"...Οι στρατιώτες του στρατού των Η.Π.Α. που πολέμησαν στο Βιετνάμ υπηρετούσαν στο γνωστό "Χρυσό Τρίγωνο της ηρωίνης" (Ταϋλάνδη-Λάος-Βιρμανία) και πολλοί από αυτούς (σχεδόν 80.000) εθίστηκαν στην ηρωίνη. Όταν επέστρεψαν στις Η.Π.Α., οι περισσότεροι από αυτούς, (επίσημες αναφορές μιλάνε για το 90%) τεκμηριωμένα, κατόρθωσαν να κόψουν την πρέζα από μόνοι τους.
Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας και άκρως διδακτικό, από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς. Καταρρίπτει πολλούς μύθους και παρανοήσεις, ενώ ταυτόχρονα, δίνει πανίσχυρες και ηχηρότατες απαντήσεις-χαστούκια προς όλους όσους βγάζουν το παντεσπάνι τους με το αίμα των εξαρτημένων.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους :
ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ :
"ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ". Σύμφωνα με μελέτες του Πενταγώνου, το 45% όσων υπηρετούσαν στο Βιετνάμ έκαναν έστω και μία φορά χρήση οπιούχων. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς, κάποια στιγμή παρουσίασαν συμπτώματα σωματικής εξάρτησης. Παρ' όλα αυτά, όλοι αυτοί εξακολουθούσαν να εκτελούν με επιτυχία τα καθήκοντα τους, σ' αυτόν τον εξαιρετικά σκληρό πόλεμο, και μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς έλαβαν τιμητικές διακρίσεις, παράσημα και προαγωγές, παρ' ότι ήταν εξαρτημένοι.
Επίσης, πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες, όταν τελείωνε ο χρόνος θητείας τους (συνήθως ένας χρόνος στο μέτωπο), ζητούσαν εθελοντικά να παραμείνουν και για περισσότερο διάστημα, και, φυσικά, το αίτημα τους γινόταν δεκτό λόγω της εμπειρίας τους.
Οι επιτελείς του Πενταγώνου, μάλιστα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι έκαναν χρήση ηρωίνης και ποιοι όχι, και γι' αυτό καθιέρωσαν υποχρεωτικά τεστ εξέτασης ούρων.
Μ' άλλα λόγια, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, πολύ δύσκολα διακρίνεται ο εξαρτημένος από τον μη-εξαρτημένο.
ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ :
"Ο ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ".
Κάποιοι υποστηρίζουν το εξής : Όποιος χρησιμοποιεί ηρωίνη με "ήπιες" μεθόδους εισαγωγής της ουσίας στο σώμα του, π.χ. "σνιφάροντας" από τη μύτη ή "καπνιστή" , θα αντιμετωπίσει και πιο "ήπια" συμπτώματα κατά το στερητικό σύνδρομο.
Στο σημείο αυτό, θα μάθουμε κάτι καταπληκτικό :
Από τους στρατιώτες στο Βιετνάμ που χρησιμοποιούσαν ηρωίνη, πολύ λίγοι έκαναν ενδοφλέβια ένεση, ή ενδομυϊκή ένεση, ή "σνίφαραν" "μυτιές", ή την "έπιναν καπνιστή".
Επειδή η ηρωίνη ήταν από την παραγωγή στην κατανάλωση, ήταν πολύ υψηλής καθαρότητας και περιεκτικότητας, και, ταυτόχρονα, πολύ χαμηλού κόστους.
Έτσι οι στρατιώτες έκαναν κάτι πολύ απλό : Έβαζαν μια ποσότητα σκόνης πάνω στους μύες του χεριού τους, στο βραχίονα ή στο μπράτσο, το έτριβαν με δύναμη, η σκόνη περνούσε από τους πόρους του δέρματος ... και αυτό ήταν, "την άκουγαν".
Το σύνδρομο στέρησης, όμως, ήταν πανομοιότυπο με το αντίστοιχο όλων των άλλων.
Μ' άλλα λόγια, η "χαρμάνα" είναι ίδια για όλους, ανεξάρτητα από τον τρόπο χρήσης - εξαρτάται, βέβαια από τις ποσότητες που χρησιμοποιούνται, από τη συχνότητα, τη διάρκεια και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του χρήστη.
ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ :
"ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΠΙΟΥΧΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ"
Το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικής σημασίας και άκρως διδακτικό, από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς. Καταρρίπτει πολλούς μύθους και παρανοήσεις, ενώ ταυτόχρονα, δίνει πανίσχυρες και ηχηρότατες απαντήσεις-χαστούκια προς όλους όσους βγάζουν το παντεσπάνι τους με το αίμα των εξαρτημένων.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους :
ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ :
"ΟΙ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ". Σύμφωνα με μελέτες του Πενταγώνου, το 45% όσων υπηρετούσαν στο Βιετνάμ έκαναν έστω και μία φορά χρήση οπιούχων. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς, κάποια στιγμή παρουσίασαν συμπτώματα σωματικής εξάρτησης. Παρ' όλα αυτά, όλοι αυτοί εξακολουθούσαν να εκτελούν με επιτυχία τα καθήκοντα τους, σ' αυτόν τον εξαιρετικά σκληρό πόλεμο, και μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς έλαβαν τιμητικές διακρίσεις, παράσημα και προαγωγές, παρ' ότι ήταν εξαρτημένοι.
