Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;

(Ψαλμός ια:3)

Οι μισθοί μειώνονται, οι φόροι αυξάνονται, ο τιμάριθμος επίσης, κι όλα αυτά επειδή, όπως τώρα μας λένε τα Μ.Μ.Ε., για χρόνια όλοι αυτοί που ήταν στα πράγματα ενέδωσαν στη διαφθορά, και την ανευθυνότητα. Στα συναισθήματα των ανθρώπων ο θυμός, η οργή είναι αυτό που βγαίνει συχνότερα, επειδή νοιώθουν απατημένοι.

Βέβαια υπάρχουν κι οι άλλες φωνές,

που καθώς προσπαθώντας όλοι μαζί να δούμε τι φταίει, λένε πως κι εμείς ο λαός έχουμε τη δική μας ευθύνη, γιατί ενώ διαβάζαμε, ακούγαμε, βλέπαμε εντούτοις συνεχίζαμε να δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε καταστάσεις που διαιωνίζονταν και τις ξέραμε, και ίσως τις χρησιμοποιήσαμε με λανθασμένο τρόπο για την προσωπική μας ωφέλεια.

Μέσα σ’ όλο αυτό, μένει στο νου μια εξαιρετικά μεγαλύτερη του συνήθους, αίσθηση αβεβαιότητας κι ανασφάλειας. Τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα ξέραμε. Όταν βλέπει ο άνθρωπος πως ξεκινάει ένα ντόμινο αλλαγών, τότε καταλαβαίνει πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν. Τα χρήματα αποκτούν άλλη αξία, τα όποια σχέδια είχαμε κάνει, η καθημερινότητα, οι προτεραιότητες.

·        Τι μπορείς να κάνεις;

·        Η  πίστη στο Θεό, τι σημαίνει αυτή την  περίοδο;

·        Πρακτικά σε ποια στάση ζωής οδηγεί;

·        Ο χριστιανός σώζεται δια πίστεως, αλλά και ζει δια πίστεως.

·        Ο δίκαιος πρέπει να ζήσει την πίστη του.

·        Αυτό τι σημαίνει τώρα που όλα αλλάζουν με τρόπο καθόλου ευχάριστο;

Τα λόγια του Ψαλμού είναι επίκαιρα: Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη; Είναι ένα ερώτημα μόνιμο, γιατί πάντα στη ζωή μας όλοι ξέρουμε πως υπάρχει αβεβαιότητα, αλλά από καιρό σε καιρό έρχονται έκτακτες καταστάσεις, τέτοιες που μας σπρώχνουν, μας αναγκάζουν να τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά από την αρχή. 

«Λέμε ότι εμπιστευόμαστε τον Θεό και προσπαθούμε να το εννοούμε. Η αλήθεια όμως είναι πως άλλος λίγο, άλλος πολύ, έχουμε το μαξιλάρι της μικρής μας περιουσίας που το κάνει εύκολο να πούμε ότι εμπιστευόμαστε το Θεό. Όταν θα λείψει το μαξιλάρι αυτό, θα μπορούμε να δούμε πόσο Τον εμπιστευόμαστε πραγματικά».

Η αλήθεια είναι πως ο Θεός θα επιτρέψει, ή και θα φέρει καταστάσεις που θα  έχουμε μόνο Εκείνον για να στηριχθούμε. Και τώρα βρισκόμαστε σε μια κρίση μπροστά. Μια κρίση που εκτός από οικονομική θα είναι και κοινωνική.

Γράφτηκε  αυτός ο Ψαλμός προφανέστατα σε μια  πολύ δύσκολη στιγμή για τον Ψαλμωδό.

Επειδή είναι τραγική η κατάσταση  του, όπως την περιγράφει, διάφοροι σχολιαστές έχουν προσπαθήσει να ταυτίσουν την κατάσταση με περιστατικά  όπως όταν τον κυνηγούσε ο Σαούλ ή ο όταν επαναστάτησε ο Αβεσσαλώμ. Μπορεί όντως κάποιο από αυτά ή και κάποιο άλλο να βρίσκεται πίσω από τα λόγια αυτά.

Στα πρώτα  εδάφια περιγράφεται η αίσθηση της  απόγνωσης.

«Επί τον Κύριον πέποιθα· πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;  Διότι, ιδού, οι ασεβείς ενέτειναν τόξον· ητοίμασαν τα βέλη αυτών επί την χορδήν, διά να τοξεύσωσιν εν σκότει τους ευθείς την καρδίαν. Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τι δύναται να κάμη;» (Ψαλμ.ια:1-3).

Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Τι μπορείς να κάνεις εσύ; Σήκω και φύγε να γλιτώσεις.

Η κατάσταση που  αντιμετωπίζει είναι τραγική. Οι ασεβείς τον αδικούνε. Ετοιμάζονται να καταστρέψουν στο σκοτάδι τους ευθείς, τους δίκαιους, τους τίμιους.

Μαζί με την κατάσταση  αυτή, έρχεται κι ο πειρασμός. Μπορεί αυτά τα λόγια να είναι ενός φίλου με καλές προθέσεις, ή να είναι μια δική μας εσωτερική σκέψη.

Ο άνθρωπος που είναι  δίκαιος, σε τέτοιες καταστάσεις είναι εύκολος στόχος. Δεν καταφεύγει στις ραδιουργίες τους. Δεν γίνεται σαν κι αυτούς, επομένως είναι ευάλωτος. Όταν τα θεμέλια βρίσκονται στη θέση τους, τότε ο δίκαιος μπορεί να ζήσει, αν όμως, ταρακουνηθούν, τι μπορεί να κάνει;

1.     Είναι δυνατόν, λοιπόν, να έρθει ο καιρός που η ζωή θα μοιάζει να μην έχει ελπίδα. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι ασεβείς θα φαίνονται πολύ δυνατοί που θα ετοιμάζουν τόξο και θα στερεώνουν βέλη ώστε ύπουλα να εξαφανίσουν αυτούς που είναι ευθείς (Ψαλμ.ια:2).

2.     Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι δυνατόν να έρθει η σκέψη «σήκω φύγε, δεν μπορείς να κάνεις  κάτι, σταμάτα να ασχολείσαι». Κι ο Θεός να φύγει από την εικόνα. Η πίστη να μην έχει καμιά επιρροή στη σκέψη και τις αντιδράσεις.

3.     Η επικείμενη καταστροφή και το χάος, μπορούν να μας κάνουν να κάτσουμε να σκεφτούμε βαθειά τι πραγματικά πιστεύουμε; 

Όταν τα θεμέλια καταστραφούν, τι μπορεί να κάνει ο δίκαιος; (Ψαλμ.ια:3). Που είναι ο Θεός μας, τι σημαίνει να πιστεύω στο Θεό σ’ αυτή την περίοδο, σε τι ζωή με οδηγεί;

Ο άνθρωπος που ειλικρινά εμπιστεύεται στο Θεό, θα ξεχωρίσει. Θα πει, «Επί τον Κύριον πέποιθα· πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;» (Ψαλμ.ια:1).

Επειδή όταν οι περιστάσεις, οι άνθρωποι που απειλούν τα θεμέλια συγκριθούν με το Θεό, φαίνονται μικροί. Θα ελπίζω στο Θεό· δεν θα φοβηθώ· τι θα μου κάνει άνθρωπος; (Ψαλμ.νς:11).

Αυτό ακριβώς  συμβαίνει στο δεύτερο μέρος του Ψαλμού. Η διάθεση αλλάζει επειδή η οπτική γωνία αλλάζει. Και η οπτική γωνία αλλάζει όταν ο άνθρωπος πάρει τα μάτια του από το πρόβλημα και θελήσει να κοιτάξει το Θεό.

Είμαστε πλασμένοι  κατ’ εικόνα Θεού. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός έχει αφήσει τα ίχνη Του μέσα στον άνθρωπο, και σχεδόν ενστικτωδώς ο άνθρωπος κοιτάει προς τα πάνω για να βρει βοήθεια, προς το Θεό.

Γράφει, λοιπόν, στο εδ.4: «Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω αυτού· ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον αυτού» (Ψαλμ.ια:4α). Τι σημαίνει αυτό; Μην μου λέτε να πάρω τα βουνά, γιατί ο Θεός βρίσκεται στο ναό του, το θρόνο Του τον έχει στον ουρανό.

Ο ναός την εποχή του Δαβίδ δεν υπήρχε, υπήρχε όμως η σκηνή  του μαρτυρίου. Αυτό σήμαινε πως ο Κύριος ήταν μαζί με το λαό Του. Αφενός ο Θεός είναι μαζί μας, κι αφετέρου έχει το θρόνο Του στον ουρανό. Στέκεται δίπλα μας αλλά και πάνω από κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, είναι ισχυρότερος από τον πιο ισχυρό άνθρωπο και δεν αγωνιά όπως εμείς. Είναι μαζί μας κι έχει στα χέρια Του τα πάντα.

Ο Θεός είναι παρών  στην κρίση, ο Θεός είναι εδώ, και  ταυτόχρονα έχει τον απόλυτο έλεγχο των πραγμάτων, σ’ αυτό που εμείς  βλέπουμε σαν χάος.

Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να θυμόμαστε  πως ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω απ’ όλα αυτά. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός δεν εκπλήσσεται από τίποτα, δεν τρέχει να προλάβει επειδή κάτι του ξέφυγε. 

Τα προβλέπει όλα, τα προκαλεί ή τα επιτρέπει και όταν κάτι γίνεται, συμβαίνει επειδή αυτό κάπου έχει τη θέση του στα σχέδια του Θεού.  Δεν υπάρχει κάποιος στον οποίο ο Θεός να πάει και να ζητήσει άδεια για κάτι.

«Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, διά να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει υπάρχει μετ' εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει» (Ησ. μγ:10-11).

«Και πριν γείνη η ημέρα, εγώ αυτός ήμην· και δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός μου· θέλω κάμει και τις δύναται να εμποδίση αυτό;» (μγ:13).

«Ούτω λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων· Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος· και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός» (μδ:6).

Ο Θεός είναι παντογνώστης. Ο Θεός γνωρίζει όλα όσα έγιναν, όσα γίνονται, και όσα θα γίνουν.

«Ενθυμήθητε τα πρότερα, τα απ' αρχής· διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι ο Θεός και ουδείς όμοιός μου· όστις απ' αρχής αναγγέλλω το τέλος και από πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημά μου» (Ης.μς:9-10).

Ο Θεός είναι αυτός που λέει από την αρχή τι θα γίνει στο τέλος και το κάνει αυτό για να δείξει πως δεν υπάρχει όμοιός Του. Για να δείξει πως αυτό που θέλει να γίνει, θα γίνει.

Πώς, όμως, φαίνεται ότι όντως ο Θεός έχει την εξουσία στα χέρια Του; «οι οφθαλμοί αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα αυτού εξετάζουσι, τους υιούς των ανθρώπων» (Ψαλμ.ια:4β).

«Οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς» (Παρ.ιε:3).

Μπορεί οι ασεβείς στα σκοτεινά να τεντώνουν το τόξο, κι εμείς να μην τους βλέπουμε, ο Θεός όμως, βλέπει κι εξετάζει. 

«Δύναταί τις να κρυφθή εν κρυφίοις τόποις και εγώ να μη ίδω αυτόν; λέγει Κύριος. Δεν πληρώ εγώ τον ουρανόν και την γην; λέγει Κύριος» (Ιερ.κγ:24).

