Μας χρωστάνε ή χρωστάμε;

Εύχομαι σ’ εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να μην είστε ανάμεσα σ’ εκείνους που χρωστάνε σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.ά., καθώς συχνά αναφέρεται στα ΜΜΕ, ότι είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός αυτών που είναι χρεωμένοι, αρκετοί από τους οποίους δανείστηκαν για ν’ αποκτήσουν πράγματα, που δεν τους ήταν απαραίτητα (δωροδάνεια, εορτοδάνεια κ.ά.).

Διάκονοι

Πράξ.ς:1-6 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. Τότε οι δώδεκα, προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον· Δεν είναι πρέπον να αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης· ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον, προσήλυτον Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων και προσευχηθέντες επέθεσαν επ' αυτούς τας χείρας.

Διάκονοι: Το λησμονημένο λειτούργημα

Η φτώχεια αποτελεί μια από τις συνέπειες της πτώσης. Ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, ο κόσμος στον οποίο Αυτός εγκατέστησε τους προπάτορές μας ήταν πλήρης του πλούτου των θείων ευλογιών. Όλες οι ανάγκες του ανθρώπου προμηθευόταν με αφθονία.

«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμεν να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8,9).

Τα ύδατα των ποταμών και το χρυσάφι και οι πολύτιμοι λίθοι που αναφέρονται στα εδ.10-14 είναι δείγματα της αφθονίας που βρίσκεται στον Θεό. Με την τίμια εργασία του Αδάμ ο κήπος είχε τη σωστή φροντίδα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούντο. Δεν του έλλειπε τίποτε. Η απόλαυση των αγαθών της γης θα ήταν ένα δείγμα της ευαρεσκείας του Ίδιου του Θεού.

5 λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί διστάζουν να υπηρετούν τον Θεό

Σώθηκες για να υπηρετήσεις.

Ρωτήστε οποιονδήποτε ποιμένα και θα σας πει ότι οι αμέτοχοι Χριστιανοί είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση στη διακονία.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί διστάζουν να δώσουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Θεού.

Το ευαγγέλιο, είναι δύναμη στον πιστεύοντα

 

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική άγια ζωή, αν δεν έχει σαν πηγή μια ζωντανή πίστη.

Ορισμένοι καλλιεργούν την πίστη και ξεχνούν τον αγιασμό, αλλά:

Ρωμ.α:18 οργή Θεού αποκαλύπτεται απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.

Ορισμένοι που θέλουν να ζήσουν άγια ζωή, θεωρούν ότι η πίστη δεν χρειάζεται και την αρνούνται. Έτσι ήταν οι Φαρισαίοι που ο Κύριος τους ονόμασε ασβεστωμένους τάφους!

Η αφιέρωση, συνεπάγεται χαρά & ειρήνη

 

Ησ.ιβ:3 Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας.

Ησ.κσ:3 Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.

Η χαρά και η ειρήνη είναι βασικά χαρακτηριστικά της ζωής του ανθρώπου που η καρδιά του έχει αναπαυθεί στη σωτηρία του Χριστού.

Και τα δύο, είναι στενά συνδεδεμένα με τον Θεό.

παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε

Οι περισσότεροι Χριστιανοί αναγνωρίζουν την ανάγκη τους να αλλάξουν και να αυξηθούν πνευματικά, αλλά λίγοι βάζουν ανάλογους στόχους για να το πετύχουν.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο σχεδιάζοντας τις διακοπές μας, τα χόμπι μας, τα γυμναστήρια και τη λίστα για το σούπερ μάρκετ από ό, τι ξοδεύουμε σχεδιάζοντας την πνευματική μας αύξηση.

3 ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ

Θέλω να ξεκινήσω αυτό το μήνυμα με μια ρητορική ερώτηση: Όταν αναφέρεται ο όρος «ήρωας», ποιος έρχεται στο μυαλό σας; Για μερικούς, μπορεί να είναι χαρακτήρες όπως ο «Spider Man» ενώ άλλοι μπορεί να θυμούνται πραγματικούς φωστήρες όπως ο Τσε Γκεβάρα ή ο Νέλσον Μαντέλα.

Ανεξάρτητα από το αν είναι φανταστικοί ή πραγματικοί, έχουν παγκόσμια ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό – θυσιάζονται πρόθυμα για να βελτιώσουν τον κόσμο για τους άλλους.

