που του έδειξε συμπάθεια, κάποια που τον σαγήνευσε με την ομορφιά της. Το πάθημά του δείχνει την απερισκεψία αυτών, που αφήνουν την καρδιά και τα αισθήματα (τα πάθη), να τους κυβερνούν.

Ο αγώνας των δαιμονίων του εγωισμού, της φιλοχρηματίας, της υπερηφάνειας κ.ά. μέσα στην ψυχή του άντρα και της γυναίκας είναι αγώνας μέχρις εσχάτων. Αγωνίζονται ποιος θα πάρει το κεφάλι του άλλου, για να παίξει το ρόλο του παντοκράτορα. Αν η γυναίκα αποκεφαλίσει τον άντρα, θα γίνει μια Δαναϊδα. Αν νικήσει ο άντρας πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά, για να γλυτώσει από τη γκρίνια της γυναίκας του, θα γίνει ένας Σίσυφος. Κανένας από τους δυο τους δεν νικάει. Η "νίκη" είναι απώλεια. Το μαρτύριο που τους περιμένει είναι το μαρτύριο του ανικανοποίητου. Κι οι δυο, θα τιμωρούνται αιωνίως με το μαρτύριο του ανικανοποίητου, ο άντρας στη βουβή απελπισία του κι η γυναίκα σαν μια επαναστατημένη γυναίκα.

Τι θα ήθελε ένας άντρας από τη σύζυγο του για να είναι ευτυχισμένος;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Τις περισσότερες φορές οι γυναίκες κατηγορούν τους συζύγους τους για αδιαφορία και τους καθιστούν υπεύθυνους για όλα τα κακώς κείμενα στο γάμο τους. H αδιαφορία είναι μια κραυγή δυσαρέσκειας και θυμού. Πως μπορείτε να κάνετε το σύζυγο σας ευτυχισμένο; Δεν είναι και τόσο δύσκολο...

Ένας άντρας για να είναι ευτυχισμένος πρέπει να αισθάνεται ότι είναι το στήριγμα της οικογένειας. Εάν η σύζυγος του τονώνει το ηθικό, αποδέχεται τις ικανότητες του και πιστεύει σ’ αυτόν στηρίζοντας τον και όχι επικρίνοντας τον στις δύσκολες στιγμές, τότε δεν θα χάσει ποτέ το αίσθημα του αρχηγού της οικογένειας.

Κακά τα ψέματα: τα παντελόνια σε μια οικογένεια πρέπει να τα φοράει ο άντρας! Μια γυναίκα μπορεί να περάσει τη δική της γνώμη με άλλο τρόπο, πιο έμμεσο. Από τη στιγμή όμως που η σύζυγος αρχίζει με εμφανή τρόπο να επιβάλλει τη γνώμη της στο σύζυγο, τότε τον αναιρεί και παράλληλα αναιρεί και το ρόλο του στην οικογένεια κάνοντας τον δυστυχισμένο.

Ένας άντρας ο οποίος έχει χάσει την αυτοπεποίθηση του με αυτό τον τρόπο, θα ζητήσει την επιβεβαίωση του αντρικού του εγωισμού αλλού. Ποτέ μια σύζυγος δεν πρέπει να προσβάλλει τον άντρα της μπροστά σε άλλους. Μοιραίο λάθος....

Ένας άντρας για να αισθάνεται ευτυχισμένος πρέπει να γνωρίζει ότι οι προσπάθειες του και τα επιτεύγματα του αναγνωρίζονται από τη σύζυγο του. Οι γυναίκες, δυστυχώς έχουν μια τάση να είναι επικριτικές και απαιτητικές. Τους είναι πολύ πιο εύκολο να υποδείξουν μια λανθασμένη επιλογή παρά να επικροτήσουν μια σωστή.

Ο σύζυγος χρειάζεται την αποδοχή της γυναίκας του και είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτόν να ακούει τα καλά της λόγια. Η αποδοχή μιας συζύγου απέναντι στο άντρα της εκφράζεται και με άλλο τρόπο - με την προσπάθεια της να τον δέχεται έτσι όπως είναι χωρίς να προσπαθεί να τον αλλάξει.