Επίσης, πολλοί από αυτούς τους στρατιώτες, όταν τελείωνε ο χρόνος θητείας τους (συνήθως ένας χρόνος στο μέτωπο), ζητούσαν εθελοντικά να παραμείνουν και για περισσότερο διάστημα, και, φυσικά, το αίτημα τους γινόταν δεκτό λόγω της εμπειρίας τους.
Οι επιτελείς του Πενταγώνου, μάλιστα, δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι έκαναν χρήση ηρωίνης και ποιοι όχι, και γι' αυτό καθιέρωσαν υποχρεωτικά τεστ εξέτασης ούρων.
Μ' άλλα λόγια, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, πολύ δύσκολα διακρίνεται ο εξαρτημένος από τον μη-εξαρτημένο.
ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ :
"Ο ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ".
Κάποιοι υποστηρίζουν το εξής : Όποιος χρησιμοποιεί ηρωίνη με "ήπιες" μεθόδους εισαγωγής της ουσίας στο σώμα του, π.χ. "σνιφάροντας" από τη μύτη ή "καπνιστή" , θα αντιμετωπίσει και πιο "ήπια" συμπτώματα κατά το στερητικό σύνδρομο.
Στο σημείο αυτό, θα μάθουμε κάτι καταπληκτικό :
Από τους στρατιώτες στο Βιετνάμ που χρησιμοποιούσαν ηρωίνη, πολύ λίγοι έκαναν ενδοφλέβια ένεση, ή ενδομυϊκή ένεση, ή "σνίφαραν" "μυτιές", ή την "έπιναν καπνιστή".
Επειδή η ηρωίνη ήταν από την παραγωγή στην κατανάλωση, ήταν πολύ υψηλής καθαρότητας και περιεκτικότητας, και, ταυτόχρονα, πολύ χαμηλού κόστους.
Έτσι οι στρατιώτες έκαναν κάτι πολύ απλό : Έβαζαν μια ποσότητα σκόνης πάνω στους μύες του χεριού τους, στο βραχίονα ή στο μπράτσο, το έτριβαν με δύναμη, η σκόνη περνούσε από τους πόρους του δέρματος ... και αυτό ήταν, "την άκουγαν".
Το σύνδρομο στέρησης, όμως, ήταν πανομοιότυπο με το αντίστοιχο όλων των άλλων.
Μ' άλλα λόγια, η "χαρμάνα" είναι ίδια για όλους, ανεξάρτητα από τον τρόπο χρήσης - εξαρτάται, βέβαια από τις ποσότητες που χρησιμοποιούνται, από τη συχνότητα, τη διάρκεια και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του χρήστη.
ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ :
"ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΠΙΟΥΧΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ"
Η κορωνίδα των παραμυθιών, κατά τη γνώμη μας.
Σύμφωνα με κυβερνητικές έρευνες των Η.Π.Α. με αντικείμενο τους βετεράνους του πολέμου του Βιετνάμ, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν και με άλλες αντίστοιχες του Επιτελείου, ο αριθμός των στρατιωτών οι οποίοι γύρισαν στις Η.Π.Α. εξαρτημένοι από την ηρωίνη, ανέρχονταν στις 80.000. Από αυτούς, μόνο ένα 10% ( 8.000 άνθρωποι ) εξακολούθησαν να χρησιμοποιούν ηρωίνη, συστηματικά, πίσω στην πατρίδα. Το υπόλοιπο 90% ( σχεδόν 72.000 άνθρωποι) κατόρθωσαν να απεξαρτηθούν χωρίς καμιά βοήθεια.
Μ' άλλα λόγια, η πρέζα δεν καταλήγει πάντοτε στη φυλακή ή στο θάνατο. Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Το γεγονός αυτό επέφερε, κυριολεκτικά, σοκ στους, μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, "ειδικούς επί των εξαρτήσεων".
Ο λόγος ; Προφανής ..
Μ' άλλα λόγια, η πρέζα δεν καταλήγει πάντοτε στη φυλακή ή στο θάνατο. Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις.
Το γεγονός αυτό επέφερε, κυριολεκτικά, σοκ στους, μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, "ειδικούς επί των εξαρτήσεων".
Ο λόγος ; Προφανής ..
ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ :
"ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ "ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ", ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΘΕΙ".
