Διάκονοι

Πράξ.ς:1-6 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. Τότε οι δώδεκα, προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον· Δεν είναι πρέπον να αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης· ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον, προσήλυτον Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων και προσευχηθέντες επέθεσαν επ' αυτούς τας χείρας.

Διάκονοι: Το λησμονημένο λειτούργημα

Η φτώχεια αποτελεί μια από τις συνέπειες της πτώσης. Ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, ο κόσμος στον οποίο Αυτός εγκατέστησε τους προπάτορές μας ήταν πλήρης του πλούτου των θείων ευλογιών. Όλες οι ανάγκες του ανθρώπου προμηθευόταν με αφθονία.

«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμεν να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8,9).

Τα ύδατα των ποταμών και το χρυσάφι και οι πολύτιμοι λίθοι που αναφέρονται στα εδ.10-14 είναι δείγματα της αφθονίας που βρίσκεται στον Θεό. Με την τίμια εργασία του Αδάμ ο κήπος είχε τη σωστή φροντίδα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούντο. Δεν του έλλειπε τίποτε. Η απόλαυση των αγαθών της γης θα ήταν ένα δείγμα της ευαρεσκείας του Ίδιου του Θεού.

Διάκονοι της Καινής Διαθήκης

Β’ Κορ.γ:5-9, 12,17 Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ' εαυτών να νοήσωμέν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ' ικανότης ημών είναι εκ του Θεού, όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Αλλ' εάν η διακονία του θανάτου η εν γράμμασιν εντετυπωμένη εις λίθους έγεινεν ένδοξος, ώστε οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ενατενίσωσιν εις το πρόσωπον του Μωϋσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την μέλλουσαν να καταργηθή, πως η διακονία του Πνεύματος δεν θέλει είσθαι μάλλον ένδοξος; διότι αν η διακονία της κατακρίσεως ήναι δόξα, πολλώ μάλλον η διακονία της δικαιοσύνης υπερέχει κατά την δόξαν….. (γ:12) Έχοντες λοιπόν τοιαύτην ελπίδα πολλήν παρρησίαν μεταχειριζόμεθα,….. (γ:17) Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ (7)

 

ΔΙΑΚΟΝΟΙ

 

Κείμενο: Πράξεις ς:1 - 7

 

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - 31. Διάκονοι

Πράξ.ς:1-6 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. Τότε οι δώδεκα, προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον· Δεν είναι πρέπον να αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης· ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον, προσήλυτον Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων και προσευχηθέντες επέθεσαν επ' αυτούς τας χείρας.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.

Πρώτ’ απ’ όλα, δεν ήταν Έλληνες, αλλά καθαρόαιμοι Εβραίοι. Δεύτερο, οι Ελληνιστές Εβραίοι  δεν ζούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά στο εξωτερικό και τώρα είχαν επιστρέψει ή για τη μέρα της Πεντηκοστής, ή για να μείνουν μόνιμα στην Ιερουσαλήμ. Μιλούσαν Ελληνικά κι ήταν πολύ επηρεασμένοι απ’ την Ελληνική κουλτούρα. Γι’ αυτό το λόγο ονομαζόταν Ελληνιστές. Ήταν επηρεασμένοι από τα Ελληνικά έθιμα και συνήθειες. Χωρίς αμφιβολία ήταν πλουσιότεροι και απολάμβαναν μια πιο ψηλή στάθμη ζωής. Είχαν πιο ανοικτό μυαλό και ήταν λιγότερο δεμένοι με την παράδοση απ’ τους Παλαιστίνιους Εβραίους.

Διάκονοι της Καινής Διαθήκης

Β’ Κορ.γ:5-9, 12,17 Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ' εαυτών να νοήσωμέν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ' ικανότης ημών είναι εκ του Θεού, όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Αλλ' εάν η διακονία του θανάτου η εν γράμμασιν εντετυπωμένη εις λίθους έγεινεν ένδοξος, ώστε οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ενατενίσωσιν εις το πρόσωπον του Μωϋσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την μέλλουσαν να καταργηθή, πως η διακονία του Πνεύματος δεν θέλει είσθαι μάλλον ένδοξος; διότι αν η διακονία της κατακρίσεως ήναι δόξα, πολλώ μάλλον η διακονία της δικαιοσύνης υπερέχει κατά την δόξαν….. (γ:12) Έχοντες λοιπόν τοιαύτην ελπίδα πολλήν παρρησίαν μεταχειριζόμεθα,….. (γ:17) Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

Τα προσόντα των Διακόνων και Διακονισσών

Παροιμίες κγ:29-35,    Α' Τιμόθεο α:3-7, ς:3-10

         

Η αναγκαιότητα του χριστιανικού χαρακτήρα

Από όσα έχουμε μάθει από την μέχρι τώρα μαθητεία μας στα θρανία της Εκκλησίας, είναι ξεκάθαρο σε όλους μας, πως η Εκκλησία του Θεού δεν είναι τα κτίρια, δεν είναι τα προγράμματα, αλλά οι άνθρωποι. Και αυτό που ενδιαφέρει τον Θεό περισσότερο από όλα είναι το πως ζούμε για τον Θεό. Επίσης Τον ενδιαφέρει ο πνευματικός χαρακτήρας της ηγεσίας της Εκκλησίας. Ηγεσία που χαρακτηρίζεται από ευσέβεια, μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα την τοπική Εκκλησία.

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, διάκονος ή διακόνισσα, (όπως και για τους Πρεσβύτερους) δεν μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε. Ούτε ακόμη και αν έχει την επιθυμία, ή τις ικανότητες. Υπάρχουν προϋποθέσεις και αυτές οι προϋποθέσεις δεν αφορούν τις ικανότητες, αλλά τον χαρακτήρα τους.

Ο Θεσμός των Διακόνων και των Διακονισσών

Πράξεις ς:1-6,   Α' Τιμόθεο γ:13

         

Στην Καινή Διαθήκη αναγνωρίζονται δύο αξιώματα στην οργάνωση της Εκκλησίας: οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι. Οι διάκονοι είναι οι αδελφοί αυτοί που αναγνωρίζονται από την Εκκλησία και τους ανατίθενται συγκεκριμένες ευθύνες εκ μέρους όλων μας.

Τη μελέτη μας, θα την ξεκινήσουμε από τις Πράξεις των Αποστόλων από το κεφ.ς:1-6. Είναι το γνωστό περιστατικό  που οδήγησε στην εκλογή των επτά πρώτων διακόνων. Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση αν αυτοί οι διάκονοι συμπίπτουν με το αξίωμα για το οποίο μιλάει ο Παύλος στις Ποιμαντορικές επιστολές. Όλοι όμως, παραδέχονται πως αυτοί οι 7 διάκονοι είναι οι πρόδρομοι του θεσμού των διακόνων. Το ξεκίνημα, λοιπόν, της ύπαρξης μιας ομάδας αδελφών που ονομάζονται διάκονοι και υπηρετούν τις φυσικές ανάγκες των ανθρώπων βρίσκεται στις

Διάκονοι: Το λησμονημένο λειτούργημα

Η φτώχεια αποτελεί μια από τις συνέπειες της πτώσης. Ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, ο κόσμος στον οποίο Αυτός εγκατέστησε τους προπάτορές μας ήταν πλήρης του πλούτου των θείων ευλογιών. Όλες οι ανάγκες του ανθρώπου προμηθευόταν με αφθονία.

«Και εφύτευσεν Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμεν να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν» (Γεν.β:8,9).

Τα ύδατα των ποταμών και το χρυσάφι και οι πολύτιμοι λίθοι που αναφέρονται στα εδ.10-14 είναι δείγματα της αφθονίας που βρίσκεται στον Θεό. Με την τίμια εργασία του Αδάμ ο κήπος είχε τη σωστή φροντίδα, όλες οι ανάγκες του ικανοποιούντο. Δεν του έλλειπε τίποτε. Η απόλαυση των αγαθών της γης θα ήταν ένα δείγμα της ευαρεσκείας του Ίδιου του Θεού.

ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Κείμενο: Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ
 

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.
 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Διάκονοι

Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.

Πρώτ’ απ’ όλα, δεν ήταν Έλληνες, αλλά καθαρόαιμοι Εβραίοι. Δεύτερο, οι Ελληνιστές Εβραίοι  δεν ζούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά στο εξωτερικό και τώρα είχαν επιστρέψει ή για τη μέρα της Πεντηκοστής, ή για να μείνουν μόνιμα στην Ιερουσαλήμ. Μιλούσαν Ελληνικά κι ήταν πολύ επηρεασμένοι απ’ την Ελληνική κουλτούρα. Γι’ αυτό το λόγο ονομαζόταν Ελληνιστές. Ήταν επηρεασμένοι από τα Ελληνικά έθιμα και συνήθειες. Χωρίς αμφιβολία ήταν πλουσιότεροι και απολάμβαναν μια πιο ψηλή στάθμη ζωής. Είχαν πιο ανοικτό μυαλό και ήταν λιγότερο δεμένοι με την παράδοση απ’ τους Παλαιστίνιους Εβραίους.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ - Η κυβέρνηση της εκκλησίας

Α’ Κορ.ιβ:28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών.

Μερικές φορές γίνεται άσοφη κριτική και επίκριση στα θέματα οργάνωσης. Αυτή η άσοφη και άδικη κριτική προέρχεται κυρίως από άτομα:

1.  Που έχουν σωθεί απ’ το χώρο της δογματικής εκκλησίας, θέλουν να αισθανθούν ελεύθερα από τη δουλεία των σχημάτων της παραδοσιακής εκκλησίας, κι έτσι πετιούνται στο άλλο άκρο, να απορρίπτουν κάθε εκκλησιαστική κυβέρνηση.

2.  Που αρνούνται να υποταχθούν και να πειθαρχήσουν κι έτσι υιοθετούν μια ανεξάρτητη θέση και στάση κι ένα ανεξάρτητο πνεύμα, προάγοντας έτσι την αποκαλούμενη «ελεύθερη» εκκλησία.