Οι άντρες είναι κατά βάθος παιδιά. Εάν τους γίνονται συνεχείς παρατηρήσεις και εάν τους υποδεικνύονται οι πράξεις και τα λόγια τους συστηματικά, τότε αναπόφευκτα αντιδρούν ή κλείνονται στον εαυτό τους και απομακρύνονται από τις συζύγους τους.

Ένας άντρας πληγώνεται και θυμώνει όταν η γυναίκα του προσπαθεί να τον αλλάξει. Ένας πληγωμένος και θυμωμένος άντρας δεν είναι ευτυχισμένος και προσπαθεί να δραπετεύσει από το γάμο του για να βρει την ψυχική ισορροπία που του λείπει.

Η κατανόηση και η επικοινωνία είναι αναγκαία και για τους άντρες! Και οι άντρες έχουν την ανάγκη να μοιράζονται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους με την σύζυγο τους. Και αυτοί έχουν ανάγκη από ένα σύντροφο και όχι απλά από ένα συνομιλητή. Αλλά σιχαίνονται τις υπερβολές! Η πολλή συζήτηση τις περισσότερες φορές τους ενοχλεί και τους φαίνεται απελπιστικά κουραστική. Μιλήστε μαζί τους όταν έχουν την ανάγκη να μιλήσουν και μη τους ζαλίζετε τις στιγμές που θέλουν να ξεκουραστούν ή να απομονωθούν. Οι πολλές λεπτομέρειες τους κουράζουν γι’ αυτό εάν θέλετε ο άντρας σας να είναι ευτυχισμένος πείτε του αυτό που θέλετε να του πείτε παραλείποντας τις ανούσιες λεπτομέρειες και κυρίως πείτε του αυτό που θέλετε να του πείτε όταν η στιγμή είναι κατάλληλη. Η κρεβατομουρμούρα αν και αποτελεσματική (!) είναι εκτός συζήτησης! Το κρεβάτι δεν είναι χώρος επίλυσης των οικογενειακών προβλημάτων, ειδικά όταν ο σύζυγος βρίσκεται μεταξύ ύπνου και ξύπνιου!

Και οι άντρες χρειάζονται τρυφερότητα για να νιώσουν όμορφα με τη γυναίκα τους.

Και αυτοί έχουν ανάγκη στοργής, μιας αγκαλιάς, μιας ήρεμης συζήτησης και μιας καλής κουβέντας! Επειδή οι άντρες δεν κλαίνε, (;) δεν σημαίνει πως δεν στεναχωριούνται ή πως δεν έχουν την ανάγκη συμπαράστασης και στήριξης. Ένας άντρας που έχει μια τρυφερή σύζυγο είναι ευτυχισμένος! Αλλά και πάλι, οι υπερβολές είναι εκτός συζήτησης. Δεν υπάρχει λόγος να αποκαλείτε το σύζυγο σας αρκουδάκι, κατσουφο-λαγουδάκι ή μουστοκούλουρο μπροστά σε όλους τους γνωστούς και τους φίλους! Μάλλον θα νιώσει άσχημα και ίσως και να ντραπεί!

Ο ευτυχισμένος σύζυγος έχει χρόνο για τον εαυτό του!

Οι περισσότεροι άντρες επιζητούν κάποιες ώρες ησυχίας και μοναξιάς. Άλλοι πάλι θέλουν να ασχοληθούν με τα χόμπι τους: με το γυμναστήριο, με τον υπολογιστή τους, με το ποδόσφαιρο. Αφήστε τους! Δεν χρειάζεται να είσαστε μαζί όλη την ώρα και ούτε χρειάζεται να τους απαγορεύετε να κάνουν τα πράγματα που τους ευχαριστούν. Η αγάπη είναι ελευθερία δεν είναι ο απόλυτος έλεγχος της ζωής του συντρόφου σας. Ένας άντρας που δεν αισθάνεται καταπιεσμένος, λατρεύει την γυναίκα που έχει δίπλα του!

Και ερχόμαστε στο βασικό σημείο που κάνει τους παντρεμένους άντρες δυστυχισμένους: η έλλειψη εμπιστοσύνης. Οι περισσότερες γυναίκες είναι καχύποπτες και λιγάκι ζηλιάρες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να περιορίζουν τους συζύγους τους απαγορεύοντας τους να βγαίνουν με τους φίλους τους ή ελέγχοντας κάθε κίνηση τους. Μοιραίο λάθος. Κανένας δεν είναι ευτυχισμένος όταν ζει στην αιχμαλωσία !

Με το να τους κατηγορείτε για δήθεν παραστρατήματα, χωρίς να έχετε την παραμικρή απόδειξη, το μόνο που καταφέρνετε είναι να τους απογοητεύετε και να τους πληγώνετε. Ναι! Ένας άντρας που κατηγορείται ενώ δεν είναι ένοχος πληγώνεται. Θίγεται ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια του. Για αυτό η ιδανική σύζυγος δεν λειτουργεί σαν τον Πράκτορα 007 ή σαν τον κατάσκοπο που γύρισε από το κρύο και εξερευνάει κάθε τρίχα και κάθε μυρωδιά που πιθανό να αποκαλύψει μια συνομωσία εις βάρος της. Η ιδανική σύζυγος, έχει αυτοπεποίθηση και συμπεριφέρεται σαν κυρία!

Η ιδανική σύζυγος, δεν σταματάει ποτέ να είναι γυναίκα.

Δεν παραμελεί τον εαυτό της, δεν παίρνει κιλά και δεν ξεχνάει το ρόλο της ερωμένης. Οι ευτυχισμένοι σύζυγοι είναι αυτοί που έχουν δίπλα τους μια γυναίκα όμορφη που τους προκαλεί το ερωτικό ενδιαφέρον και που αισθάνονται περήφανοι γι’ αυτήν.

Πολλές φορές οι γυναίκες, αφού κάνουν παιδιά, αφοσιώνονται εντελώς σ’ αυτά παραμελώντας το σύζυγο τους και ξεχνώντας την γυναικεία τους υπόσταση. Ζουν για να είναι μόνο μάνες. Η αγάπη της μητέρας απέναντι στα παιδιά της είναι ιερή, αλλά μια γυναίκα - μάνα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει τον πατέρα των παιδιών της και να τον απορρίπτει από τη ζωή της σαν άντρα. Ένας άντρας παραμελημένος είναι δυστυχισμένος και μόνος.

Όλοι κάνουμε λάθη στο γάμο μας - γυναίκες και άντρες! Το βασικό συστατικό για ένα όμορφο γάμο είναι η δυνατότητα μας να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, να μαθαίνουμε από αυτά και να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε.

Ας βάλουμε στο γάμο μας λιγότερο εγωισμό και περισσότερη αγάπη και κατανόηση. Ο γάμος δεν είναι αρένα στην οποία παλεύουμε μέχρι τελικής πτώσης για να βγάλουμε νικητή και ηττημένο. Δεν είμαστε ανταγωνιστές αλλά σύμμαχοι. Στο χέρι μας είναι να συμμαχήσουμε απέναντι στο κοινό εχθρό της αποξένωσης και της ρουτίνας....και τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι!

Μαθαίνοντας από τα λάθη της Εύας

Η Εύα, η μοναδική γυναίκα που πλάστηκε από τα χέρια του Θεού, έγινε «μήτηρ πάντων των ζώντων» (Γεν.γ:20). Όπως κάθε στοργική μητέρα, θα ήθελε οι κόρες της να μάθουν από τα δικά της λάθη μάλλον, παρά από τη δική τους πικρή εμπειρία. Επιπλέον, ο λόγος του Θεού μας λέει ότι «όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών» (Ρωμ.ιε:4).

Ο Θεός χρησιμοποιεί τα παραδείγματα των περασμένων αιώνων, παραδείγματα προς μίμηση ή προς αποφυγή, για να μας ενθαρρύνει ώστε να κάνουμε εκείνο που είναι σωστό και να μας αποθαρρύνει από του να πράττουμε εκείνο που είναι κακό.

Η Εύα μας δίνει και θετικά αλλά και αρνητικά παραδείγματα. Έτσι η ζωή της μας παρέχει μαθήματα από τα οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε μερικά. Βοηθάει τον Αδάμ στην περιποίηση του κήπου. Δημιουργήθηκε γι’ αυτό το ρόλο, «βοηθός όμοιος με αυτόν» (Γεν.β:18). Μας αιχμαλωτίζει η ομορφιά της, η επιδεξιότητα και η χαρά με την οποία βοηθά τον άντρα της να εκτελέσει το σκοπό που του ανέθεσε ο Θεός εξουσιάζοντας τη δημιουργία πριν από την είσοδο της αμαρτίας (Γεν.α:28). Η Εύα είναι ενήμερη ότι, καθώς πλάστηκε «κατ’ εικόνα Θεού» (Γεν.α:27), μοιράζεται μαζί με τον Αδάμ και το προνόμιο και τη μεγάλη ευθύνη να είναι οι ορατοί αντιπρόσωποι του αόρατου Θεού πάνω στη γη.