Προφανώς, όλοι καταλαβαίνουν ποιοι ισχυρίζονται τέτοια πράγματα, για ποιους μιλάμε :
Μιλάμε για τους επαγγελματίες "θεραπευτές" τύπου Daytop-Ιθάκη και Synanon, τους πράκτορες της D.E.A. , τους ψυχομπάτσους, τους ανθρωποφύλακες στις φυλακές, τους πολέμιους της μεθαδόνης, τους δαιμονολόγους της καταστολής, τους επωφελούμενους από την απαγόρευση και την "μαύρη αγορά" των παράνομων ουσιών, και όλους όσους εξασφαλίζουν το παντεσπάνι και τα πλούτη τους μόνο και μόνο επειδή έχουν λόγο στο λεγόμενο "πρόβλημα των ναρκωτικών".
Δηλαδή, στην συγκεκριμένη στιγμή, στια τέλη της δεκαετίας του '60 - αρχές της δεκαετίας του '70, οι Αμερικάνοι με την αυστηρότερη αντιναρκωτική νομοθεσία, τον πολυανθρωπότερο και πλέον σύγχρονο μηχανισμό δίωξης των ναρκωτικών και τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό για τον "πόλεμο κατά των ναρκωτικών", είδαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων να "φτύνουν" ολόκληρο το αντι-ναρκωτικό οικοδόμημά τους ... και να βγαίνουν "καθαροί" μόνοι τους.
Μ' άλλα λόγια, η εξάρτηση δεν είναι ούτε ισόβια κάθειρξη, ούτε θανατική καταδίκη - ούτε αποκλειστική υπόθεση των "στεγνών" προγραμμάτων...
... αλλά, επίσης, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.
ΜΥΘΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ :
"ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ".
Οι στρατιώτες στο Βιετνάμ πλήρωναν λίγα δολάρια για ένα γραμμάριο ηρωίνης καθαρότητας έως και 90%.
Όταν επέστρεφαν στις Η.Π.Α. πλήρωναν σχεδόν 100 δολάρια για ένα γραμμάριο ηρωίνης καθαρότητας 5%, στην καλύτερη περίπτωση.
Κατά την δεκαετία του '50, στις Η.Π.Α., η πολιτική θεραπείας των εξαρτημένων από την ηρωίνη ήταν ο εγκλεισμός τους σε ψυχιατρεία για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και η ταυτόχρονη χορήγηση ψυχοφαρμάκων. Σύντομα αποδείχθηκε ότι η πολιτική αυτή είχε τεράστιο οικονομικό κόστος και πολύ φτωχά αποτελέσματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, εφαρμόστηκαν "στεγνές" "ψυχοθεραπευτικές" μέθοδοι. Οι υπεύθυνοι απεφάνθησαν, τότε, πως υπήρχαν κάποια θετικά αποτελέσματα, αλλά και δυο σοβαρά μειονεκτήματα : Τα προγράμματα αυτά κόστιζαν πολύ και η διάρκειά τους έπρεπε να είναι εξαιρετικά μεγάλη - τουλάχιστον δυο χρόνια.
Έτσι, το 1963, προωθήθηκε για πρώτη φορά η εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης με μεθαδόνη στους εξαρτημένους από την ηρωίνη, δια μέσου ειδικών υπηρεσιών.
Υπολογίστηκε, τότε, πως ένας εξαρτημένος χρήστης ηρωίνης κόστιζε 30.000 δολάρια το χρόνο ( διαρρήξεις, βλάβες ξένων περιουσιών, μη συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία ), ενώ ένας χρήστης ενταγμένος σε πρόγραμμα μεθαδόνης κόστιζε μόνο 1.300 δολάρια το χρόνο, σε τιμές της δεκαετίας του '60.
Συγκριτικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το κόστος συντήρησης κάθε κρατούμενου στις φυλακές των Η.Π.Α. είναι 50.000 δολάρια το χρόνο, ενώ το κόστος ενός φοιτητή π.χ. στο Harvard είναι 17.000 δολάρια το χρόνο, σε τιμές της δεκαετίας του '90.
Πληροφοριακά, στην Ευρώπη, η εφαρμογή προγραμμάτων υποκατάστασης με μεθαδόνη ξεκίνησε στη Μεγάλη Βρετανία το 1967, ακολούθησαν οι υπόλοιπες χώρες με τελευταίες, χρονικά, τη Γερμανία το 1987 και το Λουξεμβούργο το 1989.
Στην Ελλάδα, ξεκίνησαν το 1996, "πιλοτικά" και ακόμη, "πιλοτικά" παραμένουν.
Με το καθεστώς αυστηρής απαγόρευσης, άγριας καταστολής, απάνθρωπης δίωξης των χρηστών και, βεβαίως, διατήρησης της μαύρης αγοράς, τα (ναρκω)-κέρδη των "αξιοσέβαστων" κυκλωμάτων που εμπλέκονται στο "πρόβλημα των ναρκωτικών" θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, όπως με γεωμετρική πρόοδο, επίσης, θα αυξάνονται και οι "λίστες θανάτου" , και οι καταστροφές οικογενειών ...
(πηγη indymedia)
