Όλα γύρω μας βαδίζουν βάσει σχεδίου και προγραμματισμού. Άμεσα τείνουν στο να προετοιμάσουν το έδαφος για τον ερχομό του αντίχριστου, έμμεσα όμως για την επιστροφή του Κυρίου στη γη.
Όλοι δεν βλέπουν, δεν διακρίνουν τα μικρά βήματα. Μονάχα όσοι έχουν εξασκημένα τα αισθητήρια από τη μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στην πολιτική κονίστρα, είναι βεβαιωμένο, δημιουργείται ένα κενό, και τούτο γιατί δεν υπάρχουν ικανοί ηγέτες πάνω στα έθνη. Η διαπίστωση αυτή, που λέγεται πολύ συχνά, δημιουργεί ένα ανάλογο κλίμα προσδοκίας γεμάτης πυρετό αναμονής.
Αντιγράφω από παλιά ημερήσια εφημερίδα τη μαρτυρία του κ. Ροκφέλερ, που κάποτε ήταν αντιπρόεδρος στις Η.Π.Α.: "Οι λαοί σήμερα ψάχνουν να βρουν τις απαντήσεις στα οξύτατα προβλήματα που τους δημιουργούν την αγχώδη κατάσταση. Διψούν για μηνύματα ελπιδοφόρα και αισιόδοξα, που να περιέχουν τη διέξοδο από τον κυκεώνα, που βρέθηκαν από την ενεργειακή κρίση".
Πιο κατηγορηματικός και πιο σαφής, ο αντιπρόεδρος στο ίδιο θέμα λέει: "Τέτοια μηνύματα μόνο ένας μεγάλος ηγέτης που εμπνέει παγκόσμια εμπιστοσύνη μπορεί να τα δώσει. Και τέτοιος ηγέτης δεν υπάρχει.
Μόνο κενό στην ηγεσία της Αμερικής και της Ευρώπης. Και γενικώς του κόσμου. Και η φύση απεχθάνεται το κενό. Ο κόσμος αναζητεί ένα νέο μεσσία. Δεν έχουν ακόμη διδαχτεί ότι οι ανθρώπινοι μεσσίες οδηγούν στον όλεθρο".
Πιο σαφής και πιο κατηγορηματικός στο ίδιο θέμα είναι ο δρ. Έρχαρτ, ο παλιός πρόεδρος της Γερμανικής Δημοκρατίας. Μας λέει: "Όχι μόνο ο γερμανικός λαός άλλαξε και αισθάνεται απογοητευμένος και απατημένος, αλλά γεμάτος ανασφάλεια για το μέλλον είναι έτοιμος να ακούσει τον κάθε δημαγωγό που υπεραπλοποιεί τα προβλήματα, τα χρωματίζει έντονα και υπόσχεται ταχύτατες και ανώδυνες λύσεις".
Το πνεύμα της προσδοκίας τού αναμενόμενου μεσσία υπάρχει λοιπόν και γιγαντώνεται. Το τρέφει δε η αδυναμία των σύγχρονων πολιτικών ηγετών να αντιμετωπίσουν τα σύγχρονα καυτά προβλήματα. Και ο αναμενόμενος, που όπως λέει ο δρ. Έρχαρτ, με ένα δημαγωγικό πνεύμα θα φανεί πως προσφέρει λύση, δεν θα είναι άλλος από τον "άνθρωπο της ανομίας", τον αντίχριστο. (Β΄ Θεσ.β:7, 8).