Ο Θεός συνεχώς  εξετάζει όλα όσα συμβαίνουν. Εξετάζει όπως κάνουν στα μέταλλα με τη φωτιά, τα δοκιμάζουν. Και τι έγινε  που εξετάζει ο Θεός, θα πει κάποιος; Αλλάζει κάτι. Αλλάζει!

Ανάλογα με το τι βλέπει, ανταποδίδει: «Ο Κύριος εξετάζει τον δίκαιον· τον δε ασεβή και τον αγαπώντα την αδικίαν μισεί η ψυχή αυτού. Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας· πυρ και θείον και ανεμοζάλη είναι η μερίς του ποτηρίου αυτών» (Ψαλμ.ια:5-6).

Πρέπει να σταθούμε λίγο εδώ. Τόσο για μας, όσο και για τους άλλους ανθρώπους που έχουν τέτοιες απορίες. Μας φαίνεται κακό αυτό; Δύσπεπτο; Συχνά έτσι μας φαίνεται. Θα ήταν, όμως, «άγιος», πραγματικά καθαρός ο Θεός αν δεν τιμωρούσε την αδικία. Αν την άφηνε να περάσει έτσι; Θα θέλαμε πραγματικά ένα τέτοιο Θεό;

Το κοινό αίσθημα δικαίου, θέλει το κακό να τιμωρηθεί. Το ίδιο ισχύει και με το Θεό, με τη διαφορά πως είναι καρδιογνώστης κι όταν αποδίδει δικαιοσύνη, το κάνει τέλεια.

Το ότι ο Θεός είναι κριτής είναι μέρος της  αγιότητας και της δικαιοσύνης  Του.

Και μην ξεχνάμε πως στο σταυρό, ο Θεός έκρινε την αμαρτία. Ο Χριστός γεύθηκε κόλαση για να μην την γευθούμε εμείς,  αν μετανοήσουμε και του δώσουμε τη ζωή μας.

Αν ο Θεός δεν  κρίνει την αμαρτία, τότε δεν θα είναι  δίκαιος. Η ουσία της δικαιοσύνης  (που εκφράζει τη φύση του Θεού) είναι η απονομή της δικαιοσύνης. Είναι ο αναπόφευκτος ηθικός νόμος της δημιουργίας. Ο χαρακτήρας του Θεού αποτελεί εγγύηση ότι όλες οι αδικίες θα αποκατασταθούν μια μέρα όταν φανερωθεί η οργή και η δίκαιη κρίση του Θεού.

Δεν κληρονομούν τη γη οι δυνατοί, αλλά οι πράοι. 

-Τι μπορεί λοιπόν,  να κάνει ο δίκαιος, αν τα θεμέλια καταστραφούν;

-Να συνεχίσει να είναι δίκαιος!  Να συνεχίσει να ζει με εμπιστοσύνη στο Θεό που είναι στο ναό Του,  που κάθεται στο θρόνο Του, και βλέπει. Αυτός ο Θεός μια μέρα θα αποδώσει τέλεια δικαιοσύνη. Κάποιες φορές αυτή την απονομή τη βλέπουμε εδώ στη γη, κάποτε όχι. Αυτό που δεν πρέπει να κάνει είναι να φύγει στα βουνά.

Το παιδί του  Θεού γνωρίζει πως στο Θεό υπάρχει  δύναμη μεγαλύτερη από κάθε άλλη ανθρώπινη δύναμη και καταφεύγει εκεί.

Γνωρίζει πως μέσα σ’ αυτό το χάος, ο Θεός χαρίζει περισσότερες ευκαιρίες  να γευθούμε τη χάρη Του, αλλά και να δώσουμε μήνυμα αληθινής ελπίδας στους ανθρώπους.

Στον Ησαΐα περιγράφεται τι θα γίνει όταν ο λαός επιστρέψει στο Θεό. «Και οι από σου θέλουσιν οικοδομήσει τας παλαιάς ερημώσεις· θέλεις ανεγείρει τα θεμέλια πολλών γενεών· και θέλεις ονομασθή, Ο επιδιορθωτής των χαλασμάτων, Ο ανορθωτής των οδών διά τον κατοικισμόν» (Ης.νη:12).

Αν είμαστε κοντά στο Θεό, ο Θεός θα μας χρησιμοποιήσει. Ο χριστιανός που ζει με το Θεό έχει βάσιμη και νόμιμη ελπίδα. Βλέπει πιο μακριά, γιατί ο Θεός είναι μέσα στην εικόνα. Γι’ αυτό οικοδομεί, στέκεται στα χαλάσματα και εργάζεται. Δεν φεύγει. Μένει κι εργάζεται για το καλό όλων.

Στην κρίση μένουμε  παρόντες και συνεχίζουμε να ζούμε με συνέπεια, με ανιδιοτέλεια, με αγάπη, δίνοντας μια άλλη ελπίδα, ουράνια! Η πίστη πάντα πρέπει να έχει έργα για να είναι ζωντανή.

Και μην ξεχνάμε, πως μια περίοδος όπως αυτή, δίνει εντέλει περισσότερες ευκαιρίες  για να δώσουμε τη μαρτυρία μας. Για σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι είναι θυμωμένοι με τη διαφθορά. Πως την αλλάζεις; Μόνο ο Χριστός ελευθερώνει τον άνθρωπο από τα πάθη Του. Μόνο ο Χριστός αλλάζει τον άνθρωπο και τον κάνει καινούργιο, όταν με την μετάνοια και την πίστη, ο άνθρωπος ζητήσει το έλεος του Θεού.

Στο τέλος, υπάρχει ανταμοιβή. Δείτε πως τελειώνει ο Ψαλμός: «Διότι δίκαιος ων ο Κύριος, αγαπά δικαιοσύνην· το πρόσωπον αυτού βλέπει ευθύτητα» (Ψαλμ.ια:7).

Εφόσον ο Θεός βλέπει την ευθύτητα, ανταμείβει τον δίκαιο. Ο Θεός βλέπει, κρίνει κι ανταμείβει.

«Αγαπητοί, τώρα είμεθα τέκνα Θεού, και έτι δεν εφανερώθη τι θέλομεν είσθαι· εξεύρομεν όμως ότι όταν φανερωθή, θέλομεν είσθαι όμοιοι με αυτόν, διότι θέλομεν ιδεί αυτόν καθώς είναι» (Α΄ Ιωάν.γ:2).

Κι αν τέτοια είναι η ελπίδα μας, τότε ναι, συνεχίζουμε τον δρόμο της πίστης, ακολουθούμε τη δικαιοσύνη του  Χριστού. «Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ' αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός» (Α’  Ιωάν.γ:3).

Αν τα θεμέλια  γκρεμιστούν, ο δίκαιος τι θα κάνει;

Το θεμέλιο του Θεού δεν πρόκειται να καταστραφεί ποτέ. «Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του Κυρίου» (Β΄ Τιμ.β:19).

Μοναδικό θεμέλιο στη ζωή μας, είναι ο Χριστός. Και οι δικές του υποσχέσεις. Η δική Του ζωή, η δική Του αλήθεια. Στον κόσμο αυτό, δεν υπήρχε ποτέ, ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει πραγματική ασφάλεια. Ψευδαίσθηση της ασφάλειας αποκτά ο άνθρωπος. Την οποία προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια και για την οποία χάνει την ψυχή του.

Τώρα που βλέπουμε πιο καθαρά,που τα
πράγματα φαίνονται στην πραγματική τους διάσταση, είναι μια ακόμη ευκαιρία να εμπιστευθούμε το Χριστό και να ζήσουμε για Εκείνον.