Άγιοι με συστάσεις.

Δυο λογιών περιγραφές που προσπερνιούνται όταν διαβάζουμε το λόγο του Θεού, είναι οι γενεαλογίες και οι χαιρετισμοί (ιδιαίτερα στις επιστολές του Παύλου).

Ρωμ.ις:1-27 – Κολ.δ:7-23 – Φιλιπ.β:24

Άνθρωποι που δεν ήταν καθόλου σπουδαίοι στη διακονία, αλλά τα ονόματά τους είναι γραμμένα μέσα στην Αγία Γραφή.

Βέβαια, υπάρχουν κάποιοι τους οποίους έχει καλέσει και έχει χρίσει ο Κύριος για την υπηρεσία του ευαγγελίου, που αφιερώνουν όλη την ζωή τους και τον χρόνο τους στην διακονία.

Υπηρεσία

Πράξ.κ:19 δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών, οίτινες μοι συνέβησαν εν ταις επιβουλαίς των Ιουδαίων,

Ματθ.κ:26-28 Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν, αλλ' όστις θέλει να γείνη μέγας εν υμίν, ας ήναι υπηρέτης υμών, και όστις θέλη να ήναι πρώτος εν υμίν, ας ήναι δούλος υμών· καθώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε διά να υπηρετηθή, αλλά διά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών.

συνοικοδομείσθε στην ΥΠΗΡΕΣΙΑ

«διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους» (Γαλ.ε:13)

Εισαγωγή στο θέμα του «συνοικοδομείσθε» με το να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο, κάνει ο Παύλος με μια πολύ όμορφη αναφορά του στην ελευθερία που καθένας έχει εν Χριστώ. Είναι βασικά μια πνευματική απελευθέρωση από τη δουλεία της αμαρτίας (Ρωμ.ς:20), αλλά και από την ανθρώπινη δουλοπρέπεια.

Τούτη είναι μια αλήθεια που θα 'πρεπε συχνά να τονίζεται και να υπενθυμίζεται στην εκκλησία. Χριστιανός, σημαίνει άνθρωπος απελευθερωμένος από του Σατανά τη δουλεία, αλλά και από κάθε είδους ανθρώπινη δουλοπρέπεια.

Διάκονοι: Το λησμονημένο λειτούργημα

Η φτώχεια αποτελεί μια από τις συνέπειες της πτώσης. Ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, ο κόσμος στον οποίο Αυτός εγκατέστησε τους προπάτορές μας ήταν πλήρης του πλούτου των θείων ευλογιών. Όλες οι ανάγκες του ανθρώπου προμηθευόταν με αφθονία.

«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμεν να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8,9).

Τα ύδατα των ποταμών και το χρυσάφι και οι πολύτιμοι λίθοι που αναφέρονται στα εδ.10-14 είναι δείγματα της αφθονίας που βρίσκεται στον Θεό. Με την τίμια εργασία του Αδάμ ο κήπος είχε τη σωστή φροντίδα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούντο. Δεν του έλλειπε τίποτε. Η απόλαυση των αγαθών της γης θα ήταν ένα δείγμα της ευαρεσκείας του Ίδιου του Θεού.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Κείμενο: Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ
 

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.
 

Το ευαγγέλιο, είναι δύναμη στον πιστεύοντα

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική άγια ζωή, αν δεν έχει σαν πηγή μια ζωντανή πίστη.

Ορισμένοι καλλιεργούν την πίστη και ξεχνούν τον αγιασμό, αλλά:

Ρωμ.α:18 οργή Θεού αποκαλύπτεται απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων, οίτινες κατακρατούσι την αλήθειαν εν αδικία.

Ορισμένοι που θέλουν να ζήσουν άγια ζωή, θεωρούν ότι η πίστη δεν χρειάζεται και την αρνούνται. Έτσι ήταν οι Φαρισαίοι που ο Κύριος τους ονόμασε ασβεστωμένους τάφους!

ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Γαλ.α:15-16  Ὅτε δὲ εὐδόκησεν [ὁ θεὸς] ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ. ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝ ΣΚΕΥΟΣ

Με πολλή χαρά, ο Παύλος ονόμαζε τον εαυτό του «δούλο Χριστού» (Ρωμαίους α:1, Φιλιππησίους α:1, Τίτος α:1, Γαλάτες α:10, κλπ.). Και βέβαια δούλος είναι εκείνος που δεν έχει δικό του θέλημα, άλλα επιζητεί αυτό του Κυρίου του. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το «σκεύος». Χρησιμοποιείται για κάποιο σκοπό. Μάλιστα εκείνον για τον όποιο φτιάχτηκε. (Ανθοδοχείο, στάμνα, κρεμάστρα, έχουν το καθένα κάποιον ορισμένο σκοπό να επιτελέσουν).

Το βιβλίο των αριθμών 008

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

(Κααθίτες, Γηρσωνίτες, Μεραρίτες, αριθμούνται για υπηρεσία)

δ:1-3

Οι τρεις βασικές οικογένειες των Λευιτών κατατάσσονται σε υπηρεσίες, εκτός την οικογένεια του Ααρών. Κάθε ομάδα ήταν υπεύθυνη για τη μεταφορά κάποιων τμημάτων της σκηνής του Μαρτυρίου.

Η ηλικία υπηρεσίας τους άρχιζε στα 30 και τέλειωνε στα 50. Τα 30 χρόνια εί­ναι η ηλικία που ο άνδρας ωριμάζει και είναι ικανός να αναλάβει υπηρεσία μέσα στη σκηνή του Θεού (Χριστός, Ιωάννης ο βαπτιστής).

50 = Το έτος της αφέσεως, ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος από χρέη, από σκλαβιά, έτοιμος για μια καινούρια αρχή (Πεντηκοστή - δόθηκε το Άγιο Πνεύμα).

Ο Θεός σε κάποια στιγμή της ζωής μας, μας καλεί να εργαστούμε γι’ Αυτόν. Όταν ελευθερωθούμε απ’ αυτή τη ζωή, η διακονία μας τελειώσει και ελθεί το έτος της αφέσεως, τότε θα τακτοποιηθούν όλα τα χρέη, θα πάψει η δουλεία και θα γίνουμε «οι συνταξιούχοι του Θεού».

Το βιβλίο των αριθμών 007

γ:14,15,16

Εδώ αριθμούνται οι Λευίτες όχι από 20 χρονών, αλλά από ενός μηνός και πάνω. Καταγράφονται όλα τα αρσενικά για λόγους τάξης και υπη­ρεσίας στη σκηνή του Μαρτυρίου. Οι Λευίτες υπηρετούσαν το Θεό από τα 30 μέχρι τα 50 τους χρόνια. Ο Θεός μοίρασε τις δουλειές που έπρεπε να γίνονται στη σκηνή και αργότερα στο ναό σ’ όλες τις οικογένειες των Λευιτών και έτσι ήξεραν ότι η τάδε οικογένεια είχε να κάνει αυτή τη δουλεία, η άλλη την άλλη κτλ. Έπρεπε τώρα κάθε οικογένεια να ξέρει πόσα άτομα είναι για να βγουν σωστά οι υπηρεσίες και να μην λείψει τίποτα από την σκηνή του Μαρτυρίου.

Η οδός

 Γ’ Ιωάννη – εισαγωγή

Κι αν στερείτο ταυτότητας η Επιστολή τούτη, εύκολα θα μπορούσε κανείς να την τοποθετήσει στη θέση που έχει στον κανόνα της Κ. Διαθήκης. Τα «μαρτυρούντων σου τη αλήθεια... εν αλήθεια περιπατείς... εν τη αλήθεια περιπατούντα», είναι γνήσια δείγματα Ιωαννικής γραφίδας.

Η ελευθερία της υπηρεσίας

Ματθαίος ιθ:16-30, Ιωάννης ιβ:20-28

Βρισκόμαστε σε μια τάξη Κυριακού Σχολείου. Το μάθημα ήταν από την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Αφού διαβάζουν την παραβολή, και αφού η δασκάλα εξηγεί με λίγα λόγια μερικές από τις λεπτομέρειες της παραβολής για να καταλάβουν τα παιδιά, γιατί οι Ιουδαίοι δεν συμπαθούσαν τους Σαμαρείτες, πριν προχωρήσει ρωτάει: Τι νομίζετε ότι μας μαθαίνει αυτή η παραβολή; Σηκώνει ένα από τα παιδιά το χέρι του και λέει, «Αυτή η παραβολή διδάσκει το εξής: Αν βρίσκομαι σε ανάγκη, όποιος και να είμαι, εσύ πρέπει να με βοηθήσεις».