Μας εντυπωσιάζει η σκέψη ότι η Εύα είχε κάθε τι που θα μπορούσε να επιθυμήσει μια γυναίκα! Όμορφο παρουσιαστικό, εξυπνάδα, τέλεια υγεία, όμορφη διαμονή και σπουδαία θέση. Είχε τον τέλειο άντρα που τον αγαπούσε και την αγαπούσε χωρίς εγωκεντρισμούς. Πνευματικά, φυσικά και διανοητικά ήταν η τέλεια σύντροφός του. Ο δικός της γάμος ήταν στ’ αλήθεια «παραδεισένιος» χωρίς καυγάδες, πληγωμένα αισθήματα ή δάκρυα!

Αληθινά, η Εύα ήταν ευλογημένη από το Θεό με κάθε υλική ευλογία. Η φυσική της ανταπόκριση ήταν να κάνει τα πάντα «εις δόξαν Θεού» (Α' Κορ.ι:31). Η υπακοή στο λόγο του Θεού, είτε τον είχε ακούσει η ίδια είτε τον έμαθε από τον άντρα της, ήταν η ευφροσύνη της.

Αλλά πριν αρχίσουμε να ζηλεύουμε την Εύα, πρέπει βιαστικά να μεταφερθούμε σε μια άλλη σκηνή. Είναι και τώρα στο πλευρό του άντρα της, όμως τώρα τρέμει από φόβο και ντροπή καθώς κι οι δυο τους κρύβονται «από προσώπου Κυρίου του Θεού, μεταξύ των δένδρων του παραδείσου» (Γεν.γ:8).

Όταν τους φώναξε ο Θεός, παρουσιάζονται ντυμένοι εξωτερικά με ρούχα φτιαγμένα από συκόφυλλα, όμως καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι η ενοχή τους δεν μπορεί να κρυφτεί επειδή τα «πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον» (Εβρ. δ:13). Καημένη Εύα! Πώς είναι δυνατό να τη ζηλέψουμε τώρα σ’ αυτή της την κατάσταση;

Τι προκάλεσε τη φοβερή διαφορά; Ας αφήσουμε η ίδια η Εύα να μιλήσει για τον εαυτό της: «Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον» (Γεν.γ:13). Ο λόγος του Θεού επιβεβαιώνει τη δήλωσή της αυτή λέγοντας: «η γυνή απατηθείσα έγεινε παραβάτις» (Α' Τιμ.β:14). Είναι χρήσιμη η επαλήθευση αυτή του Θεού, επειδή στο εξής δε μπορούμε να εμπιστευτούμε την κρίση ή τα λόγια της Εύας. Η Εύα δεν σχεδίασε να παρακούσει το Θεό - όμως αυτό ακριβώς έκανε!

Πώς έγινε η απάτη; Προφανώς η Εύα άκουσε πρώτα τη φωνή ενός απλού δημιουργήματος, του φιδιού, χωρίς να γνωρίζει ότι πίσω από αυτό ήταν «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκ.ιβ:9). Ύστερα έδωσε βάση στα λόγια του, λες και είχαν ίδια αξία και κύρος με τα λόγια του Θεού. Τελικά, πίστεψε στο ψέμα, «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει» (Γεν.γ:4).

Σ’ αυτή τη διαδικασία της αποπλάνησης, η Εύα εγκατέλειψε το «βοηθητικό» της ρόλο, σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε ν’ αναγνωρίζει τον Αδάμ σαν «κεφαλή» της, και ανέλαβε την ευθύνη σε αποφάσεις που έμελλαν ν’ αλλάξουν τη ζωή της. Ύστερα από λίγο, αφού προηγούμενα απόφυγε να ζητήσει τη συμβουλή του Αδάμ, κάνει το μέρος της για να τον παρασύρει στην πτώση.

Τελικά, η Εύα παραπλανήθηκε να πιστέψει ότι τα πνευματικά οφέλη μπορούσαν να εξαρτώνται από το φάγωμα του καρπού ενός δέντρου (Γεν.γ:5-6). Εξαρτήθηκε από ένα υλικό δημιούργημα για ν’ αποκτήσει πληρότητα και τελείωση που μόνο ο Δημιουργός μπορούσε να της δώσει. Όταν η προσοχή της αποσπάσθηκε από το Δημιουργό Θεό προς τη δημιουργία, έγινε η πρώτη υλίστρια! Ποιος μπορεί να μετρήσει το μέγεθος της ζημιάς που έπαθε;

Τώρα πώς όλα αυτά σχετίζονται με τις σύγχρονες κόρες της Εύας; Έχοντας γεννηθεί με μια αμαρτωλή φύση και σταθερά ελκυόμενες από ένα πλήθος πανούργες φωνές, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο από εκείνη, ν’ αποπλανηθούν, επειδή ο Σατανάς εξακολουθεί να πλανά (Β' Κορ.β:11).

Έχουν μάθει τίποτα από τη μητέρα Εύα; Μέσω προσεκτικής μελέτης των λαθών της, μπορούν να μάθουν ν’ αναγνωρίζουν την παραπλάνηση στη δική τους ζωή εφαρμόζοντας τρεις δοκιμασίες.

1. Αν κάτι παίρνει τη θέση του λόγου του Θεού, που είναι η απόλυτη και τελική εξουσία στη ζωή μου, οδηγούμαι σε πλάνη.
2. Αν παραμελώ τη θεόδοτη τάξη εξουσίας, και στη θέση της απαιτώ ελευθερίες και δικαιώματα, οδηγούμαι σε πλάνη.
3. Αν επιζητώ ικανοποίηση και πληρότητα από οποιοδήποτε δημιούργημα και όχι από το Δημιουργό μου Θεό, οδηγούμαι σε πλάνη.

Ο Γάμος

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός θέσπισε το γάμο σαν ένα σπουδαιότατο θεσμό για τον άνθρωπο. Ο γάμος φέρνει έναν άντρα και μια γυναίκα σε έναν άρρηκτο δεσμό μεταξύ τους, δεσμό ψυχικό και σωματικό, για ολόκληρη τη ζωή. Η πνευματική σημασία του γάμου είναι πολύ βαθιά γιατί μας δείχνει ένα θαυμάσιο μυστήριο, το Χριστό και την εκκλησία. Εδώ όμως θα σταθούμε στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την πτώση.

Τα ζώα ο Θεός τα έπλασε απ’ ευθείας κατά ζευγάρια, αρσενικό και θηλυκό. Όμως, τον άνθρωπο τον έκανε διαφορετικά. Ο Θεός είναι ένας και δημιουργώντας τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του, έπλασε τον Αδάμ μόνο του. Κατόπιν, αφού τον άφησε να καταλάβει ότι ήταν μόνος και δεν υπήρχε άλλο πλάσμα σαν αυτόν, έβγαλε ένα πλευρό από το πλάι του και χωρίς να προσθέσει άλλα υλικά, έπλασε τη γυναίκα και την έφερε σ’ αυτόν.

«επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή διά τον άνδρα» (Α΄ Κορ.ια:9). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τη γυναίκα δεν δημιούργησε ο Θεός ένα δεύτερο άνθρωπο θηλυκού γένους αλλά ολοκλήρωσε τον πρώτο. Αυτή η ολοκλήρωση του ανθρώπου, η ένωσή του με το άλλο του κομμάτι, είναι ο γάμος.

Ο γάμος αποτελεί ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον άνθρωπο για να τον ολοκληρώσει και να του δώσει χαρά. Μάλιστα, είναι σημα­ντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δόθηκε από το Θεό προτού ο άνθρωπος πέσει σε αμαρ­τία. Είναι όμως απ’ τους τομείς που έχουν υποστεί πολύ μεγάλη ζημιά από την πτώση. Κι επειδή οι λειτουργίες του γάμου φτάνουν βαθιά στη ψυχολογική αλλά και στη βιολογική δομή του ανθρώπου, ο εχθρός του ανθρώ­που, ο διάβολος, βρίσκει εκεί ένα πολύ πλούσιο έδαφος για δράση.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