Βρισκόμαστε μαζί με τον Ιησού και
τους δύο μαθητές, στο δρόμο προς τους Εμμαούς.
Καθώς πλησίαζαν στην πόλη,
Βρισκόμαστε μαζί με τον Ιησού και
τους δύο μαθητές, στο δρόμο προς τους Εμμαούς.
Καθώς πλησίαζαν στην πόλη,
Καλός φόβος
Ο φόβος του Θεού είναι η αρχή της
σοφίας, γιατί λοιπόν ο φόβος του Θεού εξαφανίζεται σε όλο τον κόσμο;
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, ότι ο
φόβος μπορεί να είναι κάτι καλό, αλλά είναι.
Για παράδειγμα, μας εμποδίζει να
πάρουμε περιττά ρίσκα ή να αποφύγουμε δραστηριότητες που μπορεί να είναι
επικίνδυνες.
Αυτό είναι απλά αυτοσυντήρηση, και είναι καλό. Ακόμα και τα ζώα έχουν αυτό το ένστικτο επιβίωσης.
Β’ Τιμ.α:7 …. δεν έδωκεν εις ημάς ο Θεός πνεύμα
δειλίας, αλλά δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού.
Τι να φοβόμαστε πια,
αφού ο Ιησούς Χριστός πήρε πάνω Του στο Γολγοθά, την οργή του Θεού που άξιζε σε
μας;
Ρωμ.η:1 Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί ζουν. Η ζωή περνάει, κι αυτοί μπλεγμένοι στον έντονο ρυθμό της εποχής μας δεν βρίσκουν χρόνο ούτε για να σκεφτούν.
Είναι τραγικό να ζει κανείς χωρίς σκοπό.
Μόνο να κουράζεται, να υποφέρει, να τρώει, να κοιμάται. Αυτό δεν είναι ζωή.
Γι’ αυτό πολλοί είναι δυστυχισμένοι βαθιά
μέσα στην ψυχή τους, παρόλα τα αγαθά που ίσως έχουν.
Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο μ’ ένα
ανώτερο σκοπό: να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει το Δημιουργό του, να Τον
εμπιστευτεί, για να του προσφέρει τη σωτηρία.
Φυσικά, ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι
θέλει. Κανείς όμως κατά βάθος δεν θα ήθελε να πιστεύει κάτι που είναι λάθος.
Τι αξία έχει να χάνεις το χρόνο σου
κάνοντας πράγματα που δεν τα θέλει ο Θεός;
Δεν αξίζει να πιστεύεις λάθος.
Η ζωή είναι σύντομη.
Ας τη ζήσουμε κάνοντας το θέλημα του Θεού.
Εβρ.ι:38 Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως· και εάν
τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν.
Α’ Ιωάν.ε:4 Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον
κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.
Ματθ.θ:28,29 Και ότε εισήλθεν εις την οικίαν, επλησίασαν
εις αυτόν οι τυφλοί, και λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Πιστεύετε ότι δύναμαι να
κάμω τούτο; Λέγουσι προς αυτόν· Ναι, Κύριε. Τότε ήγγισε τους οφθαλμούς αυτών,
λέγων· Κατά την πίστιν σας ας γείνη εις εσάς.
Ο προφήτης Ησαΐας μας δίνει μια εικόνα από την αίθουσα του θρόνου του Θεού:
Ησ.ς:1-3 Κατά το έτος εν ω απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον αυτού εγέμισε τον ναόν. Άνωθεν αυτού ίσταντο Σεραφείμ ανά εξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού και με τας δύο επέτα. Και έκραζε το εν προς το άλλο και έλεγεν, Άγιος, άγιος, άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης αυτού.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί ζουν. Η ζωή περνάει, κι αυτοί μπλεγμένοι στον έντονο ρυθμό της εποχής μας δεν βρίσκουν χρόνο ούτε για να σκεφτούν.
Είναι τραγικό να ζει κανείς χωρίς σκοπό.
Μόνο να κουράζεται, να υποφέρει, να τρώει, να κοιμάται. Αυτό δεν είναι ζωή.
Γι’ αυτό πολλοί είναι δυστυχισμένοι βαθιά
μέσα στην ψυχή τους, παρόλα τα αγαθά που ίσως έχουν.
Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο μ’ ένα ανώτερο σκοπό: να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει τον Δημιουργό του, να Τον εμπιστευτεί, για να πραγματοποιήσει Εκείνος στη ζωή του το σχέδιο της σωτηρίας.
Πρέπει να έχεις την ανάλογη ψυχολογία, τον
τρόπο σκέψης και τη θέληση που νικάει τον φόβο και το στρες που προκαλεί η
κρίση.
Η αλήθεια είναι ότι, κάποιοι άνθρωποι παρότι ήταν εκπαιδευμένοι, πέθαναν όταν βρέθηκαν απομονωμένοι σε μια φυσική έρημο, διότι δεν είχαν την θέληση να ζήσουν. Ενώ άλλοι, που δεν είχαν την εκπαίδευση, αλλά είχαν την θέληση, βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν.
«Και
αποκριθείς ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς· Έχετε πίστιν Θεού. Διότι αληθώς σας
λέγω ότι όστις είπη προς το όρος τούτο, Σηκώθητε και ρίφθητι εις την θάλασσαν,
και δεν διστάση εν τη καρδία αυτού, αλλά πιστεύση ότι εκείνα τα οποία λέγει
γίνονται, θέλει γείνει εις αυτόν ό,τι εάν είπη. Διά τούτο σας λέγω, Πάντα όσα
προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς»
(Μάρκ.ια:22-24).
Είναι μεγάλη ευχαρίστηση για τον Κύριο να
κάνει αυτό που Του ζητάμε όταν κινούμαστε με πίστη! Η πίστη ευαρεστεί τον Κύριο
και ελκύει την προσοχή Του.
Όταν η προσοχή μας είναι στραμμένη σ’
Εκείνον, η προσοχή Του είναι στραμμένη σ’ εμάς. Όταν ψάχνουμε τρόπους να Τον
ευαρεστήσουμε, Εκείνος ψάχνει τρόπους να ευαρεστήσει εμάς και να κάνει αυτό που
Του ζητάμε.
«χωρίς
δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος
εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους
εκζητούντας αυτόν» (Εβρ.ια:6).
μισθᾰποδότης: -ου, ο ἀποδιδοὺς τὸν μισθόν, ο ἀνταμείβων
Υπήρχε ένα άρθρο στο περιοδικό Τάιμς της Νέας Υόρκης με τίτλο, «Έρευνες δείχνουν ότι, τα ζευγάρια με πολλά χρόνια γάμου, όντως μοιάζουν». Σ’ αυτό το άρθρο ο Δρ. Ζάτζονκ, ψυχολόγος του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, υποστηρίζει ότι, «οι άνθρωποι μιμούνται ασυναίσθητα εκφράσεις του προσώπου του/της συζύγου τους, σε μια σιωπηλή προσπάθεια αλληλοκατανόησης.
Έτσι, με τα χρόνια, καθώς μοιράζονται τις ίδιες εκφράσεις, τα πρόσωπά τους διαμορφώνονται παρόμοια». Η σύγχρονη επιστήμη ανακάλυψε επιτέλους μια Βιβλική αλήθεια που ισχύει εδώ και καιρό – γίνεσαι αυτό που βλέπεις.
Στο A’ Σαμουήλ ιζ, διαβάζουμε την ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ. Ο Δαβίδ είδε τον Γολιάθ και άκουσε τις βλασφημίες που έβγαιναν απ’ το στόμα του. Τις άκουσε και ο Ελιάβ, και η καρδιά του βούλιαξε. Στην καρδιά του Δαβίδ, όμως, συνέβη κάτι διαφορετικό. Το χρίσμα του Κυρίου άρχισε να τον παρακινεί. Την ίδια στιγμή, οι επαγγελματίες του λαού Ισραήλ, που δεν είχαν χρίσμα, πάγωναν από τον φόβο τους.
Η ιστορία της συνωμοσίας του Βαλάκ για να καταραστεί τον λαό
Ισραήλ στο βιβλίο των Αριθμών κβ-κδ μας δίνει το εξής παράδειγμα:
Μέχρι αυτό το σημείο, ο λαός Ισραήλ είναι ανίκητος σε κάθε μάχη. Ο Βαλάκ, ο βασιλιάς του Μωάβ, είναι αποφασισμένος να σταματήσει τη ροή της νίκης τους. Ονειρεύεται ότι θα απαλλάξει την γη από τον λαό του Θεού, και έτσι καταφεύγει σε άλλα μέσα για να στραφεί εναντίον τους.
«Παιδία, εσχάτη ώρα είναι» (Α’ Ιωάν.β:18).
Ξέρω πως φαίνεται ότι αυτή η ώρα κράτησε παραπάνω από ώρα. Ο Ιωάννης το έγραψε πριν από δεκαεννιά αιώνες. Αλλά μην το αφήσεις να σε μπερδέψει. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι – αν ήταν έσχατη ώρα τότε, σίγουρα είναι πολύ περισσότερο τώρα!
Δυστυχώς, η «πίστη» έγινε μια θρησκευτική γενικότητα σήμερα.
Η αυθεντική πίστη αποδέχεται την πιστότητα του Θεού – «διότι πιστός ο
υποσχεθείς» (Εβρ.ι:23).
Πιστεύω σημαίνει ότι αφήνω τα πράγματα στα χέρια του Κυρίου και κάνω το βήμα να Τον εμπιστευθώ και να υπακούσω σ’ Αυτόν και στον λόγο Του. «Η πίστη στον Κύριο» είναι μια θεμελιώδης Βιβλική αρχή και θα πρέπει να συνοδεύεται από την στάση, «και αν με θανατώνει, εγώ θα ελπίζω σ' αυτόν» (Ιώβ ιγ:15).
Αυτό το εδάφιο ξεκαθαρίζει ότι το πνεύμα του φόβου δεν είναι
από τον Θεό. Όταν ο κίνδυνος μας απειλεί, ο φόβος προσπαθεί να μας
αιχμαλωτίσει. Ακόμη και η χημεία του σώματός μας αλλάζει όταν διαισθανόμαστε
μια επερχόμενη καταστροφή, όταν οι καταστάσεις είναι σκοτεινές, ή όταν ο πόνος
γίνεται ανυπόφορος και η φυσική αντίδρασή μας είναι ανησυχία και φόβος.
Τι κάνει, λοιπόν, το πνεύμα της δύναμης, της αγάπης και του σωφρονισμού μπροστά στον φόβο; Απομακρύνει από πάνω μας το θανατηφόρο δέσιμο του φόβου, που προσπαθεί να μας παραλύσει. Ο φόβος μπορεί να έρθει, αλλά δε μπορεί να παραμείνει και να δέσει εκείνους που ανήκουν στον Κύριο, διότι εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς!